Ołtarz Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 2: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 3: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 4: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 5: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 6: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 7: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 8: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 9: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 10: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 11: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 12: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 13: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.
Zdjęcie nr 14: Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.

Ołtarz Ukrzyżowania

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Osiek
Miejscowość
Głębowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Matki Boskiej Szkaplerznej
Miejsce przechowywania
kaplica boczna południowa
Identyfikator
DZIELO/25321
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
po 1931 roku
Fundator
Tytus Dunin
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, polichromowanie, złocenie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Nastawa, wraz z ołtarzem bocznym w kaplicy północnej, została ufundowana przez kolatora kościoła w Głębowicach Tytusa Dunina (zm. 1939) ze Skrzynna, herbu Łabędź, po przebudowie prezbiterium i obu kaplic w 1931 roku.

Opis

Przyścienna, jednokondygnacyjna, jednoosiowa nastawa ze zwieńczeniem uzyskała strukturę architektoniczną. Stipes ołtarzowy z drewnianą mensą z portatylem wykonano w kształcie sarkofagowym, ustawiając go na wysokim, fazowanym postumencie. Na nim znalazło się prostopadłościenne tabernakulum z obłym frontem udekorowanym prostokątnymi drzwiczkami zamkniętymi u góry nadwieszonym łukiem odcinkowy. Ich pole wypełnia płaskorzeźbione przedstawienie stojącego baranka apokaliptycznego. Całość wieńczy profilowany gzyms korrnujuacy utworzony z dwóch antetycznych wolut. Retabulum wsparto na dwuczęściowym, wysokim cokole. Kondygnację ujęto ustawionymi pod kątem opilastrowanymi, wklęsłymi filarami, przed którymi znalazła się para ustawionych pod kątem kolumn o kapitelach kompozytowych, usteweionyuch na postumentach o bokach dekorowanych prostokątnymi płycinami obramienionymi profilowanymi ramkami. Podpory dźwigają wyłamane imposty połączone ze sobą gzymsem. Na nim wsparto dwa falujące przyczółki, na których siedzi para putt. W polu kondygnacji umieszczono obraz Ukrzyżowania ujęty ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego u góry łukiem odcinkowym. Ponad nim na osi nastawę przepruto oculusem otwierającym się na okno witrażowe na wysokości przerwanego belkowania. Zwieńczenie ołtarza uzyskało kształt leżącego prostokąta o wklęsłych bokach utworzonych ze spływów wolutowych podtrzymujących profilowany gzyms koronujący powstały z dwóch antytetycznych wolut. W polu zwieńczenia umieszczono obraz św. Tytusa ujętego w fantazyjną ramę. Strukturę polichromowano na czarno. Głowice pilastrów i kapitele kolumn wyzłocono podobnie jak profile i obramowania. Rzeźby aniołków uzyskały naturalistyczną polichromię ze złoconymi przepaskami.

Zarys problematyki artystycznej

Głebowickie nastawy ołtarzy bocznych reprezentują charakterystyczne dla okresu międzywojennego formy inspirowane rozwiązaniami barokowymi, bardzo popularnymi w środowisku Małopolskim, zwłaszcza w kościołach prowincjonalnych.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Nastawa od 2018 roku jest w trakcie konserwacji przeprowadzanej przez Monikę Domańską-Tomczyk. Podczas ostatniej konserwacji przywrócono pierwotną, czarna polichromię struktury architektonicznej nastawy.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 462.

Streszczenie

Neobarokowa nastawa, wraz z ołtarzem bocznym w kaplicy północnej, została ufundowana przez kolatora kościoła w Głębowicach Tytusa Dunina (zm. 1939) ze Skrzynna, herbu Łabędź, po przebudowie prezbiterium i obu kaplic w 1931 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wsparte na wysuniętym do przodu gzymsie, obwiedzione profilowanym obramieniem, zwieńczone krenelażem wypełnionym ślepym maswerkowaniem i rozetkami. W polu płyty, nad tablicą inskrypcyjną tarcza z godłem herbu Łabędź, labrami, koroną i klejnotem. Poniżej inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) | Tu spoczywa / Teodor ze Skrzynna Dunin / zmarły 13go czerwca 1853 / w 38mym roku życia swego / pozostały brat prosi / o wstawienie | / do Boga / za Jego duszę”
płyta nagrobna
Epitafium Teodora ze Skrzynna Dunina
Zdjęcie nr 1: Grupa na tęczy składa się z na wpół ludowo rzeźbionego centralnie krucyfiksu z martwym Chrystusem, po bokach którego stoi pełnorzeźbiona Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Zbawiciel do krzyża został przymocowany trzema gwoździami. Jezus został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i głową opadającą na piersi. Jego postać jest wysmukła z nienaturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu. Ciało jest wychudzone o zapadłej klatce piersiowej z podkreśloną linią żeber i mostkiem. Z prawej strony widoczny jest przebity bok. Nieznacznie rozchylone nogi są sztywne w kolanach. Prawa stopa założona jest na lewą. Pociągła twarz Chrystusa została miękko opracowana bez szczególnej dbałości o szczegóły anatomiczne. Chrystus ma zamknięte oczy, prosty nos oraz lekko otwarte usta otoczone ciemnobrązowym zarostem, przechodzącym w brodę nieznacznie rozdwojoną na końcu. Jego ciemnobrązowe włosy z lekkim puklowaniem opadają pasmem z prawej strony na ramię, a z lewej na kark, odsłaniając wydatną małżowinę lewego ucha. Chrystus ma na głowie srebrzoną laserunkowo, cierniową koronę, spod której na czoło spływają krople krwi. Krew widoczna jest również na jego rękach, torsie i nogach. Charakterystycznie rzeźbione są nieproporcjonalnie duże dłonie o dwóch zgiętych palcach. Biodra Zbawiciela przepasane są złoconym, krótkim perizonium w formie chusty zawiązanej na duży węzeł z festonem opadającym wzdłuż prawego boku. Ponad głową Chrystusa zawieszony jest titulus w formie tabliczki o faliście wycinanych brzegach ze złotym napisem: „INRI”. Stojąca na lekkim wzgórku Matka Boska Bolesna ukazana została w ujęciu trzy czwarte w lewo w nieznacznym kontrapoście. Zgięte w łokciach ręce o nieproporcjonalnie dużych dłoniach ma skrzyżowane na piersi. Maria ma podłużną twarz pozbawioną cech szczególnych. Jej głowę osłania złocona chusta opadająca na ramiona, spod której widoczne są pasma brązowych włosów. Ubrana jest w długą, ciemnoochrową suknię, malowaną laserunkiem, przepasaną w tali oraz płaszcz narzucony na ramiona. Spod sukni widać czubki stóp. Święty Jan Ewangelista został zwrócony trzy czwarte w prawo w lekkim kontrapoście. Stojąc na niewielkim wzgórku, trzyma na wysokości brzucha splecione nieproporcjonalnie duże dłonie. Święty ma pociągłą twarz okoloną półdługimi, mocno kręconymi włosami, których pasma z lewej strony odsłaniają wydatną małżowinę uszną. Bardzo mocno zaakcentowano jego krtań. Apostoł ubrany jest w długą tunikę z charakterystycznym kołnierzykiem, malowaną laserunkiem na ciemnooliwkowo oraz złocony płaszcz narzucony na lewe ramię, którego połę zdaje się przyciskać do pasa prawą ręką. Spod tuniki widoczne są czubki stóp. Na zachowanym fragmencie oryginalnej belki tęczowej widnieje czerwona inskrypcja: „[...]IT ET IN HONOREN SANCTE MARIE / MAGDALE”.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Feretron uzyskał formę dwuczęściowej konstrukcji. Górną tworzy wydłużone, owalne obramienie z ażurowej wici akantowo-roślinnej, dekorowanej przy szczycie wydatną rozetą, przechodzące w ścięty po bokach postument, zdobiony na środku z jednej strony płaskorzeźbioną, uskrzydloną główką aniołka, a z drugiej trupią czaszką, którym towarzyszy wić roślinna. Obramienie przymocowane jest do brązowej podstawy w kształcie leżącego graniastosłupa przeprutego dwoma kwadratowymi otworami przeznaczonymi na zakładanie drążków procesyjnych. Obramienie ujmuje pełnoplastyczną rzeźbę dwustronną z przedstawieniem stojącej w lekkim kontrapoście Matki Boskiej w złotej, zamkniętej koronie na głowie. Na wysokości ramion otacza ją promienista mandorla. Na awersie Madonna na wysokości piersi ma złożone ręce do modlitwy. Jej twarz o jasnej karnacji jest pociągła. Ma prosty, wydatny nos i wąskie usta. Spod korony spływają dwa pasma brązowych włosów, układających się na ramionach okrytych złotym płaszczem. Jego poły równolegle wzdłuż postaci opadają ku ziemi, odsłaniając długą, czerwoną tunikę lamowaną pod szyją i przy rękawach złotą taśmą. Z kolei na rewersie Maria prawą rękę ma przyłożoną do piersi, a w lewej, wyciągniętej przed siebie, trzymała niezachowane berło. Także tu Madonna ma mocno pociągłą twarz o prostym nosie i wąskich ustach. Spływające spod korony brązowe włosy układają się na jej ramionach. Ubrana jest w złoty płaszcz, którego poły opadają wzdłuż jej postaci, odkrywając złoty gorset i sięgającą kolan spódnicę, pod którą widoczna jest długa, złota tunika.
feretron
Feretron z przedstawieniem Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt owalu ujętego w złoconą, ażurową ramę skomponowaną z liści akantu. Całość obramienia wieńczy zamknięta, korona z krzyżykiem na globie, wypełniona purpurą z obręczą naśladującą kameryzację. Na awersie w polu obrazowym feretronu przedstawiono Chrystusa Bolesnego w typie Ecce Homo. Postać ukazana została w półpostaci z głową lekko przechyloną w prawą stronę. Chrystus ma ręce związane w nadgarstkach. W prawej ręce trzyma trzcinę. Zarówno twarz, jak i tors otrzymały jasną karnację. Jego umęczone oblicze charakteryzuje prosty nos, szeroko otwarte oczy oraz wydatne, czerwone usta. Głowę okalają jasnobrązowe włosy, odsłaniające lewe ucho, które puklami opadają na ramiona. Wokół twarzy widoczny jest krótki zarost przechodzący w charakterystycznie zawiniętą podwójnie brodę. Na głowie ma małą koronę cierniową, spod której ciekną strużki krwi, widoczne na czole, skroniach, włosach, torsie i rękach. Chrystus na ramionach ma narzucony purpurowy płaszcz zakrywający prawe ramię, którego obie poły są zawinięte na wysokości skrępowanych dłoni. Jego postać otaczają delikatnie zaznaczone jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle całego przedstawienia. Na rewersie pola obrazowego feretronu namalowano wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany ciemnoochrową taśmą, odsłaniający fragment szkarłatnej sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Pod szyją namalowano potrójny sznur pereł z zawieszonym na nim srebrnym krzyżykiem. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach, dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich, z głową zwróconą w prawą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii w szkarłatnej okładce. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie szkarłatnoczerwoną tunikę zdobioną srebrnymi rozetkami i lamowaną ciemnoochrową grubą taśmą. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają złocistoochrowe nimby, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi gwiazdami oraz dodatkowo malowane jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle obrazu.
feretron
Feretron dwustronny z Ecce Homo i Matką Boską Częstochowską
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument do którego przymocowano górną cześć feletronu przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym ukazano w ujęciu en trois quarts pokutującą świętą Marię Magdalenę ujętą w pozycji półsiedzącej przed grotą. Święta lewą nogę wspiera na kamiennym stopniu. Ma głowę uniesioną w stronę nieba. Prawą rękę wspiera na piersi, w lewej zaś trzyma drewniany krucyfiks oparty o otwartą księgę. Księga spoczywa na skalnej półce. Pod nią widoczna jest zwisająca włosienica, a przed nią leży trupia czaszka. Maria Magdalen ma jasną karnację, duże, zalane łzami oczy, wydatny nos i pełne, rumiane policzki oraz niskie czoło. Głowę otaczają długie, jasnobrązowe włosy rozczesane na środku głowy i opadające do połowy ramion oraz promienisty nimb. Postać odziana jest w sięgającą ziemi niebieską suknię przepasaną cienką, złotą taśmą, z długimi rękawami podwiniętymi do łokci. Przez lewe ramię ma przerzucony jasno różowy płaszcz, którego poła opada za nią. Na kamiennym stopniu, o który nogą wspiera się święta, stoi kulista waza, a obok niej leży dyscyplina. Skały groty porośnięte są trawą. Za Marią Magdaleną na tle wstającej jutrzenki rozpościera się pejzaż z widocznym fragmentem wzgórza oraz drzewem. Na rewersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono pokutującą św. Rozalię. Pokutnica została ukazana w 2/3 postaci w ujęciu en trois quart, siedząc przy wejściu do groty. Święta na wysokości piersi ma ręce złożone do modlitwy. O jej lewe ramię oparty jest drewniany krucyfiks. Rozalię charakteryzuje owalna twarz z rumianymi policzkami, prosty, wydatny nos, pełne usta i oczy zwrócone ku górze. Na głowie ma różany wianek spod którego na ramiona opadają długie jasnobrązowe włosy. Ubrana jest w jasnofioletową suknię z długimi rękawami, w partii dekoltu obszytą wąską, złotą taśmą. Na ramionach ma narzucony zielony płaszcz, podbity jasną ochrą, którego wywinięta poła prawie w większości okrywa jej postać. Pod prawym łokciem widoczna jest leżąca na skalnej półce otwarta księga, przed którą leży trupia czaszka. Za Rozalią rozpościera się górzysty pejzaż z motywem niebiesko różowego nieba. U spodu skalnej półki, na której leży księga i czaszka, tuż przy ramie obrazu, widoczny jest napis: „S. Rozalia R:P: 1862.”
feretron
Feletron dwustronny ze św. Marią Magdaleną i św. Rozalią
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je rzeźbiona, wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument, do którego przymocowano górną część feretronu, przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria została ukazana frontalnie, w półpostaci. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, któremu prawą ręką podaje jabłko. Madonna ma jasną karnację z rumianymi policzkami. Jej twarz charakteryzuje wydatny, prosty nos, duże, ciemne oczy oraz wyraziste usta. Na głowie ma ciemnogranatowy maforion podbity zielenią, lamowany złotą taśmą dekorowaną naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu wokół głowy widać białą chustę. Maforion jest spięty pod szyją złotą fibulą w kształcie stylizowanego kwiatu. Okrywa on ramiona Marii odsłaniając jednocześnie na piersi i pod prawą ręką fragmenty fioletowej sukni spodniej, także lamowanej złotą taśmą z imitacją kameryzacji. Na prawym ramieniu maforion ozdobiony jest złotą, ośmioramienną gwiazdą w otoku. Matka Boska ma na lekko pochylonej w lewo głowie złotą, zamkniętą koronę, zwieńczoną globem z krzyżykiem. Obręcz i pałąki korony zdobione są malowanymi kamieniami szlachetnymi. Siedzący na lewym ramieniu mały Jezus ujęty został w trzech czwartych. W lewej ręce trzyma kodeks Ewangelii, a prawą sięga po jabłko trzymane przez Matkę w prawej ręce. Dzieciątko o rumianych policzkach ma jasną karnację. Jego twarz jest owalna. Charakteryzują ją duże, ciemne oczy, wydatny nos i czerwone usta. Na głowie ma krótkie, brązowe włosy z charakterystycznymi lokami i kosmykiem wychylającym się spod korony na czole. Mały Jezus ubrany jest w lamowaną złotą taśmą z imitacją kameryzacji szkarłatną tunikę, przewiązaną taką samą taśmą w pasie. Spod niej widoczne są częściowo obie jego stopy obute w sandały. Jezus ma na głowie zamkniętą złotą koronę, zwieńczoną krzyżykiem. Zarówno obręcz, jak i pałąki dekorowane są malarską imitacją kameryzacji. Postacie zostały przedstawione na brązowym tle, rozjaśnionym świetlistymi nimbami widocznymi wokół głowy Madonny i Dzieciątka. Na rewersie feretronu przedstawiono św. Józefa z Dzieciątkiem na rękach. Józef został ukazany stojąc w dwóch trzecich postaci. Ujęty został w trzech czwartych w prawo. Jest to starszy mężczyzna z wyraźnie zwróconą głową w prawą stronę. Nad jego głową widać nieznacznie zaznaczony nimb talerzowy z gwiazdą w środku. Ma siwe włosy i taki sam krótki zarost. Jego twarz jest pociągła o śniadej karnacji z wydatnym nosem, ustami i szeroko otwartymi niebieskimi oczami. Ma na sobie ciemnoniebieską tunikę oraz osuwający się z ramion ciemnoochrowy płaszcz zakrywający zgięte w łokciach ręce, którymi podtrzymuje Dzieciątko. Mały Jezus został ujęty nago w trzech czwartych w lewo z wyraźnie zwróconą głową w tę samą stronę. Odchyla się od Józefa, trzymając w uniesionych rączkach drobne gałązki różanego krzewu. Ma jasną karnację. Jego twarz charakteryzuje wysokie czoło, częściowo zasłonięte przez krótkie, pofalowane włosy. Dzieciątko ma kształtnie malowany nos i usta oraz deltę nosową z lekko przymkniętymi oczami. Biodra Pana Jezusa okrywa biała chusta, odsłaniająca jego nóżki, spod której widać dłonie Józefa. Głowę małego Jezusa otacza świetlisty nimb.
feretron
Feretron dwustronny z Matką Boską z Dzieciątkiem i św. Józefem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Grupa na tęczy składa się z na wpół ludowo rzeźbionego centralnie krucyfiksu z martwym Chrystusem, po bokach którego stoi pełnorzeźbiona Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Zbawiciel do krzyża został przymocowany trzema gwoździami. Jezus został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i głową opadającą na piersi. Jego postać jest wysmukła z nienaturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu. Ciało jest wychudzone o zapadłej klatce piersiowej z podkreśloną linią żeber i mostkiem. Z prawej strony widoczny jest przebity bok. Nieznacznie rozchylone nogi są sztywne w kolanach. Prawa stopa założona jest na lewą. Pociągła twarz Chrystusa została miękko opracowana bez szczególnej dbałości o szczegóły anatomiczne. Chrystus ma zamknięte oczy, prosty nos oraz lekko otwarte usta otoczone ciemnobrązowym zarostem, przechodzącym w brodę nieznacznie rozdwojoną na końcu. Jego ciemnobrązowe włosy z lekkim puklowaniem opadają pasmem z prawej strony na ramię, a z lewej na kark, odsłaniając wydatną małżowinę lewego ucha. Chrystus ma na głowie srebrzoną laserunkowo, cierniową koronę, spod której na czoło spływają krople krwi. Krew widoczna jest również na jego rękach, torsie i nogach. Charakterystycznie rzeźbione są nieproporcjonalnie duże dłonie o dwóch zgiętych palcach. Biodra Zbawiciela przepasane są złoconym, krótkim perizonium w formie chusty zawiązanej na duży węzeł z festonem opadającym wzdłuż prawego boku. Ponad głową Chrystusa zawieszony jest titulus w formie tabliczki o faliście wycinanych brzegach ze złotym napisem: „INRI”. Stojąca na lekkim wzgórku Matka Boska Bolesna ukazana została w ujęciu trzy czwarte w lewo w nieznacznym kontrapoście. Zgięte w łokciach ręce o nieproporcjonalnie dużych dłoniach ma skrzyżowane na piersi. Maria ma podłużną twarz pozbawioną cech szczególnych. Jej głowę osłania złocona chusta opadająca na ramiona, spod której widoczne są pasma brązowych włosów. Ubrana jest w długą, ciemnoochrową suknię, malowaną laserunkiem, przepasaną w tali oraz płaszcz narzucony na ramiona. Spod sukni widać czubki stóp. Święty Jan Ewangelista został zwrócony trzy czwarte w prawo w lekkim kontrapoście. Stojąc na niewielkim wzgórku, trzyma na wysokości brzucha splecione nieproporcjonalnie duże dłonie. Święty ma pociągłą twarz okoloną półdługimi, mocno kręconymi włosami, których pasma z lewej strony odsłaniają wydatną małżowinę uszną. Bardzo mocno zaakcentowano jego krtań. Apostoł ubrany jest w długą tunikę z charakterystycznym kołnierzykiem, malowaną laserunkiem na ciemnooliwkowo oraz złocony płaszcz narzucony na lewe ramię, którego połę zdaje się przyciskać do pasa prawą ręką. Spod tuniki widoczne są czubki stóp. Na zachowanym fragmencie oryginalnej belki tęczowej widnieje czerwona inskrypcja: „[...]IT ET IN HONOREN SANCTE MARIE / MAGDALE”.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Grupa Ukrzyżowania ustawiona jest na belce tęczowej o falistym zarysie gzymsu z wyodrębnionym pośrodku cokołem z podwieszonym wazonem. Umieszczony na cokole krzyż jest flankowany fragmentami przerwanego półkolistego przyczółka z podwieszonymi wazonami. Do krzyża przybita jest trzema gwoździami pełnoplastyczna figura umarłego Chrystusa. Jego ciało przedstawiono w dużym zwisie, o układzie ramion w kształcie litery „V”, z głową opadającą na prawe ramię oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma pociągłą, o zamkniętych oczach, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi w grube pukle włosami. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe o schematycznie zaznaczonych elementach anatomicznych. Perizonium złocone, krótkie, zawiązane na prawym boku, ze zwisem tkaniny. Pionowa belka krzyża zakończona tabliczką z napisem „J.N. / R.J.”, podtrzymywaną przez nadlatujące z góry putto. Na ramionach poprzecznej belki krzyża dwa putta. Na wewnętrznych krawędziach przerwanego przyczółka flankującego krzyż, siedzą dwa putta, a na zewnętrznych ustawione są rzeźby Marii i św. Jana. Po lewej stronie krzyża pełnoplastyczna figura Marii zwróconej w trzech czwartych w lewo z uniesioną głową i splecionymi dłońmi. Ubrana jest w różową suknię ze złoconymi lamówkami i niebieski płaszcz z takimiż lamówkami zarzucony na głowę i ramiona, przewiązany z przodu postaci. Po prawej stronie krzyża pełnoplastyczna figura św. Jana zwróconego w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i prawą ręką w geście błogosławieństwa, lewą zaś wyciągniętą w bok. Ma pełną twarz okoloną silnie kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w zieloną tunikę ze złoconymi lamówkami oraz czerwony płaszcz z podobnymi lamówkami przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia ciała figur naturalistyczna.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Trójfigurowa grupa Ukrzyżowania, rzeźby pełne. W środku znajduje się krucyfiks z postacią umarłego Chrystusa przybitego trzema gwoździami do krzyża. Chrystus w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, bezwładny, głowa opuszczona na prawe ramię. Twarz szczupła, owalna, o prostym nosie, dużych oczach i na wpół otwartych ustach, okolona zarostem. Włosy w postaci delikatnych fal opadają na plecy i prawe ramię. Na głowie korona cierniowa. Ciało o wyraźnie zarysowanej anatomii. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na boku i odsłaniającej prawe biodro, z dłuższym brzegiem zwisającym po prawej stronie. Draperia gęsto fałdowana, o miękkich załamaniach materiału. Na szczycie pionowej belki titulus w formie banderoli z napisem „IN/RI”. Figura Matki Boskiej ustawiona po lewej stronie, zwrócona lekko w stronę krzyża, z głową uniesioną w kierunku Chrystusa i uniesionymi rękami. Twarz podłużna, niemal bez cech indywidualnych. Ubrana w długą białą suknię ze złotym paskiem, zielony płaszcz ze złotym podbiciem okrywający głowę, ramiona i plecy. Figura Marii Magdaleny po prawej stronie. Święta klęczy odwrócona od krzyża, z uniesioną głową i rozłożonymi rękami. Twarz młoda, owalna o słabo zindywidualizowanych rysach, włosy w postaci loków opadają na plecy. Jest ubrana w różową suknię ze złotym pasem oraz niebieski płaszcz ze złotym podbiciem. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Rzeźby ukrzyżowanego Jezusa, Matki Boskiej oraz św. Jana Ewangelisty tworzące grupę Ukrzyżowania. W centrum kompozycji krzyż o trójlistnym zakończeniu ramion, na nim figura Chrystusa w typie Christo morte, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o stosunkowo szeroko rozłożonych ramionach, esowato wygięte, kolana zgięte, stopy w układzie prawa na lewą, głowa opada na prawy bark. Jezus ma szczupłą twarz, okoloną krótkim zarostem oraz długimi, silnie skręconymi włosami opadającymi na plecy i prawe ramię; na głowie gruba, zielona korona cierniowa. Ciało silnie wychudzone o wyraźnie podkreślonej muskulaturze oraz zapadniętej klatce piersiowej z zaznaczoną linią żeber oraz mostka. Przez biodra przewiązane krótkim, złotym perizonium zawiązanym w partii podbrzusza, z fragmentami tkaniny rozwianymi na boki, draperia silnie łamana. Po lewej stronie krzyża figura Matki Boskiej, zwrócona w stronę Ukrzyżowanego. Maria stoi w kontrapoście, ma esowato wygięto sylwetkę i głowę uniesioną do góry. Jej lewa ręka spoczywa na piersi, prawą wyciąga przed siebie. Ma pełną twarz, o wystającym podbródku. Ubrana jest w czerwoną suknię o wywiniętych mankietach oraz okalający jej ciało niebieski płaszcz; na głowie ma biały welon. Po prawej stronie figura św. Jana ukazanego w skręcie, z rękami złożonymi po lewej stronie ciała i z głową skierowaną w prawo. Święty stoi w kontrapoście, z prawym biodrem mocno wypchniętym do boku. Ma prostokątną twarz z półprzymkniętymi, migdałowatymi oczami, dużym nosem i mocno zarysowanymi ustami, wzrok kieruje w dół. Na plecy i ramiona opadają mu silnie skręcone, długie włosy. Jest ubrany w laserowaną zieloną suknię z żółtym podbiciem, silnie przylegającą do ciała i marszczoną oraz czerwony płaszcz przerzucony przez lewe ramię, opadający na lewy bok i plecy. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała.
rzeźba

Grupa Ukrzyżowania

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Ołtarz Ukrzyżowania", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-ukrzyzowania

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności