Sprawiony do wyposażenia kościoła wzniesionego w 1748 roku, konsekrowanego w 1767 roku.
Ołtarz jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Mensa umieszczona na tumbie zwężającej się ku dołowi, ozdobionej od czoła płyciną prostokątną w złoconym obramieniu, pośrodku ze splecionymi literami imienia Maria. Nastawa flankowana ustawionymi ukośnie czworobocznymi, kanelowanymi filarami, dźwigającymi odcinki pełnego belkowania i gzymsu, przerwanych nad polem środkowym. Na tle filarów umieszczone na konsolach rzeźby: św. Stanisława Kostki (po lewej) i św. Ignacego Loyoli (po prawej). W polu środkowym, nad mensą zawieszony obraz w ozdobnej ramie z przedstawieniem św. Stanisława Kostki w półpostaci; wyżej prostokątna nisza, w której obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Zwieńczenie w kształcie aediculi zamkniętej łukiem półkolistym nadwieszonym, w której polu obraz z przedstawieniem św. Józefa w półpostaci. Po bokach, w osiach filarów odcinki przerwanego przyczółka na których rzeźby nagich, uskrzydlonych puttów. Na gzymsie wieńczącym ołtarz Gołębica Ducha Świętego wśród promieni.
Barokowy ołtarz z połowy XVIII wieku.
Dobry.
Ołtarz boczny, drewniany, polichromowany i złocony, umieszczony w nawie, po lewej stronie tęczy. Retabulum jednoosiowe, jednokondygnacyjne, ze zwieńczeniem, z obrazami św. Stanisława Kostki, Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Józefa oraz rzeźbami św. Stanisława Kostki i św. Ignacego Loyoli.
Andrzej Włodarek, "Ołtarz pw. Matki Boskiej ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-pw-matki-boskiej