Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 2: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 3: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 4: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 5: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 6: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 7: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 8: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 9: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 10: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 11: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 12: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 13: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 14: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 15: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 16: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 17: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 18: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 19: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 20: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 21: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 22: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 23: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 24: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 25: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 26: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 27: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 28: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 29: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 30: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 31: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 32: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 33: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 34: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 35: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
Zdjęcie nr 36: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.

Ołtarz główny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Kęty
Miejscowość
Kęty
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Małgorzaty i św. Katarzyny
Miejsce przechowywania
prezbiterium
Identyfikator
DZIELO/13801
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
trzecia ćwierć XVII wieku lub lata sześćdziesiąte XVII wieku
Technika i materiał
drewno cięte, rzeźbione, polichromowane, złocone, srebrzone
Wymiary podstawowe
wysokość – 760 cm
głębokość – 150 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz murowany, prostopadłościenny z marmurowym antepedium. Tabernakulum w formie prostopadłościennej, metalowej szafki ujętej parą ażurowych spływów wolutowych w formie stylizowanych wici akantowych. Drzwiczki, w kształcie zbliżonym do kwadratu, zdobione motywem krzyża i banderoli z napisem „IHS” ujętych kłosami zboża i kiściami winnej latorośli. Tron wystawienia w formie baldachimu wspartego na 4 kolumienkach. Krawędź zwieńczenia ujęta jest ornamentyką roślinną, w motywem kartusza z krzyżem po środku. Oś środkowa retabulum osadzona na wysokim, zdwojonym cokole o zryzalitowanych bokach. Pierwszą kondygnację ujmują dwie pary kolumn o kanelowanych trzonach i korynckich kapitelach, z czego wewnętrzne wysunięte względem lica nastawy, wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie, w partii architrawu przybierające kształt półkolistego łuku nadwieszonego; całość wieńczy forma trójkątnego przyczółka. Druga kondygnacja ujęta parą osadzonych na cokołach kolumn o trzonach zdobionych wicią winnej latorośli, wspierających delikatnie wyłamujące się ponad nimi belkowanie przerwane w partii fryzu u gzymsu. Zwieńczenie w formie trójkątnego, przerwanego przyczółka. W strefie zryzalitowanych po bokach cokołów osi bocznych para półkoliście zamkniętych bramek. Krawędzie zewnętrzne kondygnacji osi bocznych ujęte pojedynczymi kolumnami dźwigającymi wyłamujące się ponad nimi belkowanie wieńczące, będące przedłużeniem belkowania osi środkowej. Pola cokołu retabulum wypełnione motywami ornamentyki roślinnej, w partii fryzu motywy małżowinowo-chrząstkowe. Druga kondygnacja osi środkowej ujęta parą ażurowych, małżowinowo-chrząstkowych uszaków, szczyt zwieńczenia w formie promienistej glorii z owalnym medalionem ujętym wieńcem obłoków, z monogramem imienia Jezus. Pola osi bocznych w dolnej partii zdobione motywami małżowinowo-chrząstkowego kartusza, w górnej owocowo-kwiatowymi festonami. Skrajne pola cokołu retabulum wypełnia para wizerunków – św. Pawła po prawej stronie i św. Piotra po lewej. Pole pierwszej kondygnacji osi środkowej ma formę płytkiej wnęki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujętej bogato rzeźbioną ramą z motywem ornamentu małżowinowo-chrząstkowego, w środku obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Pole drugiej kondygnacji wypełnia obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Po bokach para półkoliście zamkniętych niszy z motywem konchy, wypełnionych parą figur – po prawej stronie św. Dominika, po lewej św. Antoni (?). Pola osi bocznych artykułuje para zamkniętych półkoliście niszy z motywami konchy, z parą rzeźb – św. Stanisława po prawej stronie i św. Wojciecha po lewej. W szczycie osi bocznych pośrodku para rzeźb flankujących zwieńczenie ołtarza – po prawej stronie św. Wacława, po lewej św. Kazimierza, na końcach para figur aniołów. Struktura polichromowana w odcieniach koloru kremowego i beżowego, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz główny powstał zapewne w trzeciej ćwierci XVII wieku. Wskazuje na to przede wszystkim zachowana w postaci ujmujących zwieńczenie uszaków czy zdobiąca obramienie wnęki pola części środkowej ornamentyka małżowinowo-chrząstkowa. Wydaje się jednak, że obecna forma struktury jest wynikiem dość mocnego przekształcenia, jakiemu uległa zapewne w XIX wieku, bądź już w XX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania jest dobry; w latach 1953-1954 wzniesiona została nowa mensa z marmurowym antependium. W 1960 roku wymieniono część cokołową, dwa lata później przeprowadzono konserwację figur św. Wojciecha i św. Stanisława. W 1985 roku wymieniono tabernakulum, a w
1986 roku oczyszczono całość struktury ołtarza.

Literatura

Szablowski Jerzy, Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. 1, s. 15.
Chrzanowski Tadeusz, Kornecki Marian, Sztuka ziemi krakowskiej, Kraków 1982, s. 390.

Streszczenie

Ołtarz główny w kościele parafialnym św. Małgorzaty i św. Katarzyny w Kętach powstał najprawdopodobniej w trzeciej ćwierci XVII wieku, jednak jego struktura uległa pewnym przekształceniom w XIX lub w XX wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona jest na ścianie, z wejściem w zaplecku. Kosz ambony, na rzucie owalu, artykułują cztery pilastry osadzone na obiegającym jego podstawę cokole, wspierające wyłamujący się ponad nimi gzyms wieńczący. Podwieszenie kosza jest w formie czterech wolutowych kabłąków spiętych spłaszczonym pierścieniem. Zaplecek jest w formie prostokątnej płyciny ujętej parą pilastrów wspierających wyłamujące się ponad nimi belkowanie z wydatnym gzymsem. Zwieńczenie ma formę półkolistego przyczółka. Pola kosza ambony wypełniają płaskorzeźbione przedstawienia trzech świętych Janów. W środkowym znajduje się św. Jan Kanty siedzący przy pulpicie z otwartą księgą, poniżej znajduje się kartusz herbowy, o krawędziach zdobionych ornamentyką akantową, z napisem: „Et lex / clementia / in linqua / eius”, natomiast w medalionie powyżej jest zamknięta księga z siedmioma pieczęciami. Po lewej znajduje się św. Jan Ewangelista, poniżej na kartuszu napis: „Quia verum est testimo/nium eius”, w medalionie zaś klatka. Po prawej jest przedstawienie św. Jana Chrzciciela z kartuszem z napisem: „Et enim / manus Domini / errat /cum / suo” oraz medalionem ze znakiem ręki trzymającej trąbę. Pilastry zdobią motywy kampanulli oraz uskrzydlonych główek anielskich, z których niektóre są na tle konch. Tuż pod gzymsem wieńczącym podwieszona jest girlanda kwiatowa. Belkowanie zaplecka ambony wsparte jest dodatkowo na wolutowych wspornikach, trzony pilastrów zdobią kampanulle. Po środku płyciny zaplecka, nad wejściem znajduje się ujęty akantem kartusz herbowy z napisem: „Docebit vos omnia”. Zwieńczenie ambony zdobią figurki dwóch par aniołków, z czego jedna usytuowana jest na krawędziach przyczółka, druga wypełnia pole tympanonu. Ukazane naprzeciw siebie w pozycjach półleżących, o przeplatających się nogach obuczącz podtrzymują otwartą księgę z napisem: „EVANGELIUM IESU CHRISTI”. Szczyt zwieńczenia jest w formie promienistej glorii z gołębicą Ducha Świętego po środku. Struktura ambony jest pomalowana na biało, podobnie, jak odsłonięte partie ciał aniołków. Detal architektoniczny, ornamnetyka, szaty i skrzydła są złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od strony wewnętrznej klatki schodowej usytuowanej w murze kościoła. Kosz jest na planie ośmioboku z cokołem i podwieszeniem w formie stylizowanego, odwróconego stożka zakończonego szyszką. Po lewej stronie przylega do niego ganek na rzucie czworoboku. Naroża kosza i ganku ujęte są kolumienkami, których trzony w dolnej partii zdobią liście akantu i rozetki, wyżej obiega je para pierścieni, pomiędzy którymi naprzemiennie są kaboszony i rozetki, natomiast górna część jest kanelurowana. Na kompozytowych kapitelach wsparte jest belkowanie parapetu. Zaplecek ambony ujmuje para osadzonych na cokołach kolumienek w dolnej partii zdobionych motywem floralnym, w górnej kanelurowaniem, wpierających wyłamujące się ponad nimi, przerwane belkowanie. Baldachim jest na rzucie ośmioboku. Jego krawędź obiega wyłamujące się na narożach belkowanie. Zwieńczenie ma formę osadzonego na niewysokim cokole stożka o lekko wklęsłych ściankach, nakrytego wklęsło-wypukłym hełmem na rzucie ośmioboku, na którym osadzony jest złocony krzyż o trójlistnych zakończeniach ramion oraz z kręgiem obłoków i wiązkami promieni na ich przecięciu. Płyciny podwieszenia kosza zdobią liście akantu. Na cokole kosza i ganku są girlandy z kwiatami róż, natomiast na fryzie akantowa wić. Ścianki ganku artykułują prostokątne płyciny natomiast kosza – w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Ujęte są profilowaną, złoconą ramą i wypełnione dekoracyjnym motywem wazonu z kompozycją liści akantu o symetrycznym układzie. W polu zaplecka znajduje się płycina w kształcie stojącego prostokąta zamknięta półkolistym łukiem nadwieszonym z górnymi narożnikami zaakcentowanymi przez wklęsłe łuki odcinkowe. Ujęta jest profilowaną, złoconą ramą. Wypełnia ją motyw dekoracyjny złożony z ukazanych na tle krzyżującego się kwiatu lilii i gałązki palmowej, skrzyżowanych kotwicy i krzyża, z sercem gorejącym pośrodku, dodatkowo u dołu kompozycji jest para kwiatów róży, a u góry wstążka. W podniebiu baldachimu znajduje się gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Dolną krawędź baldachimu obiega motyw lambrekinu, belkowanie zdobi ornament kostkowy i wole oczy. Dekorację cokołu zwieńczenia stanowią motywy akantowe, artykułujące naroża akantowe woluty oraz wazony. Natomiast górną część zwieńczenia i hełm zdobią akantowe liście. Struktura ambony utrzymana jest w bieli, czerwieni, błękicie i jasnym różu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem od strony zaplecka. Kosz jest na planie ściętego sześcioboku ze ściankami wydzielonymi półfilarami o kapitelach korynckich. Pola ścianek wypełniają płyciny w kształcie stojącego prostokąta o narożach w formie uszaków, ujęte profilowanym obramieniem. Dół kosza obiega belkowanie z wybrzuszonym architrawem, szerokim fryzem i delikatnym gzymsem. Podwieszenie kosza zakończone jest motywem złoconej szyszki. Parapet ambony jest w formie belkowania ze znacznie wysuniętym gzymsem. W dolnej części zaplecka znajdują się prowadzące na ambonę drzwi. Powyżej jest płycina w kształcie leżącego prostokąta z płaskorzeźbioną, złoconą parą tablic Mojżeszowych, ujętych srebrzonymi obłokami. Baldachim na rzucie sześcioboku tworzy sześć wklęsłych płycin, dołem obiega je belkowanie z wydatnym gzymsem. Powyżej gzymsu znajduje się niewysoki cokół wyłamujący się na narożach, na których ustawione są płonące wazony. Baldachim wieńczy krzyż. Płyciny kosza ambony zdobią motywy stylizowanej ornamentyki roślinnej, w podniebiu znajduje się sylwetka gołębicy Ducha Świętego ujętej promienistą glorią. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona nadwieszona, umieszczona jest na filarze, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą w formie wydzielonych kolumienkami, ażurowych płycin zdobionych w narożu ornamentyką roślinną. Wsparty na ośmiobocznym filarze kosz jest na rzucie ośmioboku. Wydzielone kolumienkami ścianki wypełniają prostokątne płyciny zamknięte łukiem w kształcie rybiego pęcherza, z rzeźbionymi figurami czterech ewangelistów stojących na niewielkich konsolkach. Profilowany parapet ambony zdobi motyw rozetek. Na zaplecku ambony zawieszony jest zegar w drewnianej obudowie. Baldachim na rzucie ośmioboku o krawędziach ujętych fryzem arkadkowym oraz niewielkimi sterczynkami. Zwieńczenie w formie ażurowego pinakla z figurą Jezusa wewnątrz. Struktura ambony pokryta jest ciemnobrązową bejcą, zaś figura utrzymana w odcieniu naturalnego drewna.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Para całopostaciowych, pełnoplastycznych figur przedstawia stojące na niewielkich postumentach anioły zwrócone w trzech czwartych ku wnętrzu zwieńczenia retabulum. Pociągłe twarze o prostokątnym obrysie charakteryzują sumarycznie opracowane rysy z szeroko rozstawionymi, niewielkimi oczami, zarumienione policzki, czubki niewielkich nosów oraz podbródki. Długie, skręcone włosy opadają na plecy. Nagie sylwetki postaci częściowo okrywają złocone, mocno drapowane szaty; anioł po lewej stronie ma osłonięte lewe ramię, a anioł po prawej odkryte ramiona i tors. Na plecach znajdują się duże złocone i srebrzone opuszczone skrzydła. Anioł po lewej stronie retabulum lewą rękę wyciąga nieco do przodu, prawą opuszcza w dół, drugi, po prawej, obydwie ręce wyciąga przed siebie.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Para pełnoplastycznych, całopostaciowych figur przedstawia anioły przyklękające na przerwanym, wolutowym przyczółku zwieńczenia ołtarza. Ich zwrócone niemal w trzech czwartych, młodzieńcze sylwetki są lekko pochylone ku sobie. Owalne, szerokie twarze aniołów charakteryzują pełne, wyraziste, niemal identyczne rysy z dużymi oczami, długimi, prostymi nosami i lekko zarumienionymi policzkami. Ich falowane, brązowe, częściowo przesłaniające uszy włosy łagodnie opadają na plecy. Sylwetki aniołów, charakteryzujące się stosunkowo naturalistycznie opracowaną muskulaturą, okryte są rozwianymi, złoconymi szatami od pasa do kolan u anioła po prawej stronie i częściowo w partii bioder u anioła po lewej. Na plecach mają duże, złocone skrzydła. Anioł po lewej prawą rękę wspiera na piersiach, lewą wyciąga przed siebie, drugi obydwie składa na klatce piersiowej.
rzeźba
Anioł

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, dwukondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy. Neogotycki na trapezowym postumencie. Mensa wsparta na dwóch kolumnach o schodkowych, bazach w formie ośmioramiennych gwiazd na siedmiobokach z wklęsłymi ramionami. Z każdego ramienia gwiazd strzeliście unosiła się ku kapitelowi wzdłuż trzonu służka, tworząc u dołu romboidalną, wklęsłą siatkę. Struktura ta zachowała się mniej niż w połowie na lewej kolumnie. Kapitel lewy ornamentalnie pokryty regularną siatką ze stylizowanych, suchych gałęzi, które tworzą trzy strefy pól ornamentalnych. Dolne przypominają ostre łuki, krzyżują się w nich gałęzie. Środkowe, romboidalne są puste a górne wypełniają sploty suchego akantu. Prawy kapitel posiada podobne podziały pól, różni się wypełnieniem górnej ze stref, gdzie przestrzeń całkowicie zajmują na przemian bujne winne grona oraz pochylające się kłosy zbóż. Zaplecek pod mensą, od frontu podzielono na sześć stref. Na dwóch zewnętrznych i dwóch środkowych znajdują się przedstawienia płaskorzeźbionych łuków okiennych z maswerkami. Druga płaszczyzna od lewej i prawej ozdobiona jest płaskorzeźbą roślinną. Ryzalitowana w części środkowej kondygnacja pierwsza stanowi tabernakulum na cokole. Zadaszenie spadziste pokryte różnorodnym zdobieniem, flankowane czworokątnymi filarami, na których kapitelach wspierają się ramiona ostrych łuków z wimpergami. Powyżej kapitele filarów stanowią blanki z których wyrastają ażurowe formy zbudowane z kilku esownic stylizowane na oset, zakończone profitkami. Widać wnętrze tabernakulum przez ażurowe, dwuskrzydłowe drzwiczki. Na lewych jest przestrzenna rzeźba Orła w koronie osadzona w nieznacznie uszkodzonej oprawie ze splotów gałęzi. Z prawej podobnie wykonane przedstawienie Pogoni Litewskiej. Konny rycerz ma złamany miecz. W centrum ołtarza w prostokątnej ramie znajduje się owalne pole wewnątrz otoczone ciasnym splotem guzowatych gałęzi. W środkowych punktach owalu z gałęzi wstawiono owalne płaskorzeźby z kości słoniowej ze scenami z życia Chrystusa. W samym środku niewielka rzeźba Jezusa Ukrzyżowanego. Ramę główną flankują postacie Ewangelistów po dwóch z każdej strony, jeden nad drugim, na postumentach i pod gotyckimi baldachimami, najwyższy jest okazalszy. Zwieńczenie ołtarza stanowi wysunięta balustrada zbudowana z ostrołukowych ramion ze sterczynami, centralne ramiona zbiegają się i łączą w sterczynę zakończoną krzyżem. Ołtarz flankowany strzelistymi formami z typowych dla neogotyckiej stylizacji elementami architektonicznymi, w które wkomponowano po jednej postaci świętych z każdej strony.
ołtarz

ołtarz

Zdjęcie nr 1: Nastawa przyścienna, architektoniczna, w kształcie prostokąta, jednoosiowa. W formie późnogotyckiego portalu o otworze wejściowym prostokątnym o zaokrąglonych narożach, ujętym cienkimi kolumienkami na cylindrycznych cokołach oraz laskowaniem, przechodzącymi na prostokątne nadproże z krzyżującymi się laskami. W polu środkowym obraz z przedstawieniem siedzącego na tronie świętego Józefa z Dzieciątkiem na kolanach. Obraz w obramieniu z motywem pręta owiniętego spiralną taśmą. Poniżej prostokątna płyta w takim samym obramieniu, z inskrypcją po polsku, literami stylizowanymi na gotyckie: BOGARODZICO.
ołtarz

Nastawa ołtarza Świętego Józefa

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Podstawa w formie prostego prostopadłościanu na niskim cokoliku, zwieńczona gzymsem, wyżej przechodząca w zwężający się, profilowany cokół na planie prostokąta, na którym osadzony jest krucyfiks. Ramiona krzyża ujęte przy krawędzi bordową opaską, wewnątrz złocone i karbowane. Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do krzyża trzema gwoździami. Ciało w delikatnym zwisie o szeroko rozłożonych ramionach, głowa opada na prawe ramię, nogi są ugięte w kolanach, kolana przylegają do siebie, a stopy są przebite w układzie prawa na lewą. Twarz szczupła o ostrym profilu nosa, okolona krótką brodą. Włosy długie, silnie skręcone w pukle i opadające na tył głowy i prawe ramię. Ciało szczupłe o delikatnie podkreślonej muskulaturze oraz uwypuklonej formie klatki piersiowej, szczególnie linii żeber z zaznaczonymi śladami męki. Na głowie korona cierniowa. Przez biodra przewiązane jest złocone perizonium w formie krótkiej skręconej tkaniny, zawieszonej na sznurze, odsłaniającej prawe biodro, ze zwisem na prawym boku. Na zakończeniu pionowej belki titulus w formie zwoju z napisem „IN / RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała Chrystusa delikatnie sina, perizonium, krzyż i detale złocone oraz srebrzone, postument polichromowany na czarno.
rzeźba

Krzyż ołtarzowy

Zdjęcie nr 1: Mensa w typie sarkofagowym ustawiona na czterech lwich łapach. Ściana frontowa jest dekorowana trzema płycinami. Zewnętrzne mają kształt leżących prostokątów z wklęsłą wewnętrzną krawędzią, a środkowa jest okrągła, wypełniona chrystogramem. Mensa w kolorze jasnoszarego kamienia, łapy białe.
ołtarz

Mensa ołtarzowa

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Ołtarz główny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-glowny-108

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności