Ołtarz powstał w drugiej połowie XIX wieku i został poddany konserwacji w 2004 roku.
Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny. Mensa skrzyniowa z kamiennym portatylem, poprzedzona dwoma, masywnymi kolumienkami o kostkowych kapitelach. Antepedium artykułowane czterema prostokątnymi płycinami zamkniętymi półkoliście. Na mensie, na kolumienkach blat ołtarza. Na nim prostopadłościenne tabernakulum, z drzwiczkami akcentowanymi płyciną w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. Na drzwiach aplikowane, złączone ze sobą symbole: kielich z hostią, gorejące serce, krzyż i kotwica na tle obłoków. Cokół nastawy ołtarza pięciodzielny, z płycinami. Wysunięte osie cokołu są dekorowane plakietą z motywem roślinnym, zaś skrajne są ozdobione konsolami z aplikowaną, okrągłą rozetą. Pole środkowe z prostokątną wnęką zamkniętą półkoliście, z łukiem wspartym na dwóch kolumnach korynckich. We wnęce na czerwonym tle figura Najświętszego Serca Pana Jezusa. W narożach plakiety ornamentalne w trójkątnych polach. Nastawa flankowana parą kolumn korynckich ustawionych na wysuniętych partiach cokołu oraz figurami świętych. Kolumny wspierają belkowanie zwieńczone trójkątnym przyczółkiem wypełnionym chrystogramem. Za tympanonem pozłacana kopuła pokryta motywem rybiej łuski, zwieńczona krzyżem postawionym na rozecie. Całość ołtarza fladrowana w odcieniu ciemnobrązowym, ornamenty i detal architektoniczny złocony, polichromia rzeźb naturalistyczna.
Ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa ma taką samą strukturę jak naprzeciwległy ołtarz Matki Boskiej Różańcowej, odróżniają je jedynie detale ornamentalne. Na tej podstawie można wnioskować, że powstały w tym samym warsztacie snycerskim. Oba zostały zaprojektowane w stylu eklektycznym, czerpiąc m.in. z motywów sztuki antycznej i średniowiecznej. Pole główne skonstruowane z trójkątnego przyczółka wspartego na kolumnach wykorzystuje motyw aediculi – antycznej formy kapliczki, w której tak jak w ślemieńskim ołtarzu, ustawiano rzeźby. Mensa ołtarzowa w formie prostopadłościanu, której blat opiera się na masywnych kolumienkach o kostkowych kapitelach inspirowana jest rozwiązaniami stosowanymi w okresie romańskim. Elementy zaczerpnięte z różnych epok tworzą spójne dzieło, którego powierzchnia dekorowana jest fladrowaniem – malarską imitacją słojów szlachetnego gatunku drewna.
Dobry. W 2004 roku prace konserwatorskie przeprowadziły zakłady: Konserwacja Zabytków Sabina Szkodlarska z Zabierzowa oraz Beata Kowalczyk Konserwacja Dzień Sztuki z Krakowa.
Ołtarz Serca Najświętszego Pana Jezusa powstał w drugiej połowie XIX wieku i ma taką samą strukturę jak naprzeciwległy ołtarz Matki Boskiej Różańcowej. Oba powstały w tym samym warsztacie i można je określić jako eklektyczne – łączące w spójną całość elementy różnych stylów historycznych.
Agata Felczyńska, "Ołtarz boczny prawy Najświętszego Serca Pana jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-prawy-najswietszego-serca-pana-jezusa