Najświętsze Serce Pana Jezusa

Dzieje zabytku

Niestety nie są znane dzieje obrazu.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazany jest Chrystus forntalnie w półpostaci, z lewą ręką wskazującą na gorejące na piersi serce, a prawą uniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz ma podłużną z długim i wąskim nosem, okoloną krótkim zarostem oraz długimi i bujnymi włosami z przedziałkiem pośrodku, spływającymi na ramiona i plecy. Wokół głowy Chrystus ma złoty i kolisty nimb, a na dłoniach widoczne ślady męki. Zbawiciel ubrany jest w czerwoną suknię z długimi i szerokimi rękawami, zdobioną złotą lamówką na brzegach oraz ciemnoniebieski płaszcz, założony na plecy i przewieszony przez lewe ramię pod prawą rękę. Na piersi Chrystus ma gorejące serce, oplecione koroną cierniową z zatkniętym u szczytu małym krzyżykiem pośród płomieni, ukazane na tle promienistej glorii i kolistego otoku. Tło jednolite, złocone. Rama drewniana, profilowana, złocona, od wewnątrz zdobiona kimationem, a na zewnątrz motywem laski, okręconej wstążką.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz Najświętsze Serce Pana Jezusa w kościele w Marycporębie powstał w XIX i kompozycyjnie nawiązuje do barokowego obrazu Pompea Batoniego z 1767 roku, który artysta wykonał do ołtarza św. Franciszka Ksawerego w kościele Il Gesù w Rzymie. Na rozpowszechnienie tego wizerunku, zwłaszcza w sztuce dewocyjnej miało wpływ wykorzystanie kompozycji Batoniego w postaci ilustracji w wydanym w Rzymie w 1768 roku druku „Raccolta di ragionamenti in lode del Santissimo Cuor di Gesù” (rycina Giovaniego Antonia Faldoniego).

Streszczenie

Obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa w kościele w Marcyporębie stanowi przykład najpopularniejszego wariantu ikonograficznego ukazania tego tematu w sztuce, zwłaszcza w drugiej połowie XIX i w XX wieku.

Bibliografia