Epitafium Wiktora Kopffa

Dzieje zabytku

Tablica epitafijna powstała zapewne po śmierci Wiktora Kopffa, około 1889 roku. Odnowiono ją w 2012 roku.

Opis

Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta w kamiennym, profilowanym obramieniu. W polu złocona inskrypcja „WIKTOR KOPFF / D(okto)r O(bojga) Praw / c(esarski) k(rólewski) rz(eczywisty) Tajny Radca J(ego) C(esarskiej) Mości / Senator b(yły) Rz(eczy)p(ospolitej) krak(owskiej) / Prezydent c(esarskiego) k(rólewskiego) Sądu wyższego / Radca M(iasta) Krakowa / Członek nadzw(yczajny) Akademii Umiejętności / * w Krakowie 1805 roku † 27 Stycznia 1889. / Spokój Jego duszy.” Nad inskrypcją złocony, łaciński krzyżyk.

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium jest poświęcone Wiktorowi Adamowi Karolowi Kopffowi (1805-1889), urodzonemu w Krakowie. Kopff był najmłodszym z ośmiorga dzieci Jana Wincentego i Tekli Danielskiej. W latach 1814-1821 uczęszczał do Szkoły św. Anny w Krakowie, a w 1821 roku rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Fizyczynym Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie po trzech latach przeniósł się na Wydział Prawny. W 1837 roku został członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. W kolejnym roku został mianowany sędzią apelacyjnym, a w 1840 roku senatorem Rzeczypospolitej Krakowskiej. Ponadto był również przewodniczącym Dyrekcji Teatralnej w Krakowie. Po wybuchu powstania w 1846 roku uchylał się od udziału w rewolucyjnym rządzie. Powstanie oceniał krytycznie, uważając iż przyśpieszyło koniec istnienia Rzeczypospolitej Krakowskiej. Po wcieleniu Krakowa do Austrii został przydzielony do Komisji Nadwornej w charakterze referenta, a także wszedł w skład komitetu cenzury rządowej. Władze poleciły mu m.in. kontrolę krakowskich księgarń i drukarń, aby te nie publikowały zbyt liberalnych książek i broszur. W odwecie krakowska młodzież urządziła mu wówczas tzw. kocią muzykę. Ponadto zajmował się dostosowaniem stosunków administracyjnych i prawnych w dawnej Rzeczypospolitej do nowej organizacji kraju. W latach 1868-1871 pełnił funkcję prezydenta Wyższego Sądu Krajowego w Krakowie (sąd I instancji). Kopff należał również do różnych towarzystw i instytucji, np. Arcybractwa Miłosierdzia i Banku Pobożnego, Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, był członkiem nadzwyczajnym Akademii Umiejętności i członkiem Wielkiego Wydziału Kasy Oszczędności i in. Po przejściu na emeryturę (1871) kupił wieś Zakliczyn w powiecie wielickim i zaniedbany majątek doprowadził do dobrego stanu. Nie wycofał się jednak z dotychczasowej działalności i dalej brał czynny udział w organizacji administracji miejskiej. Kopff był ożeniony z Józefą Grabowską (1818-1895), córką Ambrożego Grabowskiego, księgarza i historyka krakowskiego. Miał pięciu synów: Władysława, Henryka, Leona, Juliusza i Józefa oraz dwie córki: Emilię i Stanisławę. Tablicę epitafijną mu poświęconą charakteryzuje prostota formy i oszczędność zastosowanych środków wyrazu, czym nawiązuje ona do szeregu podobnych dzieł kommemoratywnych z XIX wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Epitafium jest poświęcone Wiktorowi Adamowi Karolowi Kopffowi (1805-1889), urodzonemu w Krakowie. Kopff był członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, sędzią apelacyjnym i senatorem Rzeczypospolitej Krakowskiej. Po wybuchu powstania w 1846 roku uchylał się od udziału w rewolucyjnym rządzie. Po wcieleniu Krakowa do Austrii został przydzielony do Komisji Nadwornej w charakterze referenta, a także wszedł w skład komitetu cenzury rządowej. Ponadto zajmował się dostosowaniem stosunków administracyjnych i prawnych w dawnej Rzeczypospolitej do nowej organizacji kraju.

Bibliografia