Epitafium Tomasza Stanisławskiego i Macieja Dithardta

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

wadowicki

Gmina

Kalwaria Zebrzydowska

Miejscowość

Zebrzydowice

Metropolia

Krakowska

Diecezja

Krakowska

Dekanat

Kalwaria Zebrzydowska

Parafia

Św. Michała Archanioła

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

północne ramię transeptu, wschodni pilaster

Identyfikator

DZIELO/11795

Kategoria

płyta nagrobna

Ilość

1

Czas powstania

po 1854 roku

Technika i materiał

marmur dębnicki, kuty, polerowany, złocony

Wymiary podstawowe

szerokość – 73 cm
wysokość – 55 cm

Autor noty katalogowej

Józef Skrabski

Domena Publiczna

Opis

Epitafium w kształcie leżącego prostokąta. W jego polu biegnąca wzdłuż krawędzi opaska z wyciętymi narożami, w których rozety. W polu inskrypcja: „Spokój duszy ś(więtej) p(amięci) / TOMASZA STANISŁAWSKIEGO / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika emer(ytowanego) / ur(odzonego) 1779. um(arłego) 19go Grudnia 1854. / i zięcia / MACIEJA DITHARDTA / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika drogowego / um(arłego) 21. Sierpnia 1850. / przeżywszy 60. lat”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Epitafium Tomasza Stanisławskiego i Macieja Dithardta jest wykonane z marmuru dębnickiego i powstało po 1854 roku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, obwiedziona złoconym profilem o wyciętych narożach wypełnionych rozetami. W polu inskrypcja: "Pamięci cieniom / nieocenionej matki / ZOFII STANISŁAWSKIEJ / z domu Mendalewiczów / ur(odzonej) w ziemi Sanockiej 1789. / um(arłej) w Rzozowie / 12. Października 1837."

płyta nagrobna

Epitafium Zofii Stanisławskiej

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny z murowaną mensą z kamiennym portatylem, antepedium z chrystogramem. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum, ujęte pilastrami zwieńczonymi gzymsem, z drzwiczkami zakończonymi łukiem koszowym, na których kielich z hostią ujętą kwiatami róż. Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna, jednoosiowa ze zwieńczeniem. Retabulum ujęte parą kanelowanych filarów o korynckich głowicach, ustawionych na ukośnie dostawionych cokołach. Podpory ustawione na tle kanelowanych pilastrów wspierają ukośne odcinki belkowania zamknięte wydatnym gzymsem. Zwieńczenie o wklęsłych bokach, zamknięte łukiem nadwieszanym.
Pole środkowe w formie prostokątnej wnęki z uskokiem u dołu, zamkniętej łukiem nadwieszonym. Wnęka ujęta ażurową ramą formowaną ze zwiniętych liści akantu, wewnątrz obraz z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. Antepedium drewniane, ujęte profilowaną ramą, pośrodku aplikowany hierogram. W zwieńczeniu medalion z rzeźbioną gołębicą Ducha świętego w promieniach. Pola cokołów zdobione płycinami ze zwiniętymi liśćmi akantu, w partii fryzu aplikowane rozety. Po bokach retabulum uszaki formowane z ornamentu kandelabrowego. Na gzymsie para rzeźbionych, uskrzydlonych aniołków. Całość struktury ołtarza malowana w odcieniach szarości, detal architektoniczny i profilowania pozłacane.

ołtarz

Ołtarz boczny północny (lewy)

ołtarz

Ołtarz główny

Zdjęcie nr 1:

lampa

Lampa

Zdjęcie nr 1: Kościół jest jednonawowy, trójprzęsłowy, z płytkimi kaplicami tworzącymi pseudotransept i jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym apsydą. Do prezbiterium przylegają dwa aneksy mieszące w przyziemiu zakrystię i skarbczyk, a na piętrze empory otwarte na prezbiterium. Do nawy od południa dostawiona jest kruchta. W naroża między kaplicami a nawą wstawiono dwie wieże-dzwonnice z klatkami schodowymi prowadzącymi na empory. Nawa jest rozczłonkowana płaskimi, szerokimi pilastrami toskańskimi, a nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami; prezbiterium przykryte sklepieniem kolebkowym z żebrami spływającymi na wsporniki, apsyda sklepieniem parasolowatym. Prezbiterium ujęte dwiema głębokimi, półkoliście zamkniętymi wnękami, nad którymi parapety empor z ślepymi arkadkami z balasów jenolalkowych i łuków półkolistych. Wnętrze oświetlają wysokie i szerokie okna zamknięte półkoliście. W aneksach przy prezbiterium i w emporach znajdują się okna prostokątne. Fasada dwustrefowa, trójosiowa, ale osie i strefy wyznaczone jedynie przez okna, drzwi i nisze, zamknięta trójkątnie.
Portal prostokątnych drzwi utworzony z pary żłobkowanych, toskańskich pilastrów, podtrzymujących belkowanie z trójkątnym przyczółkiem. Fryz belkowania ozdobiony tryglifami z łezkami i metopami w kształcie rozet i talerzy, a przyczółek kostkowaniem. Nad portalem okno w głębokim rozglifieniu, w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. Po bokach portalu i okna głębokie nisze ujęte od dołu i góry odcinkami gzymsu. Zewnętrzne elewacje ujęte częściowo szkarpami, częściowo lizenami. W wieżach wejścia do kościoła i na klatki schodowe oraz niewielkie okienka w klatce schodowej i prześwity zamknięte półkoliście w dzwonnicach. Dachy dwuspadowe, na wieżach czterospadowe, nad nawą, wieżami i aneksami przy prezbiterium kryte dachówką, nad prezbiterium blachą. Na dachu wieżyczka na sygnaturkę.

kościół

Kościół św. Michała Archanioła

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.

obraz

Najświętsze Serce Jezusa

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Scena figuralna, dymaniczna. Prawą część obrazu zajmuje postać zwróconego niemal profilem w prawo Anioła Stróża w wydatnym wykroku i o pochylonej sylwetce. Prawą ręką przygarnia do siebie dziecko, lewą, wzniesioną, ciska piorunem. Przedstawiony, jako młody, atletycznie zbudowany młodzieniec, z twarzą ukazaną z profilu, włosy krótkie, mocny kark. Ubrany w niebieską, przepasaną sznurem, szatę z krótkimi rękawami oraz obfity jasno-różowy, bogato sfałdowany płaszcz, na stopach ma sandały wiązane rzemieniami. Z tyłu biało-szare skrzydła. Stojące na skraju przepaści, wtulone w anioła dziecko wyciąga ku niemu obie ręce. Okrągłą twarz charakteryzują dziecięce rysy oraz wzniesione ku niebu oczy. Ubrane jest w białe spodnie i tunikę sięgającą kolan przewiązaną w pasie sznurem, stopy bose. W lewym, dolnym rogu kompozycji, w przepaści wypełnionej ogniem ukazany w półpostaci diabeł. Głowę z rogami odwraca od anioła i osłania się rękami. Oczy duże, wyłupiaste, wystające zęby, duży, zakrzywiony nos; dłonie zaopatrzone w pazury. Ziemia, na której stoją postaci ciemno-brązowa, tło stanowią szaro-błękitno-żółte obłoki. Nad postacią anioła tablice Mojżeszowe. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, stonowana. Modelunek bardzo miękki. Pod lewą stopą anioła trudna do odczytania sygnatura „Wojciech Eliasz 1854".

Z tyłu napis „Malowane za staraniem / x(ędza) Wojciecha Praszkiewicza / Proboszcza w Babicach 1854 r[oku]”.

obraz

Anioł Stróż

Zdjęcie nr 1: Czternaście stacji drogi krzyżowej w formie odrębnych obrazów w kształcie stojących prostokątów, ujętych drewnianymi, profilowanymi, złoconymi ramami ze zwieńczeniami z numerem stacji oraz podwieszeniami z nazwą. Przedstawienia charakteryzują kompozycje wielofiguralne ukazane na tle pejzażowym z motywami architektonicznymi, z poprawnie wyznaczoną perspektywą zbieżną. Upozowanie oraz mimika postaci wyrażają emocje, ubiory są historyzujące. Kolorystykę płócien cechuje przewaga barw ziemi i szarości skontrastowanych błękitem, zielenią czy ocieploną bielą. Modelunek jest płynny i miękki.

obraz

Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Tomasza Stanisławskiego i Macieja Dithardta", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-tomasza-stanislawskiego-i-macieja-dithardta

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności