Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.

Najświętsze Serce Jezusa

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Kalwaria Zebrzydowska
Miejscowość
Zebrzydowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kalwaria Zebrzydowska
Parafia
Św. Michała Archanioła
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny południowy
Identyfikator
DZIELO/11825
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
lata pięćdziesiąte XX wieku
Wymiary podstawowe
szerokość – 95 cm
wysokość – 190 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący stojącego frontalnie Chrystusa. Prawa ręka ułożona w geście błogosławieństwa, lewa wskazuje na promienie odchodzące od piersi. Chrystus ubrany w długą, białą tunikę. Twarz okolona długimi, jasnobrązowymi włosami i krótką, rozwidloną brodą. W tle daleki pagórkowaty krajobraz.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz nawiązuje do najbardziej znanego dzieła Adolfa Hyły obrazu "Jezu ufam Tobie", który dla Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Krakowie Łagiewnikach namalował w 1944 roku. Hyła nawiązał do wizerunku namalowanego przez Eugeniusza Kazimirowskiego według wskazówek siostry Faustyny. Obraz w Zebrzydowicach jest jednym z kilkudziesięciu w Małopolsce naśladownictw dzieł Hyły.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, obwiedziona złoconym profilem o wyciętych narożach wypełnionych rozetami. W polu inskrypcja: "Pamięci cieniom / nieocenionej matki / ZOFII STANISŁAWSKIEJ / z domu Mendalewiczów / ur(odzonej) w ziemi Sanockiej 1789. / um(arłej) w Rzozowie / 12. Października 1837."
płyta nagrobna
Epitafium Zofii Stanisławskiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta. W jego polu biegnąca wzdłuż krawędzi opaska z wyciętymi narożami, w których rozety. W polu inskrypcja: „Spokój duszy ś(więtej) p(amięci) / TOMASZA STANISŁAWSKIEGO / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika emer(ytowanego) / ur(odzonego) 1779. um(arłego) 19go Grudnia 1854. / i zięcia / MACIEJA DITHARDTA / c(esarsko) k(rólewskiego) urzędnika drogowego / um(arłego) 21. Sierpnia 1850. / przeżywszy 60. lat”.
płyta nagrobna
Epitafium Tomasza Stanisławskiego i Macieja Dithardta
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny z murowaną mensą z kamiennym portatylem, antepedium z chrystogramem. Na mensie prostopadłościenne tabernakulum, ujęte pilastrami zwieńczonymi gzymsem, z drzwiczkami zakończonymi łukiem koszowym, na których kielich z hostią ujętą kwiatami róż. Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna, jednoosiowa ze zwieńczeniem. Retabulum ujęte parą kanelowanych filarów o korynckich głowicach, ustawionych na ukośnie dostawionych cokołach. Podpory ustawione na tle kanelowanych pilastrów wspierają ukośne odcinki belkowania zamknięte wydatnym gzymsem. Zwieńczenie o wklęsłych bokach, zamknięte łukiem nadwieszanym. Pole środkowe w formie prostokątnej wnęki z uskokiem u dołu, zamkniętej łukiem nadwieszonym. Wnęka ujęta ażurową ramą formowaną ze zwiniętych liści akantu, wewnątrz obraz z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. Antepedium drewniane, ujęte profilowaną ramą, pośrodku aplikowany hierogram. W zwieńczeniu medalion z rzeźbioną gołębicą Ducha świętego w promieniach. Pola cokołów zdobione płycinami ze zwiniętymi liśćmi akantu, w partii fryzu aplikowane rozety. Po bokach retabulum uszaki formowane z ornamentu kandelabrowego. Na gzymsie para rzeźbionych, uskrzydlonych aniołków. Całość struktury ołtarza malowana w odcieniach szarości, detal architektoniczny i profilowania pozłacane.
ołtarz
Ołtarz boczny północny (lewy)
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna skomponowana na schemacie łuku triumfalnego, trójosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz kamienny, licowany marmurowymi płytkami, z kamienną mensą. Oś środkowa jest dwukrotnie wyższa od bocznych i szersza, zamknięta półkoliście. Osie boczne ujęte dwiema parami pilastrów i stojących przed nimi kolumn o kanelowanych trzonach i kapitelach kompozytowych; między nimi nisze zwieńczone konchą z figurami św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty. Podpory dźwigają dwustrefowe belkowanie – niższe pełne, wyższe niepełne, delikatnie wyłamane na ich linii. Oś środkową ujmują woluty z figurami aniołów spływające na belkowanie osi bocznych; na skraju postumenty z figurami św. Floriana i św. Wacława(?). Postumenty kolumn dekorowane z trzech stron płycinami, od frontu z uskrzydlonymi główkami anielskimi; pomiędzy nimi rollwerki z podpisami figur. Podłucze osi środkowej dekorowane kasetonami z rozetami; archiwolta wypełniona akantem, zwieńczona kluczem; w przyłuczach dwie płaskorzeźbione figury kobiece. Powyżej fryz dekorowany dużych rozmiarów uskrzydloną głową anielską, ujętą wicią roślinną, na gzymsie kartusz. W polu przyczółka roślinny postument podtrzymujący dwie uskrzydlone główki anielskie. W przyłuczach konch osi bocznych ornament roślinny, powyżej rauty, u spodu figur festony. Spód belkowania dekorowany kasetonami z rozetami. Fryzy dwóch stref belkowania wypełnione ornamentem roślinnym i rozetami; na wewnętrznym boku drugiej strefy para herbów Radwan. W polu środkowym obraz ukazujący Zwiastowanie Najświętszej Marii Panny, a na zasuwie Św. Michała Archanioła. Struktura polichromowana na szaro; kolumny, ornamentyka i profile złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1:
lampa
Lampa
Zdjęcie nr 1: Kościół jest jednonawowy, trójprzęsłowy, z płytkimi kaplicami tworzącymi pseudotransept i jednoprzęsłowym prezbiterium zakończonym apsydą. Do prezbiterium przylegają dwa aneksy mieszące w przyziemiu zakrystię i skarbczyk, a na piętrze empory otwarte na prezbiterium. Do nawy od południa dostawiona jest kruchta. W naroża między kaplicami a nawą wstawiono dwie wieże-dzwonnice z klatkami schodowymi prowadzącymi na empory. Nawa jest rozczłonkowana płaskimi, szerokimi pilastrami toskańskimi, a nakryta sklepieniem kolebkowym z lunetami; prezbiterium przykryte sklepieniem kolebkowym z żebrami spływającymi na wsporniki, apsyda sklepieniem parasolowatym. Prezbiterium ujęte dwiema głębokimi, półkoliście zamkniętymi wnękami, nad którymi parapety empor z ślepymi arkadkami z balasów jenolalkowych i łuków półkolistych. Wnętrze oświetlają wysokie i szerokie okna zamknięte półkoliście. W aneksach przy prezbiterium i w emporach znajdują się okna prostokątne. Fasada dwustrefowa, trójosiowa, ale osie i strefy wyznaczone jedynie przez okna, drzwi i nisze, zamknięta trójkątnie. Portal prostokątnych drzwi utworzony z pary żłobkowanych, toskańskich pilastrów, podtrzymujących belkowanie z trójkątnym przyczółkiem. Fryz belkowania ozdobiony tryglifami z łezkami i metopami w kształcie rozet i talerzy, a przyczółek kostkowaniem. Nad portalem okno w głębokim rozglifieniu, w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście. Po bokach portalu i okna głębokie nisze ujęte od dołu i góry odcinkami gzymsu. Zewnętrzne elewacje ujęte częściowo szkarpami, częściowo lizenami. W wieżach wejścia do kościoła i na klatki schodowe oraz niewielkie okienka w klatce schodowej i prześwity zamknięte półkoliście w dzwonnicach. Dachy dwuspadowe, na wieżach czterospadowe, nad nawą, wieżami i aneksami przy prezbiterium kryte dachówką, nad prezbiterium blachą. Na dachu wieżyczka na sygnaturkę.
kościół
Kościół św. Michała Archanioła

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna

Adoracja Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, ujęty w złoconą, profilowaną ramę. Kompozycja wielopostaciowa, dwustrefowa. W dolnej części obrazu przedstawiona grupa dwunastu apostołów skupionych wokół pustego grobu Marii, ukazanych na tle rozległego pejzażu z widocznymi w tle zabudowaniami oraz zamkiem. W górnej strefie ukazujące się w obłokach uskrzydlone główki anielskie. Grobowiec Marii kamienny, ustawiony na dwustopniowym podwyższeniu, ukazany skrócie perspektywicznym. Na pierwszym planie ustawieni częściowo tyłem św. Piotr ukazany jako starszy, siwy mężczyzna w granatowej szacie i brązowym płaszczu oraz św. Jan Ewangelista, który został przedstawiony jako młodzieniec o twarzy pozbawionej zarostu ubrany w obszerny, czerwony płaszcz. Nieco z lewej grupa kolejnych apostołów ze św. Pawłem w czerwonym płaszczu na czele. Postaci zwracają się w kierunku grobowca, zaglądając do jego wnętrza. Na dalszym planie kolejni uczniowie Chrystusa pochylający się nad grobowcem oraz wykonujący dynamiczne gesty, m.in. wskazujący na niebo. Wszyscy apostołowie, poza św. Janem Ewangelistą zostali ukazani jako brodaci, dojrzali mężczyźni o twarzach z widocznymi zmarszczkami. Kolorystka obrazu ciemna, ciepła z dominacją brązów i czerni.
obraz

Apostołowie u grobu Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Najświętsze Serce Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietsze-serce-jezusa-16

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności