Ecce Homo
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do bioder, zwrócony w trzech czwartych w prawo, ze skrzyżowanymi z przodu dłońmi, związanymi w nadgarstkach powrozem; w lewej dłoni trzyma trzcinę. Twarz ma kwadratową, o zaróżowionych policzkach, dużych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, puszystą brodą oraz brązowymi, lekko kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową, spod której spływają strużki krwi. Chrystus w partii bioder przewiązany białym, drapowanym perizonium, na prawe ramię ma narzucony czerwony płaszcz. Ma odsłonięty, muskularny tors. Postać ukazana na brązowym tle, rozjaśnionym wokół jej głowy. Obraz ujęty czarną, prostą ramą.

Ecce Homo

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Łapsze Niżne
Miejscowość
Frydman
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Kościół
Św. Stanisława Biskupa i Męczennika
Tagi
Ecce Homo malarstwo XIX wieku malarstwo XX wieku
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/11971
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XIX – pierwsza połowa XX wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Przedstawienie Ecce Homo mogło być wykonane w drugiej połowie XIX lub w pierwszej połowie XX wieku.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany do bioder, zwrócony w trzech czwartych w prawo, ze skrzyżowanymi z przodu dłońmi, związanymi w nadgarstkach powrozem; w lewej dłoni trzyma trzcinę. Twarz ma kwadratową, o zaróżowionych policzkach, dużych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, puszystą brodą oraz brązowymi, lekko kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową, spod której spływają strużki krwi. Chrystus w partii bioder przewiązany białym, drapowanym perizonium, na prawe ramię ma narzucony czerwony płaszcz. Ma odsłonięty, muskularny tors. Postać ukazana na brązowym tle, rozjaśnionym wokół jej głowy. Obraz ujęty czarną, prostą ramą.

Zarys problematyki artystycznej

Wizerunki Ecce Homo (Oto Człowiek) stanowią zredukowaną wersję tematu Ostentatio Christi, a więc sceny, gdy Piłat po ubiczowaniu Chrystusa prezentuje go ludowi: „A Piłat ponownie wyszedł na zewnątrz i przemówił do nich: «Oto wyprowadzam Go do was na zewnątrz, abyście poznali, że ja nie znajduję w Nim żadnej winy». Jezus więc wyszedł na zewnątrz, w koronie cierniowej i płaszczu purpurowym. Piłat rzekł do nich: «Oto Człowiek»” (J 19, 4-5). Przedstawienia Ecce Homo ukazują samego Jezusa, z pominięciem postaci Piłata i żołnierzy, kładąc szczególny nacisk na jego samotność na tym etapie męki. Omawiany obraz Ecce Homo został namalowany w sposób niezwykle zbliżony do innego dzieła z kościoła we Frydmanie, mianowicie wizerunku Piety. Postacie oddane zostały za pomocą tych samych środków malarskich, co wskazuje na to, że oba obrazy wykonał ten sam malarz.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Spękania powierzchni dolnej połowy płótna. Ślady po drewnojadach na ramie.

Streszczenie

Przedstawienie Ecce Homo mogło być wykonana w drugiej połowie XIX lub w pierwszej połowie XX wieku. Wizerunki Ecce Homo (Oto Człowiek) stanowią zredukowaną wersję tematu Ostentatio Christi, a więc sceny, gdy Piłat po ubiczowaniu Chrystusa prezentuje go ludowi (J 19, 4-5). Przedstawiają samego Jezusa, z pominięciem postaci Piłata i żołnierzy, kładąc szczególny nacisk na jego samotność na tym etapie męki.

Bibliografia

Dziubecki Tomasz , "Ikonografia Męki Chrystusa w nowożytnym malarstwie kościelnym w Polsce", Warszawa 1996

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, stojąca, z wejściem w postaci schodów z balustradą od strony prezbiterium. Kosz na planie ściętego z dwóch stron kwadratu, ustawiony pod kątem względem zaplecka, na profilowanym cokole, z podwieszonym u spodu zwężającym się w dół elementem podtrzymywanym przez figurę anioła. Dwie frontowe ścianki podzielone po środku pilastrami dźwigającymi pełne belkowanie o silnie wysuniętym gzymsie stanowiącym parapet kosza. Trzony pilastrów oraz pola pomiędzy nimi dekorowane są roślinnymi zwisami z muszlami. Na cokole kosza znajdują się siedzące na obłokach figury czterech ewangelistów z otwartymi księgami oraz na froncie figura Chrystusa trzymającego kulę. Podwieszony element pomiędzy siedzącymi figurami dekorowany jest obłokami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Balustrada schodów ozdobiona ornamentem roślinnym, zakończona półfilarem, na którym stoi figurka św. Jana Nepomucena. Zaplecek wąski, w formie stojącego prostokąta, z płyciną w polu ujętą profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonym z obrazem Chrystusa Dobrego Pasterza. Płycina flankowana rzędami kampanul, zwieńczona obłokiem z uskrzydloną główką anielską. Zaplecek z uszami z karbowanej wstęgi przeplatanej akantem, zwieńczony dwiema wolutami zwróconymi na zewnątrz. Całość zakończona ustawioną ukośnie glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego pośrodku. Struktura polichromowana na sposób imitujący błękitno-biało-różowy marmur. Dekoracja rzeźbiarska i ornamentalna pozłacana i posrebrzana, partie anatomiczne figur polichromowane naturalistycznie.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Balustrada chóru muzycznego o wklęsło-wypukłym zarysie, wybrzuszona w środkowej części, z cokołem i podwieszonym lambrekinem. Pola balustrady wydzielone pilastrami, o trzonach mających formę spływów wolutowych, dźwigającymi pełne, przełamane ponad nimi belkowanie, na którym, na osiach podpór, znajdują się kule. Cokół dekorowany rocaille'em i rozetami, a trzony pilastrów kampanulami. W polach znajdują się płyciny z malowanymi scenami. Scena środkowa przedstawia św. Cecylię grającą na organach we wnętrzu z oknem, ujętym filarami. Nad płyciną w partii fryzu belkowania i pod belkowaniem malowane banderole z napisami „Artes cum mundo cunctae pereunte peribunt,” i „In Coelum remeans musica sola manet.”, pod płyciną data „1771”. W czterech pionowych płycinach flankujących pole środkowe znajduje się płaskorzeźbiony rocaille. W pozostałych czterech poziomych płycinach malowane przedstawienia par muzykujących puttów stojących na rocaille'u. Polichromia balustrady imitująca marmur w kolorze szaro-niebieskim z marmoryzowanymi na czerwono profilami, ornamentyka i ramy płycin złocone i srebrzone.
chór muzyczny
Chór muzyczny
Zdjęcie nr 1: Na drewnianym cokole na rzucie koła znajduje się figura putta klęczącego na obłoku, podtrzymująca na głowie czarę chrzcielnicy z pokrywą. Putto ukazane jest frontalnie, klęczy na lewej nodze, prawą wyciąga do przodu, obie ręce ma uniesione w górę, w prawej dłoni trzyma owoc. Twarz ma kwadratową o pełnych policzkach, okoloną krótkimi włosami, skręconymi w pojedyncze pasma. W partii podbrzusza przesłonięte jest fragmentem tkaniny opadającej na prawe udo. Skrzydła ma złożone. Czara półkolista, imitująca puklowanie, zakończona gzymsem dekorowanym perełkowaniem, w połowie wysokości ujęta dekoracyjnym pasem z wolutowo skręconego akantu. Pokrywa na rzucie koła, dekorowana akantem, pełni funkcję podstawy, na której znajduje się niewielka rzeźbiarska grupa Chrztu Chrystusa z unoszącą się nad postaciami gołębicą Ducha Świętego w glorii promienistej. Ujęta jest sześcioma kabłąkami o wolutowych zakończeniach, podtrzymującymi cokół dla rzeźbionej półpostaci Boga Ojca ukazanego pośród obłoków, w glorii promienistej. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała postaci, pozostałe elementy złocone i srebrzone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie o nieregularnym planie, imitującej fragment podłoża. Chrystus ukazany frontalnie, w wykroku, w lewej wyciągniętej w bok ręce trzyma drzewce czerwonej, materiałowej chorągwi, zakończone krzyżem, prawą ugiętą, unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma szczupłą i pociągłą, o wąskich, migdałowatych oczach, szerokim nosie i niewielkich ustach; okoloną krótką brodą oraz silnie skręconymi w pukle włosami, opadającymi na ramiona. Chrystus w partii bioder przewiązany krótkim, przylegającym, srebrzonym perizonium. Przez prawe udo i lewe ramię ma przewiązany czerwony, silnie drapowany płaszcz, rozwiany półkoliście z tyłu postaci oraz opadający po bokach. Ciało Chrystusa szczupłe, niemal pozbawione modelunku. Polichromia ciała figury naturalistyczna, o jasnej karnacji.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum, na osi przedstawienia znajduje się Chrystus ukazany jako żywy, przybity do krzyża o prostych ramionach czterema gwoździami. Jego ciało ukazane jest w dużym zwisie, o układzie ramion zbliżonym do litery V, nogi ułożone są równolegle, a jego głowa przechylona jest na prawy bark i lekko uniesiona do góry. Twarz ma szczupłą, z oczami skierowanymi w górę, o prostym nosie i lekko rozchylonych ustach, okoloną krótką brodą oraz gęstymi włosami sięgającymi ramion. Jego ciało jest szczupłe o podkreślonej światłocieniem muskulaturze ramion i klatki piersiowej oraz zaznaczonymi krwawiącymi ranami. Na głowie Chrystus ma koronę cierniową. Jego biodra są przepasane perizonium zawieszonym na podwójnym sznurze, odsłaniającym prawe biodro i udo, z tkaniną skumulowaną w partii podbrzusza i na prawym boku. Krzyż zwieńczony rozwianą banderolą z napisem „INRI”. U podstawy krzyża znajduje się wijący wąż oraz czaszka z piszczelami. Chrystus ukazany jest na tle pejzażu z zachmurzonym, ciemnym niebem z fragmentem zachodzącego słońca w lewej części obrazu. Kolorystyka zimna i ciemna, blade ciało Chrystusa silnie wydobyte z tła.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy w formie leżącego prostokąta, każdy podzielony jest wewnątrz na trzy prostokątne pola z emblematami, ujęte esownicami i rocaille'm. Malowane są monochromatycznie, o biało-niebieskiej kolorystyce. Pierwszy obraz z napisem w górnej linii „FACITE FRUCTUS DIGNOS POENAE TENTIAE. MATH: 3.”. Każda ze scen ujęta jest na górze i na dole kartuszami z napisami. Pierwsza od lewej jest na tle pejzażu i przedstawia ukazanego frontalnie, tańczącego błazna. Na drugim planie znajduje się uskrzydlona postać, w tunice, z głową w glorii, która lewą ręką zakrywa twarz, prawą z palcem wskazującym kieruje do góry. W górnym kartuszu napis „DEUS TU SCIS INSIPIENTIAM MEAM, ET DELICTA MEA A / TE NON SUNT ABS CONDITA Psal: 68.”, w dolnym „RECTE PECCATUM INSIPIENTIAM VOCAVIT, NEMO ENIM SAPIENS, / ID ALIQUANDO COMMITTIT. Orig in Psal: 37.”. Środkowa scena ukazana jest we wnętrzu, w którym po prawej stronie znajduje się łoże z baldachimem, z leżącą w nim chorą i płaczącą kobietą. W lewej części sceny, przy łóżku siedzi zwrócona profilem uskrzydlona postać w tunice, która prawą ręką trzyma za dłoń chorą, lewą kładzie na jej głowie. W górnym kartuszu napis „MISERERE MEI DOMINE, QUONIAM INFIRMUS SUM: Psal: 6.”, w dolnym „AEGROTAT HUMANUM GENUS, NON MORBIS CORPORIS, / SED PECCATIS. S. Aug: serm: 59.”. Trzecia scena ukazana jest na tle fantastycznego pejzażu. Na pierwszym planie leży ukazany z profilu kościotrup, który złapał w sieć, próbującą się wyrwać leżącą postać, przed którą znajdują się naczynia, owoce i lutnia. Na drugim planie na tle ognia trzy diabły ścigają uciekającą postać z pochodnią. Przed nią inna postać dmie w trąbę, druga, uskrzydlona nadlatuje z łukiem zrzucając uciekającej linę. W górnym kartuszu napis „DOLORES INFERNI CIRCUMDEDERUNT ME, PRAEOCCUPA=/VERUNT ME LAQUEI MORTIS. Psal. 17.”, w dolnym „OMNIA RETIBUS PLENA SUNT; DIABOLUS LAQVEO CUNCTA / COMPLEVIT. Origines Hom: 2. in cant:”. Drugi obraz z napisem w górnej linii „DILIGAMUS DEUM QUINI AM IPSE PRIOR DILEXIT NOS. 1. Ioan: 4.”. Każda ze scen ukazana jest na tle pejzażu i zwieńczona na górze kartuszem z napisem. W pierwszej od lewej ukazane są trzy postacie kobiece, z których środkowa omdlała. Pierwsza kobieta podtrzymuje jej głowę i przykłada do niej kwiaty, a trzecia kobieta klęczy i wyciąga ku niej ręce. Przed omdlałą znajduje się kosz z owocami. W wieńczącym kartuszu napis „FULCITE ME FLORIB[US], STIPATE ME MALIS, QUIA AMORE LANGVEO. Cant: 2.”. Środkowa przedstawia kościotrupa, w którego żebrach klatki piersiowej uwięziona jest modląca się postać. W wieńczącym kartuszu napis „INFELIX EGO HOMO! QUIS ME LIBERABIT DE CORPORE MORTIS HUJUS? Ad Rom: 7.”. Trzecia scena po prawej przedstawia od tyłu kobietę jadącą na jeleniu, która lewą ręką trzyma jego poroże. Kierują się w stronę znajdującego się w grocie skalnej źródła, które tryska z uskrzydlonej postaci. W wieńczącym kartuszu napis „QUEMADMODUM DESIDERAT CEVUS AD FONTES AQUARUM, ITA / DESIDETAT ANIMA MEA AD TE DEUS. Psalmo 41.”.
obraz
Cykl obrazów Pia desideria

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty jest profilowaną, złoconą i polichromowaną w odcieniu ciemnej czerwieni ramą, zawiera wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus ukazany jest na wprost, w półpostaci. Zwróconą w trzech czwartych w lewo, przechyloną w bok głowę charakteryzuje owalna twarz o sumarycznie opracowanych rysach, wyraziście zaznaczonych oczach, zwłaszcza dolnych powiekach, szerokich łukach brwiowych, długim prostym nosie, wyraźnym wykroju ciemnych ust. Dodatkowo cechują ją światłocieniowo zaznaczone policzki oraz krótki, dwudzielny, ciemnobrązowy zarost. Długie, skręcone w rurkowe pukle włosy wspierają się na barkach. Częściowo odsłonięty tors Jezusa charakteryzuje sumaryczny modelunek muskulatury oraz zarysu żeber. Na ramiona nałożony jest związany na klatce piersiowej niebieskim troczkiem i przewieszony przez przedramiona czerwony płaszcz. Skrzyżowane w nadgarstkach ręce związane są sznurem. W prawej dłoni Jezus trzyma pojedynczą trzcinę. Głowę wieńczy korona cierniowa i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi, torsie i rękach widoczne są drobne stróżki krwi. Tło przedstawienia jest jednolite, utrzymane w odcieniu ciemnej zieleni. Obraz charakteryzuje intensywna, nasycona kolorystyka. U dołu napis „ECCE HOMO”.
obraz

Chrystus Ecce Homo

Zdjęcie nr 1: Trzy obrazy w kształcie stojącego prostokąta w prostych, drewnianych i złoconych ramach połączone w tryptyk za pomocą większej drewnianej ramy zwieńczonej złoconym ornamentem roślinnym oraz krzyżem. Analogiczny ornament w dolnej części ramy. W centrum umieszczony obraz przedstawiający Chrystusa w typie Ecce Homo. Postać ukazana frontalnie, w popiersiu z uniesioną lekko ku górze głową zwieńczoną koroną cierniową. Wokół głowy świetlisty nimb. Twarz pociągła, szczupła okolona długimi włosami oraz ciemnym zarostem. Wzrok skierowany ku górze, na twarzy widoczne krople krwi. Chrystus ubrany w czerwony płaszcz. Tło obrazu jednolite, ciemne. Po bokach wizerunku Chrystusa umieszczone dwa mniejsze obrazy przedstawiające św. Jana Kantego (z lewej) i św. Andrzeja Bobolę (z prawej). Święty Jan Kanty ukazany w popiersiu z ciałem zwróconym w trzech czwartych w lewo. Wyobrażony jako starszy mężczyzna z siwymi włosami, z łysiną ponad czołem i krótką, siwą brodą. Ubrany w płaszcz z gronostajowym kołnierzem; w prawej ręce trzyma krzyż. Wokół głowy postaci przedstawiony świetlisty nimb. Tło obrazu jednolite, ciemne. Święty Andrzej Bobola ukazany w popiersiu w trzech czwartych zwrócony w prawo. Przedstawiony jako dojrzały mężczyzna o lekko siwych włosach i krótkiej brodzie, ubrany w czarny habit jezuicki. Wzrok skierowany ku górze. Wokół głowy świetlisty nimb. Tło obrazu jednolite, ciemne.
obraz

Chrystus w typie Ecce Homo ze św. Janem Kantym i św. Andrzejem Bobolą

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W jego centrum frontalnie ukazany Chrystus w ujęciu do pasa. Głowa postaci zwrócona w lewo, wzrok skierowany do góry. Twarz szczupła z delikatnym zarostem, oczy duże, ciemne, długi, prosty nos, usta wydatne. Włosy długie, ciemne, delikatnie falowane, zaczesane do tyłu, opadają w puklach na barki postaci. Na głowie korona cierniowa. Tors Jezusa jest nagi, plecy ma okryte czerwonym płaszczem. Płaszcz z prawej strony opada w dół, z lewej owinięty jest wokół łokcia prawej ręki. Ręce Chrystusa opuszczone w dół, skrzyżowane i związane sznurem na wysokości nadgarstków. Dłonie nie są niewidoczne. Na wysokości pasa, między skrzyżowanymi nadgarstkami, widoczny fragment białego perizonium. Chrystus trzyma w rękach zieloną łodygę pałki, z trzema liśćmi, zakończoną brązową kolbą. Łodyga opiera się o jego lewe ramię. Tło przedstawienia brązowe, rozświetlone wokół głowy Chrystusa nimbem. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą dekorowaną ornamentem roślinnym.
obraz

Ecce Homo

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, srebrzoną ramą. Przedstawienie Chrystusa w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w prawo z lewą skierowaną w lewo, z rękami skrzyżowanymi na wysokości pasa, w których trzyma gałązkę trzciny. Twarz podłużna o wyrazistych, pociągłych rysach, z krótkim, brązowym zarostem. Włosy długie, falowane, opadające na plecy i ramiona. Kolorystyka ciała w odcieniu bladosinym. Na głowie cierniowa korona. Na czole, szyi, ramionach i klatce piersiowej drobne krople krwi. Biodra przewiązane białym perizonium, plecy osłonięte ciemnoczerwonym płaszczem związanym na klatce piersiowej, przewieszonym przez prawą rękę. Skrzyżowane ręce związane sznurem w nadgarstkach. Tło ciemnobrązowe, wokół głowy świetlisty nimb. Kolorystyka o delikatnym nasyceniu, w stonowanej tonacji.
obraz

Ecce Homo

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia Jezusa w typie Ecce Homo, po biczowaniu, ze śladami męki, siedzącego na kamieniu z rękami złożonymi na lewym udzie. Zbawiciel z bolesnym wyrazem twarzy zwraca wzrok ku górze, ma owalną twarz, duże, jasne oczy otoczone opuchniętymi powiekami spoglądające spod uniesionych brwi, wąski nos oraz niewielkie, nieznacznie rozchylone usta. Twarz okala ciemny zarost, spod korony cierniowej nałożonej na długie, opadające na ramiona ciemne włosy spływają strużki krwi. W prawej dłoni związanych sznurem rąk trzyma trzcinę, lewą stopę opiera na kamieniu, prawą na ziemi. Spod okrywającego jego plecy i nogi, związanego pod szyją purpurowego, podbitego złotem płaszcza widać nagi, umięśniony tors.
rzeźba

Ecce Homo

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną i drewnianą ramą. Chrystus ukazany w popiersiu z głową przechyloną na prawe ramię i delikatnie uniesioną do góry. Twarz podłużna o idealizujących rysach, z krótkim i brązowym zarostem. Włosy długie, falowane, jasnobrązowe, opadające na plecy i ramiona. Na głowie cierniowa korona. Na czole i szyi widać strużki krwi. Chrystus ubrany jest w czerwoną suknię ze złotą bordiurą u szyi oraz niebieski płaszcz zarzucony na lewe ramię; na głowie ma założoną koronę cierniową, a wokół niej kolisty i złoty nimb. Tło obrazu jednolite i ciemnobrązowe. Kolorystyka stonowana.
obraz

Ecce Homo

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Ecce Homo", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ecce-homo-32

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności