Obraz jest kopią dzieła z XVI wieku, które obecnie przechowywane jest w oratorium klasztornym. Wizerunek Ecce Homo nosi również tradycyjną nazwę – Jezusa Lanckorońskiego. Pierwotnie obraz znajdował się na zamku w Lanckoronie, skąd został przeniesiony do Grobu Matki Bożej. Na oryginał obrazu nałożone są płaskorzeźbiona sukienka, korona cierniowa, promienie i trzcina.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, srebrzoną ramą, od wewnątrz zdobioną ażurowym ornamentem. Przedstawienie Chrystusa w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w prawo z dłońmi skrzyżowanymi na wysokości pasa. Twarz podłużna o wyrazistych, pociągłych rysach z krótkim, brązowym zarostem. Włosy długie, falowane, opadające na plecy i ramiona. Kolorystyka ciała ciemna. Na głowie cierniowa korona. Na czole, szyi, ramionach i klatce piersiowej obfite krople krwi. Biodra przewiązane białym perizonium, plecy osłonięte ciemnoczerwonym płaszczem, przewieszonym przez lewą rękę, odsłaniającym nagi tors. Tło ciemnobrązowe, wokół głowy złoty promienisty nimb i jasnoniebieski otok.
Obraz z przedstawieniem Ecce Homo nawiązuje do sceny, w której Piłat ukazał ubiczowanego i cierniem ukoronowanego Jezusa ludowi żydowskiemu, wypowiadając słowa: „Oto Człowiek!” (J 19, 1-5). Scenę na obrazie oddano w popularnym ujęciu ikonograficznym, ukazującym Jezusa w półpostaci. Wizerunek ten odnosi się do nowożytnej polskiej ikonografii Ecce Homo, cechującej się redukcją tematu, czyli ograniczeniem do przedstawienia najważniejszych postaci, bez zbędnego sztafażu. Redukcja taka występowała również w sztuce Zachodu, ale tylko jako jeden z wariantów przedstawiania tego tematu. W sztuce polskiej artyści posunęli się tak daleko, że ostatecznie w przedstawieniu wizerunku Ecce Homo ograniczali się wyłącznie do postaci Jezusa. Samotność Zbawiciela miała odzwierciedlać fakt jego całkowitego osamotnienia jako człowieka, opuszczonego przez wszystkich w obliczu straszliwej męki.
Dostateczny; silne zabrudzenia, ściemnienie warstwy malarskiej, przetarcia i przedziurawienia płótna.
Obraz Ecce Homo jest kopią dzieła z XVI wieku, które obecnie przechowywane jest w oratorium klasztoru bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wizerunek ten nosi również tradycyjną nazwę – Jezusa Lanckorońskiego. Pierwotnie oryginalny obraz znajdował się na zamku w Lanckoronie, skąd został przeniesiony do Grobu Matki Bożej.
Maria Działo, "Ecce Homo", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ecce-homo-11