Owalny obraz stanowi zwieńczenie dawnego ołtarza z kaplicy w pałacu w Osieku. Retabulum przeniesiono w latach siedemdziesiątych XX wieku do drewnianego kościoła św. Andrzeja Apostoła w Osieku. Ustawiono je na ołtarzu Krzyża Świętego przy południowej ścianie łuku tęczowego, gdzie do tego czasu znajdowało się rzeźbione epitafium Mikołaja i Beaty Porębskich z 1610 roku, pełniące rolę nastawy.
Obraz posiada kształt tonda ujętego w ramę utworzoną z ornamentu kartuszowego z elementami akantowymi i wolutowymi. W centrum przedstawienia wyobrażono klęczącego z uniesionymi obiema rękami ku górze przed ołtarzem św. Karola Boromeusza. Święty ubrany jest w purpurową sutannę, białą komżę oraz kardynalski mucet z widoczną tonsurą na głowie. Do niego strzela z fuzji mężczyzna ubrany w oliwkowy strój, składający się z kapelusza ze strusim piórem, krótkiego kaftana z koronkowym, białym kołnierzem, bufiastych spodni i wysokich czerwonych pończoch oraz trzewików. W tle widać wnętrze świątyni z ołtarzem stojącym na jednym gradusie, nakrytym białym obrusem i zdobionym jasnym, tekstylnym antepedium, na środku którego, pomiędzy dwiema świecami, leży otwarta księga. Ściany wnętrza artykułowane są pilastrami o głowicach kompozytowych, podtrzymujących belkowanie.
Obraz, stanowiący część narracji hagiograficznej życia św. Karola Boromeusza, zilustrowanej na nastawie osieckiej, należy wiązać z kultem tegoż świętego w rodzinie Branickich. Samo przedstawienie ilustruje próbę zamachu na mediolańskiego arcybiskupa 26 września 1569 w mediolańskiej katedrze podczas jego modlitwy. Scena w Osieku została zapewne opracowana na podstawie wzoru graficznego, którego dostarcza np. ilustracja tego wydarzenia umieszczona pośród innych scen z życia świętego, umieszczonych wokół ilustracji „Ingresu św. Karola Boromeusza do Mediolanu” na miedziorycie M. Greutera z 1610 roku. Zbliżoną kompozycję wykorzystano być może do opracowania podobnego przedstawienia w kaplicy poświęconej św. Karolowi Boromeuszowi przy kościele parafialnym w Niepołomicach, powstałej z fundacji Lubomirskich w 1640 roku, powtórzonego później przez obraz o tym samym temacie z trzeciej ćwierci XVIII wieku umieszczony wewnątrz tejże kaplicy.
Spękania warstwy malarskiej.
K. Smith, F. Tschochner, Karl Borromäus, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, bd. 7, Ikonographie der Helligen. Innozenz bis Melchisedech, hrsg. W. Brauffels, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 274-275;
P. Krasny, Święty Karol Boromeusz a sztuka, [w:] Święty Karol Boromeusz a sztuka w Kościele powszechnym, w Polsce, w Niepołomicach, red. P. Krasny, M. Kurzej, Kraków 2013, il. 10.
Owalny obraz ukazuje scenę zamachu na św. Karola Boromeusza 26 września 1569 w mediolańskiej katedrze podczas jego modlitwy. Obraz stanowi zwieńczenie dawnego ołtarza z drugiej połowy XVII wieku z kaplicy w pałacu w Osieku. Retabulum przeniesiono w latach siedemdziesiątych XX wieku do drewnianego kościoła św. Andrzeja Apostoła w Osieku. Ustawiono je na ołtarzu Krzyża Świętego przy południowej ścianie łuku tęczowego, gdzie do tego czasu znajdowało się rzeźbione epitafium Mikołaja i Beaty Porębskich z 1610 roku, pełniące rolę nastawy.
ks. Szymon Tracz, "Zamach na św. Karola Boromeusza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/zamach-na-sw-karola-boromeusza-1