Trójca Święta / Najświętszy Sakrament
Zdjęcie nr 1: Feretron utworzono z prostopadłościennej podstawy w formie wydłużonego postumentu z otworami przeznaczonymi na drążki do noszenia oraz czworobocznego obramienia dekorowanego z trzech stron pierwotnie złoconą, ażurową wicią stylizowanego akantu z kwiatami. Na zwieńczeniu w owalu wyobrażona na awersie monogram maryjny a na rewersie chrystogram "IHS". Dwustronne pole obrazowe uzyskało kształt stojącego prostokąta. Na rewersie w pole feretronu wpisano prostokątną, profilowaną ramą zakończoną u góry nadwieszonym łukiem odcinkowym z uskokiem, którą flankują dwa grzebienie rocaillowe. W polu ramy ukazano Trójcę Przenajświętszą. Frontalnie ujęty Bóg Ojciec został wyobrażony z prawej strony kompozycji jako siwobrody starzec o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś odsuwa od siebie. Jego obie stopy opierają się na umieszczonym po środku globie ziemskim. Twarz Boga Ojca charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Obok Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który obie nogi wspiera na globie. Zbawiciel trzymający oburącz drewniany krzyż oparty o swoje lewe ramię został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz krótką brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa w partii bioder rozwiany, bladoszkarłatny płaszcz odsłaniający prawą stopę. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa otacza świetlisty nimb. Powyżej obu postaci unosi się gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Obraz na rewersie został ujęty profilowaną, prostokątną ramą. W centrum kompozycji na ochrowym tle na architektonicznym tronie wystawienia, utworzonym z odcinka wklęsłego belkowania wspartego na dwóch spływach wolutowych, przechodzących w dwa flankujące go cokoły ukazano wspartą na trzech uskrzydlonych główkach anielskich promienistą monstrancję z hostią. Monstrancja zwieńczona zamkniętą koroną została namalowana na jaśniejącym tle otoczonym obłokami z promieniami. W jej centrum na hostii umieszczono chrystogram "IHS". Po bokach tronu na cokołach klęczą dwa nagie uskrzydlone aniołki.
Zdjęcie nr 2: Feretron utworzono z prostopadłościennej podstawy w formie wydłużonego postumentu z otworami przeznaczonymi na drążki do noszenia oraz czworobocznego obramienia dekorowanego z trzech stron pierwotnie złoconą, ażurową wicią stylizowanego akantu z kwiatami. Na zwieńczeniu w owalu wyobrażona na awersie monogram maryjny a na rewersie chrystogram "IHS". Dwustronne pole obrazowe uzyskało kształt stojącego prostokąta. Na rewersie w pole feretronu wpisano prostokątną, profilowaną ramą zakończoną u góry nadwieszonym łukiem odcinkowym z uskokiem, którą flankują dwa grzebienie rocaillowe. W polu ramy ukazano Trójcę Przenajświętszą. Frontalnie ujęty Bóg Ojciec został wyobrażony z prawej strony kompozycji jako siwobrody starzec o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś odsuwa od siebie. Jego obie stopy opierają się na umieszczonym po środku globie ziemskim. Twarz Boga Ojca charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Obok Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który obie nogi wspiera na globie. Zbawiciel trzymający oburącz drewniany krzyż oparty o swoje lewe ramię został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz krótką brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa w partii bioder rozwiany, bladoszkarłatny płaszcz odsłaniający prawą stopę. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa otacza świetlisty nimb. Powyżej obu postaci unosi się gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Obraz na rewersie został ujęty profilowaną, prostokątną ramą. W centrum kompozycji na ochrowym tle na architektonicznym tronie wystawienia, utworzonym z odcinka wklęsłego belkowania wspartego na dwóch spływach wolutowych, przechodzących w dwa flankujące go cokoły ukazano wspartą na trzech uskrzydlonych główkach anielskich promienistą monstrancję z hostią. Monstrancja zwieńczona zamkniętą koroną została namalowana na jaśniejącym tle otoczonym obłokami z promieniami. W jej centrum na hostii umieszczono chrystogram "IHS". Po bokach tronu na cokołach klęczą dwa nagie uskrzydlone aniołki.

Trójca Święta / Najświętszy Sakrament

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wieprz
Miejscowość
Nidek
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Kościół
Św. Szymona i św. Judy Tadeusza
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/24423
Kategoria
feretron
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
olej na desce, techniki snycerskie
Wymiary podstawowe
szerokość – 87 cm
wysokość – 121 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 70 cm
Wymiar podstawy – 14 x 87,5 x 20,5 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Feretron sprawiono w drugiej połowie XVIII wieku dla uświetnienia procesji parafialnych.

Opis

Feretron utworzono z prostopadłościennej podstawy w formie wydłużonego postumentu z otworami przeznaczonymi na drążki do noszenia oraz czworobocznego obramienia dekorowanego z trzech stron pierwotnie złoconą, ażurową wicią stylizowanego akantu z kwiatami. Na zwieńczeniu w owalu wyobrażona na awersie monogram maryjny a na rewersie chrystogram "IHS". Dwustronne pole obrazowe uzyskało kształt stojącego prostokąta. Na rewersie w pole feretronu wpisano prostokątną, profilowaną ramą zakończoną u góry nadwieszonym łukiem odcinkowym z uskokiem, którą flankują dwa grzebienie rocaillowe. W polu ramy ukazano Trójcę Przenajświętszą. Frontalnie ujęty Bóg Ojciec został wyobrażony z prawej strony kompozycji jako siwobrody starzec o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś odsuwa od siebie. Jego obie stopy opierają się na umieszczonym po środku globie ziemskim. Twarz Boga Ojca charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Obok Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który obie nogi wspiera na globie. Zbawiciel trzymający oburącz drewniany krzyż oparty o swoje lewe ramię został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz krótką brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa w partii bioder rozwiany, bladoszkarłatny płaszcz odsłaniający prawą stopę. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa otacza świetlisty nimb. Powyżej obu postaci unosi się gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Obraz na rewersie został ujęty profilowaną, prostokątną ramą. W centrum kompozycji na ochrowym tle na architektonicznym tronie wystawienia, utworzonym z odcinka wklęsłego belkowania wspartego na dwóch spływach wolutowych, przechodzących w dwa flankujące go cokoły ukazano wspartą na trzech uskrzydlonych główkach anielskich promienistą monstrancję z hostią. Monstrancja zwieńczona zamkniętą koroną została namalowana na jaśniejącym tle otoczonym obłokami z promieniami. W jej centrum na hostii umieszczono chrystogram "IHS". Po bokach tronu na cokołach klęczą dwa nagie uskrzydlone aniołki.

Zarys problematyki artystycznej

Przedstawienia unoszącej się na obłokach Trójcy Świętej były częstym tematem zarówno dekoracji sklepień, ja również zwieńczeń zwłaszcza głównych nastaw ołtarzowych, co można zauważyć np. w zwieńczeniu ołtarza głównego z pracowni Waeissmanów z Frydka z 1724 roku w Żywcu. Także w epoce baroku chętnie ukazywano triumf Eucharystii za pomocą monstrancji w otoczeniu aniołów lub świętych, co przedstawia np. jedna z obrazów z cyklu "Siedmiu świętych ucieczek" autorstwa Ludwika Antona Brygierskiego (zm. 1737) w kościele św. Rocha w Zamarskach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zły. Widoczne są ubytki ornamentyki obramień, drewno zniszczone przez drewnojady i spudrowanie. Pole obrazowe jest pęknięte ze sporymi odpryskami polichromii ramy oraz malatury obrazów. Powierzchnia jest bardzo mocno zabrudzona.

Literatura

Zabytki sztuki w Polsce. Inwentarz topograficzny, t. 3, Powiat Żywiecki. Województwo krakowskie, opr. J. Szablowski, Warszawa 1948, s. 238, il. 217;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4, Województwo katowickie, z. 3, Miasto Cieszyn i powiat cieszyński, red. I. Rejduch-Samkowa, J. Samek, Warszawa 1974, s. 132, il. 156;
W. Braunfels, Dreifaltigkeit, [w] Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 1, Allgemeine Ikonographie A-E, Hrgs. E. Kirschbaum, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 525-537;
E. Kirschbaum, Monstranz, [w:] Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 3, Allgemeine Ikonographie L-R, Hrsg. E. Kirschbaum, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 281-282.

Streszczenie

Feretron sprawiono w drugiej połowie XVIII wieku dla uświetnienia procesji parafialnych. Na awersie przedstawiono Trójcę Świętą, a na rewersie Najświętszy Sakrament.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica o kielichowym kształcie została ustawiona na dwustopniowej podstawie. Stopień pierwszy na rzucie koła jest kamienny, natomiast stopień drugi jest drewniany, prostopadłościenny, przechodzący w wieloboczną podstawę. Trzon chrzcielnicy uzyskał przekrój okrągły, w dolnej części wybrzuszony, a powyżej gruszkowaty. Czara jest spłaszczona, puklowana, zamknięta u góry profilowanym gzymsem. Przykrywa ją płaska nakrywa z profilowanymi bokami i metalowymi uchwytami. Dodatkowo czarę podtrzymują wtórnie dodane trzy pręty przymocowane do trzonu.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu oraz prowadzący na nią jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz został wykonany na planie prostokąta z półkoliście wybrzuszoną ścianką frontową oraz wklęsłą boczną, z podwieszeniem w formie połowy stożka o wklęsłych ścianach, zakończonego wolutą. Ustawiono go na profilowanym cokole. Ściankę boczną ujęto parą pilastrów o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dekorowane kampanulami. Zarówno ją, jak i frontową wypełniono płycinami z wydzielonymi w centrum fantazyjnymi polami, od frontu dekorowaną rozetą oraz stylizowanym anthemionem z muszlą. Kosz zwieńczono parapetem w formie gzymsu. Balustrada schodów powstała jako pełna, z profilowanym cokołem, polem wypełnionym romboidalnymi płycinami z wydzielonymi fantazyjnymi polami wewnątrz, zamknięta profilowanym gzymsem z kostkowaniem. Balustradę zamyka filarek na cokole, o trzonie dekorowanym płycinami, na którym stoi wazon. Zaplecek ujęty został wąskimi pilastrami podtrzymującymi profilowany gzyms, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pole udekorowano płyciną. Baldachim wykonano w formie podestu na planie prostokąta z półkoliście wybrzuszoną ścianką frontową oraz wklęsłymi bocznymi, z uszakami. Całoś okala profilowany gzyms z podwieszonymi chwostami. Na baldachimie usytuowano fragmenty przerwanego falistego przyczółka oraz oko Opatrzności Bożej na tle srebrnych obłoków w złotej glorii promienistej. Na podniebieniu baldachimu zawieszono rzeźbioną gołębicę Ducha Świętego w glorii. Struktura została polichromowana na biało z jasnofioletowymi polami, jasnoniebieskim podniebieniem baldachimu, ze złoconymi profilami i ornamentami oraz srebrzonymi detalami.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół stanowi orientowaną, drewnianą świątynie wzniesioną na zrąb w układzie salowym z nawą na rzucie zbliżonym do kwadratu. Od wschody do nawy przylega węższe, prostokątne prezbiterium zamknięte trójbocznie. Od północy do prezbiterium dostawiono drewnianą zakrystię połączoną za pomocą portalu z prezbiterium kościoła. Do nawy od zachodu dostawiono czworoboczną wieżę o pochyłych ścianach, wzniesioną w konstrukcji słupowej. Wieńczy ją nadwieszona, czworoboczna izbica z ostrosłupowym, gontowym hełmem z krzyżem. W przyziemiach wieży urządzono kruchtę połączoną z nawą świątyni. Od północy, wschodu i południa kościół otaczają otwarte soboty, szalowane przy wieży. Elewacje zewnętrze zostały oszalowane lub też pokryte gontem. W nawie i prezbiterium przepruto okna parzyste, czworoboczne. Całość nakrywa dach gontowy o jednej kalenicy. Nad nawą w części wschodniej nadwieszono wieloboczną sygnaturkę w formie latarni z baniastym hełmem. Wnętrze nakryto stropami, dodatków w nawie z zaskrzynieniami. Pomiędzy prezbiterium, a nawą rozpięta jest ostrołukowa tęcza z fazowaną belką zawieszoną na kroksztynach z ustawionym na osi krucyfiksem. W zachodniej części nawy urządzono chór muzyczny o drewnianym, pełnym parapecie wklęsło-wypukłym z lambrekinem, wspartym na dwóch żłobkowanych kolumnach. Odrzwia południowe prowadzące do nawy ujęto w portal wycięty w ośli grzbiet. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a w nawie dwa ołtarze boczne.
kościół
Kościół Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą z dekoracją w typie wolich oczu. W centrum kompozycji ukazano na ciemnym tle frontalnie w dwóch trzecich Chrystusa z nieznacznie pochyloną głową w lewo ujętą w trzech czwartych. Zbawiciel ma skrzyżowane z przodu i związane sznurem ręce. W lewej dłoni trzyma wygiętą trzcinę. Jezus ma pociągłą twarz o jasnej karnacji okoloną krótką brodą i brązowymi włosami spływającymi na ramiona. Zbawiciel ma duży, prosty nos, wydatne usta i szeroko otwarte ciemne oczy. Na głowie ma złoconą koronę cierniową, spod której spływają krople krwi. Jego głowę otaczają ostre, złocone promienie. Krew widoczna jest także na odsłoniętym torsie oraz rękach. Zbawiciel ubrany jest w płaszcz narzucony na wątłe ramiona odsłaniający jego nagi tors. Zarówno płaszcz, jak i korona cierniowa, trzcina oraz sznur zostały przykryte płaskorzeźbioną, drewnianą sukienką wotywną.
obraz
Ecce Homo
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą z dekoracją w typie wolich oczu. W centrum płaskorzeźbionej kompozycji ukazano frontalnie w dwóch trzecich Chrystusa ze skrzyżowanymi z przodu i związanymi złoconym sznurem rękami. W lewej dłoni Jezus trzyma trzcinę. Ma pociągłą twarz o jasnej karnacji okoloną krótką brodą i brązowymi włosami spływającymi na ramiona. Zbawiciel ma duży, prosty nos, wydatne usta i szeroko otwarte ciemne oczy o spojrzeniu skierowanym na widza. Na głowie ma złoconą koronę cierniową, spod której spływają krople krwi. Jego głowę otaczają ostre, złocone promienie na tle błękitnego nimbu. Krew widoczna jest także na odsłoniętym torsie oraz rękach. Chrystus ubrany jest w złocony płaszcz narzucony na ramiona odsłaniający jego nagi tors. Poniżej widać płaskorzeźbioną i złoconą girlandę różaną.
obraz
Ecce Homo
Zdjęcie nr 1: Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta, ujętego w złoconą, dekorowaną ornamentalne ramę. W centrum kompozycji ukazano Matkę Boską Różańcową przekazującą różaniec św. Dominikowi i św. Katarzynie Sieneńskiej. Siedząca na obłokach Madonna została ujęta frontalnie. Na kolanach obiema rękami podtrzymuje Dzieciątko. Maria ma owalną twarz o jasnej karnacji, wydatny nos i usta. Na głowie ma białą chustę, spod której widać fragment brązowych włosów. Ubrana jest w ciemnooliwkową suknię oraz narzucony na ramionach szkarłatny płaszcz okrywający jej kolana. Mały Jezus został ujęty w trzech czwartych w lewo. Obiema rękami przekazuje klęczącemu poniżej św. Dominikowi różaniec. Jezus ma pucułowatą twarz o jasnej karnacji, drobnym nosie i ustach. Jego głowę otaczają kręcone, jasne włosy i świetliste promienie. Nagie ciało okrywa tylko biała chusta przerzucona przez biodra. Z lewej strony kompozycji klęczy św. Dominik ukazany z profilu w prawo. Obie ręce ma uniesione w stronę Jezusa. Jest to dojrzały mężczyzna z tonsurą, ciemnymi, krótkim włosami i brodą. Jego twarz charakteryzuje prosty nos i wąskie usta. Nad głową ma nimb talerzowy z gwiazdą. Ubrany jest w biały habit dominikański i czarny zakonny płaszcz. Dominik klęczy na schodach, na których leży otwarta księga oraz zapalona pochodnia. Za schodami i częściowo obłokami, na których zasiada Maria stoi św. Katarzyna Sieneńska ujęta frontalnie z głową pochyloną w lewo. Ma modlitewnie splecione ręce na piersi przewiązane różańcem. Jej pociągłą twarz charakteryzuje jasna karnacja, wydatny nos i usta. Ubrana jest w habit dominikański z koroną cierniową na welonie. Nad głową ma nimb talerzowy.
obraz
Matka Boska Różańcowa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron z Najświętszym Sercem Chrystusa i Matki Bożej

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Mistyczne zaślubiny św. Katarzyny/św. Anna Samotrzeć

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ustawiona na podstawie na planie kwadratu. Święta ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę kładzie na piersi, lewą wyciąga w przód. Twarz ma pełną, o migdałowatych oczach, małym nosie i otwartych ustach, okoloną długimi, brązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę otwartą. Ubrana jest w srebrzoną suknię oraz złocony płaszcz z niebieską podszewką przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Zdjęcie nr 1: Feretron utworzono z mocno obecnie zniszczonej, prostopadłościennej podstawy w formie postumentu z otworami przeznaczonymi na drążki do noszenia oraz czworobocznego obramienia dekorowanego z trzech stron złoconą, ażurową wicią stylizowanego akantu. Na zwieńczeniu w owalu wyobrażona na awersie chrystogram "IHS", a na rewersie monogram maryjny. Dwustronne pole obrazowe uzyskało kształt stojącego prostokąta. Na awersie przedstawiono Świętą Rodzinę ze św. Janem Chrzcicielem, określaną jako Matka Boska Dzikowska. W centrum kompozycji w półpostaci wyobrażono ukazaną frontalne z pochyloną w lewo głową Madonnę trzymającą przed sobą obiema rękami Dzieciątko Jezus. Matka Boska ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z rumianymi policzkami, ciemne oczy, wydatny nos i usta. Na głowie ma ciemnozieloną chustę lamowaną złotą tasiemką, okrytą przeźroczystym welonem oraz złotą, zamkniętą koronę z krzyżykiem na globie. Ubrana jest w bladofioletową suknię obszytą złotą taśmą z malarską imitacją kameryzacji oraz niebieski płaszcz narzucony na ramiona i lamowany złotym galonem. Dzieciątko zostało ukazane w pozycji siedząco-leżącej w trzech czwartych w prawo. Jezus w obu wyciągniętych rękach trzyma wiśnie. Jego twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach charakteryzuje wydatny nos i usta. Głowę okalają krótkie, ciemne włosy odsłaniające prawe ucho. Dzieciątko ma na głowie zamkniętą, złotą koronę z krzyżykiem na globie. Zbawiciel ubrany jest w jasną tunikę. Od piersi w dół jego postać zakrywa wzorzysta tkanina, w którą jest owinięty. Głowy obu postaci otaczają złociste, zębate nimby. Z lewej strony w tyle widać do połowy postać św. Józefa. Jest to starszy mężczyzna z głową ujętą w trzech czwartych w prawo, z lilią w prawej ręce. Ma szeroko otwarte ciemne oczy, wydatny nos i usta. Głowę okalają siwe włosy i krótka broda. Ubrany jest w niebiesko-zieloną tunikę z kołnierzykiem oraz narzucony na ramiona żółty płaszcz. Na pierwszym planie w lewym rogu kompozycji w półpostaci przedstawiono w profilu małego św. Jana Chrzciciela z głową obrócona w stronę widza. Święty obiema rączkami przytula do siebie baranka. Ma owalną twarz o jasnej karnacji z drobnym nosem i ustami, okoloną jasnymi lokami. Jego nagie ciało okrywa skóra wielbłądzia. Za nim widać górną część laski krzyżowej z białą banderolą z napisem "ECCE AGNUS DEI". W głębi w prawym rogu obrazu widać w oddali budynki konwentu dominikańskiego w Dzikowie. Na rewersie feretronu wyobrażono w centrum kompozycji stojącą frontalnie Matkę Boską Saletyńską. Madonna ze skrzyżowanymi na piersi dłońmi stoi na kamiennej płycie. Ma owalną twarz o jasnej karnacji z rumianymi policzkami, prostym nosem i wydatnymi ustami oraz otwartymi, ciemnymi oczami. Na głowie otoczonej zębatym nimbem ma pasiastą chustę przykrytą welonem oraz złotą, zamkniętą koronę z krzyżykiem na globie, dodatkowo obwiedzioną różanym wiankiem. Maria ubrana jest w białą koszulę oraz bladoszkarłatną suknię lamowaną galonem, dekorowaną na dole malowanymi kamieniami szlachetnymi i przepasaną złotym fartuszkiem. W głębi przedstawienia po obu stronach Marii zilustrowano dwa epizodu z historii objawień. Z lewej strony kompozycji widać klęczącą naprzeciw siebie dwójkę dzieci, ponad głowami których zjawia się Madonna w promienistej mandorli na tle złocisto-brązowych obłoków, a po prawej ta sama Matka Boska siedzi płacząc na kamieniu, a dwójka dzieci śpi obok siebie z tyłu. Maria w obu przypadkach została ukazano tak samo, jak w głównym przedstawieniu. Całość kompozycji w dolnej strefie uzupełniają małe wyobrażenia pasących się krów oraz widoczne w głębi przy linii horyzontu małe domki, a w górnej strefie w prawym rogu obecność trzech uskrzydlonych główek anielskich na tle złocisto-brązowych obłoków.
feretron

Matka Boska Dzikowska / Matka Boska Saletyńska

Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię. Podstawa w kształcie leżącego prostopadłościanu wspartego na kulistych nóżkach, profilowana, z w otworami na drążki, złocona, z czerwoną płyciną pośrodku. Obraz otoczony złoconą, profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym nadwieszonym. Rama flankowana liśćmi akantu tworzącymi spływy wolutowe, ze zwieńczeniem utworzonym z liści akantu zwijanych w symetryczne esownice. Na uskokach ramy niewielkie wazony. W polu obraz przedstawiający Annę z Marią. W centrum kompozycji Anna siedząca na ławie, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową i rękoma skierowanymi w prawo, w stronę Marii, prawą ręką przytrzymuje otwartą księgę, opartą na kolanie, a lewą obejmuje córkę. Twarz ma podłużną, o dużych oczach, uniesionych brwiach, prostym nosie i małych ustach. Na głowie ma jasnożółty welon, jest ubrana w długą, ciemnozieloną suknię i czerwony płaszcz okrywający jej nogi. Spod szat wystaje jej prawa stopa w sandale, wsparta na stopniu. Maria stoi przy lewym boku matki, ukazana jest z profilu, z głową skierowaną w górę i dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ma pociągłą twarz o delikatnych rysach; okoloną długimi, jasnymi i falowanymi włosami. Jest ubrana w długą, różową suknię, przewiązaną w pasie wstążką, której końce skręcają się i rozwiewają do boku. Obie postacie mają wokół głów świetliste nimby.Tło sceny jednolite, jasnoniebieskie, w dolnej partii obrazu widoczna jasnobrązowa posadzka.
feretron

Feretron z obrazem Święta Anna nauczająca Marię

Zdjęcie nr 1: Rzeźba ścięta z tyłu, głęboko drążona, ustawiona na ćwierćkolistej podstawie. Figura ukazana frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, przechylonej delikatnie w tył, z głową skierowaną w lewo. Obie ręce ma ugięte i wyciągnięte do przodu. Twarz ma owalną, o delikatnych, młodzieńczych rysach, małych oczach, dużym nosie i niewielkich ustach. Włosy ma długie, falowane, z przedziałkiem na środku głowy, schowane pod welonem. Święta ubrana jest w tunikę, z długimi, wąskimi rękawami, przepasaną w talii, ściśle przylegającą do ciała. Na głowę ma narzucony silnie drapowany płaszcz, opadający na plecy, zawiązany na prawym ramieniu i przerzucony przez biodra z wywiniętym z przodu brzegiem. Polichromia naturalistyczna w partiach ciała, szaty złocone.
rzeźba

Niezidentyfikowana święta

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Trójca Święta / Najświętszy Sakrament", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/trojca-swieta-najswietszy-sakrament

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności