Świętej Anny
Zdjęcie nr 1: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 2: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 3: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 4: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 5: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 6: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 7: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 8: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 9: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 10: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 11: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 12: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 13: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.
Zdjęcie nr 14: Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.

Świętej Anny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wieprz
Miejscowość
Wieprz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Miejsce przechowywania
nawa północna
Identyfikator
DZIELO/24671
Kategoria
ołtarz
Dookreślenie zabytku
ołtarz boczny lewy
Ilość
1
Czas powstania
1909 rok
Fundator
Polonia z Wieprza mieszkająca w Stanach Zjednoczonych, członkowie Bractwa św. Anny w Wieprzu
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Krosno, Tyrol?
Technika i materiał
drewno dębowe, kamień, techniki snycerskie, złocenie i srebrzenie, polichromowanie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz w stylistyce ołtarza głównego powstał w 1909 roku z fundacji Polonii amerykańskiej, członków Bractwa św. Anny oraz dzięki składkom parafian. Architektoniczną strukturę wykonał snycerz Andrzej Zamek z Krosna, zaś rzeźby św. Elżbiety i św. Zachariasza zapewne sprowadzono z Tyrolu. Rok wcześniej powstał znajdujący się w zwieńczeniu obraz z przedstawieniem św. Archanioła Rafała towarzyszącego Tobiaszowi. W ołtarzu umieszczono na zasuwach dodatkowe dwa wizerunki z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz św. Józefa.

Opis

Trójosiowy ołtarz przyścienny uzyskał formę architektonicznej nastawy jednokondygnacyjnej ze zwieńczeniem. Sarkofagowy stipes ołtarzowy wsparto na profilowanym cokole, wieńcząc go gzymsem. Wspiera on drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz ustawiono na podeście z dwoma gradusami. Retabulum zostało zaopatrzone w wysoki, drewniany cokół zwieńczony dekoracyjną listwą z motywami roślinno-kwiatowymi. Na cokole ustawiono trójosiową predellę. Jej środkową część wydzielono za pomocą wysokich, fazowanych postumentów, pomiędzy którymi znalazła się płycina z połączonymi ze sobą dwiema arkadami, których łuki przechodzą na profilowany wspornik ozdobiony ornamentem roślinno-kwiatowym. Płaskorzeźbiony ornament roślinno-kwiatowy poprowadzono także w świetle arkady. Po bokach widoczne są dwie kolejne, półkoliste arkady z podłuczami wypełnionymi arkaturą o czerwonych polach z płaskorzeźbionym ornamentem kwiatowo-roślinnym. W kondygnacji na osi środkowej usytuowano półkolistą arkadę ze zdwojonymi archiwoltami, wspartymi na podwójnych półkolumnach, o prostych bazach i kapitelach z motywem roślinnym. Arkadę flankują postumenty z półkoliście zamkniętymi płycinami o zielonych polach, wypełnionych płaskorzeźbionymi, skrzydlatymi główkami aniołków i motywami roślinnymi. Ponad gzymsem znalazły się półkoliste muszle. Arkadę zdobi biegnący po zewnętrznej ornament utworzony ze stylizowanych liści oraz szyszek, przedzielony na osi krzyżem. We wnętrz arkady umieszczono obraz w kształcie prostokąta zakończony półkoliście z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć, dekorowany sukienką wotywną, nałożoną na aksamitne tło. Obraz zasłaniają dwie zasuwy z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Józefa. Poniżej obrazu widoczny jest parapet cokołu wprowadzonego w dolnej części arkady. Arkadę wieńczy belkowanie wyłamane na osi w formie nadwieszonego trójkąta, wsparte na dwóch postumentach. Szczyt dekoruje ornament roślinny z motywem kół oraz ćwierci półkolistych muszli i stylizowany neogotycki kwiaton. Postumenty, wypełnione zaślepionym maswerkiem, ponad gzymsem przechodzą w dwie czworoboczne fiale, zakończone ostrosłupowym zwieńczeniem dekorowanym żabkami i kwiatonami, przechodzącymi w krzyże o trójlistnie zakończonych ramionach. W dolnych częściach fial usytuowano wycinane, trójlistne, zielone płyciny z motywem koniczyny przechodzące w listewki zakończone trójlistnie. Pomiędzy fialami wypiętrzono zwieńczenie utworzone z ostrołukowej arkady wspartej na zdwojonych półkolumnach. Na szczycie arkady umieszczono stylizowany neogotycki kwiaton, a po bokach płaskorzeźbione ornamenty kwiatowo-roślinne. Pod arkadą w polu zwieńczenia umieszczono prostokątny obraz zamknięty półkoliście z przedstawieniem Archanioła Rafała i Tobiasza. W osiach bocznych retabulum na poziomie kondygnacji znalazły się dwie wnęki arkadowe wsparte na kolumnach o roślinnych kapitelach i prostych bazach, umieszczonych na niskich cokołach. Całość została wsparta na cokoliku dekorowanym ornamentem roślinnym. Półkoliste arkady wypełniono pseudogotyckim maswerkiem. We wnękach ustawiono pełnoplastyczne rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety. Powyżej usytuowano dekoracyjne zwieńczenie nawiązujące do pseudogotyckich fial z trzema sterczynami.

Zarys problematyki artystycznej

Niezwykle dekoracyjny ołtarz boczny św. Anny w Wieprzu, powiązany stylistyczne z nastawą ołtarza głównego, stanowi przykład retabulum wykonanego dwuczęściowo. Najpierw w oparciu o wzorniki wykorzystujące stylistykę romańsko-gotycką z elementami historycyzmu wykonano stolarkę oraz detale ornamentalne ołtarza w pracowni Andrzeja Zemka w Krośnie, po czym w drugim etapie do retabulum ustawionego na miejscu wstawiono obraz św. Anny przeniesiony ze starego kościoła, namalowany wizerunek Archanioła Rafała z Tobiaszem w zwieńczeniu z 1908 roku oraz dwie rzeźby św. Zachariasza i św. Elżbiety sprowadzone zapewne z Tyrolu. Ten sam proces powstawiania nastawy można zaobserwować w niedalekim Osieku, gdzie do nowego kościoła ołtarz główny i boczne wykonał Stanisław Jarząbek z Kęt, a figury sprowadzono z pracowni tyrolskich, czy też od ludowego rzeźbiarza Śleziaka z Milówki. Podobnie nastawy z tego czasu można wskazać np. w Kozach, Wilkowicach, Hecznarowicach, wspomnianym Osieku lub w Szaflarach na Podhalu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnia konserwacja została przeprowadzona na początku XX wieku.

Literatura

Z dziejów parafii Świętych Szymona i Judy Tadeusza w Kozach, red. T. Borutka, Kraków 1998, s. 411;
A. Hałatek, B. Jania, Świątynie Osieka, Osiek 2008, s. 16-18;
Sz. Tracz, Kościół parafialny św. Andrzeja w Szaflarach, Szaflary 2012, s. 30-31;
Z dziejów Hecznarowic, red. A. Barciak, B. Nycz, Hecznarowice 2015, s. 197;
S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 163-164.

Streszczenie

Ołtarz w stylistyce ołtarza głównego powstał w 1909 roku z fundacji Polonii amerykańskiej, członków Bractwa św. Anny oraz dzięki składkom parafian. Architektoniczną strukturę wykonał snycerz Andrzej Zamek z Krosna, zaś rzeźby św. Elżbiety i św. Zachariasza zapewne sprowadzono z Tyrolu. Rok wcześniej powstał znajdujący się w zwieńczeniu obraz z przedstawieniem św. Archanioła Rafała towarzyszącego Tobiaszowi. W ołtarzu umieszczono na zasuwach dodatkowe dwa wizerunki z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy oraz św. Józefa.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, całopostaciowa figura ukazuje Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego na podłożu imitującym niewielki pagórek, osadzonym na profilowanej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Zbawiciel na lekko ugiętych nogach ukazany został frontalnie. Obie ręce ma uniesione i odsunięte od tułowia. W lewej trzyma chorągiew na drzewcu z czerwonej tkaniny obszytej srebrną frędzlą i dekorowanej cekinami. Z kolei prawa jest uniesiona na wysokości klatki piersiowej. Jego sylwetka została opracowana sumarycznie z próbą uchwycenia muskulatury oraz zaznaczeniem partii żeber. Biodra Zbawiciela okrywa przewiązane, pozłocone perizonium. Chrystus ma owalną twarz o jasnej karnacji z charakterystycznie szeroko otwartymi oczami, wydatny nos i usta. Jego głowę otaczają krótkie brązowe włosy zaczesane do tyłu i zarost. Przez prawe ramię ma przerzucony, mocno sfałdowany, ciemnoczerwony płaszcz osłaniający tył sylwetki. Na dłoniach, stopach i w prawym boku widoczne są rany. Jezus lewą nogą depcze leżącego na podłożu szatana o groteskowej, brązowej sylwetce z ogonem, srebrzonymi, prostymi rogami, czerwonymi oczami oraz łapami zakończonymi czerwonymi pazurami. Na odwrocie widnieje napis: Odnowiono / 1960 St(Janisław) Rupik / Dzieło x(iędza) Roberta / Pioteckiego / 1615.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Wnętrze ambony dostępne jest przez drzwiczki umieszczone w polu zaplecka za pomocą schodów prowadzących z zakrystii. Kosz wykonano na planie prostokąta o wypukłej dłuższej ściance i wklęsłych krótszych, ustawiony na spłaszczonym wałku. Jej spód zdobi podwieszenie w formie zbliżonej do stożka, ujętego czterema wolutami, zakończone elementem wolutowym. W narożach kosza znalazły się cztery pilastry o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dźwigających imposty oraz parapet w formie gzymsu. Na frontowych wolutach umieszczono siedzące putta. Ścianki zostały dekorowane prostokątnymi płycinami. Na ściance frontowej wyodrębniono płycinę o wklęsło wypukłym zarysie z umieszczonymi w polu dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ornamentem roślinnym. Zaplecek uzyskał formę stojącego prostokąta ujętego parą pilastrów z konsolami dźwigającymi imposty oraz profilowany gzyms. W polu zamontowano drzwiczki dekorowane płycinami z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Baldachim powstał w formie podstawy na planie analogicznym względem kosza, obwiedziony profilowanym gzymsem z fragmentami przerwanego wolutowego przyczółka, na którym siedzą putta. Całość zwieńczono medalionem w otoku z obłoków ze srebrzoną gołębicą Ducha Świętego i trzema główkami anielskimi w glorii promienistej. Struktura została polichromowana w kolorze pudrowego różu z jasnofioletowymi detalami, o złoconych profilach i glorii.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało kształt stojącego prostokąta, zwieńczoną łukiem półkolistym, nadwieszonym z uskokiem. Na bocznych krawędziach płyciny widoczne są wcięcia. W jej polu obwiedzionym ornamentem liniowym ze stylizowaną gałązka palmową na osi ryty tekst: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Wielce / Czcigodnemu Pasterzowi / Ks[iędzu][ MICHAŁOWI LIPCE / Proboszczowi w Wieprzu / * 1800 r[oku] + 25 Paźdz[iernika] 1873 r[oku] / który radą i chojnym datkiem / dał początek budowie / tej świątyni. / Wdzięczni parafianie". W czterech narożach umieszczono ozdobne gwoździe ze żłobionym motywem sześcioramiennej gwiazdy wokół.
płyta nagrobna
epitafium ks. Michała Lipki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym została ustawiona na prostopadłościennej, dwuczęściowej podstawie składającej się z gruszkowego trzonu oraz profilowanego cokoliku wspartym na współczesnym prostopadłościennym postumencie obłożonym drewnianą boazerią. Kolistą, spłaszczoną czarę w dolnej części ozdobiono imitacją puklowania oddzielonego za pomocą profilowanej opaski od fryzu dekorowanego uskrzydlonymi główkami aniołów i zamkniętego od góry profilowanym gzymsikiem. Pokrywę wykonano na rzucie koła wieńcząc ją ażurową strukturą utworzoną z esowato wygiętych akantowych wolut ozdobionych w górnej części główkami anielskimi. Woluty dźwigają wieniec-koronę ponad którym unosi się rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej i obłoków. Na samym szczycie umieszczono złocony krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Wewnątrz struktury znalazła się rzeźbiona grupa przedstawiająca chrzest Chrystusa w Jordanie. Chrystusa ukazano w pozycji klęczącej z dłońmi złożonymi w geście modlitwy na piersiach. Jego biodra przepasane są złoconym perizonium. Św. Jan Chrzciciel wyobrażony został w pozycji stojącej w silnym kontrapoście. W lewej ręce trzyma laskę krzyżową, a uniesioną prawą ręką wylewa z naczynia wodę na głowę Zbawiciela. Święty ma nagi tors z luźno udrapowanym wokół ciała złotym płaszczem.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę płyty marmurowej w kształcie leżącego prostokąta, ujętej w architektoniczne obramienie. Obramowanie składa się z konsoli w kształcie profilowanego belkowania wyłamanego w osiach skrajnych, na której wsparto cokół podtrzymujący dwa pilastry z kanelowanymi trzonami i głowicami zdobionymi stylizowanymi, złoconymi liśćmi. Podpory podtrzymują belkowanie z trójkątnym przyczółkiem zwieńczonym krzyżem. Tablicę epitafijną wypełnia złocony, ryty tekst: ,,D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dobremu Pasterzowi / X[ędzu]. FRANCISZKOWI KURZYŃCOWI / ur. 15 Paźdz[ernika] 1830 zm. 21 Listop[ada] 1893 / za którego gorliwem staraniem / nowy ten kościół stanął, /z obowiązany szczery przyjaciel”. W prawy dolnym roku ramy umieszczono sygnaturę autora epitafium: ,,J. Kulesza w Krakowie”.
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Kurzyńca
Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół pw. Wszystkich Świętych w Wieprzu został wzniesiony w układzie trójnawowej hali z prostokątnym prezbiterium zamkniętym płaską apsydą na przedłużeniu nawy głównej, flankowanego od południa kaplicą, a od północy piętrową zakrystią. Od zachodu do trójprzęsłowego korpusu nawowego dostawiono nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa i aneksy przy prezbiterium. Całość nakryto miedzianym dachem siodłowym. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej ostrosłupowym hełmem. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi trójkątnymi przyczółkami. Gzyms został wyłamany na każdej z osi środkowej, tworząc miejsce dla tarcz zegarowych. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z czworoboczną latarnią nakrytą cebulastym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do naw bocznych z każdej strony otwiera się do naw bocznych z każdej strony trzema opilastrowanymi arkadami filarowymi. Wnętrze nakryto sklepieniem krzyżowym. Chór muzyczny zajmuje szerokość całego korpusu nawowego, wspierając się na pięciu arkadach - trzy w nawie głównej i po jednej w nawach bocznych. Balustrada na chórze artykułowana jest płycinami rozdzielonymi niskim postumentami. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a na zakończeniu naw ołtarze boczne. Dwa ołtarze boczne znalazły się także w części zachodniej nawy południowej i północnej.
kościół
Kościół Wszystkich Świętych

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Fresk wkomponowany w arkadę zamkniętą półkoliście, w ścianie południowej prezbiterium, nad portalem do aneksu. Ukazuje siedzącą na tronie Matkę Boską z Dzieciątkiem na kolanach oraz klęczących i stojących przed nią od lewej proboszcza Józefa Krzemińskiego, rodzinę w stroju ludowym, Izabelę i Felicjana Szybalskich oraz chłopca z chorągwią w ręku.
polichromia ścienna

Adoracja Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, ujęta od dołu szerokim cokołem, od góry belkowaniem. W polu, w lewym narożu kompozycji ukazane są perspektywicznie, widoczne z prawego profilu dwie klęczące postacie: niezamężna kobieta w długiej przepasanej na biodrach sukni z kryzą wokół szyi i toczenicą na głowie oraz chłopiec. Obie postacie z rękami złożonymi do modlitwy. Po prawej stronie kompozycji znajduje się Chrystus w otoczeniu dwunastu apostołów. Apostołowie ukazani są całopostaciowo, w różnych pozach, ubrani są w długie szaty. W lewym górnym narożu epitafium znajduje się owalny i pusty medalion. Na belkowaniu inskrypcja: „SINITE PARVULOS VENIRE AD ME”, natomiast na cokole: „INFANTULI OZAROWSCI DE WIRSBNO DELITIAE MOEROR PARENTUM ANNA A(NNO) D(OMINI) 1600 DIE 10 MEN(SIS) (OCTO)BRIS VIXIT DIES 30 NI/COLAUS AUTEM A(NNO) D(OMINI). 1607 DIE 9 MEN(SIS) (DECEM)BRIS VIXIT DIES 36 HIC SEPULTI”.
płyta nagrobna

Epitafium Anny i Mikołaja Ożarowskich

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o falistym, wklęsło-wypukłym zamknięciu, ujęty profilowaną, złoconą ramą. Przedstawienie wielopostaciowe, na tle chmur, podzielone na strefy. W dolnej części wśród obłoków czterej ojcowie Kościoła i czterej ewangeliści z atrybutami, wyżej apostołowie, król Dawid i św. Barbara, w trzeciej strefie z lewej św. Józef, Matka Boska i św. Jan, pod krzyżem, pośrodku Adam i Ewa, z prawej Mojżesz z dekalogiem i postacie starotestamentowe. Najwyżej Bóg Ojciec, Chrystus z kulą świata i gołębica Ducha Świętego. Między wymienionymi najważniejszymi postacie mniej znaczących świetych, m.in. św. Floriana, św. Katarzyny ALeksandryjskiej, św. Jana Chrzciciela, św. Joachima, św. Anny. Kolorystyka intensywna, silne kontrasty, płaska plama barwna.
obraz

Adoracja Trójcy Świętej przez wszystkich świętych

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, ujęty w złoconą, profilowaną ramę. Kompozycja wielopostaciowa, dwustrefowa. W dolnej części obrazu przedstawiona grupa dwunastu apostołów skupionych wokół pustego grobu Marii, ukazanych na tle rozległego pejzażu z widocznymi w tle zabudowaniami oraz zamkiem. W górnej strefie ukazujące się w obłokach uskrzydlone główki anielskie. Grobowiec Marii kamienny, ustawiony na dwustopniowym podwyższeniu, ukazany skrócie perspektywicznym. Na pierwszym planie ustawieni częściowo tyłem św. Piotr ukazany jako starszy, siwy mężczyzna w granatowej szacie i brązowym płaszczu oraz św. Jan Ewangelista, który został przedstawiony jako młodzieniec o twarzy pozbawionej zarostu ubrany w obszerny, czerwony płaszcz. Nieco z lewej grupa kolejnych apostołów ze św. Pawłem w czerwonym płaszczu na czele. Postaci zwracają się w kierunku grobowca, zaglądając do jego wnętrza. Na dalszym planie kolejni uczniowie Chrystusa pochylający się nad grobowcem oraz wykonujący dynamiczne gesty, m.in. wskazujący na niebo. Wszyscy apostołowie, poza św. Janem Ewangelistą zostali ukazani jako brodaci, dojrzali mężczyźni o twarzach z widocznymi zmarszczkami. Kolorystka obrazu ciemna, ciepła z dominacją brązów i czerni.
obraz

Apostołowie u grobu Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Świętej Anny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/swietej-anny

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności