Św. Stanisław Kostka

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w pierwszej połowie XX wieku w nieznanej pracowni malarskiej.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Stanisława Kostki po prawej stronie obrazu oraz Matki Boskiej unoszącej się na obłokach po lewej stronie. Święty Stanisław Kostka przyklęka na lewe kolano, zwrócony jest trzy czwarte w prawo, na rękach trzyma Dzieciątko i ma głowę pochyloną w jego stronę. Twarz podłużna i młodzieńcza z długim nosem i przymkniętymi oczami, okolona krótkimi i ciemnymi włosami. Święty ubrany jest w czarną sutannę, wokół głowy ma biały i okrągły nimb. Dzieciątko siedzi zwrócone w lewo, rączkami obejmuje podbródek świętego i przytula głowę do jego twarzy. Twarz Dzieciątka pełna, zarumieniona, okolona jasnymi i kędzierzawymi włosami. Wokół głowy ma złoty i kolisty nimb. Ubrane jest w białą tkaninę ze złotymi frędzlami na brzegach, zasłaniającą biodra i obficie spływającą w dół. Po lewej stronie obrazu, u góry ukazana jest Matka Boska siedząca na obłokach z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz podłużna z małymi ustami, długim nosem oraz dużymi oczami; włosy jasne i długie, opadające na ramiona i plecy. Maria ubrana jest w różową suknię z szerokimi rękawami oraz błękitny płaszcz ze złotą lamówką na brzegach, na głowie ma otwartą koronę; szaty są silnie drapowane. Wokół głowy ma złoty kolisty nimb z ciemnozłotą obwódką, od którego odchodzą długie i jasne promienie. W dolnym, lewym narożu obrazu stoi ciemnoróżowy dzban z gałązkami białych lilii, a za nim leży otwarta księga. W dolnej części kompozycji ukazana jest kamienna posadzka ułożona z płytek w kratownicę w kolorach białym i jasnoniebieskim; powyżej posadzki tło stanowią szare obłoki.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Stanisław Kostka jest patronem Polski i młodzieży, żył w latach 1550-1568. Był synem kasztelana zakroczymskiego, urodził się w Rostkowie na Mazowszu, studiował w Wiedniu, gdzie prowadził pełne świętości życie. Wbrew woli rodziców wstąpił do zakonu jezuitów. Niedługo po przyjęciu ślubów zakonnych zmarł w święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w opinii świętości. Został pochowany w kościele San Andrea al Quirinale w Rzymie. W styczniu 1674 roku papież Klemes X ogłosił Stanisława Kostkę jednym z patronów Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W 1726 roku został kanonizowany przez Benedykta XIII. W ikonografii przedstawiany jest jako młodzieniec, często z Dzieciątkiem Jezus na rękach, najczęściej ubrany w strój jezuity. Jego atrybutami są krucyfiks, lilia i różaniec. Oprócz samodzielnych wizerunków świętego częstym tematem jego ikonografii są wizje mistyczne, zwłaszcza objawiającej się mu Matki Boskiej. Podczas tej wizji Matka Boska miała mu wręczyć w ramiona Dzieciątko Jezus i polecić aby wstąpił do Towarzystwa Jezusowego. Niestety nie jest znany autor tego obrazu.

Streszczenie

Obraz św. Stanisława Kostki został namalowany w pierwszej połowie XX wieku w nieznanej pracowni malarskiej.

Bibliografia