Św. Notburga, św. Tekla
Zdjęcie nr 1: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 2: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 3: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 4: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 5: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 6: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.
Zdjęcie nr 7: Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi. W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.

Św. Notburga, św. Tekla

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Inwałd
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
kaplica
Identyfikator
DZIELO/13485
Kategoria
feretron
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno; cięcie, rzeźbienie, polichromowanie, złocenie; olej na desce
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Feretron na podstawie ozdobionej kratką regencyjną, w profilowanej ramie o falistym wykroju zwieńczonej liściem akantu. Struktura obramienia jest w kolorze niebieskim oraz złocona i srebrzona. Na awersie św. Notburga ukazana w stroju służącej: długiej biało-czerwonej sukni i niebieskim gorsecie, zwrócona w lewo, ze wzrokiem skierowanym ku górze. Twarz pełna, wyraziste rysy i podbródek. Długie, jasnobrązowe, zebrane do tyłu włosy opadają na plecy. Święta wznosi do góry zgięte w łokciach ręce. U dołu, po lewej stronie kompozycji snopek zboża, natomiast w prawym dolnym rogu święta ukazana przy pracy w polu. W tle pejzaż wiejski z obniżoną linią horyzontu i niebem w odcieniach żółci i pomarańczy. Po lewej stronie kompozycji, na wysokosci głowy świętej sierp unoszący się w powietrzu, u góry para uskrzydlonych główek anielskich. Na rewersie feretronu wizerunek św. Tekli ukazanej w półpostaci, frontalnie z głową skierowaną w prawo. Twarz pełna, nos prosty, wargi pełne, oczy szeroko otwarte; włosy kręcone, jasne, długie, z wplecionymi sznurami pereł. Święta ubrana jest w dwie suknie – spodnią białą, wierzchnią niebieską, złoty gorset i czerwony płaszcz. W prawej, uniesionej ręce trzyma krzyż, lewą rękę, w której trzyma liść palmy przyciska do piersi.

W górnej partii obrazu napis czarną farbą „Sw(ięta) Tekla P(anna) i Męcz(ennica)”.

Zarys problematyki artystycznej

Feretronem określa się obustronnie malowany obraz ujęty ozdobnymi ramami bądź figurę świętej postaci osadzone na podstawie, w którą wsuwane są drążki umożliwiające noszenie podczas procesji. Tematyka przedstawień na feretronach najczęściej nawiązuje do szczególnie czczonych na danym terenie patronów.

Niezwykle fantazyjny, wklęsło-wypukły obrys pola obrazowego oraz motyw ornamentyki akantowej w zwieńczeniu i kratki regencyjnej z rozetkami zdobiącej podstawę pozwalają przyjąć, iż feretron powstał najprawdopodobniej u schyłku XVIII wieku, kiedy motywy typowe dla sztuki barokowej stopniowo ustępują wątkom klasycystycznym.
Na awersie feretronu ukazany jest św. Tekla, którą uznaje jest za jedną z pierwszych świętych chrześcijańskich. Żyła w I wieku w Ikonium w Azji Mniejszej w rodzinie pogańskiej. Tuż przed zawarciem związku małżeńskiego z poganinem poznała św. Pawła Apostoła, który po raz pierwszy przybył do Azji Mniejszej. Z jego rąk przyjęła chrzest i stała się jego uczennicą. Za zerwanie zaręczyn została skazana na spalenie na stosie. Jednak w czasie wymierzania kary rozpętała się burza i ugasiła płomienie. Uwolniona Tekla udała się wraz ze św. Pawłem do Antiochii, gdzie odrzuciła względy pochodzącego z Syrii Aleksandra. Po zadenuncjowaniu przez niego została skazana na pożarcie przez lwy, ale i tym razem cudownie ocalała. Tragiczne zdarzenia z życia świętej poskutkowały uznaniem jej za męczennicę. Święta Tekla dożyła około 80 lat jako pustelnica i zmarła śmiercią naturalną.
Rozwijający się od IV wieku kult św. Tekli objął zarówno wschód i zachód Europy. Jego najważniejszymi ośrodkami były: grota w Maaluli, gdzie święta miała spędzić ostatnie lata pustelniczego życia, hiszpańska Tarragona oraz Santa Tecla w Salwadorze. W Polsce kult świętej upowszechnił się w XVIII wieku, ale już w XIX znacznie osłabł. Święta Tekla została włączona m.in. do litanii za konających.
Reprezentacyjny wizerunek św. Tekli ukazuje ją z dwoma spośród licznie przypisywanych atrybutów – krucyfiksem, symbolem przyjętej przez nią wiary chrześcijańskiej oraz gałązką palmową odnoszącą się do wątków męczeństwa.
Na rewersie feretronu znajduje się wizerunek pochodzącej z Austrii św. Notburgi. Święta urodziła się w 1265 roku w Rottenbergu w Tyrolu, zmarła natomiast 16 września 1313 w Eben. Wywodziła się z ubogiej rodziny i przez całe życie pracowała jako służąca i pomoc kuchenna w zamożnych gospodarstwach wiejskich. Wyróżniała się dobroczynnością. W czasie służby u hrabiego Henryka Rothenburga rozdawała ubogim nadmiar żywności, za co została oddalona z zamku. Po jej odejściu hrabiego miały dotknąć liczne niepowodzenia i dopiero powrót Notburgi przyniósł stabilizację i pomyślność. Notburga pracowała także u innych gospodarzy, m.in. w Eben. Na reprezentacyjnym wizerunku świętej ubranej, zgodnie z ikonografią, w strój wiejskiej dziewczyny przewiązany roboczym fartuchem, widoczny jest także jeden z jej atrybutów – sierp odnoszący się do pewnej legendy. Pracująca u rolnika w Eben Notburga miała zapewnioną możliwość uczestnictwa w wieczornych mszach w sobotę i w przeddzień dni świątecznych. Jednak pewnej soboty gospodarz nakazał świętej pracę, zakazując tym samym uczestnictwa w modlitwie „Anioł Pański” w pobliskim kościele. Wówczas święta, trzymając w dłoni sierp rzekła „Niech Bóg rozstrzygnie: jeśli ten sierp zawiśnie w powietrzu, będzie to znak, że mam wieczór poświęcić modlitwie; jeśli spadnie, będę pracować". Ujrzawszy wiszące w powietrzu narzędzie pracująca w polu ludność uklękła do modlitwy, święta zaś udała się do kościoła.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Stan zachowania dobry.

Literatura

- św. Tekla [w:] Marecki Józef, Rotter Lucyna, Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, Kraków 2013, s. 574-575.

- św. Notburga, [w:] Marecki Józef, Rotter Lucyna, Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, Kraków 2013, s. 469-470.

- Pokryszka Agnieszka, św. Tekla [w:] Encyklopedia katolicka, red. Gigilewicz Edward, t. 19, Lublin 2013, sp. 589-590.

- http://ruda_parafianin.republika.pl/swi/n/notburga.htm [dostęp: 5.01.2018]


Streszczenie

Feretron obrazowy, będący przykładem ruchomego wyposażenia kościoła, wykorzystywanego podczas uroczystych procesji, prezentuje formę i stylistykę typową dla końca XVIII wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarza stiukowa, architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, o wklęsłym licu, ze zwieńczeniem oraz osadzona na wysokim cokole. Ołtarz drewniany, sarkofagowy z drewnianą, silnie wysuniętą mensą. Retabulum ujęte parą zdwojonych pilastrów o trzonach dekorowanych konsolkami i kampanulami na froncie, dźwigających przerwane belkowanie. W polu środkowym umieszczono obraz Świętej Rodziny ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, nadwieszonym z uskokiem i uszakami po bokach, wklęsłego u spodu. Poniżej obrazu znajduje się płycina ujęta spływami wolutowymi, zamknięta fragmentem gzymsu w formie łuku odcinkowego. W jej polu jest kartusz o fantazyjnym wykroju. Zwieńczenie ujęto parą spływów wolutowych i zamknięto fragmentem wklęsło-wypukłego gzymsu, na którym jest płomienisty wazon. Na końcach spływów wolutowych znajduje się para siedzących putt. Pole zwieńczenia wypełniają płaskorzeźbione obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ukazana na ich tle promienista gloria z parą główek anielskich pośrodku. Struktura retabulum jest marmoryzowana w kolorze szaro-brązowym i ciemnoszarym, ze złoconymi i srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta ujęta profilowaną, drewnianą ramą. W polu inskrypcja: „ZA DUSZĘ Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) / ALOJZEGO OBOZY / DOBRODZIEJA KOŚCIOŁA / INWAŁDZKIEGO + 11/12 188(...)/ PROSZĘ O ZDROWAŚ MARIO”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Obozy
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od strony wewnętrznej klatki schodowej usytuowanej w murze kościoła. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych bokach, wypukłym froncie i ściętych narożach, z podwieszeniem w formie stylizowanego, odwróconego stożka zakończonego wolutą. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach w formie wolut, dźwigającymi belkowanie parapetu. Ścianki dekorowane płycinami z polami o obrysie utworzonym z linii wklęsło-wypukłej wzbogaconej odcinkami prostymi; w płycinach uskrzydlone główki anielskie. W partii belkowania parapetu front ambony zdobiony muszlą, ujętą kwiatowymi girlandami, na tle pilastrów dwa putta. Zaplecek ujęty pilastrami oraz spływami wolutowymi, dźwigającymi belkowanie. W polu drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dekorowane płyciną o wykroju ukształtowanym na bazie falistej, wklęsło-wypukłej linii. Powyżej dwie uskrzydlone główki anielskie. Baldachim płaski, na planie analogicznym do kosza ambony, opasany profilowanym gzymsem, dźwigającym przerwany, wolutowy przyczółek, flankowany przez dwa putta. Całość zwieńczona glorią promienistą z rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego. Struktura marmoryzowana, w kolorze brązowo-szarym, ciemnoszarym i niebieskim, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona jest na stopie na planie koła. Walcowaty, krótki trzon ujęty jest pierścieniem i zakończony wałkiem. Czarę w formie spłaszczonej od góry kuli objęto cęgą. W dolnej części dekorowana jest naprzemiennie płaskorzeźbionymi, smukłymi liśćmi i kwiatami na długich łodygach, zaś w górnej rozłożystymi liśćmi stylizowanego akantu. Pokrywa jest w formie baldachimu, z kopułką na walcowatej podstawie, dekorowanego u dołu pasem kanelur, u góry spłaszczonymi puklowaniami i zwieńczona szyszką z krzyżem. Całość jest marmoryzowana, w kolorze ciemnoszarym i szaroróżowym, detale i ornamentyka złocona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem wyobrażoną w półpostaci. Sylwetka Marii nieznacznie zwrócona jest w lewo. Jej zaokrągloną twarz charakteryzują łagodne, wyraziste rysy o silnie podkreślonych liniach łuków brwiowych i prostego nosa wydobyte światłocieniem. Oczy są duże, usta drobne, a karnacja śniada. Partie szat, łącznie z maforionem zasłaniającym włosy Marii, pokryte są metalowymi, srebrzonymi sukienkami, na powierzchni których odtworzono w ogólnych zarysach przebieg fałdów; szaty zdobione są motywem stylizowanej, ukwieconej, złoconej wici roślinnej, o kameryzowanych lamówkach. Maria prawą ręką o wyprostowanych palcach wskazuje na trzymane na lewej ręce Dzieciątko, w trzech czwartych skierowane w lewo. Zwróconą niemal na wprost twarz charakteryzuje podobny jak w przypadku Marii sposób modelunku, okalają ją krótkie, brązowe włosy. Ubraną w długą tunikę sylwetkę Jezusa także osłania metalowa sukienka. Lewą ręką podtrzymuje on na kolanach księgę, prawą unosi w geście błogosławieństwa; u dołu widoczna jest nieobuta, swobodnie zwisająca stopa Dzieciątka. Postaci ukazane są na tłoczonym w gruncie, złoconym tle dekorowanym motywem roślinnym. Zwieńczone otwartymi, kameryzowanymi koronami głowy okalają nimby i wieńce z gwiazd. Wizerunek ujęty profilowaną, srebrzoną ramą zdobioną złoconymi motywami rocaille.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obrazy ujęte dwustronną, symetrycznie ukształtowaną ramą o obrysie utworzonym z falistej, wklęsło-wypukłej linii. Rama zdobiona jest motywami liści, grzebieni ornamentu rocaille'owego, obłoków oraz uskrzydlonych główek anielskich, zwieńczona mitrą książęcą. Rama osadzona na podstawie w formie prostokątnej płyty, na której element pośredni w formie rozciągniętych poziomo symetrycznych zwojów wici i wstęgi; w tej części feretronu otwory do wsuwania drążków do noszenia. Na awersie Matka Boska ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem siedzącym na lewym ramieniu i owocem trzymanym w prawej dłoni. Ubrana jest w granatowy płaszcz z czerwoną podszewką i złotym obszyciem, spod którego widoczne są biały welon i suknia. Dzieciątko z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, z lewą wspartą na księdze, ubrane jest w białą, wzorzystą sukienkę. Wokół głów są nimby, a wokół głowy Marii wieniec z dwunastu gwiazd. Na neutralnym tle widoczne są księżyc i słońce, nad głowami aplikowane drewniane korony z imitacją kamieni jubilerskich. Na rewersie znajduje się wizerunek św. Józefa z Dzieciątkiem, ukazanego półpostaciowo, w trzech czwartych i zwróconego w prawo. Jego twarz o wyrazistych rysach, z długim nosem i pełnymi ustami, okolona jest jasnobrązową brodą, włosy zaczesane są do tyłu. Ubrany jest w błękitną suknię i brązowy płaszcz. Św. Józef przytrzymuje Dzieciątko siedzące na poduszce na stoliku przykrytym purpurową tkaniną. Zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo okryte jest białą tkaniną. Św. Józef trzyma w dłoni kwiat lilii, Dzieciątko kwiat jasnoczerwonej róży. Tło jest neutralne, jasnobrązowe, w lewej górnej części obrazu znajduje się Oko Opatrzności, w prawej para uskrzydlonych główek anielskich.
feretron
Matka Boska, św. Józef

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Notburga, św. Tekla", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-notburga-sw-tekla

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności