Obraz św. Macieja powstał w drugiej połowie XVIII wieku.
Obraz w formie zbliżonej do trapezu zamkniętego z dwóch stron łukiem falistym. W centrum święty ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo. W prawej uniesionej ręce trzyma topór, w lewej opuszczonej w dół trzyma księgę. Twarz ma kwadratową, o dużych, migdałowatych oczach, nosie i pełnych ustach; okoloną długą, siwą brodą oraz krótkimi, siwymi włosami. Nad głową ma aureolę. Ubrany jest w luźną, czerwoną suknię, przepasaną w talii oraz ciemnoniebieski płaszcz zarzucony na plecy i prawe ramię, opadający z przodu postaci. Święty ukazany na ciemnobrązowym tle.
Święty Maciej był jednym z apostołów. Został powołany na miejsce Judasza po wniebowstąpieniu Chrystusa. Według tradycji miał głosić Ewangelię w Judei, później w Etiopii i Kolchidzie. Poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie i ścięcie toporem, dlatego ten stał się jego atrybutem.
Zabrudzenia, krakelury.
Obraz św. Macieja powstał w drugiej połowie XVIII wieku. Święty został powołany na apostoła miejsce Judasza po wniebowstąpieniu Chrystusa. Poniósł śmierć męczeńską przez ukamienowanie i ścięcie toporem, dlatego ten stał się jego atrybutem.
Paulina Kluz, "Św. Maciej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-maciej