Św. Kinga

Dzieje zabytku

Obraz św. Kingi został wykonany z przeznaczeniem do zwieńczenia ołtarza w trzeciej ćwierci XVIII wieku przez Piotra Korneckiego.

Opis

Obraz w formie zbliżonej do trapezu, z wklęsłymi bokami, zwieńczony łukiem odcinkowym, nadwieszonym. We wnętrzu, na podeście przed stołem klęcząca św. Kinga. Święta zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową i rękoma skrzyżowanymi na piersi. Twarz ma owalną, z oczami skierowanymi w górę, prostym nosem i pełnymi ustami. Ubrana jest w czarny habit zakonny klaryski, ze szkaplerzem opadającym na podest, czarnym płaszczem zarzuconym na ramiona oraz czarnym welonem z białą podwiką. Wokół głowy świętej nimb promienisty. Stół nakryty niebieską tkaniną lamowaną frędzlą, na nim znajdują się krucyfiks, otwarta księga i gałązka lilii. Obok stołu na podeście leżą insygnia władzy monarszej – otwarta korona i berło. W prawej części obrazu podwieszona zielona kotara.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz św. Kingi w porównaniu z potwierdzonymi i przypisywanymi dziełami malarskimi Piotra Korneckiego wykazuje bardzo duże podobieństwa. Przedstawia typ twarzy kobiecej z łukowatymi oczami skierowanymi do góry, który pojawił się w obrazach w Bochni. Ponadto obraz z Niepołomic jest szczególnie podobny do przypisywanego Korneckiemu obrazu św. Werany ze zwieńczenia ołtarza głównego w Szyku. Obie zakonnice mają takie same twarze oraz ukazane są w podobny sposób, z wyjątkiem innego układu rąk. W obu obrazach szczególnie charakterystyczne są długie szkaplerze, opadające przed świętymi i drapowane w sposób przypominający łamanie. Piotr Kornecki również w Bodzanowie do zwieńczenia ołtarza namalował zbliżony koncepcyjnie obraz św. Kingi w stroju klaryski, modlącej się przed krucyfiksem, z leżącą przed nią koroną.
Piotr Kornecki był z wykształcenia malarzem i rzeźbiarzem. Razem ze swoim przyrodnim bratem Stanisławem, założyli w Gdowie warsztat stolarsko-rzeźbiarski i malarski. Z czasem pracowali w nim również synowie tego pierwszego oraz krewniacy mieszkający w tej wsi. Rodzinny warsztat Koreckich był szczególnie prężny w trzeciej ćwierci XVIII wieku, wykonując prace w wielu kościołach na terenie południowej Małopolski.
Święta Kinga była córką króla Węgier – Beli IV, żoną Bolesława Wstydliwego oraz księżną krakowską i sandomierską. W 1280 roku ufundowała w Starym Sączu klasztor dla klarysek i uposażyła go w dobra ziemskie. W parę lat po śmierci męża Kinga przeniosła się do klasztoru i możliwe, że przyjęła śluby zakonne. Na obrazie święta przedstawiona jest w habicie klaryski, natomiast o jej książęcej godności świadczą leżące przed nią korona i berło.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Delikatne zabrudzenia.

Streszczenie

Obraz św. Kingi został wykonany z przeznaczeniem do zwieńczenia ołtarza w trzeciej ćwierci XVIII wieku przez Piotra Korneckiego. Święta Kinga była córką króla Węgier – Beli IV, żoną Bolesława Wstydliwego oraz księżną krakowską i sandomierską. Na obrazie święta przedstawiona jest w habicie klaryski, natomiast o jej książęcej godności świadczą leżące przed nią korona i berło.

Bibliografia