Dzieje zabytku nie są znane.
Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji św. Florian ujęty całopostaciowo, ustawiony w trzech czwartych w lewo. Prawą ręką przytrzymuje ciemnożółtą chorągiew, lewą odwodzi do boku i spogląda w górę. Ma okrągłą twarz, wąski nos oraz pełne usta. Na plecy opadają mu jasne włosy, twarz okala jasnobrązowa, krótka broda. Jest ubrany w zakrywającą całe ciało zbroję, hełm z czerwonym pióropuszem oraz czerwony płaszcz, który dekoracyjnie przechodzi przez pierś, prawe ramię i opada przez plecy na ziemię, zahaczając o przytroczoną do biodra szablę. W tle płynie rzeka, a z prawej strony anioł gasi pożar trawiący miasteczko. Kolorystyka jasna, pastelowa. Subtelny światłocień. W prawym dolnym rogu sygnatura „GAŁKIEWICZ (?) / 1882 / KRAKÓW”.
O św. Florianie wiadomo niewiele. Żył podobno w drugiej połowie III wieku. Był dowódcą wojsk rzymskich i zginął utopiony w rzece. Dopiero w XVI wieku został uznany za patrona strażaków i pogorzelców. Obraz w krzęcińskim ołtarzu jest przykładem dziewiętnastowiecznego malarstwa historyzującego. Florian ubrany jest w bardzo drobiazgowo oddaną zbroję, która ma przywodzić na myśl czasy antyczne; stoi na tle realistycznie ukazanego krajobrazu.
Dobry.
Przedstawienie umieszczone na zasuwie ołtarza głównego w Krzęcinie zostało namalowane w 1882 roku i przesłania słynący cudami obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Dzieło ukazuje św. Floriana w stylizowanej na antyczną zbroi, na tle płonącego miasta. Sygantura wskazuje, że autorem obrazu jest malarz nazwiskiem, które można spróbować odczytać jako Gałkiewicz.
Agata Felczyńska, "Św. Florian ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-florian-2