polichromia ścienna
Zdjęcie nr 1: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 2: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 3: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 4: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 5: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 6: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 7: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 8: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 9: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".
Zdjęcie nr 10: Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".

polichromia ścienna

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wieprz
Miejscowość
Wieprz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Identyfikator
DZIELO/24680
Kategoria
polichromia ścienna
Ilość
1
Czas powstania
1920 roku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
polichromia ścienna
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Polichromię wykonano w 1920 roku.

Opis

Dekoracja malarska wnętrza kościoła została oparta zasadniczo na motywach ornamentalnych, gdzie wyjątek stanowi monumentalna scena ukazująca uczniów idących do Emaus, usytuowana na północnej ścianie prezbiterium, nad wejściem do zakrystii. Wyobrażono tu w malowanym, ornamentalnym obramieniu scenę wpisaną w stojący prostokąt, zamknięty od góry łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazano Chrystusa, którego zatrzymują stojący na schodach gospody dwaj uczniowie idący do Emaus. Stojący Zbawiciel został wyobrażony z lewej strony w trzech czwartych w prawo. Prawą ręką podtrzymuje połę płaszcza, lewa jest niewidoczna. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy z wydatnym nosem i ustami, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą okalającą twarz o jasnej karnacji. Zbawiciel ubrany jest w białą tunikę i szkarłatny płaszcz. Do niego zwraca się jedne z uczniów ukazany tyłem do widza w trzech czwartych w lewo. Jest to dojrzały mężczyzna, który lewą rękę wyciąga w stronę Jezusa, prawą zaś zdaje się zapraszać do wejścia na schody. Jego twarz okolona krótkimi włosami z brodą i wydatnym nosem i ustami widoczna jest z profilu. Ubrany jest w jasną tunikę oraz jasnobeżowy płaszcz. Przed nim z prawej strony na stopniach wiodących do drzwi gospody stoi drugi uczeń. Ujęto go frontalnie w kontrapoście z głową w trzech czwartych w lewo. W prawej ręce trzyma laskę, lewą zaś wskazuje na drzwi zajazdu. Jest to młody mężczyzna o pociągłej twarzy i długich włosach spływających na plecy. Ubrany jest w przewiązaną w pasie tunikę oraz narzucony na ramiona bladoszkarłatny płaszcz. Za przedstawionymi postaciami widać fragment wschodniej architektury oraz rozbudowaną sekwencję pejzażową z elementem bramy miejskiej oraz roślinnością na tle wieczornego nieba. Poniżej przedstawienia umieszczono napis: "Uczniowie z Emaus" podpis: "ZOSTAŃ Z NAMI, BOĆ SIĘ MA KU WIECZOROWI I DZIEŃ SIĘ JUŻ NACHYLIŁ - ŚW[IĘTY] ŁUKASZ XXIV". Bogactwo ornamentalnej dekoracji malarskiej zostało podporządkowane architekturze wnętrza. Partię ścian pokryto malaturą o charakterze dywanowym, ułożoną strefowo z powtarzających się rytmicznie kolorowych motywów ornamentalnych. Gurty sklepienne oraz trzony pilastrów na filarach międzynawowych pokryto wykonanymi na niebieskim lub błękitnym tle ornamentalnymi pasami z motywem fantazyjnych kwiatów i wici roślinnych. Partię sklepienne w kolejnych przęsłach w nawach udekorowano koncentrycznie rozchodzą się płomienistą i falującą ornamentyką, z wplecionymi motywami symbolu Najświętszego Serca Pana Jezusa, Apokaliptycznego Baranka, kielicha z hostią w otoczeniu kłosów zbóż i winnej latorośli, a także gałązek różanych i cierniowych. Na ścianach prezbiterium zastosowano podział strefowy. Dolne przestrzenie ozdobiono pasma ornamentalnymi. Powyżej rozmieszczono strefę z przedstawieniem rosnących obok siebie kwitów lilii. U samej góry sięgnięto do motywów rybich łusek oraz stylizowanej, wielobarwnej ornamentyki fantazyjnej. Gurty sklepienia udekorowano pasami opartymi na stylizowanych skrzydłach serafinów. Natomiast w poszczególnych polach sklepiennych na niebieskim tle w fantazyjnych, falujących otokach wyobrażono dwa skrzyżowane płonące miecze, oko Opatrzności Bożej, dwie tablice Dekalogu. Na środkowej gurcie u szczytu w barwnym obramienium ukazano napis: "KTÓŻ JAK BÓG".

Zarys problematyki artystycznej

Dekoracja malarska w Wieprzu wpisuje się w szereg polichromii świątyń małopolskich wykonanych w popularnym duchu młodopolskim. Asumpt do ich powstania dała polichromia Jana Matejki z lat 1889-1891 w krakowskim kościele Mariackim, a następnie dekoracje ścienne powstałe wg projektów Stanisława Wyspiańskiego. Szczególną rolę w powstawaniu tego rodzaju polichromii miała działalność Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana" (TPSS). Towarzystwo w swojej działalności skupiło się przede wszystkim nad badaniem sztuki ludowej i gromadzeniem materiałów z myślą o wykorzystaniu ich jako inspiracji do sztuki narodowej, będącej syntezą wszystkich elementów istniejących na ziemiach polskich. Zebrane materiały publikowano w ilustrowanych czasopismach, co stanowiło punkt wyjścia dla różnych artystów. Jednym z owoców działalności TPSS były powstające we wnętrzach sakralnych malowidła ścienne, których wspólnym mianownikiem stawała się intensywna kolorystyka bogatych motywów ornamentalnych opartych o elementy przetworzone z polskiej sztuki ludowej. W powstających realizacjach nie wyróżniano żadnego regionu, ani też nie starano się narzucić jednej formuły stylistycznej. W poszczególnych dekoracjach bezsprzecznie widać nawiązania do motywów ludowych, które w różnoraki sposób przez różnych artystów były twórczo przekształcane. Stąd też we wnętrzach różnych kościołów pojawiają się jasne i zdecydowane barwy wielorakich ornamentów roślinnych i geometrycznych. Ornamenty te zdecydowanie odcinają się od partii figuralnych, a ich płaskość kontrastuje z głębią scen. Kolejne partie dywanowych dekoracji starano się podporządkować architekturze wnętrza. Natomiast sklepienia i stropy rezerwowano dla przedstawień figuralnych, z czego zrezygnowano w Wieprzu. W tutejszym kościele ornamentacja ścian szczelnie pokrywa swym abstrakcyjnym rytmem wszystkie płaszczyzny i krzywizny budowli uciekając w "horror vacui". Sposób piętrzenia motywów dekoracyjnych, falująca i płomienista forma ornamentyki, połączona z żywiołową kolorystyką na myśl przywodzi dekoracje malarskie autorstwa Jana Wałacha (1884-1978) lub też współpracującego z nim Ludwika Konarzewskiego (1888-1954) oraz ich liczne dekoracje wnętrz kościelnych, m.in. w Istebnej, Niekłaniu Wielkim, Bukowie, Zielenicach, Łętkowicach, a także w kościołach, a nawet cerkwiach na Ukrainie.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ostatnią konserwacje polichromii przeprowadzono w 1998 roku.

Literatura

I. Buchenfeld, "Pierwsi zapuścili wzrok chciwy w te zaklete sezamy chłopskie". Źródła motywów ornamentalnych sztuki młodopolskiej na przykładzie malarskich dekoracji wnętrz kościelnych artystów Towarzystwa "Polska Sztuka Stosowana", [w:] Ornament i dekoracja dzieła sztuki. Studia z historii sztuki, red. J. Daranowska-Łukaszewska, A Betlej, Warszawa 2015, s. 365-381;
S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 175-175, il. s. 175.

Streszczenie

Niezwykle barwną i dekoracyjną polichromię pokrywającą całe wnętrze kościoła, z zastosowaną żywiołową ornamentyką i jedną sceną figuralną ukazującą uczniów idących do Emaus, wykonano w 1920 roku. Jej forma zbliżona jest do realizacji we wnętrzach sakralnych Jana Wałacha (1884-1978) i współpracującego z nim Ludwika Konarzewskiego (1888-1954).

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, całopostaciowa figura ukazuje Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego na podłożu imitującym niewielki pagórek, osadzonym na profilowanej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Zbawiciel na lekko ugiętych nogach ukazany został frontalnie. Obie ręce ma uniesione i odsunięte od tułowia. W lewej trzyma chorągiew na drzewcu z czerwonej tkaniny obszytej srebrną frędzlą i dekorowanej cekinami. Z kolei prawa jest uniesiona na wysokości klatki piersiowej. Jego sylwetka została opracowana sumarycznie z próbą uchwycenia muskulatury oraz zaznaczeniem partii żeber. Biodra Zbawiciela okrywa przewiązane, pozłocone perizonium. Chrystus ma owalną twarz o jasnej karnacji z charakterystycznie szeroko otwartymi oczami, wydatny nos i usta. Jego głowę otaczają krótkie brązowe włosy zaczesane do tyłu i zarost. Przez prawe ramię ma przerzucony, mocno sfałdowany, ciemnoczerwony płaszcz osłaniający tył sylwetki. Na dłoniach, stopach i w prawym boku widoczne są rany. Jezus lewą nogą depcze leżącego na podłożu szatana o groteskowej, brązowej sylwetce z ogonem, srebrzonymi, prostymi rogami, czerwonymi oczami oraz łapami zakończonymi czerwonymi pazurami. Na odwrocie widnieje napis: Odnowiono / 1960 St(Janisław) Rupik / Dzieło x(iędza) Roberta / Pioteckiego / 1615.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Wnętrze ambony dostępne jest przez drzwiczki umieszczone w polu zaplecka za pomocą schodów prowadzących z zakrystii. Kosz wykonano na planie prostokąta o wypukłej dłuższej ściance i wklęsłych krótszych, ustawiony na spłaszczonym wałku. Jej spód zdobi podwieszenie w formie zbliżonej do stożka, ujętego czterema wolutami, zakończone elementem wolutowym. W narożach kosza znalazły się cztery pilastry o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dźwigających imposty oraz parapet w formie gzymsu. Na frontowych wolutach umieszczono siedzące putta. Ścianki zostały dekorowane prostokątnymi płycinami. Na ściance frontowej wyodrębniono płycinę o wklęsło wypukłym zarysie z umieszczonymi w polu dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ornamentem roślinnym. Zaplecek uzyskał formę stojącego prostokąta ujętego parą pilastrów z konsolami dźwigającymi imposty oraz profilowany gzyms. W polu zamontowano drzwiczki dekorowane płycinami z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Baldachim powstał w formie podstawy na planie analogicznym względem kosza, obwiedziony profilowanym gzymsem z fragmentami przerwanego wolutowego przyczółka, na którym siedzą putta. Całość zwieńczono medalionem w otoku z obłoków ze srebrzoną gołębicą Ducha Świętego i trzema główkami anielskimi w glorii promienistej. Struktura została polichromowana w kolorze pudrowego różu z jasnofioletowymi detalami, o złoconych profilach i glorii.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało kształt stojącego prostokąta, zwieńczoną łukiem półkolistym, nadwieszonym z uskokiem. Na bocznych krawędziach płyciny widoczne są wcięcia. W jej polu obwiedzionym ornamentem liniowym ze stylizowaną gałązka palmową na osi ryty tekst: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Wielce / Czcigodnemu Pasterzowi / Ks[iędzu][ MICHAŁOWI LIPCE / Proboszczowi w Wieprzu / * 1800 r[oku] + 25 Paźdz[iernika] 1873 r[oku] / który radą i chojnym datkiem / dał początek budowie / tej świątyni. / Wdzięczni parafianie". W czterech narożach umieszczono ozdobne gwoździe ze żłobionym motywem sześcioramiennej gwiazdy wokół.
płyta nagrobna
epitafium ks. Michała Lipki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym została ustawiona na prostopadłościennej, dwuczęściowej podstawie składającej się z gruszkowego trzonu oraz profilowanego cokoliku wspartym na współczesnym prostopadłościennym postumencie obłożonym drewnianą boazerią. Kolistą, spłaszczoną czarę w dolnej części ozdobiono imitacją puklowania oddzielonego za pomocą profilowanej opaski od fryzu dekorowanego uskrzydlonymi główkami aniołów i zamkniętego od góry profilowanym gzymsikiem. Pokrywę wykonano na rzucie koła wieńcząc ją ażurową strukturą utworzoną z esowato wygiętych akantowych wolut ozdobionych w górnej części główkami anielskimi. Woluty dźwigają wieniec-koronę ponad którym unosi się rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej i obłoków. Na samym szczycie umieszczono złocony krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Wewnątrz struktury znalazła się rzeźbiona grupa przedstawiająca chrzest Chrystusa w Jordanie. Chrystusa ukazano w pozycji klęczącej z dłońmi złożonymi w geście modlitwy na piersiach. Jego biodra przepasane są złoconym perizonium. Św. Jan Chrzciciel wyobrażony został w pozycji stojącej w silnym kontrapoście. W lewej ręce trzyma laskę krzyżową, a uniesioną prawą ręką wylewa z naczynia wodę na głowę Zbawiciela. Święty ma nagi tors z luźno udrapowanym wokół ciała złotym płaszczem.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę płyty marmurowej w kształcie leżącego prostokąta, ujętej w architektoniczne obramienie. Obramowanie składa się z konsoli w kształcie profilowanego belkowania wyłamanego w osiach skrajnych, na której wsparto cokół podtrzymujący dwa pilastry z kanelowanymi trzonami i głowicami zdobionymi stylizowanymi, złoconymi liśćmi. Podpory podtrzymują belkowanie z trójkątnym przyczółkiem zwieńczonym krzyżem. Tablicę epitafijną wypełnia złocony, ryty tekst: ,,D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dobremu Pasterzowi / X[ędzu]. FRANCISZKOWI KURZYŃCOWI / ur. 15 Paźdz[ernika] 1830 zm. 21 Listop[ada] 1893 / za którego gorliwem staraniem / nowy ten kościół stanął, /z obowiązany szczery przyjaciel”. W prawy dolnym roku ramy umieszczono sygnaturę autora epitafium: ,,J. Kulesza w Krakowie”.
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Kurzyńca
Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół pw. Wszystkich Świętych w Wieprzu został wzniesiony w układzie trójnawowej hali z prostokątnym prezbiterium zamkniętym płaską apsydą na przedłużeniu nawy głównej, flankowanego od południa kaplicą, a od północy piętrową zakrystią. Od zachodu do trójprzęsłowego korpusu nawowego dostawiono nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa i aneksy przy prezbiterium. Całość nakryto miedzianym dachem siodłowym. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej ostrosłupowym hełmem. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi trójkątnymi przyczółkami. Gzyms został wyłamany na każdej z osi środkowej, tworząc miejsce dla tarcz zegarowych. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z czworoboczną latarnią nakrytą cebulastym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do naw bocznych z każdej strony otwiera się do naw bocznych z każdej strony trzema opilastrowanymi arkadami filarowymi. Wnętrze nakryto sklepieniem krzyżowym. Chór muzyczny zajmuje szerokość całego korpusu nawowego, wspierając się na pięciu arkadach - trzy w nawie głównej i po jednej w nawach bocznych. Balustrada na chórze artykułowana jest płycinami rozdzielonymi niskim postumentami. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a na zakończeniu naw ołtarze boczne. Dwa ołtarze boczne znalazły się także w części zachodniej nawy południowej i północnej.
kościół
Kościół Wszystkich Świętych

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa strop i ściany prezbiterium, strop, zaskrzynienia i ściany nawy oraz belkę tęczową, ambonę, ławkę kolatorską i parapet chóru muzycznego. W dekoracji zastosowano 77 motywów zarówno figuralnych, jak i heraldycznych, roślinnych, zwierzęcych, sakralnych, architektonicznych, tekstylnych, geometrycznych. Motywy tworzą oddzielne pasy dekoracyjne , dając wrażenie wzorzystych tkanin lub fryzów. Koloryt: jasna i ciemna czerwień, zielenie, błękity, brązy oraz żółcienie na białym lub czarnym podkładzie, czasem bezpośrednio na drewnie.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia ścian i stropów prezbiterium i nawy podkreślająca podziały architektoniczne. W prezbiterium i nawie fryzy podstropowe. W połowie wysokości okien prezbiterium i nawy poziomy fryz, ponad którym całopostaciowe przedstawienia świętych, na północnej ścianie nawy Ostatnia Wieczerza oraz dekoracja heraldyczna. Stropy z malowane na kolor ciemnoniebieski z rozrzuconymi symetrycznie złotymi i srebrnymi rozetkami, z bogatą malowaną fasetą wokół, pośrodku z dużymi owalnymi medalionami z figuralnymi przedstawieniami scen z życia św. Jana Chrzciciela. Podłucze arkady tęczowej z dekoracją z motywów roślinnych i geometrycznych. Wnęki okienne ujęte obramieniami ze zgeometryzowanych motywów roślinnych.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Prezbiterium. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony wypełnione rozetami oraz umieszczonymi pomiędzy nimi krzyżami wypełnionymi liśćmi na ramionach i rozetami na skrzyżowaniu. Na ścianach bocznych prezbiterium, w arkadach podtrzymywanych przez kolumny popiersia apostołów oraz popiersia mężczyzn w strojach szlacheckich ukazane na tle zielonych obić (genealogia Chrystusa). Pod nimi fryz z łacińskimi napisami od dołu zdobiony girlandami z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz puklowanymi wazami. Na ścianach również herby: m.in. Łabędź, Jastrzębiec. Nawa główna. Strop pokryty dekoracją malarską imitującą kasetony z rozetami. Na ścianach bocznych nawy głównej: na ścianie północnej cykl pasyjny w kwadratowych obramieniach z przedstawieniami: Modlitwa w Ogrojcu, Biczowanie Chrystusa, Chrystus Umęczony, Ecce Homo, Upadek pod krzyżem oraz słabo czytelny cykl maryjny z przedstawieniami: Zwiastowanie, Boże Narodzenie, Hołd Trzech Króli oraz Ucieczka do Egiptu i Rzeź niewiniątek, Jezus nauczający w świątyni. Na ścianie południowej nawy w arkadach umieszczono przedstawienia św. Wojciecha z wiosłem i św. Stanisława z Piotrowinem. Na balustradzie chóru muzycznego zachowały się częściowo trzy sceny ilustrujące przypowieść o bogaczu i Łazarzu oraz data: 1562. Kolorystyka pastelowa z przewagą zieleni, beżu i czerwieni z mocno zaznaczonymi konturami.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i stropów

Zdjęcie nr 1: Sklepienie: żebra ozdobione na przemian pasami w kolorach czerwonym i niebieskim. Na gładkich zwornikach malowane tarcze herbowe od wschodu: Gryf i Łabędź. Wysklepki malowane wzdłuż żeber ornamentem geometrycznym złożonym z półkoli, zakończonych liliami heraldycznymi. Ze zworników rozchodzi się wić roślinna. Ściana północna: przęsło wschodnie - trzy sceny podzielone na dwie strefy, zamknięte arkadami wspartymi na tralkach. W dolnej: klęczący św. Grzegorz, pod arkadą, na tle tkaniny; w kolejnej postać klęczącej kobiety przed sceną zstąpienia Chrystusa do piekieł (?). W górnej strefie św. Grzegorz klęczący przed trzema mężczyznami zgrupowanymi wokół stołu, którzy pokazują świętemu tkaninę. Przęsło zachodnie: scena podzielone na dwie strefy. W dolnej scena wielofiguralna, przedstawiająca ucztę ze św. Grzegorzem z gołębicą na ramieniu, siedzącym po środku stołu, oraz z pochylającym się ku niemu aniołem. Zamykają ją trzy arkady. W górnej scena eucharystyczna ze św. Grzegorzem i diakonem, klęczącymi przed ołtarzem, na którym stoi Chrystus na tle niszy. Całość zamknięta arkadą. Łuk arkady prowadzącej do kruchty podkreślony bordiurą z ornamentem plecionkowym, ujęty kandelabrami dźwigającymi gzyms. W przyłuczach dwie uskrzydlone główki anielskie. Ściana południowa: W obu przęsłach analogicznie do okien malowane iluzjonistyczne nisze konchowe z postaciami świętych na postumentach w górnej strefie ściany. W podłuczach arkad girlandy, podtrzymywane przez uskrzydlone główki anielskie. Nisze i okna obwiedzione bordiurą z ornamentem geometrycznym, podtrzymane wspólnym parapetem z podwieszoną girlandą kwiatową. Pod wspornikiem malowana kolumna utworzona z dwóch tralek. W prześle wschodnim: postać św. Wojciecha, z malowaną na postumencie inskrypcją: ŚW. WOJCIECH / PIERWSZY MĘCZNNIK POLSKI. W przęśle zachodnim: postać św. Stanisława biskupa z półpostacią Piotrowina z prawej strony. Na postumencie malowana inskrypcja: W 700-LECIE KANONIZACJI / ŚW. STANISŁAWA BP-A KRAKOWSKIEGO / 1253 – 1953. W dolnej strefie ściany epitafia ujmuje dekoracja. Epitafium Jacka Konstantyna Chościaka Popiela: stylizowane dekoracja roślinna z falującymi wstęgami; tablica pamiątkowa podtrzymywana przez putta. Łuk tęczowy od strony prezbiterium obwiedziony analogicznym do sklepienia geometrycznym ornamentem. Kolorystyka pastelowa, z silnymi akcentami błękitu, czerwieni i żółcieni.
polichromia ścienna

Polichromia ścian i sklepienia

Zdjęcie nr 1: Polichromia pokrywa praktycznie całe wnętrze kościoła wraz z przedsionkiem. Przy wejściu, na stropie pod wieżą znajduje się polichromia patronowa. Jest wielobrawna, z motywami architektonicznymi, geometrycznymi, roślinno-kwiatowymi i figuralnymi – jeleniami, parami gołąbków, orłami, smokami. Wśród nich postać jeźdźca z kopią i grupa ludzi udających się na polowanie, poniżej których napis „Odbudowę kościoła, urządzenie wnętrza i rekonstrukcję dokonano staraniem Ks(iędza) Andrzeja Braszki / w czasie od lipca 1932 do grudnia r(oku) (19)39. / Pracę rozpoczął Władysław Cichoń + Skończył Adam Stalony-Dobrzański z Eugeniuszem Pisarkiem”. W polichromii przedsionka przeważają kolory biały, czerwony, zielony, niebieski, żółty i czarny. Ponad wejściem do nawy napis „ZACZNIJCIE / WARGI NASZE / CHWALIĆ PANNĘ / ŚWIĘTĄ / ZACZNIJCIE OPOWIADAĆ / CZEŚĆ JEJ NIEPOJĘTĄ” i po drugieh stronie „PRZYBĄDŹ NAM. MIŁOŚCIWA PANI / KU POMOCY / A WYBAW NAS / Z RĄK POTĘŻNYCH / NIEPRZYJACIÓŁ MOCY”. Poniżej „CHWAŁA OJCU I SYNOWI JEGO PRZEDWIECZNEMU”. W prezbiterium na ścianie i na suficie imitacja kasetonów z rozetami z przewagą koloru zielonego uzupełnionego czerwonym na ścianie i czarnym oraz bladożółtym na stropie. W centrum sufitu postać Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, za którymi dwaj aniołowie skłaniający głowy. Maria ma poważną twarz o delikatnych rysach, ciemne oczy i wąski nos, na głowie otwartą koronę, wokół niej nimb. Jest ubrana w jasną sukienkę i intensywnie niebieski płaszcz. Dzieciątko prawą ręką błogosławi, lewą trzyma rękę Marii. Ma owalną, delikatną twarz, a na sobie jasną tunikę i zamkniętą koronę. W nawie, pośród takich samych kasetonów jak w prezbiterium, na sklepieniu wyobrażenie św. Michała Archanioła zabijającego szatana. Ponad nim postać anioła splatającego dłonie pod brodą. Archanioł spogląda pod stopy, w prawej ręce trzyma skierowany ostrzem w stronę potwora miecz, lewą ma opuszczoną do boku. Ma na sobie zieloną tunikę przewiązaną szerokim, góralskim pasem i czerwony płaszcz. Jasne postrzępione plamy ponad jego plecami sugerują skrzydła. Anioł powyżej jest ubrany w czerwoną sukienkę, nad nim płynnie uchodzą w górę ulistnione linie. Na ścianach nawy, pod linią stropu, rząd klęczących aniołów między kwitnącymi kwiatami. Każdy jest ubrany w zielonożółtą sukienkę i sandały, ma włosy do ramion i złoty nimb. Skrzydła z różnie ułożonych piór są wielobarwne. Anioły klęczą na linii ornamentu, ściana poniżej jest jasnoniebieska, z napisem powyżej opisanych przedstawień. Na skośnych fragmentach stropu imitacja drobniejszych kasetonów o falistym zarysie, wypełnionych krzyżami równoramiennymi. Wszystkie ciemnożółte, większość na czarnym tle, niektóre na tle zielonym tworzą kształt rombów. Na krawędzi motywy geometryczne, które mogą sugerować płonące serca. Na parapecie chóru fragmenty dawnej polichromii o motywach liściasto-wiciowych z rozwiniętymi kwiatami i motywem żołędzia. Między nimi ludzka głowa. Malowidło utrzymane w dominującym kolorze brązu, z elementami zielonymi i czerwonymi.
polichromia ścienna

Polichromia

Zdjęcie nr 1: Polichromia umieszczona na półeliptycznej kopule nad kruchtą północną. Przedstawienie ujęte dekoracyjną ramą o fantazyjnym wykroju zdobioną klasycystycznymi wazonami, kartuszami i rogami obfitości. W dolnej części na jasnoczerwonej chmurze ukazane przedstawienie Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny. Matka Boska wyobrażona w pozycji leżącej na prześcieradle unoszonym przez grupę aniołów. Maria leży z głową z lewej strony kompozycji z rękami złożonymi na piersi i z ugiętymi w kolanach nogami. Jest ubrana w jasnoróżową suknię, biały welon na głowie oraz niebieski płaszcz ułożony na jej nogach. Aniołowie są ubrani w różnokolorowe tuniki i płaszcze, mają też różne kolory skrzydeł. Przedstawienie okalają uskrzydlone główki aniołków oraz trójka półnagich putt sypiących kwiatki. W górnej części polichromii znajduje się odwrócony pejzaż z przedstawieniem kościoła w Brodach. W centrum jasnobłękitne niebo, a dookoła zielony pejzaż z drzewami.
polichromia ścienna

Polichromia kruchty

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "polichromia ścienna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/polichromia-scienna-25

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności