Pietà
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zawiera przedstawienie typu Pietà. Siedząca w ujęciu na wprost Maria, ubrana jest w czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przechyloną na prawe ramię głowę osłania opadająca na klatkę piersiową i lewe ramię biała chusta. Owalną twarz, o pociągłych, wyrazistych rysach, z półprzymkniętymi oczami, charakteryzuje wyraz smutku i cierpienia. Głowę okala świetlisty nimb, klatkę piersiową przebija miecz. Maria prawą ręką podtrzymuje na białym całunie ciało martwego Jezusa wsparte na jej nogach. Charakteryzuje je stosunkowo wydatna, sumarycznie opracowana muskulatura. Bezwładna głowa Jezusa opada na jego lewy bark. Opuszczone w dół ręce rozłożone są szeroko w ramionach, z czego lewa wsparta jest na nodze Marii i podtrzymywana jej lewą dłonią. Tors zwrócony jest częściowo w trzech czwartych w lewo, nogi w prawo, z czego prawa jest zgięta w kolanie. Z rany w prawym boku Jezusa wypływa strużka krwi, plamiąc związane na biodrach, krótkie, białe perizonium. U stóp postaci, w prawym, dolnym rogu kompozycji leży cierniowa korona i dwa gwoździe. Tło stanowi surowy pejzaż górski utrzymany w brązowej kolorystyce. W głębi, po lewej stronie widoczne jest wzgórze Golgoty z trzema krzyżami.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zawiera przedstawienie typu Pietà. Siedząca w ujęciu na wprost Maria, ubrana jest w czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przechyloną na prawe ramię głowę osłania opadająca na klatkę piersiową i lewe ramię biała chusta. Owalną twarz, o pociągłych, wyrazistych rysach, z półprzymkniętymi oczami, charakteryzuje wyraz smutku i cierpienia. Głowę okala świetlisty nimb, klatkę piersiową przebija miecz. Maria prawą ręką podtrzymuje na białym całunie ciało martwego Jezusa wsparte na jej nogach. Charakteryzuje je stosunkowo wydatna, sumarycznie opracowana muskulatura. Bezwładna głowa Jezusa opada na jego lewy bark. Opuszczone w dół ręce rozłożone są szeroko w ramionach, z czego lewa wsparta jest na nodze Marii i podtrzymywana jej lewą dłonią. Tors zwrócony jest częściowo w trzech czwartych w lewo, nogi w prawo, z czego prawa jest zgięta w kolanie. Z rany w prawym boku Jezusa wypływa strużka krwi, plamiąc związane na biodrach, krótkie, białe perizonium. U stóp postaci, w prawym, dolnym rogu kompozycji leży cierniowa korona i dwa gwoździe. Tło stanowi surowy pejzaż górski utrzymany w brązowej kolorystyce. W głębi, po lewej stronie widoczne jest wzgórze Golgoty z trzema krzyżami.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zawiera przedstawienie typu Pietà. Siedząca w ujęciu na wprost Maria, ubrana jest w czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przechyloną na prawe ramię głowę osłania opadająca na klatkę piersiową i lewe ramię biała chusta. Owalną twarz, o pociągłych, wyrazistych rysach, z półprzymkniętymi oczami, charakteryzuje wyraz smutku i cierpienia. Głowę okala świetlisty nimb, klatkę piersiową przebija miecz. Maria prawą ręką podtrzymuje na białym całunie ciało martwego Jezusa wsparte na jej nogach. Charakteryzuje je stosunkowo wydatna, sumarycznie opracowana muskulatura. Bezwładna głowa Jezusa opada na jego lewy bark. Opuszczone w dół ręce rozłożone są szeroko w ramionach, z czego lewa wsparta jest na nodze Marii i podtrzymywana jej lewą dłonią. Tors zwrócony jest częściowo w trzech czwartych w lewo, nogi w prawo, z czego prawa jest zgięta w kolanie. Z rany w prawym boku Jezusa wypływa strużka krwi, plamiąc związane na biodrach, krótkie, białe perizonium. U stóp postaci, w prawym, dolnym rogu kompozycji leży cierniowa korona i dwa gwoździe. Tło stanowi surowy pejzaż górski utrzymany w brązowej kolorystyce. W głębi, po lewej stronie widoczne jest wzgórze Golgoty z trzema krzyżami.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zawiera przedstawienie typu Pietà. Siedząca w ujęciu na wprost Maria, ubrana jest w czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przechyloną na prawe ramię głowę osłania opadająca na klatkę piersiową i lewe ramię biała chusta. Owalną twarz, o pociągłych, wyrazistych rysach, z półprzymkniętymi oczami, charakteryzuje wyraz smutku i cierpienia. Głowę okala świetlisty nimb, klatkę piersiową przebija miecz. Maria prawą ręką podtrzymuje na białym całunie ciało martwego Jezusa wsparte na jej nogach. Charakteryzuje je stosunkowo wydatna, sumarycznie opracowana muskulatura. Bezwładna głowa Jezusa opada na jego lewy bark. Opuszczone w dół ręce rozłożone są szeroko w ramionach, z czego lewa wsparta jest na nodze Marii i podtrzymywana jej lewą dłonią. Tors zwrócony jest częściowo w trzech czwartych w lewo, nogi w prawo, z czego prawa jest zgięta w kolanie. Z rany w prawym boku Jezusa wypływa strużka krwi, plamiąc związane na biodrach, krótkie, białe perizonium. U stóp postaci, w prawym, dolnym rogu kompozycji leży cierniowa korona i dwa gwoździe. Tło stanowi surowy pejzaż górski utrzymany w brązowej kolorystyce. W głębi, po lewej stronie widoczne jest wzgórze Golgoty z trzema krzyżami.

Pietà

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
myślenicki
Gmina
Raciechowice
Miejscowość
Gruszów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Rozesłania Świętych Apostołów
Miejsce przechowywania
nawa główna, ściana południowa
Identyfikator
DZIELO/14003
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVII wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 124 cm
wysokość – 187 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 167 cm
Szerokość bez ramy – 108 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, złoconą ramą zawiera przedstawienie typu Pietà. Siedząca w ujęciu na wprost Maria, ubrana jest w czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przechyloną na prawe ramię głowę osłania opadająca na klatkę piersiową i lewe ramię biała chusta. Owalną twarz, o pociągłych, wyrazistych rysach, z półprzymkniętymi oczami, charakteryzuje wyraz smutku i cierpienia. Głowę okala świetlisty nimb, klatkę piersiową przebija miecz. Maria prawą ręką podtrzymuje na białym całunie ciało martwego Jezusa wsparte na jej nogach. Charakteryzuje je stosunkowo wydatna, sumarycznie opracowana muskulatura. Bezwładna głowa Jezusa opada na jego lewy bark. Opuszczone w dół ręce rozłożone są szeroko w ramionach, z czego lewa wsparta jest na nodze Marii i podtrzymywana jej lewą dłonią. Tors zwrócony jest częściowo w trzech czwartych w lewo, nogi w prawo, z czego prawa jest zgięta w kolanie. Z rany w prawym boku Jezusa wypływa strużka krwi, plamiąc związane na biodrach, krótkie, białe perizonium. U stóp postaci, w prawym, dolnym rogu kompozycji leży cierniowa korona i dwa gwoździe. Tło stanowi surowy pejzaż górski utrzymany w brązowej kolorystyce. W głębi, po lewej stronie widoczne jest wzgórze Golgoty z trzema krzyżami.

Zarys problematyki artystycznej

Pobieżnie przedstawiony w ewangelicznych opisach Męki Pańskiej przebieg pogrzebu Jezusa został rozwinięty w średniowiecznych medytacjach pasyjnych oraz rozważaniach, w których za kluczową postać owych wydarzeń uznano Matkę Boską. Wątek opłakującej martwego Jezusa Marii wiąże się z ideą „compassio” (współcierpienie) i „coredemptio” (współodkupienie). Kontemplacja tych tajemnic miała na celu także rozbudzenie podobnych odczuć w wiernych. Współuczestnictwo Marii w dziele zbawienia obrazuje przeszywający jej serce miecz boleści, nawiązujący do proroctwa Symeona: „A twoją duszę miecz przeniknie” (Łk 2,35). Podtrzymywane przez Marię, wyeksponowane w geście prezentacji utrzymane w jasnej tonacji barwnej ciało Jezusa wskazuje także na eucharystyczny wymiar złożonej na krzyżu ofiary.
Kompozycję obrazu charakteryzują pewne podobieństwa do „Piety” (około 1565-1570) El Greca, czołowego reprezentanta doby manieryzmu, gdzie ukazanej pośrodku pola obrazowego Marii podtrzymującej w frontalnym układzie ciało Jezusa, towarzyszą wspomagające ją postaci św. Jana Ewangelisty i św. Marii Magdaleny. Inspirację dla malarza stanowiła rzeźbiona „Pietà” zwana florencką (1547-1553) autorstwa Michała Anioła. W nieco późniejszym płótnie (około 1600) naśladowcy El Greca wspomniane postaci zostały pominięte, zaś układ sylwetki Jezusa nieco zmieniony poprzez wysunięcie i zwrócenie w lewo niemal wyprostowanych nóg. Mimo widocznych modyfikacji punktem wspólnym pozostaje układ rozpostartych na boki rąk oraz wydatne pochylenie zwróconej w prawo głowy Jezusa. Podobieństwem dla wszystkich kompozycji pozostaje także skalisty pejzaż stanowiący tło z widocznym w dali wzgórzem Golgoty.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, drobne ubytki warstwy polichromii, delikatne pofalowania płótna.

Literatura

Dziubecki Tomasz, Ikonografia Męki Chrystusa w nowożytnym malarstwie kościelnym w Polsce, Warszawa 1996, s. 101-106.

Streszczenie

Obraz przedstawiający Marię opłakującą martwego Jezusa stanowi interesujące nawiązanie do zachodnioeuropejskiej sztuki XVI wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, stojąca, z dostępem z prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z podestem i balustradą. Kosz wsparty jest na ośmiobocznej, uskokowo profilowanej stopie, a następnie na o ośmiobocznym trzonie dekorowanym płycinami w kształcie pionowych prostokątów. Kosz jest także na rzucie ośmioboku, z wydatną listwą cokołową u nasady, posiadającą formę masywnego wałka i profilowanym gzymsem w partii zwieńczenia. Ścianki kosza wypełnione są płycinami w kształcie pionowych prostokątów zamkniętych półkolistymi łukami nadwieszonymi, z malowanymi przedstawieniami, od lewej: św. Jana Ewangelisty, Jezusa Dobrego Pasterza, św. Łukasza Ewangelisty oraz św. Mateusza Ewangelisty. Wszystkie osoby przedstawione są w półpostaci, ewangeliści ukazani jako piszący w księgach, z atrybutami w narożach obrazów: św. Jan z orłem, św. Łukasz z wołem oraz św. Mateusz z aniołem. Baldachim powtarza rzut kosza ambony, o krawędzi zdobionej lambrekinem; wyżej jest zredukowane belkowanie. Balustrada schodów jest z jedną, sylwetowo wyciętą, dwulalkową tralką z płaskim nodusem. Struktura malowana jest w kolorze jasnobeżowym, detale w kolorze czerwonym, profilowania złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Wolnostojąca chrzcielnica w typie kielichowym osadzona jest na okrągłej, profilowanej, wklęsło-wypukłej stopie. Toczony trzon w dolnej partii zdobi gruszkowy nodus przechodzący w ujęty dwoma pierścieniami (talerzykami) wałek. Czara jest cylindryczna, dołem puklowana, o profilowanym wylewie. Struktura czaszy chrzcielnicy jest profilowana, wklęsło-wypukła i zwieńczona złoconym krzyżem o trójlistnych zakończeniach ramion. Całość utrzymana jest w kolorze bieli, część detali jest złocona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta, ujęty prostą, ciemnobrązową ramą zawiera przedstawienie rozmowy Jezusa z Samarytanką przy studni. Główne postaci ukazane są pośrodku kompozycji. Po lewej stronie studni siedzi, zwrócony na wprost Jezus. Skierowaną profilem w prawo głowę charakteryzują długie, wspierające się na barkach, brązowe włosy i długi zarost oraz delikatne rysy pociągłej twarzy. Jezus ubrany jest w białą suknię z długimi rękawami oraz przerzucony przez lewe ramię, osłaniający biodra i nogi niebieski płaszcz z czerwoną podszewką. Łokieć lewej ręki wspiera na cembrowinie studni, prawą unosi na wysokości klatki piersiowej. Gest dłoni sugeruje moment rozmowy ze stojącą po drugiej stronie studni, w lekkim wykroku młodą kobietą zwróconą profilem w lewo, o nieco pochylonej sylwetce. Pociągłą twarz charakteryzują delikatne rysy o klasycznym profilu, z długim, prostym nosem. Widoczne spod kremowej chusty rudawe włosy są upięte z tyłu głowy. Kobieta ubrana jest w długą, kremową suknię z długimi, drapowanymi rękawami oraz wydatnym dekoltem, pod biustem spiętą szeroką, czerwoną szarfą. Dodatkowo przez prawe ramię przerzucony jest osłaniający biodra i nogi jasnobrązowy płaszcz. Lewą, opuszczoną wzdłuż ciała ręką podtrzymuje połę płaszcza, prawą trzyma uchwyt stojącego na studni naczynia. Postaci ukazane są na tle rozłożystego drzewa. W głębi rozciąga się pagórkowy krajobraz z krętą rzeką i pojedynczymi drzewami. Po lewej stronie znajduje się zabudowa niewielkiego miasta. W przestrzeni pejzażu widoczne są pojedyncze sylwetki postaci. Kolorystyka obrazu jest nasycona, plama barwna miękko, malarsko opracowana.
obraz
Chrystus i Samarytanka
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną, częściowo złoconą, polichromowaną na czarno ramą, zawiera wizerunek Jezusa Ukrzyżowanego w otoczeniu arma Christi. Sylwetkę Jezusa w typie „Cristo morto” charakteryzuje sumarycznie opracowana muskulatura ciała. Głowa wsparta jest na prawym barku. Szeroką twarz charakteryzują wyraziste rysy z długim, prostym nosem i wydatnie zaznaczonymi oczami. Ramiona są w łagodnym zwisie, tors z wyrazistą linią żeber. Biodra przesłania krótkie, związane na lewym boku, białe perizonium. Nogi przebite są jednym gwoździem. Po lewej stronie kompozycji, powyżej poziomego ramienia krzyża jest usytuowany na obłokach kielich. Poniżej znajduje się drabina, włócznia ze skrzyżowanymi płonącymi pochodniami, obok trzcina z zatkniętymi gąbkami. W dole kompozycji, na kamiennej płycie znajduje się dzban, trzy kości do gry, młotek, sakiewka z napisem „30” i wysypującymi się monetami oraz bicz. Prawą stronę kompozycji, powyżej ramienia krzyża zajmuje przedstawienie chusty św. Weroniki na obłokach. Niżej znajduje się dużych rozmiarów kamienny słup w formie tralki opleciony sznurem, którym przytwierdzony jest miecz o głowni zakrzywionej na wzór szabli, pośrodku której jest odcięte ucho. Na słupie stoi zwrócony kogut. Obok znajduje się gorejące serce. U dołu, na kamiennej płycie leżą obcęgi, trzy gwoździe, łańcuch i rękawica. Tło kompozycji jest ciemnoniebieskie.
obraz
Chrystus Ukrzyżowaniu w otoczeniu arma Christii
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty jest profilowaną i dekorowaną złoconym ornamentem ramą. Po środku kompozycji, na jednolitym ciemnym tle ukazany jest ukrzyżowany Jezus w otoczeniu arma Christi. Sylwetkę Jezusa charakteryzuje sumaryczny modelunek. Głowa wsparta jest na prawym barku, ramiona w łagodnym zwisie w kształcie litery "U". Biodra osłonięte są krótkim białym perizonium związanym na prawym boku. Krzyż osadzony jest na czerwonej skale. Po lewej stronie kompozycji znajduje się pionowo ustawiona włócznia ze skrzyżowanymi maczugą i wiązką rózg, niżej jest miecz o zakrzywionej na wzór szabli głowni. W dolnej części kompozycji znajduje się ustawiona ukośnie drabina oraz sakiewka z napisem „30” i wysypującymi się monetami, obcęgi, trzy kości do gry, dzban i młotek. Po prawej stronie analogicznie do włóczni jest usytuowana długa trzcina z gąbką i ze skrzyżowanymi na niej maczugą i płonącą pochodnią, niżej jest bicz. W prawym dolnym rogu znajduje się kamienny słup w formie tralki z przymocowanymi kajdanami; na nim stoi kogut. Tło kompozycji jest jednolite, czarne.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany (kopia Chrystusa Kobylańskiego?)
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty jest profilowaną, złoconą i polichromowaną w odcieniu ciemnej czerwieni ramą, zawiera wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus ukazany jest na wprost, w półpostaci. Zwróconą w trzech czwartych w lewo, przechyloną w bok głowę charakteryzuje owalna twarz o sumarycznie opracowanych rysach, wyraziście zaznaczonych oczach, zwłaszcza dolnych powiekach, szerokich łukach brwiowych, długim prostym nosie, wyraźnym wykroju ciemnych ust. Dodatkowo cechują ją światłocieniowo zaznaczone policzki oraz krótki, dwudzielny, ciemnobrązowy zarost. Długie, skręcone w rurkowe pukle włosy wspierają się na barkach. Częściowo odsłonięty tors Jezusa charakteryzuje sumaryczny modelunek muskulatury oraz zarysu żeber. Na ramiona nałożony jest związany na klatce piersiowej niebieskim troczkiem i przewieszony przez przedramiona czerwony płaszcz. Skrzyżowane w nadgarstkach ręce związane są sznurem. W prawej dłoni Jezus trzyma pojedynczą trzcinę. Głowę wieńczy korona cierniowa i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi, torsie i rękach widoczne są drobne stróżki krwi. Tło przedstawienia jest jednolite, utrzymane w odcieniu ciemnej zieleni. Obraz charakteryzuje intensywna, nasycona kolorystyka. U dołu napis „ECCE HOMO”.
obraz
Chrystus Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Pietà

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia siedzącą Marię trzymającą na kolanach ciało swego syna. Maria ustawiona frontalnie, z torsem skręconym lekko w prawo, ubrana w czerwoną suknię i ciemnoniebieski płaszcz z kapturem na głowie. Prawą ręką podtrzymuje syna, a lewą ujmuje go za prawą rękę. Twarz okrągła, pochylona ku Jezusowi, widać na niej boleść; oczy i włosy ciemne, długi nos i zwięzłe usta. Ciało Chrystusa odziane tylko w perizonium spoczywa na kolanach matki, tułów i głowa proste, nogi w kolanach opadają na ziemię, korpus wychudzony tak, że widać żebra i ślady po gwoździach. Głowa w nienaturalnej pozie, prawie w jednej linii z tułowiem, na twarzy widać ból; oczy zamknięte, usta lekko otwarte. Długie do ramion włosy otaczają głowę, lekko zaznaczona broda.
rzeźba

Pietà

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Matki Boskiej trzymającej na kolanach ciało zmarłego Jezusa. Maria siedzi z prawą nogą wystawioną do przodu, opartą na ziemi, lewą stopę ma cofniętą. Prawą rękę trzyma pod głową Jezusa, lewą podtrzymuje Jego lewe przedramię, głowę ma pochyloną do przodu, wzrok kieruje na Syna. Jest ubrana w czerwoną suknię i niebieski, lamowany złotem płaszcz, na głowie ma biały welon. Bezwładne ciało Jezusa opiera się na kolanach Matki, głowa opada na prawy bok, prawa ręka zwisa w kierunki ziemi, lewa, podtrzymywana, ułożona jest równolegle do ciała. Nogi są zgięte w kolanach, oparte na ziemi, na kończynach i w boku widać ślady ran, wokół bioder i ud ma owinięte białe perizonium.
rzeźba

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający Pietę. Matka Boska i Chrystus ukazani do pasa. Maria zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, odziana w granatowy maforion z czerwoną podszewką oraz białą podwikę, podtrzymuje ciało Syna na białej tkaninie. Ma drobną, owalną twarz, półprzymknięte oczy, długi nos i wąskie usta, z oczu płyną łzy. Dekorowana koroną cierniową głowa podtrzymywanego przez Matkę Chrystusa zwrócona jest w trzech czwartych w prawo, natomiast korpus w lewo. Ręce Jezusa są skrzyżowane, oczy zamknięte, usta lekko rozchylone. Na rękach i boku widoczne rany. Głowy obu postaci okolone nimbami. Tło jednolite, ciemne, rozświetlone za głowami postaci. Kolorystyka ciemna, silne kontrasty.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty drewnianą, profilowaną ramą. W centralnej części kompozycji przedstawiona Matka Boska ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, trzymająca na kolanach martwe ciało Chrystusa. Głowa Marii zwrócona lekko w prawą stronę, wzrok uniesiony ku górze. Postać została przedstawiona jako młoda kobieta o owalnej twarzy, dużych ciemnych oczach i wąskim, prostym nosie. Usta niewielkie, zaznaczone kolorem jasnoczerwonym. Maria prawą ręką podtrzymuje głowę Syna, lewą dotyka jego przedramienia. Jest ubrana w jasnoczerwoną suknię z żółtym kołnierzem oraz jasnobłękitny płaszcz. Na głowę, otoczoną nimbem, ma narzuconą jasnożółtą chustę. Chrystus ukazany jako młody mężczyzna, leżący horyzontalnie na kolanach matki. Głowa przedstawiona na wprost, otoczona nimbem. Oczy zamknięte, nos wydatny, prosty. Włosy i zarost w kolorze ciemnobrązowym. Prawa ręka oraz nogi opadające w dół, lewa ułożona wzdłuż ciała. Tors nagi, z wyeksponowaną raną w boku; wokół pasa i bioder udrapowane białe perizonium. Po bokach Marii ukazane klęczące anioły, trzymające arma Christi: koronę cierniową (anioł po lewej stronie kompozycji) oraz gwoździe (anioł z prawej). Postaci ukazane jako jasnowłosi młodzieńcy ubrani w barwne szaty. Za Matką Boską widoczna pionowa belka krzyża wyznaczająca oś kompozycji oraz, na drugim planie, ciemne obłoki. Kolorystyka obrazu ciemna, przygaszona.
obraz

Pietà

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Pietà", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/pieta-20

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności