ołtarz boczny Pana Jezusa Cierpiącego
Zdjęcie nr 1: Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.
Zdjęcie nr 2: Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.
Zdjęcie nr 3: Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.
Zdjęcie nr 4: Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.
Zdjęcie nr 5: Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.

ołtarz boczny Pana Jezusa Cierpiącego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Wieprz
Miejscowość
Wieprz
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Wszystkich Świętych
Kościół
Wszystkich Świętych
Miejsce przechowywania
nawa boczna
Identyfikator
DZIELO/24728
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
początek XVIII wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki stolarskie i snycerskie, złocenie i polichromowanie
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Ołtarz po raz pierwszy był wzmiankowany w starym kościele w 1729 roku, a następnie w 1831 roku w inwentarzu księdza proboszcza Walentego Kucharskiego.

Opis

Przyścienny, jednoosiowy ołtarz uzyskał formę architektoniczną, jednokondygnacyjną. Stipes ołtarzowy otrzymał kształt sarkofagowy z wybrzuszoną dolną częścią. Retabulum ustawiono na podwójnym cokole, ujmując kondygnacje parą kolumn o stylizowanych kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają odcinki belkowania z trójkątnym przerwanym przyczółkiem. W części środkowej usytuowano prostokątną wnękę zamkniętą od góry trójbocznie, obramienioną profilowaną, złoconą ramą. We wnęce zamontowano obraz Pana Jezusa Cierpiącego w typie Ecce Homo. Poniżej w drugiej strefie cokołu znalazł się obraz w kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami, przedstawiający cud z osłem św. Antoniego z Padwy. W partii przerwanego przyczółka zawieszono obraz w profilowanej ramie o ściętych narożach z przedstawieniem św. Stanisława Kostki. Nastawę ujmują trójstrefowe, smukłe cokoły z figurami św. Franciszka z Asyżu po lewej i świętego Pawła Pustelnika po prawej. Na cokołach i ponad ramą środkowego obrazu widać motyw ornamentu akantowego.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz z Panem Jezusem Cierpiącym w typie Ecce Homo stanowi popularny przykład architektonicznej nastawy z początku XVIII wieku, jakich wiele można spotkać w kościołach małopolskich. Zapewne pierwotnie w ołtarzu znajdował się obraz św. Antoniego z Padwy z początku XVIII wieku, obecnie zawieszony na jednym z filarów kościoła, za czym przemawia jego kształt i wymiary oraz znajdujący się w partii cokołowej ołtarza przedstawienie cudu św. Antoniego z osłem.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry. Ołtarz konserwowano w 1834 i 1964 roku. Ostatnią konserwację przeprowadzono w 2000 roku.

Literatura

S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 166-169.

Streszczenie

Ołtarz po raz pierwszy był wzmiankowany w starym kościele w 1729 roku, a następnie w 1831 roku w inwentarzu księdza proboszcza Walentego Kucharskiego. Zapewne pierwotnie w ołtarzu znajdował się obraz św. Antoniego z Padwy z początku XVIII wieku, obecnie zawieszony na jednym z filarów kościoła, za czym przemawia jego kształt i wymiary oraz znajdujący się w partii cokołowej ołtarza przedstawienie cudu św. Antoniego z osłem.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, całopostaciowa figura ukazuje Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego na podłożu imitującym niewielki pagórek, osadzonym na profilowanej, prostopadłościennej podstawie o ściętych narożach. Zbawiciel na lekko ugiętych nogach ukazany został frontalnie. Obie ręce ma uniesione i odsunięte od tułowia. W lewej trzyma chorągiew na drzewcu z czerwonej tkaniny obszytej srebrną frędzlą i dekorowanej cekinami. Z kolei prawa jest uniesiona na wysokości klatki piersiowej. Jego sylwetka została opracowana sumarycznie z próbą uchwycenia muskulatury oraz zaznaczeniem partii żeber. Biodra Zbawiciela okrywa przewiązane, pozłocone perizonium. Chrystus ma owalną twarz o jasnej karnacji z charakterystycznie szeroko otwartymi oczami, wydatny nos i usta. Jego głowę otaczają krótkie brązowe włosy zaczesane do tyłu i zarost. Przez prawe ramię ma przerzucony, mocno sfałdowany, ciemnoczerwony płaszcz osłaniający tył sylwetki. Na dłoniach, stopach i w prawym boku widoczne są rany. Jezus lewą nogą depcze leżącego na podłożu szatana o groteskowej, brązowej sylwetce z ogonem, srebrzonymi, prostymi rogami, czerwonymi oczami oraz łapami zakończonymi czerwonymi pazurami. Na odwrocie widnieje napis: Odnowiono / 1960 St(Janisław) Rupik / Dzieło x(iędza) Roberta / Pioteckiego / 1615.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Wnętrze ambony dostępne jest przez drzwiczki umieszczone w polu zaplecka za pomocą schodów prowadzących z zakrystii. Kosz wykonano na planie prostokąta o wypukłej dłuższej ściance i wklęsłych krótszych, ustawiony na spłaszczonym wałku. Jej spód zdobi podwieszenie w formie zbliżonej do stożka, ujętego czterema wolutami, zakończone elementem wolutowym. W narożach kosza znalazły się cztery pilastry o trzonach przechodzących w spływy wolutowe, dźwigających imposty oraz parapet w formie gzymsu. Na frontowych wolutach umieszczono siedzące putta. Ścianki zostały dekorowane prostokątnymi płycinami. Na ściance frontowej wyodrębniono płycinę o wklęsło wypukłym zarysie z umieszczonymi w polu dwiema uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ornamentem roślinnym. Zaplecek uzyskał formę stojącego prostokąta ujętego parą pilastrów z konsolami dźwigającymi imposty oraz profilowany gzyms. W polu zamontowano drzwiczki dekorowane płycinami z uskrzydlonymi główkami anielskimi. Baldachim powstał w formie podstawy na planie analogicznym względem kosza, obwiedziony profilowanym gzymsem z fragmentami przerwanego wolutowego przyczółka, na którym siedzą putta. Całość zwieńczono medalionem w otoku z obłoków ze srebrzoną gołębicą Ducha Świętego i trzema główkami anielskimi w glorii promienistej. Struktura została polichromowana w kolorze pudrowego różu z jasnofioletowymi detalami, o złoconych profilach i glorii.
ambona
ambona
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało kształt stojącego prostokąta, zwieńczoną łukiem półkolistym, nadwieszonym z uskokiem. Na bocznych krawędziach płyciny widoczne są wcięcia. W jej polu obwiedzionym ornamentem liniowym ze stylizowaną gałązka palmową na osi ryty tekst: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Wielce / Czcigodnemu Pasterzowi / Ks[iędzu][ MICHAŁOWI LIPCE / Proboszczowi w Wieprzu / * 1800 r[oku] + 25 Paźdz[iernika] 1873 r[oku] / który radą i chojnym datkiem / dał początek budowie / tej świątyni. / Wdzięczni parafianie". W czterech narożach umieszczono ozdobne gwoździe ze żłobionym motywem sześcioramiennej gwiazdy wokół.
płyta nagrobna
epitafium ks. Michała Lipki
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym została ustawiona na prostopadłościennej, dwuczęściowej podstawie składającej się z gruszkowego trzonu oraz profilowanego cokoliku wspartym na współczesnym prostopadłościennym postumencie obłożonym drewnianą boazerią. Kolistą, spłaszczoną czarę w dolnej części ozdobiono imitacją puklowania oddzielonego za pomocą profilowanej opaski od fryzu dekorowanego uskrzydlonymi główkami aniołów i zamkniętego od góry profilowanym gzymsikiem. Pokrywę wykonano na rzucie koła wieńcząc ją ażurową strukturą utworzoną z esowato wygiętych akantowych wolut ozdobionych w górnej części główkami anielskimi. Woluty dźwigają wieniec-koronę ponad którym unosi się rzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej i obłoków. Na samym szczycie umieszczono złocony krzyż o trójlistnie zakończonych ramionach. Wewnątrz struktury znalazła się rzeźbiona grupa przedstawiająca chrzest Chrystusa w Jordanie. Chrystusa ukazano w pozycji klęczącej z dłońmi złożonymi w geście modlitwy na piersiach. Jego biodra przepasane są złoconym perizonium. Św. Jan Chrzciciel wyobrażony został w pozycji stojącej w silnym kontrapoście. W lewej ręce trzyma laskę krzyżową, a uniesioną prawą ręką wylewa z naczynia wodę na głowę Zbawiciela. Święty ma nagi tors z luźno udrapowanym wokół ciała złotym płaszczem.
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium uzyskało formę płyty marmurowej w kształcie leżącego prostokąta, ujętej w architektoniczne obramienie. Obramowanie składa się z konsoli w kształcie profilowanego belkowania wyłamanego w osiach skrajnych, na której wsparto cokół podtrzymujący dwa pilastry z kanelowanymi trzonami i głowicami zdobionymi stylizowanymi, złoconymi liśćmi. Podpory podtrzymują belkowanie z trójkątnym przyczółkiem zwieńczonym krzyżem. Tablicę epitafijną wypełnia złocony, ryty tekst: ,,D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dobremu Pasterzowi / X[ędzu]. FRANCISZKOWI KURZYŃCOWI / ur. 15 Paźdz[ernika] 1830 zm. 21 Listop[ada] 1893 / za którego gorliwem staraniem / nowy ten kościół stanął, /z obowiązany szczery przyjaciel”. W prawy dolnym roku ramy umieszczono sygnaturę autora epitafium: ,,J. Kulesza w Krakowie”.
płyta nagrobna
Epitafium ks. Franciszka Kurzyńca
Zdjęcie nr 1: Orientowany kościół pw. Wszystkich Świętych w Wieprzu został wzniesiony w układzie trójnawowej hali z prostokątnym prezbiterium zamkniętym płaską apsydą na przedłużeniu nawy głównej, flankowanego od południa kaplicą, a od północy piętrową zakrystią. Od zachodu do trójprzęsłowego korpusu nawowego dostawiono nieznacznie wysuniętą do przodu czworoboczną wieżę, flankowaną po bokach dwoma aneksami tej samej wysokości, co nawa i aneksy przy prezbiterium. Całość nakryto miedzianym dachem siodłowym. Przy końcu nawy od wschodu na dachu nadwieszono sygnaturkę w formie latarni zwieńczonej ostrosłupowym hełmem. Elewacje zewnętrzne przeprute półokrągłymi oknami artykułowano za pomocą pilastrów o prostych głowicach wspartych na wysoki cokołach połączonych ze sobą gzymsem, podtrzymujących fazowane belkowanie przechodzące w profilowany gzyms koronujący. Elewacje wieży podzielona na dwie strefy rozdzielone belkowaniem wyłamanym w partii masywu wieżowego. W dolnej strefie w przyziemiu urządzono kruchtę, do której wejście na osi flankowane jest masywnym portalem utworzonym z dwóch czworobocznych podpór wspierających trójkątny przyczółek, ponad którym przepruto półokrągłe okno. Ponad gzymsem, w górnej strefie, zastosowano podział ramowy, ujmujący okulus, który pełni partię cokołową wspierającą flankujące górną część wieży pary pilastrów na każdej z czterech elewacji. Pilastry ustawione na postumentach o gładkich trzonach i kompozytowych głowicach wspierają fazowane belkowanie przechodzące w gzyms koronujący. Pomiędzy pilastrami przepruto półokrągłe okna z umieszczonymi nad nimi trójkątnymi przyczółkami. Gzyms został wyłamany na każdej z osi środkowej, tworząc miejsce dla tarcz zegarowych. Wieżę zwieńczono baniastym hełmem z czworoboczną latarnią nakrytą cebulastym zwieńczeniem z krzyżem. Nawa główna otwiera się do naw bocznych z każdej strony otwiera się do naw bocznych z każdej strony trzema opilastrowanymi arkadami filarowymi. Wnętrze nakryto sklepieniem krzyżowym. Chór muzyczny zajmuje szerokość całego korpusu nawowego, wspierając się na pięciu arkadach - trzy w nawie głównej i po jednej w nawach bocznych. Balustrada na chórze artykułowana jest płycinami rozdzielonymi niskim postumentami. W prezbiterium ustawiono ołtarz główny, a na zakończeniu naw ołtarze boczne. Dwa ołtarze boczne znalazły się także w części zachodniej nawy południowej i północnej.
kościół
Kościół Wszystkich Świętych

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

SDM_COVER_PHOTO
feretron

Feretron Najświetsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, o przednich narożach ujętych pilastrami hermowymi, z drewniana mensą. Antepedium w formie prostokątnej płyciny z płaskorzeźbionym motywem hostii okolonej drobnymi promieniami i ujętej liśćmi i pąkami mniszka lekarskiego. Retabulum osadzone na niewysokim cokole, lekko zryzalitowanym po bokach. Wyżej predella ujęta parą konsoli wolutowych wspierających wyłamujący się ponad nimi gzyms. Cokół wraz z predellą flankowany parą uszaków w formie spływów wolutowych. Część środkowa ujęta parą kolumn o trzonach zdobionych motywem kandelabru, wspierających fryz wyłamujący się ponad nimi oraz gzyms przybierające postać trójboczną. Zwieńczenie w kształcie kwadratu zamkniętego odcinkiem gzymsu o lekko zryzalitowanych bokach. Predellę, część środkową i zwieńczenie ujmują pary ujmują pary uszaków o fantazyjnych wykrojach, zdobione ornamentem okuciowym i wicią roślinną. Uszaki zwieńczenia dodatkowo zdobione parą główek anielskich i medalionów ze św. Barbarą po prawej stronie i św. Katarzyną Aleksandryjską po lewej. Na bokach gzymsu para figur siedzących aniołów. Szczyt w postaci ujętego parą wolut i zwieńczonego krzyżem kartusza z okrągłym medalionem z monogramem imienia Jezus. w predelli obraz w kształcie leżącego prostokąta ze sceną Nawiedzenie św. Elżbiety. Pole środkowe retabulum, ujęte motywami kaboszonów, ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, w środku obraz Najświętszego Serca Jezusa. W zwieńczeniu obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty szeroką ramą z uszakami w narożach, zdobioną ornamentem. W środku wizerunek Matki Boskiej Różańcowej ze św. Teresą z Avila. Struktura polichromowana w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka złocone i srebrzone.
ołtarz

Boczny prawy (południowy)

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; lewą rękę składa na piersi, a prawą wyciąga do przodu; głowę ma uniesioną do góry. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy krótkie i kędzierzawe, ciemnobrązowe z loczkiem zawiniętym nad czołem. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką, odsłaniającą nagi tors i prawą nogę powyżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i rozłożonymi na boki oraz głową skierowaną delikatnie w lewo. Szaty, skrzydła i twarz analogiczne, jak u pierwszego anioła. Wyżej, na wolutowym zakończeniu boków zwieńczenia usadzona jest para małych aniołków z niewielkimi skrzydłami, opasanymi w biodrach złotą przepaską. Aniołki ukazane są w ruchu o esowato wygiętej sylwetce, z jedną nogą uniesioną do góry i rękami odwiedzionymi na jeden bok. Twarze szerokie z pulchnymi policzkami, nosami o szerokich końcach i dużymi oczami, włosy krótkie i kędzierzawe. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Cztery anioły w zwieńczeniu ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Na wolutowo-wywiniętych przyczółkach zwieńczenia usadzona jest para aniołów. Anioł po lewej stronie ukazany jest w pozycji siedzącej, zwrócony trzy czwarte w lewo z lewą nogą podwiniętą, a prawą opuszczoną w dół; na piersi składa skrzyżowane ręce, głowę ma skierowaną w lewo. Twarz szeroka z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, szerokim na końcu nosem i dużym oczami. Włosy długie i kręcone, ciemnobrązowe. Anioł ubrany jest z złoconą tunikę ze srebrzoną podszewką odsłaniającą nagi tors i prawą nogę poniżej uda. U ramion ma duże, złocone i rozpięte na boki skrzydła. Po prawej stronie ołtarza znajduje się drugi anioł o antytetycznym układzie sylwetki z rękami ugiętymi w łokciach i skierowanymi w prawo. Szaty, skrzydła i twarz są analogiczne, jak u opisanego poprzednio anioła. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone oraz srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły w zwieńczeniu ołtarza

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami Najświętszego Serca Jezusa oraz Najświętszego Serca Marii ustawiony na prostopadłościennej i profilowanej podstawie, zaopatrzonej w otwory na drążki do noszenia w procesji. Obrazy umieszczone są w prostokątnych i profilowanych obramieniach, górne naroża ścięte ukośnie z uskokiem. Obramienia u góry i u dołu ram zdobione są rzeźbionymi wolutkami ze stylizowanymi liśćmi akantu. U szczytu ażurowe zakończenie złożone z dwóch stykających się wolut. Podstawa feretronu i boki polichromowane są na kolor zielony, obramienie po stronie Najświętszego Serca Marii malowane na kolor błękitny, a na odwrociu na kolor czerwony. Obrazy umieszczone są w szerokich ramach w kształcie stojących prostokątów o górnych narożach ściętych ukośnie z uskokiem. Rama dekorowana jest liśćmi bujnego akantu i złocona. Obraz przedstawiający Najświętsze Serce Marii w kształcie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji znajduje się serce oplecione ukośnie wieńcem z róż i przebite z prawej strony na wylot mieczem, u góry zakończone płomieniami spośród których wyłania się gałązka białej lilii. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca. Po drugiej stronie feretronu znajduje się obraz Najświętszego Serca Jezusa, oplecionego ukośnie koroną cierniową, z raną po lewej stronie, z której obficie sączą się strużki krwi. Serce zakończone jest płomieniami, spośród których wyłania się krzyż. Tło obrazu jest jasnobrązowe, rozświetlone wokół serca.
feretron

Feretron Najświętsze Serce Jezusa i Marii

Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawia scenę Chrztu Jezusa w Jordanie. Na pierwszym planie, po prawej stronie kompozycji znajduje się stojąca w lekkim kontrapoście postać Jezusa zwróconego nieznacznie w lewo. Jego postawę charakteryzuje lekko pochylona głowa z krótkim zarostem, o długich, falowanych włosach oraz skrzyżowane na piersiach ręce. Nagą sylwetkę osłania jedynie w partii bioder, sięgające połowy ud białe perizonium. Jezus stoi w płynącej środkiem kompozycji rzece. Po lewej stronie, na skalistym brzegu stoi zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Jan Chrzciciel. Lekko pochyloną głowę charakteryzuje krótki ciemnobrązowy zarost i długie, opadające na plecy włosy. Nagą sylwetkę mężczyzny osłania w partii bioder perizonium wykonane ze skóry zwierzęcej. Prawą ręką podtrzymuje długą laskę w formie krzyża z banderolą z napisem: „Ecce Agnus Dei”, lewą, wyciągniętą nad głową Jezusa wylewa z małej, płaskiej miseczki wodę. Tło przedstawienia stanowi rozległy pejzaż z wzniesieniami, z widoczną na drugim planie murowaną zabudową oraz smukłymi drzewami palmowymi w głębi. Błękitne niebo zaczerwienione jest tuż nad linią horyzontu. Płaskorzeźbę ujmuje rzeźbiona na wzór retabulum ołtarzowego architektoniczna struktura. Podstawę tworzy wysoki cokół, ujęty parą kolumienek, którego pole wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta o wklęsło ściętych narożach. Na cokole osadzona jest część środkowa struktury, w formie prostokątnej arkady zamkniętej łukiem półkolistym, ujętej parą kolumienek oraz parą uszaków w postaci zamkniętych trójkątnie przypór. Struktura powyżej arkady przybiera formę frontonu budowli ze szczytem, jaki tworzy gzyms wieńczący w kształcie trójkątnego przyczółka, flankowany parą niewielkich pilastrów. Powyżej widoczna konstrukcja przypominająca pokryty dachówką dach pulpitowy. Zwieńczenie ma formę aediculi z arkadą z łukiem trójlistnym, ujętą parą kolumienek wspierających belkowanie z gzymsem w kształcie półkolistego łuku nadwieszonego. Dodatkowo po bokach aediculi znajduje się para przypór. Powyżej arkady w części środkowej przedstawiono płaskorzeźbione popiersie Boga Ojca. W arkadzie zwieńczenia jest figura anioła. Utrzymaną w odcieniach brązu strukturę zdobi złocona dekoracja ornamentalna w formie stylizowanych wici roślinnych i rozet.
płaskorzeźba

Chrzest Jezusa w Jordanie

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "ołtarz boczny Pana Jezusa Cierpiącego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-pana-jezusa-cierpiacego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności