Obraz w kształcie stojącego prostokąta, przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem oraz Zaślubiny Marii na odwrociu. Madonna ukazana jest w pozycji siedzącej, widoczna w półpostaci, zwrócona w trzech czwartych w swoją prawą stronę, obejmująca obiema rękami Dzieciątko Jezus. Głowę ma lekko pochyloną w prawą stronę. Twarz okrągła, oczy półprzymknięte, brwi łukowato wygięte. Włosy ciemne, swobodnie opadające na ramiona. Matka Boska odziana jest w czerwoną suknię, na ramiona ma zarzucony ciemnozielony płaszcz, zdobiony na brzegach bordiurą. Na głowie maforium, owinięte też wokół szyi. Dzieciątko ukazane jest w pozycji siedzącej na pieluszce i rękach Marii. Lewą ręką obejmuje Matkę za szyję, prawą ma położoną na jej dekolcie, głowę unosi do góry i przytula do policzka Marii. Włosy krótkie i kręcone. Dzieciątko odziane jest w długą suknię. W tle pięć uskrzydlonych główek aniołków. Na odwrociu scena przedstawiająca Zaślubiny Marii. Pośrodku kompozycji ukazani Maria i Józef, zwróceni ku sobie, trzymający się za dłonie. Pomiędzy nimi kapłan udzielający ślubu. Za plecami Matki Boskiej widoczna kobieta, za plecami św. Józefa dwaj mężczyźni. Pozostałe elementy kompozycji nieczytelne, z powodu dużego zniszczenia dzieła.
Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieła. Matka Boska została ukazana w ikonograficznym typie tzw. Eleusy. Wizerunki te stały się popularne w Bizancjum i poza granicami Cesarstwa począwszy od IX, bądź X wieku. W ikonach typu Eleusy Matka Boska stoi lub siedzi na tronie lub jest ukazana w półpostaci, tuląc swój policzek do policzka Dzieciątka Jezus. Z kolei Dzieciątko przytula się do policzka Marii, obejmując ją za szyję.
Ten schemat ikonograficzny był popularny w sztuce Zachodu, również na gruncie polskim. Spośród licznych przykładów warto wspomnieć obraz Matki Boskiej Myślenickiej z pierwszej ćwierci XVII wieku czy obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej z pierwszej połowy XVII wieku.
Na odwrociu znajduje się obraz przedstawiający Zaślubiny Marii. Choć dzieło jest w znacznym stopniu zniszczone zachowane elementy wskazują, że autor posługiwał się znanym schematem kompozycyjnym, którego pierwowzorów należy doszukiwać się w grafikach: Albrechta Dürera z około 1501-1502, następnie Marcantonia Raimondiego z około 1506-1509 i Theodora Galle'a z 1609 roku. Kompozycja była często wykorzystywana w sztuce zarówno europejskiej jak i polskiej, np. obraz „Zaślubiny Marii” włoskiego malarza Rafaela Santiego z 1504 roku namalowany do kaplicy Albizzinich w kościele San Francesco w Città di Castello, obraz w kościele Trójcy Świętej w Tarłowie z połowy XVII wieku czy płaskorzeźba Fabiana Möllera w kościele Mariackim w Krakowie z lat 1636-1637.
Zły, warstwa malarska silnie przetarta z licznymi odspojeniami, blacha zardzewiała, niektóre fragmenty obrazu nieczytelne wskutek znacznego zniszczenia.
Obraz dwustronny z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem jako Eleusy oraz Zaślubin Marii. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły autora dzieła.
Maria Działo, "Matka Boska z Dzieciątkiem oraz Zaślubiny Marii", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-z-dzieciatkiem-oraz-zaslubiny-marii