Komunia św. Stanisława Kostki
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem koszowym, nadwieszonym przedstawia scenę anielskiej komunii św. Stanisława Kostki. Na pierwszym planie klęczy św. Stanisław Kostka, ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, lekko pochylony, z odchyloną głową i wzrokiem skierowanym ku górze. Jego młodzieńcza twarzy jest zaokrąglona, opracowana mocnym modelunkiem światłocieniowym, włosy krótkie, ciemnobrązowe, usta lekko rozwarte. Święty jest ubrany w sutannę jezuicką, prawą rękę ma złożoną na piersi, a lewą lekko uniesioną ku górze. Anioł w lewej części kompozycji podający świętemu komunię jest przedstawiony z profilu, klęczący na chmurach, na prawym kolanie. Jego twarz o lekko rozwartych ustach, z krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. W lewej ręce trzyma złocisty kielich, prawą podaje hostię. Jest ubrany w jasnoczerwoną tunikę, odsłaniającą prawą rękę i tors ze skrzydłami oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe udo i lewy bok. Na drugim planie przedstawiony drugi anioł trzymający patenę pod twarzą świętego, w ujęciu frontalnym, w pozycji klęczącej. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę z widocznym prawym bokiem i ręką; lewą rękę odchyla w tył, w kierunku kobiecej postaci, zapewne personifikacji Wiary, siedzącej na chmurach z otwartą księgą wspartą na kolanie, z ręką uniesioną w górze, z wyprostowanymi trzema palcami. Jej twarz jest pociągła, modelowana szkicowo, z długim nosem i wąskimi ustami oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na tył szyi. Obok niej zlatuje nagie putto przepasane na biodrach niebieską szarfą trzymające lewą ręką nad głową świętego wieniec z białych róż i wiązkę lilii w prawej dłoni. Jego twarz jest szeroka, policzki pełne, malowane szkicowo, włosy krótkie, jasne i lekko kręcone. Tło nieokreślone, jasnobrązowe, ze szkicowo malowanymi kłębami chmur.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem koszowym, nadwieszonym przedstawia scenę anielskiej komunii św. Stanisława Kostki. Na pierwszym planie klęczy św. Stanisław Kostka, ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, lekko pochylony, z odchyloną głową i wzrokiem skierowanym ku górze. Jego młodzieńcza twarzy jest zaokrąglona, opracowana mocnym modelunkiem światłocieniowym, włosy krótkie, ciemnobrązowe, usta lekko rozwarte. Święty jest ubrany w sutannę jezuicką, prawą rękę ma złożoną na piersi, a lewą lekko uniesioną ku górze. Anioł w lewej części kompozycji podający świętemu komunię jest przedstawiony z profilu, klęczący na chmurach, na prawym kolanie. Jego twarz o lekko rozwartych ustach, z krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. W lewej ręce trzyma złocisty kielich, prawą podaje hostię. Jest ubrany w jasnoczerwoną tunikę, odsłaniającą prawą rękę i tors ze skrzydłami oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe udo i lewy bok. Na drugim planie przedstawiony drugi anioł trzymający patenę pod twarzą świętego, w ujęciu frontalnym, w pozycji klęczącej. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę z widocznym prawym bokiem i ręką; lewą rękę odchyla w tył, w kierunku kobiecej postaci, zapewne personifikacji Wiary, siedzącej na chmurach z otwartą księgą wspartą na kolanie, z ręką uniesioną w górze, z wyprostowanymi trzema palcami. Jej twarz jest pociągła, modelowana szkicowo, z długim nosem i wąskimi ustami oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na tył szyi. Obok niej zlatuje nagie putto przepasane na biodrach niebieską szarfą trzymające lewą ręką nad głową świętego wieniec z białych róż i wiązkę lilii w prawej dłoni. Jego twarz jest szeroka, policzki pełne, malowane szkicowo, włosy krótkie, jasne i lekko kręcone. Tło nieokreślone, jasnobrązowe, ze szkicowo malowanymi kłębami chmur.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem koszowym, nadwieszonym przedstawia scenę anielskiej komunii św. Stanisława Kostki. Na pierwszym planie klęczy św. Stanisław Kostka, ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, lekko pochylony, z odchyloną głową i wzrokiem skierowanym ku górze. Jego młodzieńcza twarzy jest zaokrąglona, opracowana mocnym modelunkiem światłocieniowym, włosy krótkie, ciemnobrązowe, usta lekko rozwarte. Święty jest ubrany w sutannę jezuicką, prawą rękę ma złożoną na piersi, a lewą lekko uniesioną ku górze. Anioł w lewej części kompozycji podający świętemu komunię jest przedstawiony z profilu, klęczący na chmurach, na prawym kolanie. Jego twarz o lekko rozwartych ustach, z krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. W lewej ręce trzyma złocisty kielich, prawą podaje hostię. Jest ubrany w jasnoczerwoną tunikę, odsłaniającą prawą rękę i tors ze skrzydłami oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe udo i lewy bok. Na drugim planie przedstawiony drugi anioł trzymający patenę pod twarzą świętego, w ujęciu frontalnym, w pozycji klęczącej. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę z widocznym prawym bokiem i ręką; lewą rękę odchyla w tył, w kierunku kobiecej postaci, zapewne personifikacji Wiary, siedzącej na chmurach z otwartą księgą wspartą na kolanie, z ręką uniesioną w górze, z wyprostowanymi trzema palcami. Jej twarz jest pociągła, modelowana szkicowo, z długim nosem i wąskimi ustami oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na tył szyi. Obok niej zlatuje nagie putto przepasane na biodrach niebieską szarfą trzymające lewą ręką nad głową świętego wieniec z białych róż i wiązkę lilii w prawej dłoni. Jego twarz jest szeroka, policzki pełne, malowane szkicowo, włosy krótkie, jasne i lekko kręcone. Tło nieokreślone, jasnobrązowe, ze szkicowo malowanymi kłębami chmur.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem koszowym, nadwieszonym przedstawia scenę anielskiej komunii św. Stanisława Kostki. Na pierwszym planie klęczy św. Stanisław Kostka, ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, lekko pochylony, z odchyloną głową i wzrokiem skierowanym ku górze. Jego młodzieńcza twarzy jest zaokrąglona, opracowana mocnym modelunkiem światłocieniowym, włosy krótkie, ciemnobrązowe, usta lekko rozwarte. Święty jest ubrany w sutannę jezuicką, prawą rękę ma złożoną na piersi, a lewą lekko uniesioną ku górze. Anioł w lewej części kompozycji podający świętemu komunię jest przedstawiony z profilu, klęczący na chmurach, na prawym kolanie. Jego twarz o lekko rozwartych ustach, z krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. W lewej ręce trzyma złocisty kielich, prawą podaje hostię. Jest ubrany w jasnoczerwoną tunikę, odsłaniającą prawą rękę i tors ze skrzydłami oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe udo i lewy bok. Na drugim planie przedstawiony drugi anioł trzymający patenę pod twarzą świętego, w ujęciu frontalnym, w pozycji klęczącej. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę z widocznym prawym bokiem i ręką; lewą rękę odchyla w tył, w kierunku kobiecej postaci, zapewne personifikacji Wiary, siedzącej na chmurach z otwartą księgą wspartą na kolanie, z ręką uniesioną w górze, z wyprostowanymi trzema palcami. Jej twarz jest pociągła, modelowana szkicowo, z długim nosem i wąskimi ustami oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na tył szyi. Obok niej zlatuje nagie putto przepasane na biodrach niebieską szarfą trzymające lewą ręką nad głową świętego wieniec z białych róż i wiązkę lilii w prawej dłoni. Jego twarz jest szeroka, policzki pełne, malowane szkicowo, włosy krótkie, jasne i lekko kręcone. Tło nieokreślone, jasnobrązowe, ze szkicowo malowanymi kłębami chmur.

Komunia św. Stanisława Kostki

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
chrzanowski
Gmina
Chrzanów
Miejscowość
Chrzanów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Mikołaja
Kościół
Św. Mikołaja
Tagi
św. Stanisław Kostka
Miejsce przechowywania
kościół, ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/14926
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga ćwierć XVII wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Dzieje obrazu są praktycznie nie znane. Jego obecne miejsce w ołtarzu sprawionym w 1821 roku przez chrzanowskie bractwo cechu stolarzy, kowali i garncarzy jest zapewne wtórne. Ołtarz, w którym znalazł się obraz zakupiono w Krzeszowicach, zapewne od tamtejszej parafii, gdzie w latach dwudziestych XIX wieku przystąpiono do budowy zupełnie nowej, murowanej świątyni. W kościele w Krzeszowicach, przynajmniej do połowy XVIII wieku nie odnotowano ołtarza z wizerunkiem św. Stanisława Kostki. Ołtarz o takim wezwaniu trafił do Krzeszowic w 1765 roku z kaplicy zamkowej w Rudnie, którą zmodernizowała Agnieszka z Tęczyńskich Firlejowa w latach dwudziestych XVII stulecia. Możliwe jest, iż obraz w Chrzanowie pochodzi z tego ołtarza.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem koszowym, nadwieszonym przedstawia scenę anielskiej komunii św. Stanisława Kostki. Na pierwszym planie klęczy św. Stanisław Kostka, ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, lekko pochylony, z odchyloną głową i wzrokiem skierowanym ku górze. Jego młodzieńcza twarzy jest zaokrąglona, opracowana mocnym modelunkiem światłocieniowym, włosy krótkie, ciemnobrązowe, usta lekko rozwarte. Święty jest ubrany w sutannę jezuicką, prawą rękę ma złożoną na piersi, a lewą lekko uniesioną ku górze. Anioł w lewej części kompozycji podający świętemu komunię jest przedstawiony z profilu, klęczący na chmurach, na prawym kolanie. Jego twarz o lekko rozwartych ustach, z krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. W lewej ręce trzyma złocisty kielich, prawą podaje hostię. Jest ubrany w jasnoczerwoną tunikę, odsłaniającą prawą rękę i tors ze skrzydłami oraz niebieski płaszcz zarzucony na prawe udo i lewy bok. Na drugim planie przedstawiony drugi anioł trzymający patenę pod twarzą świętego, w ujęciu frontalnym, w pozycji klęczącej. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę z widocznym prawym bokiem i ręką; lewą rękę odchyla w tył, w kierunku kobiecej postaci, zapewne personifikacji Wiary, siedzącej na chmurach z otwartą księgą wspartą na kolanie, z ręką uniesioną w górze, z wyprostowanymi trzema palcami. Jej twarz jest pociągła, modelowana szkicowo, z długim nosem i wąskimi ustami oraz jasnobrązowymi włosami opadającymi na tył szyi. Obok niej zlatuje nagie putto przepasane na biodrach niebieską szarfą trzymające lewą ręką nad głową świętego wieniec z białych róż i wiązkę lilii w prawej dłoni. Jego twarz jest szeroka, policzki pełne, malowane szkicowo, włosy krótkie, jasne i lekko kręcone. Tło nieokreślone, jasnobrązowe, ze szkicowo malowanymi kłębami chmur.


Zarys problematyki artystycznej

Na obrazie w Chrzanowie święty został ukazany w tradycyjny sposób, jako młody jezuicki zakonnik przyjmujący Komunię Świętą. Komunii najczęściej udzielały anioły lub anioły w towarzystwie św. Barbary, objawiającej się przyszłemu świętemu w czasie jego choroby w Wiedniu. Postać na obrazie w głębi nie jest jak się wydaje św. Barbarą, a raczej personifikacją, może Wiary, której znakiem byłby gest dłoni – trzech palców, wskazujących na istnienie jednego Boga w trzech osobach. Taki gest widoczny jest w figurze św. Cecylii męczennicy chrześcijańskiej autorstwa Pietro Maderno w bazylice św. Cecylii w Rzymie. O wysokiej klasie dzieła stanowią zróżnicowane gesty bohaterów sceny, odważne skróty perspektywiczne, chociażby anioła trzymającego patenę i tego unoszącego się z lilią i wieńcem róż w rękach, w końcu miękki modelunek efektownie drapowanych szat anioła podającego komunię.

Uwzględniając wysoki poziom dzieła, należałoby w przyszłości przeprowadzić gruntowne badania, także konserwatorskie nad warstwą artystyczną dzieła, którego autorem był malarz o wyższych niż przeciętne umiejętnościach warsztatowych, być może o włoskim rodowodzie. Z uwagi na zupełny brak wiadomości źródłowych wszelkie przypuszczenia będą mogły być jedynie wstępnymi hipotezami. Zakładając, iż teza o pochodzeniu dzieła z kaplicy zamku Rudno jest trafna, fundatora obrazu należałoby szukać w kręgu rodziny Tęczyńskich, być może Barbary z Firlejów Tęczyńskiej, dzięki której ową kaplicę przebudowano. W jej otoczeniu pracował kamedulski malarz Vennanzio z Subiaco, autor obrazów w kościołach klasztornych jej fundacji, Kamedułów w Rytwianach i Karmelitów bosych w Czernej. Być może twórcą dzieła był artysta z kręgu najwybitniejszego malarza tego czasu – Tomassa Dolabelli.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Obraz z widocznymi śladami przemalowań, zabrudzony, z drobnymi ubytkami warstwy malarskiej i przetarciami.

Streszczenie

Obraz „Komunia św. Stanisława” powstał zapewne w drugiej ćwierci XVII wieku. Jest dziełem wysokiej klasy artystycznej niezidentyfikowanego dotychczas autora. Pierwotnie mógł stanowić wyposażenie kaplicy zamku w Rudnie, skąd w 1765 roku ołtarz o takim wezwaniu trafił do Krzeszowic. Tam zakupiono go do kościoła w Chrzanowie (1821).

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Tenczynku, b.sygn, Kopia Inwentarza kaplicy Tęczyńskiej przesłanego J[aśnie] O[świeconemu] X[ięciu] J[ego]m[oś]ci Kollatorowi 22. 8bris 1768 przez pocztę do Warszawy za jego rekwizycją.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Figura zwrócona frontalnie, w wykroku, z wypchniętym lewym biodrem, obie ręce wyciągnięte w geście w przeciwną stronę, głowa skierowana w prawo, rzeźba w płynnym ruchu. Twarz owalna, o pełnych policzkach i delikatnych rysach. Nos niewielki, lekko zadarty, oczy małe wpatrzone na wprost, usta niewielki, pełne, rozchylone. Włosy krótkie, rzeźbione w pojedyncze, silnie skręcone pukle, ekspresyjnie rozwiane. Anioł jest ubrany w szatę sięgającą kolan, przewiązaną diagonalnie przez prawe ramię i oplatającą postać wokół z silnie drapowanym fragmentem zawijającym się na ramieniu oraz w partii nóg i marszczonym w obrębie torsu. Skrzydła duże, delikatnie rozchylone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone. Figura drugiego anioła zwrócona frontalnie, w kontrapoście i wykroku, o esowato wygiętej sylwetce, głowa skierowana w lewo, delikatnie uniesiona. Lewa ręka złożona na piersi, prawa ugięta, wyciągnięta przed siebie w geście. Twarz owalna, młodzieńcza o delikatnych rysach, niewielki, lekko zadarty nos, oczy małe zwrócone ku górze, usta niewielkie o pełnych wargach. Włosy półdługie, głęboko rzeźbione w pojedyncze, wijące się pasma, ekspresyjnie poruszone, opadające na kark. Anioł jest ubrany w marszczoną tunikę, ściśle przylegającą do ciała, odsłaniającą tors i nogi oraz płaszcz przewiązany przez lewe ramię, z fragmentem podtrzymywanym dłonią na piersi, dalej otaczający postać, opadający na tył, z zawiniętą z przodu postaci partią materiału. Tkanina miękko rzeźbiona w grube, ekspresyjnie kształtowane fałdy, płynnie otaczająca postać z wywiniętym fragmentem na prawym boku. Skrzydła duże, złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na okrągłej podstawie i prostopadłościennym, spłaszczonym cokole oraz cylindrycznym w przekroju trzonie, dołem lekko wybrzuszonym. Czara półkulista, puklowana, z profilowanym wylewem. Pokrywa drewniana, na okrągłej podstawie, cylindryczna, zaoblona u góry, zwieńczona wałkiem i kulą z krzyżem. Jej powierzchnia jest pokryta biegnącymi wzdłuż, złoconymi czterema taśmami i odchodzącymi od nich wolutowymi, spiętymi ze sobą gałązkami.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba stojącego w kontrapoście na chmurach anioła, z głową zwróconą w lewo, z prawą ręką, ugiętą w łokciu, wzniesioną wzwyż, lewą opuszczoną wzdłuż ciała. Twarz o rysach młodzieńca z prostym nosem, różowymi ustami, niebieskimi oczami, okolona włosami opadającymi w lokach na plecy. Anioł ubrany w długą czerwoną tunikę z szerokimi rękawami, malowaną w złote lilie herbowe. Strzeliste skrzydła rozpostarte, malowane na złoto.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Ambona nadwieszona, przyścienna. Jej kosz jest ośmioboczny, wsparty na szerokich wolutach z plintą w kształcie winnego grona. Ścianki kosza podzielone kompozytowymi półkolumnami wspartymi na konsolkach z liściastymi wolutami. Między kolumienkami nisze konchowe z muszlami, wewnątrz których postacie ewangelistów, od lewej Mateusza, Marka, Łukasza i Jana. Figury ewangelistów ujęte całopostaciowo w pozycji stojącej, ubrane w długie tuniki i płaszcze. W dłoniach podtrzymują otwarte księgi, a u stóp widnieją ich symbole. Kosz wieńczy belkowanie wyłamujące się ponad kolumienkami, z fryzem zdobionym wiciami akantu. Zaplecek z dwiema płycinami zamkniętymi łukiem półkolistym. Ponad nimi pole w kształcie leżącego prostokąta, wewnątrz którego krzyż. Zaplecek flankowany dwiema listwami ujętymi ulistnionymi konsolami. Pośrodku dwie płyciny w kształcie wąskich prostokątów zakończonych półkoliście. W górnej części prostokątne pole w złoconym profilu z listkami wypełniającymi górne naroża, z przerwanym, wolutowym przyczółkiem i krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. Baldachim na rzucie ośmioboku, z podwieszonym lambrekinem z chwostami i z ażurową koronką w kształcie wici roślinnej. Na baldachimie ośmioboczny cokół uskokowy, z płycinami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem półkolistym nadwieszonym. Na cokole pełnoplastyczna figura stojącego Jana Chrzciciela, ubranego w wielbłądzią skórę i złocony płaszcz przerzucony przez lewe ramię. Jego twarz jest pociągła, okolona zarostem, włosy sięgające uszu. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, a w lewej trzyma krzyż z banderolą. W podniebiu gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Ambona polichromowana na szaro, detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego na chmurze z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, lewą trzymającego krzyż na długim drzewcu. Twarz szeroka, z wydatnym nosem, ciemnobrązowymi oczami, ciemnoróżowymi ustami, okolona zarostem oraz włosami z przedziałkiem pośrodku głowy, opadającymi na plecy. Karnacja jasnobeżowa. Chrystus ukazany nagi, przesłonięty czerwonym płaszczem, spiętym na piersi, opadającym ukośnymi fałdami do ziemi.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w bogato profilowanej, złoconej ramie z przedstawieniem Chrystusa, w ujęciu frontalnym, w popiersiu, z głową uniesioną do góry. Jego twarz jest pociągła, nos wydatny, oczy wypukłe, owalne, źrenice przy górnej krawędzi powieki, usta lekko rozchylone. Włosy ma długie, kręcone, opadające na ramiona, brodę krótką. Ubrany jest w białą koszulę, rozchyloną na piersi. Tło neutralne, utrzymane w złamanych brązach, z poświatą wokół głowy. Obraz utrzymany w ciemnej, brązowej tonacji kolorystycznej.
obraz
Chrystus

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Komunia św. Stanisława Kostki", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/komunia-sw-stanislawa-kostki-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności