Św. Stanisław Kostka

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta w profilowanej, złoconej ramie. W centrum kompozycji ukazany w półpostaci modlący się św. Stanisław Kostka. Święty unosi głowę i wzrok ku górze, ręce składa w geście modlitwy. Twarz młodzieńcza, o owalnym kształcie, długi i prosty nos, małe usta, bardzo krótkie, ciemnobrązowe włosy. Ubrany jest w czarną sutannę oraz płaszcz. Na lewej dłoni ma zawieszony różaniec, a wokół głowy świetlisty, złoty nimb. Przed nim, na stole leży otwarta księga oraz kwiaty białych lilii. Tło jednolicie brązowe. Kolorystyka ciemna, przygaszona.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Stanisław Kostka jest patronem Polski i młodzieży, żył w latach 1550-1568. Był synem kasztelana zakroczymskiego, urodził się w Rostkowie na Mazowszu, studiował w Wiedniu, gdzie prowadził pełne świętości życie. Wbrew woli rodziców wstąpił do zakonu jezuitów. Na obrazie został ukazany w klasycznej konwencji ikonograficznej, jako młodzieniec w stroju jezuity oraz z charakterystycznymi dla niego atrybutami – gałązkami białych lilii, symbolizującymi czystość oraz otwartą księgą. Obraz namalował nieznany malarz w XX wieku, według wizerunku świętego znajdującego się w kościele Sant'Andrea al Quirinale w Rzymie.

Streszczenie

Na obrazie ukazany jest św. Stanisław Kostka, patron Polski i młodzieży, który żył w latach 1550-1568. Na obrazie został ukazany w klasycznej konwencji ikonograficznej, jako młodzieniec w stroju jezuity oraz z charakterystycznymi dla niego atrybutami – gałązkami białych lilii, symbolizującymi czystość oraz otwartą księgą. Obraz namalował nieznany malarz w XX wieku.

Bibliografia