Zmartwychwstanie
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .

Zmartwychwstanie

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Nowy Targ
Miejscowość
Klikuszowa
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Nowy Targ
Parafia
Św. Marcina
Miejsce przechowywania
prezbiterium, ściana północna
Identyfikator
DZIELO/10651
Kategoria
obraz
Ilość
1
Fundator
Wiesław i Ewa Dudowie
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz został namalowany w 1999 roku przez Zbigniewa Juszczaka jako fundacja Wiesława i Ewy Dudów.

Opis

Obraz w kształcie zbliżonym do kwadratu zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym, ujęty profilowaną, marmoryzowaną, złoconą i srebrzoną ramą z motywem astragalu, przedstawia scenę Zmartwychwstania Jezusa. Pośrodku kompozycji ukazana jest sylwetka unoszącego się Chrystusa zwróconego na wprost, z głową skierowaną w trzech czwartych w prawo. Pociągłą twarz charakteryzują subtelne rysy i krótki zarost. Długie, falowane włosy opadają na plecy i prawe ramię. Nagą, smukłą sylwetkę przesłania w partii bioder czerwony rozwiany płaszcz przewieszony przez prawe ramię. Ręce są rozłożone na boki, lewa uniesiona w geście błogosławieństwa, w prawej Jezus trzyma białą chorągiew z czerwonym krzyżem. Chrystus ukazany jest na tle pokrytego obłokami nieba. Na wysokości jego głowy rozsuwają się, odsłaniając słońce, którego promienie tworzą rodzaj nimbu. Dolną partię kompozycji zajmują sylwetki trzech żołnierzy w zbrojach rzymskich legionistów. Znajdujący się po lewej stronie ukazany jest w pozycji półleżącej. Trzymaną w prawej ręce tarczą osłania się od blasku bijącego od Jezusa. W lewej dłoni ma miecz. W głębi widać fragment kamiennego sarkofagu, którego wieko w postaci dużej, prostopadłościennej płyty zakończonej półkoliście, znajduje się po prawej stronie kompozycji w układzie diagonalnym. Za nim są sylwetki pozostałych dwóch żołnierzy. Pierwszy, skierowany profilem w prawo, przyklękając odwraca się do tyłu. Na głowie ma hełm z pióropuszem, biodra przesłania mu fartuch. W rękach trzyma włócznię. Dalej stoi drugi zwrócony na wprost podnosi do góry zgięte w łokciach ręce, w prawej trzymając miecz. U stóp żołnierzy leżą porzucone płaszcze i elementy uzbrojenia.
W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „MAL(OWAŁ) ZB(IGNIEW) JUSZCZAK (19)99” .

Zarys problematyki artystycznej

Obraz namalował w 1999 roku krakowski artysta Zbigniew Juszczak urodzony w 1960 roku. Absolwent Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, studia ukończył w 1985 roku. Był uczniem profesora Jacka Gaja (ur. 1938), grafika i rysownika. Artysta trudni się głównie rysunkiem, malarstwem sztalugowym, projektowaniem wnętrz oraz konserwacją dzieł sztuki.

Temat Zmartwychwstania Chrystusa w sztukach plastycznych obejmuje szereg wersji przedstawień zarówno symbolicznych, jak wczesnochrześcijańskie motywy krzyża z wieńcem laurowym, po przedstawienia narracyjne, które kształtowały się od średniowiecza. Zasadniczy rozwój tematu miał miejsce w okresie gotyku, gdzie pojawiał się głównie w kontekście przedstawień pasyjnych. Postaci zmartwychwstałego Jezusa towarzyszyły sylwetki dwóch – według odniesień antycznych, lub czterech – symbolizujących strony świata – strażników w uzbrojeniu z epoki bądź o charakterze wschodnim. Obraz w kościele w Klikuszowej odwołuje się do wykształconego w baroku sposobu ukazania tematu. Kompozycje te charakteryzują dynamizm i usytuowanie sylwetki Zmartwychwstałego unoszącego się nad grobem pośród obłoków, z ręką uniesioną w geście błogosławieństwa. Tego typu przedstawienia miały przede wszystkim wyrażać triumf Chrystusa. Żołnierzy zaś ukazywano w uzbrojeniu o cechach renesansowych bądź barokowych, czasem także antykizujących.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Jednym ze współczesnych elementów wyposażenia kościoła parafialnego w Klikuszowej jest obraz przedstawiający scenę Zmartwychwstania. Malowidło powstało w 1999 roku w pracowni krakowskiego artysty Zbigniewa Juszczaka.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem prowadzącym od zakrystii. Kosz na planie sześcioboku z podwieszeniem w postaci sześciobocznego stożka zakończonego szyszką. Ścianki kosza flankowane pilastrami podtrzymującymi niepełne belkowanie, zamknięte gzymsem wyłamanym na osi podpór tworzące parapet ambony. Ścianki podstawy dekorowane fantazyjną wicią roślinną złożoną ze stylizowanych liści akantu i kampanul. Ścianki kosza ozdobione prostokątnymi płycinami w złoconych, profilowanych ramach; w polu dekorowane stylizowaną, pionową wicią utworzoną z kampanul wyrastających z muszli. Pilastry ustawione na niskich cokolikach zdobionych rozetami, z trzonami z szerokim pasem utworzonym z liści o ostrych zakończeniach. W zaplecku, w prostokątnej ramie współczesny obraz Jezusa Dobrego Pasterza, namalowany przez Zbigniewa Juszczaka. Baldachim na planie sześcioboku od dołu zdobiony lambrekinem, zamknięty od góry profilowanym gzymsem, w zwieńczeniu z bogato dekorowanym krzyżem łacińskim stojącym na ostrosłupie. U spodu baldachimu gołębica Ducha Świętego na tle promieni ułożonych w wiązki o nierównej długości. Struktura polichromowana na kolor ciemnobrązowy, ornamentyka i profilowania złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na podstawie na planie pięciu boków z ośmioboku. Stopa ośmioboczna zakończona takimże talerzykiem. Trzon ośmioboczny, dekorowany ostrołukowymi blendami z prostym maswerkiem. Czara ośmioboczna, spłaszczona, jej ścianki dekorowane płycinami z półkolistymi łukami i maswerkiem. Pokrywa ośmioboczna zwężająca się ku górze na kształt cokołu zwieńczonego krzyżem; ścianki dekorowane blendami. Chrzcielnica w kolorze naturalnego drewna; profile i ornamentyka złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z antepedium artykułowanym trzema płycinami. Dwie skrajne, węższe zawierają dekorację złożoną z korony i nasadzonego na nią krzyża pomiędzy liśćmi wawrzynu ustawionymi w słup, środkowa, szersza z motywem krzyża równoramiennego o trójlistnych zakończeniach ramion, ujętego maswerkiem. Predella wklęśle zwężająca się, po bokach artykułowana pięcioma płycinami ze stylizowanymi wiciami roślinnymi. Tabernakulum w formie prostopadłościennej szafki, flankowane od frontu parą kolumienek wtopionych w naroża, zamknięte nadwieszonym łukiem półkolistym. Prostokątne, półkoliście zamknięte drzwiczki zdobione płaskorzeźbionym motywem kielicha eucharystycznego. Część środkowa nastawy w formie trójprzelotowego łuku triumfalnego. Każda z ujmujących płytkie wnęki półkolistych arkad wsparta na parze kolumn. Podłucza ujęte dekoracyjnym ornamentem arkadkowym, który w części środkowej przybiera kształt trójliścia. Kolumny wspierają zamykające osie wimpergi. Zwieńczenie części środkowej retabulum osadzone na zdwojonym cokole, ma formę wspartej na parze kolumienek półkolistej arkady, której podłucze wypełnia motyw trójliścia, zamkniętej wimpergą. Całość ujmuje para przypór o zakończeniach ujętych kolumienkami wspierającymi sterczyny. Boczne osie zwieńczone motywem oktogonalnych latarni przekrytych kopułkami. Pola predelli zdobią motywy wici akantowych, boki ujmuje para ażurowych uszaków. W polach wimperg oraz w dolnej partii wnęki części środkowej stylizowana ornamentyka roślinna, w górnej części monogram maryjny. Krawędzie zwieńczenia zdobi motyw wici roślinnej, czołganki oraz sterczyny zwieńczone kwiatonami. We wnęce części środkowej ujęty rzeźbioną, złoconą ramą obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. We wnęce po prawej stronie retabulum figura św. Stanisława Kostki, po lewej św. Alojzego Gonzagi. W zwieńczeniu figura anioła. Polichromia ołtarza utrzymana w kolorach beżu i różu, detale i ornamenty złocone. Kolumny środkowej osi zielone, marmoryzowane, gzymsy w przyczółkach w kolorach niebieskim i czerwonym.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, jest budowlą murowaną z cegły i kamienia, na rzucie podłużnym. Korpus nawowy jest jednonawowy i czteroprzęsłowy. Do dwuprzęsłowego, zamkniętego trójbocznie prezbiterium od północy przylega zakrystia. Na osi kościoła, w przedłużeniu północnego przęsła jest czworoboczna, wysunięta przed lico fasady wieża. Od południa do drugiego przęsła korpusu przylega kruchta. Nawa przekryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami wspartymi na pilastrach, w prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe z gurtą wspartą na pilastrach. Przestrzeń prezbiterium od korpusu nawowego oddziela półkolista arkada łuku tęczowego i drewniana balustrada. Artykulację ścian na zewnątrz kościoła stanowi zespół dwuuskokowych przypór, w narożach wieży są czterouskokowe, osadzonych na niewysokim cokole. Do wnętrza prowadzą 3 otwory drzwiowe. Dwuskrzydłowe drzwi w fasadzie ujęte są kamiennym obramieniem zamkniętym łukiem koszowym z kluczem pośrodku, wspartym na gzymsie oraz 2 w północnej ścianie kaplicy bocznej. 2 prostokątne prowadzą przez kruchtę i zakrystię. Ściany korpusu nawowego i prezbiterium przeprute są prostokątnymi oknami zamkniętymi łukiem odcinkowym. Okno na zakończeniu prezbiterium jest formie półkoliście zamkniętej niszy z figurą Matki Boskiej. Kształt okien korpusu i prezbiterium został powtórzony w przyległości prezbiterium. Powyżej wejścia na osi wieży małe okienko zamknięte łukiem koszowym, wyżej nisza zamknięta ostrołukowo. W górnej partii wieży znajdują się cztery, duże, zamknięte półkoliście otwory okienne ujęte prostymi obramieniami. Szczyt wierzy obiega gzyms wieńczący z półkolistym łukiem na osi każdej ze ścian. Dach w formie hełmu z latarnią. Dach prezbiterium i korpusu dwuspadowy, kryty blachą, nad pierwszym przęsłem wieżyczka na sygnaturkę. Kruchta z dachem dwuspadowym, przyległość pulpitowym. Tynki w kolorze beżowym i białym.
kościół
Kościół św. Marcina
Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, pełnoplastyczna, ustawiona na niewysokiej, prostopadłościennej podstawie figura Najświętszego Serca Jezusa. Jezus, stojąc w kontrapoście, zwrócony jest na wprost. Lekko przechyloną w lewo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach i krótkim zaroście. Długie, falowane włosy wspierają się na ramionach. Jezus ubrany jest w białą suknię przewiązaną żółtym paskiem i przewieszony przez lewe ramię, osłaniający biodra i nogi czerwony płaszcz o złoconym galonie i niebieskiej podszewce. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersiach serce. Na dłoniach widoczne są ślady ran.
rzeźba
Najświętsze Serce Jezusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty rzeźbioną ramą z motywem wici akantowej, przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem. Ukazana w półpostaci Maria zwrócona jest na wprost. W trzech czwartych skierowaną w lewo głowę charakteryzuje owalna twarz o wyrazistych rysach z ciemnymi łukami brwi, dużymi, migdałowatymi oczami o wyraźnych, dolnych powiekach, długim, prostym nosie, kształtnymi ustami w subtelnym uśmiechu i wyraźną linią podbródka. Partie szat pokryte są metalowymi osłonami. Maria ma na sobie srebrną, przewiązaną w pasie suknię zdobioną motywem tulipanów, pod szyją krótkie korale. Głowę, ramiona i ręce osłania srebrny, spięty pod szyją owalną broszą płaszcz obszyty złoconymi galonami, zdobiony motywem ukwieconej wici roślinnej. Matka Boska prawą, uniesioną na wysokości piersi ręką o wyprostowanej dłoni i złączonych trzech palcach wskazuje na trzymane na lewej ręce Dzieciątko. Zwrócony w trzech czwartych w prawo Jezus ukazany jest w pozycji siedzącej. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, wyraziste rysy o dużych oczach z wydanie podkreślonymi liniami powiek, długim nosie, kształtnych ustach w delikatnym uśmiechu, zaróżowionych policzkach oraz wyraźniej linii podbródka. Jezus ma na sobie długą, srebrną, przewiązaną w pasie, zdobioną ukwieconą wicią roślinną suknię o złoconym obszyciu dekoltu i dekoracyjnych galonach przy mankietach dolnej krawędzi. Lewą ręką podtrzymuje małą, zamkniętą, złoconą księgę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Zwieńczone zamkniętymi, kameryzowanymi koronami głowy okalają – promienisty nimb Jezusa, wieniec z 12 gwiazd Marii. Tło niebieskie, z drobnym deseniem.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica typu parawanowego, wolnostojąca, murowana z cegły, częściowo tynkowana; trójosiowa. Obiekt wzniesiony na trzystopniowym podwyższeniu. Arkady przelotowe w połowie wysokości przedzielone murowanym gzymsem; od góry zamknięte w osi środkowej łukiem nadwieszonym, w osiach skrajnych dodatkowo ściętym. Dzwonnica nakryta jest czterospadowym dachem, krytym blachą, w osi środkowej ponad arkadą dodatkowo znajduje się trójkątny, wystający przed lico połaci dachowej tympanon oraz powyżej czworoboczna pseudowieżyczka nakryta spiczastym hełmem w kształcie ostrosłupa zwieńczonego prostym krzyżem osadzonym na kuli. W dzwonnicy zawieszone są trzy dzwony: pierwszy z odlewaną plakietą przedstawiającą św. Stanisława i napisem „ŚW(IĘTY) STANISŁAW / BISKUP I MĘCZENNIK” oraz odlewaną plakietą przedstawiającą Matkę Boską z Dzieciątkiem i napisem „MARYJA / KRÓLOWA POLSKI”; drugi z napisem „CHRISTUS / REDEMPTOR HOMINIS / CHRYSTUS / ZBAWICIEL CZŁOWIEKA” oraz „DAR WIERNYCH / PARAFII JANOWICE / DLA UCZCZENIA / JUBILEUSZU ROKU 2000”; trzeci z napisem „TYSIĄCLECIE DIECEZJI KRAKOWSKIEJ / 1000-2000 / DAR UFUNDOWALI: / MARIA I JÓZEF TURCZYŃSKI / TERESA, JÓZEF I AGNIESZKA ŻOŁNIERCZYK / STANISŁAWA I EDWARD KAPUSTA / MARIA I JÓZEF WOŹNIAK” oraz „PEREGRYNACJA OBRAZU / MATKI BOŻEJ CZĘSTOCHOWSKIEJ / 22-23.02. 2000 ROKU / KIEDY PROBOSZCZEM BYŁ KS(IĄDZ) JAN BYRSKI / DAR RODU KACZORÓW - STANISŁAWA KACZORA / MARII I JANA JĘDRZEJCZYKÓW / ZOFII SOSIN, EWY I KAZIMIERZA CYGANÓW”.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Kościół usytuowany na dużej działce o nieregularnym kształcie. Świątynia otoczona trawnikiem, w którym wydzielono niewielkie klomby kwiatowe i ciągi komunikacyjne. Kościół orientowany, jednonawowy, jednoprzestrzenny z prezbiterium zamkniętym od zewnątrz szeroką absydą. Ściany boczne nawy od strony wschodniej założone na planie odcinka koła. Wnętrze jednoprzestrzenne, z widoczną konstrukcją otwartej więźby dachowej. Widoczne, drewniane belki wspierające się na 12 kolumnach, ustawionych w dwa rzędy, w układzie powtarzających rytm ścian. Prezbiterium na trójstopniowym wzniesieniu, oddzielone od nawy ścianą tęczową, zamknięte prostą ścianą. Od strony zachodniej chór muzyczny konstrukcji żelbetowej o pełnym, prostym parapecie, wsparty na dwóch okrągłych filarach. Po cztery pionowe okna łączące się w górnych partiach z świetlikiem obiegającym całą nawę. Mury zakończone uproszczonym gzymsem. W północno-zachodnim narożu niewielka kaplica Jana Pawła II, założona na planie koła. Fasada kościoła z trójkątną ścianą szczytową wyłożoną okładziną kamienną z umieszczonym w osi dużym okrągłym oknem, ujęta dwoma betonowymi wieżami na planie koła. W górnej części wieże z prześwitami na dzwony, nakryte strzelistymi, ostrosłupowymi dachami. W przyziemiu portyk wejściowy w formie czterech kolumn dźwigających masywny gzyms z napisem: „KOŚCIÓŁ MATKI BOSKIEJ RÓŻAŃCOWEJ”, powyżej rzeźba Madonny z Dzieciątkiem.
kościół
Kościół Matki Boskiej Różańcowej
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym w szerokiej bordiurze wypełnionej popiersiami aniołów i figurami geometrycznymi. W centrum scena wskrzeszenia Piotrowina przez św. Stanisława. Po prawej stronie święty pochyla się nad zmartwychwstałym, wyciąga do niego prawą rękę, w lewej trzyma pastorał. Jest ubrany w czerwoną albę, białą komżę i obszerną żółtopomarańczową kapę spiętą na piersiach. Na głowie ma mitrę. Piotrowin siedzi w niszy grobowej wsparty na prawej ręce, lewą wyciąga w stronę świętego, lewą nogę ma zgiętą w kolanie. Biodra i głowę przykrywają mu jasne fragmenty całunu. Za nimi stoi męska postać z rękami złożonymi do modlitwy. Ma gęsty, ciemny zarost, jasnobrązową tunikę i ciemniejszy płaszcz spięty na prawym barku. Przed nimi fragment rozkopanej ziemi, tło stanowi krajobraz z łodzią na morzu oraz wybudowanymi na wzniesieniach miastem i kościołem z wieżami. W górnej partii tarcza herbowa otoczona od dołu wstęgą z napisem „1030 ŚW. STANISŁAW 1079”. W partii bordiury, przy dolnej krawędzi napisy „PROJEKTOWAŁ: / BOLESŁAW SZPECHT”, „WYKONALI: ANNA (dalej nieczytelne)”, „FUNDACJA / DR STANISŁAW / SĘK”.
witraż
Św. Stanisław
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym w szerokiej bordiurze wypełnionej popiersiami aniołów i figurami geometrycznymi. W centrum scena męczeństwa św. Wojciecha. Po lewej stronie święty w kontrapoście, z lewą ręką wyciągniętą przed siebie, prawą uniesioną i z głową odchyloną do tyłu. Na jego twarzy maluje się smutek, ma ciemną brodę i wąsy. Jest ubrany w fioletową albę, żółtą komżę i obszerną czerwono-złotą kapę spiętą na piersiach. Na głowie ma mitrę, wokół głowy nimb. Po prawej stronie świetego dwóch mężczyzn. Stojący bliżej wbił włócznię w jego pierś świętego, dalszy kieruje swoją w stronę uda. Jeden jest ubrany w żółtą tunikę, drugi w niebieską, obaj mają gęste, brązowe włosy i brody. Za nimi abstrakcyjnie potraktowany krajobraz, żółto-zielony w dolnej partii i zielono-niebieski w górnej. W podłuczu napis „ŚW. WOJ/CIECH” w otoczeniu różowo-pomarańczowo-czerwonych obłoków. W partii bordiury, przy dolnej krawędzi kolejne „PROJ. / BOLESŁAW SZPECHT / [...] / ZARZYCCY, KRAKÓW '99 (?)” oraz „FUNDACJA / DR STANISŁAW / SĘK”.
witraż
Św. Wojciech
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym w szerokiej bordiurze wypełnionej wąskimi liśćmi i kwiatami lilii. W centrum kompozycji św. Kinga ukazana całopostaciowo, frontalnie. Lewą rękę ma wyprostowaną wzdłuż ciała, wypada z niej i leci w dół duży, złoty pierścień. Prawą rękę zgina na wysokości tułowia, w dłoni trzyma bryłę soli. Ma owalna twarz o surowych rysach, ciemne oczy, prosty nos i lekko rozchylone usta. Ubrana jest w długą, niebieską suknię oraz fioletowo-brązowy płaszcz, który ma zarzucony na ramiona, i którego końce przytrzymuje lewą dłonią. Głowę otaczają biała podwika i welon, na głowie otwarta, złota korona, wokół niej jasnożółty nimb. Pod postacią napis „ŚW. KINGA”, a pod nim mniejszymi literami: „FUNDATOR: STANISŁAW SĘK”. Na tej samej wysokości, z lewej strony „PROJEKTOWAŁ: / BOLESŁAW SZPRECHT / WYKONALI: / ANNA I IRENEUSZ ZAKRZYCCY / KRAKÓW 1999”. W partii bordiury otoczone ramką daty „1234-1292”. Tło abstrakcyjne, zielone w dolnej części, górą w odcieniach brązu.
witraż
Św. Kinga
Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym w szerokiej bordiurze wypełnionej popiersiami aniołów i figurami geometrycznymi. W centrum scena, w której św. Ludwik prezentuje koronę cierniową Matce Boskiej z Dzieciątkiem. Król obiema rękami przytrzymuje atrybut męki, głowę unosi w kierunku świętych. Ma długie, siwe włosy, taką samą brodę i wąsy. Jest ubrany w fioletową albę, żółtą komżę i obszerny płaszcz królewski lamowany gronostajem, z futrzaną pelerynką. Na szyi ma złoty krzyż, na głowie koronę. W wyższej partii kompozycji, po prawej stronie przedstawiono Matkę Boską tronującą pośród chmur i trzymającą na prawym kolanie Dzieciątko, które lewą rękę wyciąga w jej kierunku, a w prawej trzyma tarczę herbową z trzeba liliami. Maria ma ciemną karnację, jest ubrana w czerwoną suknię i niebieski maforion. Dzieciątko ma na sobie pomarańczową tunikę przewiązaną w pasie. Głowy wszystkich postaci otaczają nimby. Na drugim planie widoczne rozbite namioty – żółty i zielony, dalej mury miast. W górnej partii otoczony różowo-fioletowymi chmurami napis „ŚW. / LUD/WIK”, w partii bordiury, przy dolnej krawędzi „FUNDACJA / DR STANISŁAW / SĘK”.
witraż
Św. Ludwik

Podobne dzieła

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Zmartwychwstanie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/zmartwychwstanie

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności