Św. Weronika ociera twarz Chrystusowi (VI stacja drogi krzyżowej)
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawiająca epizod z drogi krzyżowej. W centrum postać Chrystusa niosącego na lewym ramieniu krzyż, zwróconego w trzech czwartych w prawo, prawą rękę wyciąga ku klęczącej przed nim św. Weronice. Chrystus ubrany w białą tunikę oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię, na głowie ma koronę cierniową. Weronika ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w obu rękach trzyma chustę. Ubrana jest w jasnofioletową tunikę, zielony płaszcz i jasnoróżowy welon. Po prawej stronie Chrystusa ukazany idący starzec z siwą brodą, ubrany w czerwoną tunikę, niebieski płaszcz i żółtą chustę. Za Chrystusem postacie oprawców i żołnierzy oraz św. Szymona z Cyreny podtrzymującego ramię krzyża. Scena ukazana na tle miasta z widocznym w oddali pejzażem. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze brązowym i złoconą.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie stojącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawiająca epizod z drogi krzyżowej. W centrum postać Chrystusa niosącego na lewym ramieniu krzyż, zwróconego w trzech czwartych w prawo, prawą rękę wyciąga ku klęczącej przed nim św. Weronice. Chrystus ubrany w białą tunikę oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię, na głowie ma koronę cierniową. Weronika ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w obu rękach trzyma chustę. Ubrana jest w jasnofioletową tunikę, zielony płaszcz i jasnoróżowy welon. Po prawej stronie Chrystusa ukazany idący starzec z siwą brodą, ubrany w czerwoną tunikę, niebieski płaszcz i żółtą chustę. Za Chrystusem postacie oprawców i żołnierzy oraz św. Szymona z Cyreny podtrzymującego ramię krzyża. Scena ukazana na tle miasta z widocznym w oddali pejzażem. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze brązowym i złoconą.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie stojącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawiająca epizod z drogi krzyżowej. W centrum postać Chrystusa niosącego na lewym ramieniu krzyż, zwróconego w trzech czwartych w prawo, prawą rękę wyciąga ku klęczącej przed nim św. Weronice. Chrystus ubrany w białą tunikę oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię, na głowie ma koronę cierniową. Weronika ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w obu rękach trzyma chustę. Ubrana jest w jasnofioletową tunikę, zielony płaszcz i jasnoróżowy welon. Po prawej stronie Chrystusa ukazany idący starzec z siwą brodą, ubrany w czerwoną tunikę, niebieski płaszcz i żółtą chustę. Za Chrystusem postacie oprawców i żołnierzy oraz św. Szymona z Cyreny podtrzymującego ramię krzyża. Scena ukazana na tle miasta z widocznym w oddali pejzażem. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze brązowym i złoconą.
Zdjęcie nr 4: Obraz w formie stojącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawiająca epizod z drogi krzyżowej. W centrum postać Chrystusa niosącego na lewym ramieniu krzyż, zwróconego w trzech czwartych w prawo, prawą rękę wyciąga ku klęczącej przed nim św. Weronice. Chrystus ubrany w białą tunikę oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię, na głowie ma koronę cierniową. Weronika ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w obu rękach trzyma chustę. Ubrana jest w jasnofioletową tunikę, zielony płaszcz i jasnoróżowy welon. Po prawej stronie Chrystusa ukazany idący starzec z siwą brodą, ubrany w czerwoną tunikę, niebieski płaszcz i żółtą chustę. Za Chrystusem postacie oprawców i żołnierzy oraz św. Szymona z Cyreny podtrzymującego ramię krzyża. Scena ukazana na tle miasta z widocznym w oddali pejzażem. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze brązowym i złoconą.

Św. Weronika ociera twarz Chrystusowi (VI stacja drogi krzyżowej)

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Gdów
Miejscowość
Gdów
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niegowić
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
malarstwo XIX wieku stacje drogi krzyżowej
Miejsce przechowywania
nawa boczna
Identyfikator
DZIELO/01364
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
pierwsza połowa XIX wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 162 cm
wysokość – 210 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Jeden z obrazów dawnej drogi krzyżowej powstał zapewne w pierwszej połowie XIX wieku. Według „Liber memorabilium” stacje odnowiono w 1905 roku. Po wykonaniu nowej polichromii wnętrza kościoła gdowskiego (1975-1977), obejmującej również stacje drogi krzyżowej, dawne obrazy wyszły z użycia.

Opis

Obraz w formie stojącego prostokąta. Wielopostaciowa kompozycja przedstawiająca epizod z drogi krzyżowej. W centrum postać Chrystusa niosącego na lewym ramieniu krzyż, zwróconego w trzech czwartych w prawo, prawą rękę wyciąga ku klęczącej przed nim św. Weronice. Chrystus ubrany w białą tunikę oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez lewe ramię, na głowie ma koronę cierniową. Weronika ukazana tyłem, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w obu rękach trzyma chustę. Ubrana jest w jasnofioletową tunikę, zielony płaszcz i jasnoróżowy welon. Po prawej stronie Chrystusa ukazany idący starzec z siwą brodą, ubrany w czerwoną tunikę, niebieski płaszcz i żółtą chustę. Za Chrystusem postacie oprawców i żołnierzy oraz św. Szymona z Cyreny podtrzymującego ramię krzyża. Scena ukazana na tle miasta z widocznym w oddali pejzażem. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze brązowym i złoconą.

Zarys problematyki artystycznej

Epizod drogi krzyżowej ze św. Weroniką nie został opisany w żadnej z czterech Ewangelii. Znany jest z apokryfów oraz Ewangelii Nikodema (Acta Pilatii), które przekazują informację o chuście z odbitym w cudowny sposób wizerunkiem Chrystusa, uzyskany od kobiety, która podczas drogi krzyżowej otarła mu twarz. Imię Weronika odnosi się do greckich słów „vera ikon”, a więc prawdziwy obraz. Szóstą stację drogi krzyżowej „św. Weronika ociera twarz Chrystusowi” włączono do nabożeństwa dopiero pod koniec XV wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Jeden z obrazów dawnej drogi krzyżowej powstał zapewne w pierwszej połowie XIX wieku. Po wykonaniu nowej polichromii wnętrza kościoła gdowskiego (1975-1977), obejmującej również stacje drogi krzyżowej, dawne obrazy wyszły z użycia. Epizod ze św. Weroniką znany jest z apokryfów oraz Ewangelii Nikodema (Acta Pilatii), które przekazują informację o chuście z odbitym w cudowny sposób wizerunkiem Chrystusa, uzyskany od kobiety, która podczas drogi krzyżowej otarła mu twarz. Został włączony do drogi krzyżowej dopiero pod koniec XV wieku.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Parafialne w Gdowie, Liber Memorabilium Ecclesiae Parochialis Gdoviensis, bs.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Weronika św.
Weronika św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Na niskiej prostopadłościennej podstawie, niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na trzonie ryty kartusz z godłem herbu Zadora pod kapeluszem z sześcioma chwostami po każdej ze stron, w trzech rzędach. Pokrywa w formie korony zamkniętej, z sześcioma kabłąkami złączonymi kulą i krzyżem; obręcz i kabłąki z malowanymi rautami i kaboszonami imitującymi kamienie jubilerskie. Wewnątrz korony grupa rzeźbiarska: Chrystus w Jordanie, z rękoma w geście modlitwy i św. Jan Chrzciciel polewający wodą głowę Jezusa.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych bokach i ściętych narożach, na profilowanej podstawie dekorowanej muszlą i kartuszem. U jego spodu podwieszone cztery spływy wolutowe z chrząstką i liściem akantu, połączone pośrodku ażurową szyszką. Kosz ujęty w narożach spływami wolutowymi dekorowanymi ornamentem rocaille'owym i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Ściany zdobione płycinami z motywem suchego akantu. Parapet w formie gzymsu o wklęsłych bokach i zaokrąglonych narożach z pulpitem. Od wschodu jednobiegowe schody z opilastrowaną balustradą zakończoną niepełnym belkowaniem. Zaplecek wysoki, ujęty dwoma pilastrami, z trzonami ozdobionymi kampanulami, o kapitelach w formie konsol podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi, ze zdwojonym, przerwanym i odwróconym na zewnątrz przyczółkiem. W polu zaplecka płaskorzeźba z przedstawieniem Chrystusa Dobrego Pasterza. Całość zwieńczona glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, profile oraz ornamentyka pozłacane i posrebrzane.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Chrystus przedstawiony w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z głową przechyloną na prawe ramię, obiema rękami wskazuje na ranę w prawym boku. Twarz podłużna, modelowana światłocieniem, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona jasną, krótką brodą. Włosy brązowe, lekko kręcone, opadają na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Chrystus w partii bioder przepasany białą, drapowaną tkaniną, na lewe ramię i plecy narzucony czerwony płaszcz. Ciało szczupłe, o miękkim modelunku światłocieniowym, delikatnie zarysowanym torsie, z zaznaczonymi śladami męki na dłoniach i prawym boku. Tło ciemnobrązowe, rozjaśnione wokół głowy postaci. Obraz utrzymany w ciepłej tonacji.
obraz
Chrystus Umęczony
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtram w kształcie postaci. Anioły ukazane w pozycji klęczącej, zwrócone do wewnątrz, z pochylonymi głowami. Lewy anioł z dłońmi złożonymi na piersi, prawy z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarze mają owalne, o dużych zamkniętych oczach, lekko garbatych nosach i małych, pełnych ustach, okolone jasnobrązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Wokół głów mają nimby. Anioły ubrane są w białe, długie szaty spodnie oraz luźne, ciemnoniebieskie szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i czerwonymi podszewkami, sięgające kolan. Anioły mają duże, złożone skrzydła.
obraz
Dwa adorujące anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtramy w kształcie postaci. Anioły ukazane w lustrzanym odbiciu, zwrócone do wewnątrz, w pozycji stojącej, z pochylonymi głowami, obiema rękami trzymają laski. Twarze mają owalne, o dużych, zamkniętych oczach, prostych nosach i małych, pełnych ustach, okolone brązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Ubrane są w białe szaty spodnie oraz czerwone, luźne szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i zielonymi podszewkami, z szerokimi rękawami, sięgającymi kolan. Po bokach obu postaci złożone duże, szare skrzydła.
obraz
Dwa anioły (dekoracja Grobu Bożego)
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, ujęte ramą utworzoną ze zwróconych ku sobie par wolut. U spodu tablicy herb z labrami, zwieńczony klejnotem w postaci hełmu w koronie i zbrojnej nogi, o czteropolowej tarczy z herbami: Nowina, Topór, Kietlicz, Doliwa. Epitafium zwieńczone rytowanym medalionem z przedstawieniem czaszki, skrzyżowanych piszczeli i klepsydry, ujętym ornamentem roślinnym przechodzącym w woluty, zakończonym krzyżem. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / G(E)N(ER)OSO OLIM IACOBO DE WILKOWICE WIEYSKI / HEREDI IN FAŁKOWICE / SPECTATAE VIRTVTIS ET PROBITATIS VIRO / IN CLERVM IN PAVPERES IN ECCLESIAM HANC / CVI MILLE FLOREN(ORUM) IN CENSVM DONAVIT / PIA LIBERALITATE BENEFICO / CHRISTIANO OBITV AD IMMORTALEM VITAM TRANSLATO / MAESTISSIMA CONIVNX RELICTA CHATARINA DE POREMBA / MONVMENTVM HOC POSVIT/ OBIIT ANNO D(OMI)NI 1673 MENSE FEBRVARY DIE 22 / AETATIS SVAE 49.”
płyta nagrobna
Epitafium Jakuba Wiejskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Weronika ociera twarz Chrystusowi (VI stacja drogi krzyżowej)", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-weronika-ociera-twarz-chrystusowi-vi-stacja-drogi-krzyzowej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności