Święta Weronika żyła w I wieku. Według tradycji utożsamiana jest z kobietą, która otarła twarz Chrystusowi podczas drogi krzyżowej, otrzymując w ten sposób odbicie jego wizerunku na chuście. Według legendy z XII wieku św. Weronika była żoną Zacheusza i po zmartwychwstaniu przybyła do Galii, gdzie została uwięziona, a następnie uwolniona w cudowny sposób. Kult św. Weroniki początkowo związany z jej chustą rozwinął się w Rzymie, gdzie dedykowano jej jedną z kaplic w Bazylice św. Piotra. Pod koniec XV wieku do nabożeństwa drogi krzyżowej włączono szóstą stację – św. Weronika ociera twarz Chrystusowi. W ikonografii św. Weronika przedstawiana jest jako matrona w sukni i czepcu lub welonie na głowie, która w dłoniach trzyma chustę z wizerunkiem twarzy Chrystusa, tzw. veraikon.
Maria Działo, "Weronika św. ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/weronika-sw