Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w starszej, drewnianej, profilowanej, pomalowanej na czarno ramce. Pośrodku duży owalny medalion, w którym św. Apolonia ukazana w trzech czwartych postaci, zwrócona en trois quatre w prawo, z głową obróconą w lewo. Ręce zgięte w łokciach, w lewej wzniesionej trzyma obcęgi z zębem (narzędzie męki); prawa dłoń złożona na piersi. Twarz pełna, okolona jasnymi włosami. Na głowie otwarta korona, z tyłu głowy nimb. Ubrana w ciemnoniebieską suknię z dekoltem, okryta czerwoną draperią. Tło błękitne, u dołu rozbielone. Kolory intensywne, nasycone.
Wizerunek popularnej świętej, patronki wzywanej w razie bólu zębów. Obraz jest kontynuacją tradycji ludowego malarstwa na szkle.
Dostateczny.
Wizerunek św. Apolonii ukazany w owalnym medalionie, w ujęciu w trzech czwartych postaci, w lewej dłoni z obcęgami jako atrybutem.
Andrzej Włodarek, "Św. Apolonia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-apolonia-1