Obraz ufundowano jako zasuwę do ołtarza Pana Jezusa Bielańskiego w drugiej połowie XIX wieku.
Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta ujętego profilowaną i złoconą ramą ołtarza, zamkniętą u góry łukiem odcinkowym, nadwieszonym. W centrum kompozycji wyobrażono frontalnie stojącego na obłokach Chrystusa ukazującego swoje serce, adorowanego przez anioły. Zbawiciel ma lekko pochyloną głowę w lewo. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą zaś wskazuje na płonące na środku piersi serce. Obie dłonie są przebite. Wyobrażone na piersi serce na tle jasnych promieni otacza korona cierniowa. Z rany oraz u góry serca widać wydobywające się płomienie. Twarz Chrystusa jest pociągła. Otaczają je długie brązowe włosy opadające puklami na ramiona oraz brązowa broda. Twarz Zbawiciela charakteryzuje się wysokim czołem, długim, wąskim nosem i wydatnymi ustami. Chrystus szeroko otwartymi ciemnymi oczami wpatruje się w widza. Jego głowę otacza złocista poświata. Ubrany jest w luźną, turkusową tunikę przewiązaną w pasie i narzucony na ramiona czerwony płaszcz podbity ciemną ochrą, którego prawa poła przerzucona jest przez lewe przedramię. Zbawiciel został ukazany na jasnoochrowym tle. Po obu stronach na obłokach widać czterech adorujących Jezusa uskrzydlonych aniołów. Dwaj z przodu klęczą, a dwaj z tyłu stoją. Ubrani są w luźne szaty w pastelowych, przygaszonych kolorach.
Obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bulowicach wpisuje się w szereg popularnych przedstawień ukazujących stojącego Chrystusa, który prezentuje swe Boskie Serce. Popularność kultu tego wizerunku związana była z obietnicami, jakie złożył Zbawiciel podczas wizji jakie miała św. Małgorzata Maria Alacoque w latach 1673-1675 oraz praktyką nabożeństw pierwszych piątków. Bez wątpienia ważny punkt odniesienia dla diecezji krakowskiej stanowiła stojąca rzeźba Najświętszego Serca Pana Jezusa, umieszczona w retabulum kaplicy Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Krakowie, przywieziona z Włoch przez kardynała Jana Puzynę w 1901 roku. Podobne przedstawienie co w Bulowicach, aczkolwiek bez adorujących aniołów z przełomu XIX i XX wieku znalazło się w ołtarzu w kaplicy bocznej w Osieku, ołtarzu bocznym w kościele parafialnym w Radziechowach. Przedstawienie z Bulowic mogło być także wzorowane na licznych ilustracjach w książkach i obrazkach dewocyjnych oraz drukach ulotnych ukazujących w ten sposób Boskie Serce Jezusa (np. F.S. Hattler, Dom Serca Jezusowego. Czytania nabożne dla wszystkich stanów z 122 ilustracyami i ośmiu obrazkami kolorowymi", Mikołów-Warszawa 1905).
Dobry. Ostatnia konserwację przeprowadzono na początku XXI wieku
F.S. Hattler, Dom Serca Jezusowego. Czytania nabożne dla wszystkich stanów z 122 ilustracyami i ośmiu obrazkami kolorowymi", Mikołów-Warszawa 1905, il. s. 1, il. s. 18, s. 38, 160 a;
J. Czerwień, Zarys dziejów seminarium duchownego w Krakowie, [w:] Seminarium Duchowne w Krakowie 400-lecie, red. J. Gózdek, F. Ślusarczyk, Kraków 2001, s. 19-49;
A. Hałatek, B. Jania, Świątynie Osieka, Osiek 2008, s. 22.
Obraz ufundowano jako zasuwę do ołtarza Pana Jezusa Bielańskiego w drugiej połowie XIX wieku. Przedstawienie reprezentuje popularne wizerunki o tym temacie licznie powstające na przełomie XIX i XX wieku.
ks. Szymon Tracz, "Najświętsze Serce Jezusa", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/najswietsze-serce-jezusa-26