Obraz „Modlitwa w Ogrójcu” został wykonany w drugiej połowie XX wieku. Pierwotnie znajdował się w innym obramowaniu, o czym świadczy niedopasowanie wielkości obrazu do ramy.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Modlitwę w Ogrójcu. Chrystus ukazany jest w pozycji klęczącej, zwrócony w swoją prawą stronę ze splecionymi dłońmi, którymi podpiera podbródek. Twarz ujęta z lewego profilu, podłużna z dużymi oczami i długim nosem, okolona ciemną brodą. Pasma włosów spływają na lewe ramię i plecy, a głowę otacza świetlisty nimb. Chrystus ubrany jest w jasnobrązową suknię i ciemnoniebieski płaszcz. W tle po prawej stronie widok na Golgotę z trzema krzyżami. Kolorystyka ciemna z przewagą koloru ciemnoniebieskiego i ciemnej zieleni.
Modlitwa w Ogrójcu została opisana w Ewangeliach św. Mateusza, św. Marka i św. Łukasza (Mt 26, 36-46; Mk 14, 32-42; Łk 22, 39-46). Chrystus zabierając ze sobą Piotra, Jakuba i Jana poszedł do ogrodu Getsemani, skąd oddalił na modlitwę. Wydarzenie to szczegółowo opisał św. Łukasz: „Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną: towarzyszyli Mu także uczniowie. Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: «Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie». A sam oddalił się od nich na odległość jakby rzutu kamieniem, upadł na kolana i modlił się tymi słowami: «Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!» Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i umacniał Go. Pogrążony w udręce jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię. Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku. Rzekł do nich: «Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie»” (Łk 22, 39-46). Wizerunki wydarzeń w Ogrójcu pojawiły się już w IV wieku, ale większą popularność zyskały w XIV wieku, wraz z rozwojem cyklów pasyjnych na poliptykach. W XVI wieku temat Modlitwy w Ogrójcu stał się samodzielnym przedstawieniem. Scena ukazywana była w trzech planach: ze śpiącymi uczniami, modlącym się Chrystusem, a także zbliżającym się Judaszem z żołnierzami. Od XVII wieku scenę tę ukazuje się w nocy, jako nokturn. Coraz częściej też redukując postacie apostołów i Judasza z żołnierzami i pozostawiając na modlitwie samotnego Chrystusa. Ostatni etap rozwoju przedstawienia miał za zadanie podkreślić osamotnienie Jezusa podczas modlitwy w Ogrójcu, będąc zapowiedzią jego opuszczenia podczas męki. Tak zredukowana scena jest również jednym z najpopularniejszych rodzajów tego przedstawienia w XX i XXI wieku.
Obraz „Modlitwa w Ogrójcu” został wykonany w drugiej połowie XX wieku.
Maria Działo, "Modlitwa w Ogrójcu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/modlitwa-w-ogrojcu-4