Całopostaciowa, pełnoplastyczna figura przedstawia Chrystusa Zmartwychwstałego zwróconego na wprost i stojącego w kontrapoście na czworobocznej, profilowanej podstawie. Owalną twarz charakteryzują delikatne rysy i krótki zarost. Długie, brązowe włosy opadają na ramiona. Nagie ciało Jezusa o uwydatnionej muskulaturze i podkreślonej linii żeber osłania białe perizonium przewiązane na biodrach i spięty na prawym ramieniu obszerny, rozwiany czerwony płaszcz o żółtym podszyciu. Na dłoniach, stopach i prawym boku widoczne ślady ran. Prawa, zgięta i odchylona w bok ręka jest uniesiona w geście błogosławieństwa, lewą Jezus podtrzymuje złocony drzewiec czerwonej chorągwi. Głowę okalają wiązki złotych promieni.
Figura Zmartwychwstałego przedstawia powstałego z grobu, triumfującego Chrystusa. Tradycyjnie przesłonięty jest czerwonym płaszczem, który wskazuje na jego męczeństwo, chorągiew zaś jest symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Figura używana jest w procesji rezurekcyjnej, a następnie stawia się ją na ołtarzu po lewej stronie, gdzie znajduje się do czasu obchodów święta Wniebowstąpienia Pańskiego. Prezentowana rzeźba przejawia wpływy plastyki XVIII wieku m.in. w sposobie opracowania odsłoniętych partii sylwetki Jezusa z subtelnie zaznaczoną anatomią. Pewne uproszczenia, sztywność pozy czy zaburzenia proporcji, zwłaszcza w sposobie fałdowania płaszcza, są efektem wpływów sztuki ludowej.
Dobry.
Znajdująca się w kościele parafialnym figura Chrystusa Zmartwychwstałego powstała prawdopodbnie na przełomie XVIII i XIX wieku. Tego typu wizerunki Chrystusa używane są w związku z obchodami święta Wielkanocy.
Paulina Chełmecka, "Chrystus Zmartwychwstały", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-zmartwychwstaly-22