Trójca Święta z Wszystkimi Świętymi
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.
Zdjęcie nr 12: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.

Trójca Święta z Wszystkimi Świętymi

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
chrzanowski
Gmina
Babice
Miejscowość
Babice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Babice
Parafia
Wszystkich Świętych
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/00421
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
deska, farba olejna
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz umieszczono na zasuwie ołtarza najprawdopodobniej w drugiej połowie XVIII wieku, tuż po wykonaniu retabulum i umieszczeniu go w świątyni.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z uskokiem. Wielopostaciowa kompozycja podzielona jest na cztery sfery ujmujące kolejne grupy świętych oraz usytuowaną w najwyższej części obrazu, Trójcę Świętą. Na pierwszym planie pas szaro-błęktinych obłoków, powyżej grupa świętych. Pośrodku, na pierwszym planie znajduje się sylwetka papieża w złotej kapie, mitrze na głowie i z ferulą w lewej ręce. Po lewej stronie jest arcybiskup w sutannie, rokiecie, kapie i paliuszu na ramionach, na głowie ma infułę, a w ręce krzyż patriarchalny, po prawej zaś stronie biskup z pastorałem z dłoni. W głębi, w tłumie świętych można rozpoznać św. Kazimierza w stroju i mitrze książęcej, z białą lilią w rękach, św. Jana Kantego w todze profesorskiej czy św. Stanisława Kostkę o młodzieńczych rysach, w sutannie. W wyższym poziomie, po lewej stronie jest grupa apostołów m.in. Piotr z kluczami, Paweł z mieczem i Andrzej z krzyżem w kształcie litery „X” , po prawej święte dziewice i męczennice – Katarzyna Aleksandryjska z kołem czy Barbara z kielichem. Powyżej, pomiędzy obłokami niezidentyfikowani święci oraz postaci stojącej Marii oraz Jana Chrzciciela w melocie. U szczytu pola obrazowego Trójca Święta siedząca na pasie obłoków, pośród których są uskrzydlone główki anielskie. Jasna, pastelowa kolorystyka, z przewagą rozbielonych szarości, błękitów i różów. Miękki, delikatny modelunek światłocieniowy.

Zarys problematyki artystycznej

Znajdujące się na zasuwie ołtarza głównego malowidło ukazuje Trójcę Świętą wraz ze Wszystkimi Świętymi. Pod względem ikonograficznym tematykę Wszystkich Świętych wiąże się z wielofigurowymi scenami wyobrażającymi grupy postaci biblijnych i świętych adorujących Boga przedstawionego jako Tron Łaski bądź Trójca Święta. Ów wzorzec wywodzi się z wizji Apokalipsy św. Jana (Ap 5, Ap 7). Obraz podzielony jest trójstrefowo, gdzie w najniższej ukazana jest grupa świętych, pośród których wyróżniają się sylwetki papieża, arcybiskupa i biskupa. Wyżej w części środkowej ukazana jest grupa świętych mężczyzn ze św. Piotrem z kluczami do bram niebios oraz św. Pawłem i św. Andrzejem z narzędziami męczeństwa. Grupę niewiast reprezentują św. Barbara z kielichem eucharystycznymi i Katarzyna z kołem, którym ją łamano oraz gałązkami palmowymi symbolizującymi śmierć męczeńską. W ostatniej, poprzedzającej Trójcę Świętą strefie ukazani są prorocy starotestamentowi oraz Maria i św. Jan Chrzciciel tworzący tzw. grupę Deesis – orędowników ludzkości.
Cechy stylowe obrazu przejawiające się m. in. sposobem opracowania rysów twarzy oraz draperii strojów pozwalają datować malowidło na drugą połowę XVIII wieku i powiązać go z warsztatem prowincjonalnym.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, widoczne spękania warstwy malarskiej zwłaszcza przy górnej krawędzi obrazu.

Literatura

- Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, z. 4: Powiat chrzanowski, Warszawa 1952, s. 4-5.

- Wszyscy Święci [w:] Seibert Jutta, Leksykon sztuki chrześcijańskiej. Tematy, postacie, symbole, Kielce 2007, s. 367.

Streszczenie

Przejawiający cechy stylowe doby baroku obraz ukazuje ikonograficzne przedstawienie Wszystkich Świętych adorujących Trójcę Świętą, temat odnoszący się do wezwania kościoła w Babicach.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Biała karta WUOZ z 1995 r.
Ikonografia i negatywy fotograficzne: Archiwum PSOZ w Katowicach, nr 32705.
Inwentarz kościoła parafialnego w Babicach, 1982 (autor powołuje się na wcześniejsze źródła).
Kronika parafii babickiej (wpisy od końca XIX w. do 1966 r.), przechowywana na probostwie.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Dzwonnica parawanowa, murowana z cegły i tynkowana, trójosiowa, dwukondygnacyjna ze zwieńczeniem. Usytuowana na niewielkim wzniesieniu, w południowej części muru otaczającego kościół. Od południowego wschodu prowadzą do niej schody, otoczone murem. Dolna kondygnacja na wysokim cokole, jednoprzelotowa z usytuowanym na osi, zamkniętym półkoliście otworem przejściowym, umieszczonym w prostokątnej płycinie. Na jego osi w fasadzie południowej, muszla palmetowa. Osie skrajne z analogicznymi płycinami, w których umieszczono zamknięte półkoliście, głębokie nisze o profilowanych krawędziach. W elewacji od strony kościoła skrajne osie z prostokątnymi płycinami, po prawej, usytuowana niewielka przybudówka kryta dachem pulpitowym, z okratowanym otworem okiennym w przyziemiu. Wąskie elewacje boczne artykułowane prostokątnymi płycinami. Kondygnacja zamknięta bogato profilowanym, wydatnym gzymsem przełamującym się na bocznych krawędziach budynku. Kondygnacja druga trójprzelotowa z umieszczonymi w osiach, zamkniętymi półkoliście otworami, w miejscu których zamontowane dzwony. Elewacje południowa i północna artykułowane za pomocą pilastrów o kapitelach impostowych, łączących się z gzymsem koronującym. Zwieńczenie w kształcie łuku kotarowego o ściętym wierzchołku, z umieszczonym w jego centrum otworem o formie czwórliścia. Całość zwieńczona metalowym krzyżem. Gzymsy oddzielające kondygnacje oraz zwieńczenie kryte blachą. Tynk szary, zróżnicowany kolorystycznie bielą użytą w celu podkreślenia detalu architektonicznego.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Ambona umieszczona na północnej ścianie, drugiego od prezbiterium przęsła nawy, przy lewym ramieniu transeptu. Ambona formie pięciobocznego kosza ze stożkowatą podstawą, zapleckiem i baldachimem zwieńczonym pełnoplastyczną rzeźbą archanioła dmącego w trąbę. Dostępna od wschodu – prowadzą do niej wysokie, trójdzielne schody z drewnianą balustradą. Dodatkowe drzwi znajdują się w ścianie północnej nawy, na prawo i nieco poniżej zaplecka. Stożkowata podstawa z polami dekorowanymi płaskorzeźbionymi, złoconymi rombami oddzielona od kosza za pomocą bogato profilowanego gzymsu. Kosz artykułowany za pomocą złoconych kolumienek na wolutowych postumentach, dźwigających odcinki niepełnego belkowania. W polach prostokątne płyciny o podciętych schodkowo podstawach zwieńczone łukiem nadwieszonym. W nich płaskorzeźbione przedstawienia od lewej: św. Jana z orłem piszącego piórem w księdze, stojącego na tle Golgoty, poniżej prostokątna tablica o ściętych narożach z napisem „Św(ięty) JAN”; św. Łukasza z piórem, kałamarzem i zamkniętą księgą w rękach, u jego stóp uskrzydlona głowa wołu, poniżej tablica z napisem „Św. ŁUKASZ”; Chrystusa siewcy ukazanego na tle pejzażu, poniżej tablica z monogramem „IHS”; św. Marka z księgą i piórem, uskrzydlony lew u jego stóp, poniżej tablica z napisem: „Św. MAREK”; św. Mateusza z piórem i księgą w ręku i klęczącym aniołem u jego stóp, poniżej tablica z napisem „Św(ięty) MATEUSZ”. Powyżej, w partiach fryzu analogiczne tablice z napisem „KTO JEST / Z BOGA / SŁÓW / BOŻYCH / SŁUCHA”. Kosz zwieńczony profilowanym gzymsem. Zaplecek ujęty pilastrami o kanelurowanych trzonach, w jego polu płycina w kształcie stojącego prostokąta o ściętych łukowato, wklęsłych narożach. W jej centrum płaskorzeźbione skrzyżowane tablice Dziesięciu Przykazań na srebrzonych obłokach, otoczone złoconymi promieniami. Baldachim czworoboczny zamknięty profilowanym gzymsem, pod którym podwieszona kotara z lambrekinem. Podniebie malowane na błękitny kolor z nałożoną w centrum, płaskorzeźbioną gołębicą Ducha Świętego w glorii. W zwieńczeniu ustawiona na wolutowym, rozczłonkowanym postumencie figura archanioła z trąbą. Rzeźba pełnoplastyczna, złocona, polichromowana. Postać wygięta łukowato, w prawej ręce wzniesionej ku górze trzyma długą trąbę. Lewej ręki brak. Anioł ubrany w długie, rozwiane, miękko układające się szaty przepasane sznurem. Twarz podłużna z wydatnymi policzkami, małym wystającym podbródkiem i dużymi, niebieskimi oczyma. Włosy sięgające ramion, kręcone, koloru brązowego. Schody drewniane, trójdzielne z drewnianą balustradą zdobioną płycinami, w których nałożone, złocone aplikacje z silnie przestylizowanego akantu. Poręcz złocona zakończona niewielką wolutą. Ambona malowana na kremowo, ze złoceniami w partiach ornamentów, załomach elementów architektonicznych oraz na szatach postaci.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Scena figuralna, dymaniczna. Prawą część obrazu zajmuje postać zwróconego niemal profilem w prawo Anioła Stróża w wydatnym wykroku i o pochylonej sylwetce. Prawą ręką przygarnia do siebie dziecko, lewą, wzniesioną, ciska piorunem. Przedstawiony, jako młody, atletycznie zbudowany młodzieniec, z twarzą ukazaną z profilu, włosy krótkie, mocny kark. Ubrany w niebieską, przepasaną sznurem, szatę z krótkimi rękawami oraz obfity jasno-różowy, bogato sfałdowany płaszcz, na stopach ma sandały wiązane rzemieniami. Z tyłu biało-szare skrzydła. Stojące na skraju przepaści, wtulone w anioła dziecko wyciąga ku niemu obie ręce. Okrągłą twarz charakteryzują dziecięce rysy oraz wzniesione ku niebu oczy. Ubrane jest w białe spodnie i tunikę sięgającą kolan przewiązaną w pasie sznurem, stopy bose. W lewym, dolnym rogu kompozycji, w przepaści wypełnionej ogniem ukazany w półpostaci diabeł. Głowę z rogami odwraca od anioła i osłania się rękami. Oczy duże, wyłupiaste, wystające zęby, duży, zakrzywiony nos; dłonie zaopatrzone w pazury. Ziemia, na której stoją postaci ciemno-brązowa, tło stanowią szaro-błękitno-żółte obłoki. Nad postacią anioła tablice Mojżeszowe. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa, stonowana. Modelunek bardzo miękki. Pod lewą stopą anioła trudna do odczytania sygnatura „Wojciech Eliasz 1854". Z tyłu napis „Malowane za staraniem / x(ędza) Wojciecha Praszkiewicza / Proboszcza w Babicach 1854 r[oku]”.
obraz
Anioł Stróż
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z tablicy inskrypcyjnej i posadowionego na niej sarkofagu z owalnym portretem zmarłej. Tablica osadzona na dwóch wolutowych, profilowanych konsolach i umieszczonych między nimi płaskich wolutach połączonych muszlą, z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANTONINA Z SZYBALSKICH ŁĄCKA / WŁAŚCICIELKA LIPOWCA / zacna obywatelka wzorowa żona, najczulsza matka opiekunka ubogich, wylana dla przyjaciół / zmarła dnia 10/6 1888 w 90 roku życia. / Prosi o westchnienie do Boga." Sarkofag oparty na dwóch lwich łapach i postumencie pośrodku, wybrzuszony, ujęty liśćmi akantu, zwieńczony spłaszczoną trójkątną pokrywą z liściastymi akroterionami na bokach i trójkątnym cokolikiem z dwiema wolutkami z palmetką, zwieńczoną krzyżem. Na sarkofagu owalny medalion otoczony kartuszem z liści z portretem zmarłej. Kobieta przedstawiona jest frontalnie, w popiersiu. Ubrana w ciemno-zieloną pelerynę oraz biały czepiec zawiązywany zieloną kokardą. Tło jednolicie złocone.
płyta nagrobna
Epitafium Antoniny Łąckiej
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z wysokiego cokołu z inskrypcją i wspartego na nim sarkofagu nakrytego tkaniną z portretem. Sarkofag stoi na trzech niewielkich nóżkach, zdobionych podwójnymi ustawionymi przeciwstawnie wolutami. Ma kształt równoramiennego trapezu, z dekorowaną perełkowaniem płyciną pośrodku i osadzonym w jej centrum, malowanym na owalnej, złoconej blasze portretem zmarłego. Zwieńczenie w kształcie łuku wklęsło-wypukłego, dekorowane złoconymi wolutami zakończonymi liśćmi akantu liściastymi wolutami w funkcji akroterionów oraz narzuconą nań, udrapowaną, białą tkaniną. Pośrodku owalny obraz w złoconej ramie naśladującej węża pożerającego własny ogon. Zmarły przedstawiony w popiersiu, z ciałem w trzech czwartych zwróconym w lewo. Ubrany w ciemny strój z wysokim kołnierzem. Tło jednolicie złocone. Na cokole, wspartym na dwóch piramidalnych konsolach ryta i złocona inskrypcja "FRANCISZKOWI ŁĄCKIEMU / KTÓRY DO ZASŁUG, I CNÓT OBYWATELSKICH, / ŁĄCZYŁ DOBROCZYNNOŚĆ. / A TEY BŁOGI WPŁYW DOSIĘGNĄŁ WIELU. / W WIEKU LAT 54 D(NIA) 15 WRZEŚNIA 1844. R(OKU) ZMARŁEMU."
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Łąckiego
Zdjęcie nr 1: Przyścienne, architektoniczne, kamienne epitafium przy południowej, zewnętrznej ścianie kościoła, na lewo od kruchty. Osadzone jest na wysokim, prostopadłościennym cokole z nieobrobionego ciosu wapiennego. Na nim, mniejszy, dwudzielny marmurowy cokół artykułowany parą ostrosłupowych impostów wspierających gzyms, na którym osadzona para pilastrów z wyłamującym się ponad nimi gzymsem wieńczącym. Część środkowa, zwierająca tablice epitafijną, ujęta jest parą pilastrów o kapitelach toskańskich wspierających wysoki fryz i gzyms w formie nadwieszonego łuku półkolistego. Uskokowe zwieńczenie w kształcie leżącego prostokąta ujmuje para spływów wolutowych i nakrywa niski, trójkątny przyczółek. Pole cokołu epitafium zdobi okrągła rozeta. Płycina z tablicą epitafijną ma kształt stojącego prostokąta o wciętych schodkowo do wewnątrz narożach. W polu znajduje się inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / JÓZEFA SANOCKA / NAJCZULSZA I NAJPRZYWIĄZAŃ/SZA CÓRKA WZOROWA ŻONA. OPIE/KUNKA SIEROT I UBOGICH PEŁNA / NAJSZLACHETNIEJSZYCH PRZY/MIOTÓW DUSZY I SERCA, GORĄCO / KRAJ MIŁUJĄCA OBYWATELKA. / ZMARŁA W LIPOWCU 12GO MARCA / 1882 R(OKU) W WIEKU LAT 65, OSIERO/CIWSZY NIEUTULONYM W ŻALU / MATKĘ I MĘŻA / PROSI O WESTCHNIENIE / DO BOGA”. W środku fryzu znajduje się okrągły medalion z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłej zwróconej w trzech czwartych w lewo. Zaokrągloną twarz zmarłej charakteryzują łagodne, pełne rysy starszej kobiety. Spod osłaniającego głowę czepca opadają na policzek dwa loki.
płyta nagrobna
Epitafium Józefy Sanockiej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Trójca Święta z Wszystkimi Świętymi", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/trojca-swieta-z-wszystkimi-swietymi

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności