Obraz sprawiony do ołtarza wykonanego w 1864 roku.
Obraz dostosowany do formy zwieńczenia ołtarza, w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych bokach i zamkniętego łukiem półpełnym nadwieszonym. Na tle pustynnego krajobrazu i błękitnego nieba pośrodku kompozycji przedstawiona frontalnie młoda kobieta klęcząca na prawym kolanie na skale, z drugą nogą wyprostowaną; ręce ugięte w łokciach z dłońmi złożonymi do modlitwy na wysokości piersi. Twarz młoda, pełna, o regularnych, delikatnych rysach, wzrok skierowany ku górze, na jasnych, pofalowanych włosach, spływających na ramiona i plecy, wieniec z różowych róż. Ubrana w białą suknię z długimi rękawami, przewiązaną w pasie; biodra okrywa czerwony płaszcz przerzucony przez prawe przedramię. W tle daleki zamglony pejzaż i niebo zasnute obłokami.
Obraz namalowany według wzoru graficznego lub malarskiego. Być może autorem jest malarz Władysław Rossowski, którego obraz o podobnej kompozycji umieszczono jako zasuwę obrazu Ukrzyżowanego Chrystusa w tym samym ołtarzu.
Dobry; zabrudzenia.
Obraz malowany olejno na płótnie, umieszczony w zwieńczeniu ołtarza bocznego, z przedstawieniem św. Rozalii. Namalowany w drugiej połowie XIX wieku przez nieokreślonego malarza małopolskiego.
Andrzej Włodarek, "Św. Rozalia", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-rozalia-7