Obraz św. Barbary z 1724 roku najprawdopodobniej pochodzi z ołtarza bocznego, który znajdował się w starym kościele, gdzie musiał funkcjonować jak zasuwa. Po jego rozebraniu wizerunek przeniesiono do nowej świątyni.
Obraz uzyskał kształt stojącego prostokąta zamkniętego trójbocznie. W centrum kompozycji ukazano w całej postaci w kontrapoście św. Barbarę, zwrócona w trzech czwartych w lewo z uniesioną i nieznacznie odchyloną głową. W prawej podniesionej wysoko ręce męczenniczka trzyma kielich z jaśniejącą hostią, zaś w lewej, opuszczonej miecz skierowany ostrzem w dół. Ma owalną, pełną twarz o jasnej karnacji i rumianych policzkach, ciemnych oczach, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w białą suknię spodnią, różową suknie wierzchnią sięgającą kolan, a w partii talii widoczny jest gorset. Na prawym ramieniu święta ma zarzucony bladoniebieski płaszcz. Nad Barbarą unosi się putto, trzymające nad jej głową wieniec. Po lewej stronie obrazu, w tle przedstawienie widoczna jest wieża z rozbudowanym krenelażem. W głębi ukazano niewielką sekwencję pejzażową.
Artysta malując obraz św. Barbary do Wieprza bez wątpienia korzystał z wcześniejszego, niezwykle popularnego, siedemnastowiecznego wzoru graficznego, za czym przemawiają nie tylko szczegóły kostiumologiczne przedstawionej świętej, ale także jej charakterystycznie uniesiona i wywinięta prawa dłoń z kielichem i jaśniejącą hostią, ukazana w bezpośredniej bliskości wieży. Nie ulega wątpliwości, iż obraz w swym ujęciu formalnym jest archaizujący poprzez ukazany strój. Aczkolwiek z z tego wzoru korzystano także później, uwspółcześniając ubiór św. Barbary, czego przykładem jest obraz męczenniczki z drugiej połowy XVIII wieku w ołtarzu bocznym, ustawionym przy południowej ścianie prezbiterium kolegiaty św. Floriana w Krakowie.
Dobry. Ostatnią konserwację obrazu przeprowadzono w 2005 roku.
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4. Miasto Kraków, cz. 8. Kleparz. Kościoły i klasztory, red. I. Rejduch-Samkowa, J. Samek, Warszawa 2000, s. 11, il. 161;
S. Klajman, Pod opieką Wszystkich Świętych, Wieprz 2018, s. 169.
Obraz św. Barbary z 1724 roku najprawdopodobniej pochodzi z ołtarza bocznego, który znajdował się w starym kościele, gdzie musiał funkcjonować jak zasuwa. Po jego rozebraniu wizerunek przeniesiono do nowej świątyni.
ks. Szymon Tracz, "Św. Barbara", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-barbara-28