Św. Agnieszka, św. Florian
Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na prostopadłościennej, profilowanej uskokowo podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe mają kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym. Na awersie znajduje się półpostaciowe przedstawienie św. Agnieszki, zwróconej w trzech czwartych w lewo, z głową lekko przechyloną na prawe ramię. Święta ukazana jest jako młoda dziewczyna o owalnej, pełnej twarzy z subtelnymi, młodzieńczymi rysami. Długie, brązowe, falowane włosy opadają swobodnie na plecy św. Agnieszki ubranej w błękitną suknię z długimi wąskimi rękawami i złotym obszyciem dekoltu. Partię bioder osłania przerzucony przez prawą rękę czerwony płaszcz. Święta spogląda na trzymanego baranka, w lewej ręce ma miecz. Jej głowę okala świetlisty nimb. Tło przedstawienia jest utrzymane w odcieniach brązu. Rewers feretronu stanowi całopostaciowy wizerunek św. Floriana. Święty stoi w delikatnym kontrapoście zwrócony na wprost. Lekko uniesiona głowa skierowana jest w trzech czwartych w lewo. Owalną twarz o delikatnych rysach młodego mężczyzny charakteryzuje krótki, jasnobrązowy zarost. Święty ma na sobie zbroję rzymskiego legionisty i spięty na lewym ramieniu czerwony płaszcz, a na głowie hełm z pióropuszem. W prawej ręce trzyma jasnobrązową chorągiew na długim drzewcu, w lewej drewniany cebrzyk, z którego wylewa się woda. W dali, po prawej stronie kompozycji, za niewielką rzeką widoczny płonący murowany budynek, po lewej kępy zarośli. Obrazy ujęte są profilowaną ramą zwieńczoną motywem korony oraz akantowych spływów, krawędzie zaś ujmują zwisy z liści laurowych. Struktura utrzymana jest w jasnym odcieniu szaro-zielonym, ornamentyka jest złocona.
Zdjęcie nr 2: Feretron w typie obrazowym osadzony na prostopadłościennej, profilowanej uskokowo podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe mają kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym. Na awersie znajduje się półpostaciowe przedstawienie św. Agnieszki, zwróconej w trzech czwartych w lewo, z głową lekko przechyloną na prawe ramię. Święta ukazana jest jako młoda dziewczyna o owalnej, pełnej twarzy z subtelnymi, młodzieńczymi rysami. Długie, brązowe, falowane włosy opadają swobodnie na plecy św. Agnieszki ubranej w błękitną suknię z długimi wąskimi rękawami i złotym obszyciem dekoltu. Partię bioder osłania przerzucony przez prawą rękę czerwony płaszcz. Święta spogląda na trzymanego baranka, w lewej ręce ma miecz. Jej głowę okala świetlisty nimb. Tło przedstawienia jest utrzymane w odcieniach brązu. Rewers feretronu stanowi całopostaciowy wizerunek św. Floriana. Święty stoi w delikatnym kontrapoście zwrócony na wprost. Lekko uniesiona głowa skierowana jest w trzech czwartych w lewo. Owalną twarz o delikatnych rysach młodego mężczyzny charakteryzuje krótki, jasnobrązowy zarost. Święty ma na sobie zbroję rzymskiego legionisty i spięty na lewym ramieniu czerwony płaszcz, a na głowie hełm z pióropuszem. W prawej ręce trzyma jasnobrązową chorągiew na długim drzewcu, w lewej drewniany cebrzyk, z którego wylewa się woda. W dali, po prawej stronie kompozycji, za niewielką rzeką widoczny płonący murowany budynek, po lewej kępy zarośli. Obrazy ujęte są profilowaną ramą zwieńczoną motywem korony oraz akantowych spływów, krawędzie zaś ujmują zwisy z liści laurowych. Struktura utrzymana jest w jasnym odcieniu szaro-zielonym, ornamentyka jest złocona.

Św. Agnieszka, św. Florian

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Oświęcim
Miejscowość
Poręba Wielka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Bartłomieja Apostoła
Kościół
Św. Bartłomieja Apostoła
Miejsce przechowywania
kruchta kościoła
Identyfikator
DZIELO/13284
Kategoria
feretron
Ilość
1
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Opis

Feretron w typie obrazowym osadzony na prostopadłościennej, profilowanej uskokowo podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe mają kształt stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym.
Na awersie znajduje się półpostaciowe przedstawienie św. Agnieszki, zwróconej w trzech czwartych w lewo, z głową lekko przechyloną na prawe ramię. Święta ukazana jest jako młoda dziewczyna o owalnej, pełnej twarzy z subtelnymi, młodzieńczymi rysami. Długie, brązowe, falowane włosy opadają swobodnie na plecy św. Agnieszki ubranej w błękitną suknię z długimi wąskimi rękawami i złotym obszyciem dekoltu. Partię bioder osłania przerzucony przez prawą rękę czerwony płaszcz. Święta spogląda na trzymanego baranka, w lewej ręce ma miecz. Jej głowę okala świetlisty nimb. Tło przedstawienia jest utrzymane w odcieniach brązu.
Rewers feretronu stanowi całopostaciowy wizerunek św. Floriana. Święty stoi w delikatnym kontrapoście zwrócony na wprost. Lekko uniesiona głowa skierowana jest w trzech czwartych w lewo. Owalną twarz o delikatnych rysach młodego mężczyzny charakteryzuje krótki, jasnobrązowy zarost. Święty ma na sobie zbroję rzymskiego legionisty i spięty na lewym ramieniu czerwony płaszcz, a na głowie hełm z pióropuszem. W prawej ręce trzyma jasnobrązową chorągiew na długim drzewcu, w lewej drewniany cebrzyk, z którego wylewa się woda. W dali, po prawej stronie kompozycji, za niewielką rzeką widoczny płonący murowany budynek, po lewej kępy zarośli.
Obrazy ujęte są profilowaną ramą zwieńczoną motywem korony oraz akantowych spływów, krawędzie zaś ujmują zwisy z liści laurowych. Struktura utrzymana jest w jasnym odcieniu szaro-zielonym, ornamentyka jest złocona.

Zarys problematyki artystycznej

Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek św. Agnieszki. Należała ona do grona pierwszych męczenników za wiarę żyjących na przełomie III i IV wieku. Wywodziła się z rzymskiej arystokracji, niezainteresowana licznymi propozycjami małżeństwa twierdziła, iż swoje serce oddała już pewnemu wybrankowi. Gdy odrzuciła syna prefekta Semproniusza wydano na nią wyrok śmierci, który został zmieniony na umieszczenie w domu publicznym. Agnieszka zrażała jednak mężczyzn swą nieprzystępnością i uporem. W końcu miała zginąć na stosie, który jednak nie zapłonął. Ostatecznie dwunastoletnia Agnieszka została ścięta mieczem 21 stycznia na stadionie Domicjana. Kult św. Agnieszki istniał już w IV wieku, w miejscu jej męczeństwa wzniesiono kościół Sant’Agnese in Agone. Obecnie miejsce, w którym znajduje się ta przebudowana przez znakomitego architekta barokowego Francesca Borrominiego świątynia, nosi nazwę Piazza Navona. Święta Agnieszka bywa ukazywana z mieczem w dłoni, odnoszącym się do jej śmierci męczeńskiej, jednak głównym atrybutem świętej jest symbolizująca czystość owieczka lub nawiązujący do jej imienia (łac. agnus) baranek. Poświęcone w dniu wspomnienia św. Agnieszki 21 stycznia w Rzymie dwa baranki ofiarowywane są papieżowi, z ich wełny tkane są paliusze.
Na rewersie feretronu znajduje się wizerunek św. Floriana żyjącego na przełomie III i IV wieku w Ceti (obecnie Dolna Austria). Jako młodzieniec został powołany do rzymskiej armii dowodzonej przez cesarza Dioklecjana, wielkiego prześladowcy chrześcijan. W 304 roku Florian miał wstawić się za ciemiężonymi legionistami chrześcijańskimi, za co poniósł męczeńską śmierć utopiony w rzece Enns. Ukazany pośród obłoków, w zbroi rzymskiego legionisty, święty w lewej dłoni trzyma niewielki cebrzyk, z którego wylewa wodę na płonący dom. Atrybut ten odnosi się do legendy, wedle której miał jednym wiadrem ugasić pożar płonącej wsi. Święty Florian patronuje zawodom związanym z ogniem - strażakom, hutnikom, kominiarzom, piekarzom czy garncarzom. W 1436 roku ustanowiono go jednym czterech głównych patronów Królestwa Polskiego.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Jeden z noszonych podczas procesji w kościele w Porębie Wielkiej feretronów zawiera wizerunek patronującej m.in. zaręczonym i młodym parom św. Agnieszki. Na rewersie natomiast przedstawiony został chroniący społeczność wiejską przed niebezpieczeństwem pożaru św. Florian.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Agnieszka św.
Agnieszka św.
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Florian św.
Florian św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna z baldachimem. Kosz czworoboczny o ściętych narożach, lekko wybrzuszony w górnej części. W polach płyciny utworzone z ornamentu rocaille oraz podwieszone festony roślinne; w narożach polichromowane i złocone uskrzydlone główki anielskie. U dołu kosza ambony cztery odwrócone woluty. Zaplecek ujęty pilastrami o gładkich trzonach z wolutami i festonami w górnej części oraz uszami utworzonymi z rocaille'ów. W zaplecku dwuskrzydłowe drzwi. Baldachim czworoboczny w formie belkowania o wklęsło-wypukłej linii z podwieszonym lambrekinem. W zwieńczeniu srebrzona gołębica Ducha Świętego na tle obłoków oraz glorii promienistej. Struktura malowana w odcieniach bieli i różu; ornamenty złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona na czworobocznej, profilowanej, zwężającej się ku górze stopie. Niewysoki trzon jest w formie kanelurowanego trzonu czworobocznego filara. Powyżej wąski, puklowany nodus, nad nim jest wklęska ujęta od góry pierścieniem z motywem astragalu. W górnej partii przybiera formę rozszerzającej się, profilowanej i zrobionej motywem rozetek profitki o wywiniętej na zewnątrz krawędzi zdobionej motywem lancetowatych liści. Misa chrzcielnicy przybiera formę owalnej wazy o lekko spłaszczonym brzuścu ujętym parą wolutowych imadeł. U ujętego wałkiem wylewu podwieszony w dwóch miejscach rodzaj festonu z liści laurowych. Pokrywa zwieńczona kompozycją liści i pary wolut wspierających kulę z krzyżem. Struktura chrzcielnicy marmoryzowana w odcieniach szarości, ornamentyka złocona i srebrzona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Malowidło w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym, obwiedzione niebiesko-czerwono-złotą bordiurą ze stylizowanych motywów roślinnych, przedstawia scenę Bożego Narodzenia. W środku kompozycji została ukazana Święta Rodzina. Klęczącą po lewej stronie Marię przedstawiono z profilu. Matka Boska ma pociągłą twarz o jasnej karnacji i półdługie ciemne włosy nakryte białą chustą. Odziana jest w jasną szatę spodnią i długi niebieski płaszcz. W dłoniach trzyma Dzieciątko Jezus, przedstawione frontalnie w białej pieluszce na biodrach, z jasnymi kręconymi włosami i uniesionymi w górę rękami, nad głową promienie świetlistej glorii. Po prawej stronie kompozycji klęczy Józef, ukazany z profilu, o szczupłej twarzy okolonej zarostem, długim, prostym nosie, długich siwych włosach. Odziany w szarą tunikę i zielony płaszcz spięty pod szyją. Józef rozkłada ręce w geście adoracji. Po lewej stronie za Matką Boską znajduje się dwóch klęczących pasterzy oraz jeden stojący z dzieckiem na rękach. Pasterze mają długie włosy, odzienia skórzane oraz tuniki, a przez ramię przewieszone bukłaki i sakwy. U stóp pasterza na pierwszym planie znajduje się owca, laska pasterska oraz kapelusz. Pomiędzy Józefem a Marią żłóbek z sianem i białą chustą, a przed żłóbkiem owca. Po prawej stronie za Józefem przedstawiono wołu i osła zwróconych w stronę Dzieciątka. Nad Świętą Rodziną znajdują się dwie uskrzydlone główki anielskie, a pomiędzy nimi gwiazda, której światło tworzy glorię otaczającą Marię, Józefa i Jezusa. W tle ściana z prześwitem okiennym, fragment drewnianego stropu oraz nocny pejzaż po prawej stronie.
polichromia ścienna
Boże Narodzenie
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie nieregularnego koła przedstawia całopostaciowy wizerunek Chrystusa Zmartwychwstałego stojącego frontalnie, w kontrapoście, w lewej ręce trzymającego chorągiew paschalną, z prawą uniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz jest szczupła, pociągła, o wysokim czole, delikatnie rzeźbionych rysach i wystających kościach policzkowych, niewielkich oczach zwróconych ku górze, prostym nosie i rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Jezus ubrany jest w czerwony płaszcz ze złotą lamówką, odsłaniający tors, zapięty na piersi, opadający na ramiona i plecy, zarzucony z przodu na lewe przedramię, przesłaniając partie nóg. Ciało jest szczupłe, o delikatnym modelunku z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Obrazy cyklu stacji drogi krzyżowej mają kształt stojących prostokątów. Charakteryzują je wielopostaciowe, zdynamizowane, wielofiguralne kompozycje najczęściej osadzone na tle pejzażu lub architektury. Malowidła cechuje stosunkowo plastyczny modelunek postaci – fizjonomii, muskulatury, draperii. Proporcje sylwetek oraz ich upozowanie są poprawnie uchwycone. Kolorystyka obrazów jest żywa, nasycona, o stosunkowo szerokiej gamie barw. Obrazy ujmują drewniane, profilowane, polichromowane ramy w odcieniu ciemnej czerwieni z dodatkiem złoceń, ze zwieńczeniem o linii wklęsło-wypukłej, mieszczącym łaciński, majuskułowy numer stacji pod złoconym krzyżem. W dolnej części białe pole o kształcie prostokąta mieszczące nazwy poszczególnych stacji.
obraz
Droga krzyżowa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujętego profilowaną, złoconą ramą. W centrum półpostać Chrystusa zwróconego frontalnie z głową przechyloną na prawe ramię oraz dłońmi skrzyżowanymi i związanymi w nadgarstkach. Twarz pociągła, szczupła, o wyraźnych rysach wydobytych modelunkiem, okolona krótkim zarostem oraz długimi włosami opadającymi na ramiona, odsłaniającymi lewe ucho. Na głowie płaskorzeźbiona, złocona korona cierniowa. Tors odkryty, o silnym modelunku światłocieniowym wydobywającym linię żeber i piersi. Na ciele zaznaczone ślady męki broczące krwią. Na ramiona narzucony płaskorzeźbiony, złocony płaszcz podtrzymywany z przodu. W lewej dłoni Jezus trzyma płaskorzeźbioną, złoconą trzcinę. Postać ujęta jest płaskorzeźbioną, złoconą glorią promienistą na jednolitym, jasnoniebieskim tle.
obraz
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Agnieszka, św. Florian", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-agnieszka-sw-florian

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności