Rzeźba najprawdopodobniej stanowiła pierwotnie cześć alabastrowego ołtarza, bądź nagrobka lub epitafium.
Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.
Sposób wykonania rzeźby oraz jej proporcje zdradzają rękę wprawnego kamieniarza, który z pietyzmem w miękkim alabastrze odkuł wiele precyzyjnych detali twarzy, czy też stroju, jak np. przepasującą biodra wstążkę. Szczególnie na uwagę zasługuje sposób kształtowania piersi okrytych prawie że przeźroczystą tkaniną. Niestety uszkodzenia w partii rąk i pozbawienie przedstawienia atrybutu uniemożliwia jednoznaczną interpretację.
Brak rąk oraz atrybutu, o czym może świadczyć uszkodzenie powyżej prawego kolana.
Sposób wykonania rzeźby ukazującej zapewne personifikację z końca XVI wieku oraz jej proporcje zdradzają rękę wprawnego kamieniarza, który z pietyzmem w alabastrze odkuł wiele precyzyjnych detali twarzy, czy też stroju, jak np. przepasującą biodra wstążkę. Szczególnie na uwagę zasługuje sposób kształtowania piersi okrytych prawie że przeźroczystą tkaniną. Niestety uszkodzenia w partii rąk i pozbawienie przedstawienia atrybutu uniemożliwia jednoznaczną interpretację oraz jej pierwotne przeznaczenie.
ks. Szymon Tracz, "Personifikacja (?)", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/personifikacja