Personifikacja (?)
Zdjęcie nr 1: Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.
Zdjęcie nr 2: Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.
Zdjęcie nr 3: Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.
Zdjęcie nr 4: Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.
Zdjęcie nr 5: Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.

Personifikacja (?)

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Oświęcim
Miejscowość
Oświęcim
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Wniebowzięcia NMP
Identyfikator
DZIELO/24706
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
koniec XVI wieku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
alabaster
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Rzeźba najprawdopodobniej stanowiła pierwotnie cześć alabastrowego ołtarza, bądź nagrobka lub epitafium.

Opis

Przyścienna rzeźba ukazująca frontalnie młodą kobietę w całej postaci w kontrapoście umieszczona została na niskiej, czworobocznej podstawie. Postać ma lekko pochyloną głowę w lewo. Otaczają je falujące włosy spływające na plecy. Nie zachowały się ręce, które zostały ubite. Jej owalną twarz charakteryzuje wydatny nos oraz usta o pełnych wargach, a także spojrzenie skierowane w dół. Kobieta ubrana jest w zwiewną suknię przewiązaną w pasie wstążką. U dołu widać fragmenty bosych stóp.

Zarys problematyki artystycznej

Sposób wykonania rzeźby oraz jej proporcje zdradzają rękę wprawnego kamieniarza, który z pietyzmem w miękkim alabastrze odkuł wiele precyzyjnych detali twarzy, czy też stroju, jak np. przepasującą biodra wstążkę. Szczególnie na uwagę zasługuje sposób kształtowania piersi okrytych prawie że przeźroczystą tkaniną. Niestety uszkodzenia w partii rąk i pozbawienie przedstawienia atrybutu uniemożliwia jednoznaczną interpretację.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Brak rąk oraz atrybutu, o czym może świadczyć uszkodzenie powyżej prawego kolana.

Streszczenie

Sposób wykonania rzeźby ukazującej zapewne personifikację z końca XVI wieku oraz jej proporcje zdradzają rękę wprawnego kamieniarza, który z pietyzmem w alabastrze odkuł wiele precyzyjnych detali twarzy, czy też stroju, jak np. przepasującą biodra wstążkę. Szczególnie na uwagę zasługuje sposób kształtowania piersi okrytych prawie że przeźroczystą tkaniną. Niestety uszkodzenia w partii rąk i pozbawienie przedstawienia atrybutu uniemożliwia jednoznaczną interpretację oraz jej pierwotne przeznaczenie.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Przyścienna, wisząca z dostępem w formie jednobiegowych schodów od strony prezbiterium, ambona składa się z kosza, zaplecka i baldachimu. Kosz został wykonany na planie półkola ustawionego na niskim cokole z podwieszeniem w formie zbliżonej do stożka, ujętego wolutami i zakończonego wałkiem z szyszką. Jego boki podzielono pilastrami na nierówne pola, w których znajdują się płyciny z rozetami w zewnętrznych polach oraz w środkowym płaskorzeźbione przedstawienie Chrystusa siewcy na tle krajobrazu siewcy. Kosz zwieńczony został parapetem w formie gzymsu. Zaplecek ambony uzyskał formę stojącego prostokąta, ujętego lizenami ozdobionymi dekoracją geometryczną i roślinną. W polu umieszczono płaskorzeźbioną gołębicę Ducha Świętego w glorii promienistej. Baldachim wykonano na planie półkola w formie belkowania z podwieszonym lambrekinem i fryzem dekorowanym diagonalną kratownicą. Górę baldachimu opięto belkowaniem wyłamanym na dwóch osiach skrajnych. Baldachim wieńczy postument z leżącą na nim zamkniętą księgą z barankiem apokaliptycznym, stojącymi za nim dwiema tablicami Dekalogu oraz widniejącym nad nimi krzyżem w promienistej glorii. Architektura ambony została polichromowana na biało ze złoconymi profilami i ornamentyką oraz srebrzonymi detalami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba anioła jest ścięta i drążona z tyłu. Ustawiono ją na prostokątnej niskiej podstawie. Anioł ukazany został frontalnie w kontrapoście. Lewą rękę kładzie na piersi, a prawą wyciąga w bok. Ma owalną twarz o szeroko otwartych oczach, małym nosie, pełnych ustach, okoloną krótkimi, silnie kręconymi włosami. Ubrany jest w tunikę odsłaniającą prawe ramię, z rękawem na lewym ramieniu, przewiązaną w talii, odsłaniającą prawe kolano oraz płaszcz przerzucony przez lewe ramię, otaczający postać, podtrzymany z przodu na tasiemce. Bo bokach widoczne są złożone skrzydła. Rzeźba jest naturalistycznie polichromowana, a szaty i skrzydła zostały wyzłocone.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pierwszego z aniołów jest ścięta i drążona z tyłu. Postać została ustawiona frontalnie, w kontrapoście na obłoku. Głowa anioła jest skierowana w górę i obrócona w prawo. Lewą rękę ma uniesioną i odsuniętą od ciała, prawą natomiast unosi w górę. Jego twarz jest owalna, ma pełne usta, mały nos, i oczy skierowane w górę. Głowę otaczają krótkie i silnie kręcone włosy. Anioł ubrany jest w tunikę z jednym rękawem na lewej ręce, odsłaniającą ramiona oraz prawą rękę i lewe kolano. Fragment przerzuconego płaszcza widoczny jest w partii bioder. Jego skrzydła są rozłożone. Ciało zostało polichromowane w kolorze naturalnym, natomiast tunikę, płaszcz i skrzydła pozłocono. Także rzeźba drugiego anioła jest ścięta i drążona z tyłu. Ustawiony na prostokątnej, niskiej podstawie anioł w kontrapoście został ujęty frontalnie. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą ma wyciąga w bok. Jego twarz jest owalna, o szeroko otwartych oczach, małym nosie, pełnych ustach, okolona krótkimi, silnie kręconymi włosami. Ubrany jest w tunikę odsłaniającą prawe ramię, z rękawem na lewym ramieniu, przewiązaną w talii, odsłaniającą prawe kolano oraz płaszcz przerzucony przez lewe ramię, otaczający postać, podtrzymany z przodu na tasiemce. Po bokach widoczne są złożone skrzydła. Figura polichromowana jest w partiach ciała naturalistycznie, natomiast szaty i skrzydła zostały wyzłocone.
rzeźba
Anioły
Zdjęcie nr 1: Figura anioła jest ścięta i drążona z tyłu. Ustawiono ją na rzeźbionym obłoku. Anioł ujęty został frontalnie w kontrapoście, z głową zwróconą w lewo. Prawą rękę ma złożoną na piersi, a uniesioną lewą zwróconą w bok. Ma owalną twarz okoloną krótkimi, kręconymi włosami, okrągłe, niebieskie oczy, pełne usta, mały nos. Anioł ubrany jest w tunikę z szerokimi rękawami, odsłaniającą ramiona i prawe kolano. Na prawej nodze widoczny jest fragment zawiniętego płaszcza. Skrzydła anioła są złożone. Ciało zostało polichromowane naturalnie, natomiast suknia, płaszcz i skrzydła wyzłocono, a obłok posrebrzono.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Marmurowa chrzcielnica uzyskała kształt kielicha. Na sześciennym cokole ustawiono czworoboczny postument, z którego wyrasta gruszkowa tralka podtrzymująca, spłaszczoną, sferyczną czarę dekorowaną imitacją płaskiego puklowania z wywiniętym brzegiem. Blaszana pokrywa uzyskała formę trybowanej półkuli, zakończonej aplikowaną kulą z krzyżem z gołębicą Ducha Świętego. Na pokrywie znajduje się trybowana inskrypcja: „A[NNO] D[OMINI] / 1613 /10.SA/LA MIEY/SKY".
chrzcielnica
chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płytowe epitafium ścienne składa się z trzech zasadniczych części - konsoli, płyty właściwej i zwieńczenia. Całość wspiera się na prostopadłościennej konsoli mającej formę leżącego, wydłużonego prostokąta. Na niej ustawiono czworoboczną płytę z inskrypcją wspartą na dwóch trapezoidalnych nóżkach, z dłuższym bokiem u góry. Płytę przy krawędziach ozdobiono ornamentem roślinnym tworzącym dekoracyjną bordiurę. Pole w całości wypełnia napis: "Magdalenie z Ostrzeszewiczów / WRONOWSKIEY / Zmarłey dnia 8[ósme]go Maia 1823 / w Roku życia 76 / przywiązane Dzieci / nayukochańszey Matce swoiey / Pomnik ten niewygasłego żalu kładą / Przechodzących / prosząc o westchnienie do Boga za Jey / Duszę". Na płycie wsparto na okrągłych podporach, pierwotnie zdobionych aplikacjami z brązu, zwieńczenie w formie płaskiego obelisku o ściętym wierzchołku. Jego pole zdobi profilowane obramienie oraz ryta arkatura. Na szczycie znajduje się półwypukła waza. Pomiędzy podporami obelisku umieszczono wykonane z brązu litery: "D[eo] O[pitmo] M[aximo]".
płyta nagrobna
-

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa przyścienna, architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na wysokim cokole. Mensa skrzyniowa, prostopadłościenna z portatylem w formie kamiennej płytki; ustawiona na niskim cokole, o profilu wklęsło-wypukłym, profilowana. Na niej ustawiono prostopadłościenny postument, na którym stoi figura św. Antoniego Padewskiego. Święty ukazany frontalnie, w lekkim kontrapoście. Prawą rękę unosi do góry, na lewej trzyma otwartą księgę, na której stoi Dzieciątko Jezus błogosławiące świętego. Antoni jest ubrany w habit franciszkański, Dzieciątko w białą, przepasaną sukienkę. Wysoki cokół nastawy zdobią płyciny oraz dwie plakiety dekoracyjne utworzone z liści akantu i girland kwiatowych. Nastawa ołtarzowa flankowana parą zwielokrotnionych pilastrów o stylizowanych głowicach kompozytowych, wspierających odcinki belkowania zwieńczone silnie wysuniętym, profilowanym gzymsem. W polu środkowym obraz z przedstawieniem św. Aleksandra (?) w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście, ujętego w ramę z uszakami w dolnych narożach i górą o profilu wklęsło-wypukłym. Powyżej ramy rząd kampanul zbiegających się do centralnie umieszczonej woluty. Zwieńczenie bogato dekorowane, wklęsło-wypukłe, ujęte po bokach taśmami o spiralnie skręconych końcach, dekorowanymi kampanulami i liśćmi. Pośrodku pełnoplastyczna figura św. Jana Nepomucena na profilowanym cokole, na tle glorii promienistej otoczonej obłokami. Ponad zwieńczeniem promienie w półokręgu. Całość struktury ołtarza drewniana, bejcowana na odcień ciemnobrązowy; detal architektoniczny pozłacany; obłoki srebrzone; figura św. Antoniego polichromowana naturalistycznie.
ołtarz

Ołtarz boczny św. Aleksandra (?)

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu z inskrypcją w języku polskim: Tu lezy X. Jakub no/cinski prebendarz / lanckoroński prosi / za DVSZĘ SWĄ / o nabożne westchnienie. Poniżej wyryta uproszczona czaszka ludzka.
płyta nagrobna

Epitafium Jakuba Nowińskiego (?)

Zdjęcie nr 1: Płyta zamocowana dołem do góry; w formie stojącego prostokąta, obwiedziona szerokim pasem z inskrypcją: „ANNO DOMINI / 1530 HIC IACET ANDR[E]AS / [F]ILIVS [N]OBILIS / DOMINI IAC[...]SZASZAIN[S]ZKI”. W górnej części pola częściowo zatarta, odwrócona tarcza zwieńczona trzema liliami heraldycznymi, z fragmentarycznie zachowanym godłem przypominającym podkowę.
płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Szaszainszkiego (?)

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu z przedstawieniem popiersia Matki Boskiej (?). Postać ukazana w ujęciu trzy czwarte zwrócona w lewo. Twarz owalna o jasnej karnacji z lekko zaróżowionymi policzkami. Czoło wysokie, spojrzenie skierowane w dół, niewielkie usta. Włosy długie, ciemne, lekko falowane, opadające na ramiona i plecy postaci. Wokół głowy świetlisty nimb w kolorach: kremowym, jasnoróżowym oraz błękitnym. Postać ubrana w jasnobrązową suknię, z dekoltem wykończonym złoconą bordiurą. Na ramiona zarzucony ciemnogranatowy płaszcz z seledynową podszewką. Tło kompozycji jednolite w kolorze ochry. Obraz obwiedziony malowaną bordiurą z majuskułowym napisem (niewidoczny na fotografii).
obraz

Matka Boska (?)

Zdjęcie nr 1: Piaskowcowa płyta nagrobna w formie stojącego prostokąta, ujęta profilowaną, drewnianą ramą. W centrum wyryte dwa herby, większy Ostoja z inskrypcjami „IHS XPS” oraz „MArIA”, poniżej nieco mniejszy herb Radwan oraz data „A(nno) d(omini) MCCCCC sept(ua)g(e)si[mo]”. W otoku płyty znajduje się minuskułowa, gotycka inskrypcja „hic iacet generos(us) d[omi]n[u]s ioh[annes] [...] / [ge]n[er]osi d[omi]ni pauli de dmoscze / de cast[r]o ogrodze[n]icz he[re]dr filiast[er] m[a]gnifici \ d[omi]ni pr[ec]lai de dmoscze cap/tan[ei] lubowhen(si) et podoli/en(si) de cast[r]o ben(n)alth he[re]di”.
płyta nagrobna

Płyta nagrobna Jana Dmośnickiego (?)

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem mężczyzny ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w prawo. Twarz ma pełną, z drugim podbródkiem, o rysach dojrzałego mężczyzny, małych migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach z wąsami. Głowę ma wysoko podgoloną, z krótkimi włosami na jej czubku (czupryna). Ubrany jest w zbroję płytową, przez prawe ramię ma przerzucony czerwony płaszcz. Tło ciemne, jednolite. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą.
obraz

Portret Antoniego Dembińskiego (?)

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Personifikacja (?)", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/personifikacja

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności