Matka Boska Szkaplerzna
Zdjęcie nr 1: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 2: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 3: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 4: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 5: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 6: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 7: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 8: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 9: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 10: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 11: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 12: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.
Zdjęcie nr 13: Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.

Matka Boska Szkaplerzna

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Osiek
Miejscowość
Głębowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Dekanat
Osiek
Parafia
Matki Boskiej Szkaplerznej
Miejsce przechowywania
kościół, ściana północna łuku tęczowego
Identyfikator
DZIELO/13314
Kategoria
obraz
Dookreślenie zabytku
Na odwrociu namalowana Pieta
Ilość
1
Czas powstania
Obraz powstał około 1654 roku. Korony wotywne pochodzą z pierwszej ćwierci XVIII wieku.
Technika i materiał
olej na desce, korony z blachy srebrnej lub srebrzonej, laserowanej, wycinanej, trybowanej, cyzelowanej. Rama drewniana, srebrzona, złocona, ryta.
Wymiary podstawowe
szerokość – 95 cm
wysokość – 112 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 82 cm
Autor noty katalogowej
ks. Szymon Tracz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Dwustronnie malowany obraz Matki Boskiej Szkaplerznej powstał zapewne około 1654 roku, kiedy to do kościoła zaprowadzono Bractwo Szkaplerza Świętego, zatwierdzone przez biskupa krakowskiego Piotra Gębickiego (1642-1657). Uposażenie Bractwa zapewnił ówczesny właściciel Głębowic Jan Pisarzowski herbu Starykoń (zm. 1652), sędzia ziemski księstwa zatorskiego i oświęcimskiego. Pisarzowski na ten cel dwa lata wcześniej przeznaczył fundusze zabezpieczone na dochodach płynących z Nidku, Hecznarowic, Graboszyc, Grodźca i samych Głębowic. Być może to on był także fundatorem brackiego obrazu. Forma malowanego dwustronnie wizerunku świadczy, iż był on używany jako feretron, mimo że umieszczano go w ołtarzu, co było częstym zjawiskiem w brackich praktykach. Obraz został ufundowany dla religijnych potrzeb Bractwa i stanowił ozdobę brackiego, barokowego ołtarza. Najpierw była to nastawa siedemnastowieczna, którą zastąpiono późnobarokową z pierwszej ćwierci XVIII wieku. To w tym ołtarzu znanym ze zdjęć archiwalnych obraz był już zamontowany na stałe. Niestety w wyniku przekształceń wyposażenia kościoła po reformie liturgicznej Soboru Watykańskiego II w latach siedemdziesiątych XX wieku ołtarz został zniesiony, a wizerunek zawieszono na północnej ścianie łuku tęczowego. Bractwo Szkaplerza świętego działało w Głębowicach aż do trzeciego rozbioru Polski. Zostało skasowane wraz z innymi bractwami w całej monarchii habsburskiej na mocy dekretu kancelarii nadwornej z 22 maja 1783. W to miejsce cesarz Józef II utworzył tylko jedno stowarzyszenie nazywane Bractwem Czynnej Miłości Bliźniego, zaś wszystkie beneficja brackie na mocy wydanego przez niego patentu z 28 lutego 1782 zostały włączone do tzw. Funduszu Religijnego.

Opis

Dwustronnie malowany obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujmuje go szeroka, płaska rama, zdobiona grawerowanym pasem ornamentalnym składającym się z liści i kwiatów. Ornament zamykają złocone profile ramy. Na awersie obrazu wyobrażono Matkę Boską Szkaplerzną, a na rewersie Matkę Boską Bolesną w typie Piety. Matka Boska Szkaplerzna została przedstawiona frontalnie w półpostaci z lekko pochyloną głową w prawo i twarzą widoczną w trzech czwartych. Ubrana jest w czerwoną suknię okrytą niebieskim maforionem lamowanym złotą tasiemką. Spod niego uwidacznia się przeźroczysty welon osłaniający włosy. Jej twarz charakteryzuje łagodne spojrzenie skierowanych w dal, przed siebie, dużych, brązowych oczu. Maria ma jasną karnację, długi prosty nos i wąskie usta o lekko wydatnej dolnej wardze. W lewej dłoni Maryja ma szkaplerz. Do jej policzka tuli się Dzieciątko trzymane obiema rękami na prawym przedramieniu. Jezus lewą ręką chwyta się za podbródek Matki, także trzymając w prawej lekko zgiętej ręce szkaplerz. Dzieciątko ma pociągłą twarz otoczoną kręconymi, krótkimi, jasnymi włosami. Charakteryzuje ją wysokie czoło, rumiane policzki oraz mały nos i wąskie usta. Mały Jezus ubrany jest w złocisto-cynobrową tunikę odsłaniającą jego prawą rękę oraz prawą nóżkę przełożoną przez rękę Matki. Oba szkaplerze na obrazie zdobi niewielkie przedstawienie w półpostaci Matki Boskiej z Dzieciątkiem na obłoku. Trzymany przez Maryję szkaplerz przechodzi przez półkolisty łuk o architektonicznej strukturze widniejący pod postaciami w dolnej części obrazu. Pod nim przedstawiono dusze czyśćcowe w ognistych płomieniach. Postać Madonny i Dzieciątka otaczają świetliste nimby kontrastujące z złocisto-cynobrowym tłem obrazu. Na ich głowach przytwierdzone są w formie aplikacji srebrne, ażurowe i kameryzowane korony zamknięte, utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego oraz akantowego, zwieńczone kulami z krzyżami równoramiennymi.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz Matki Boskiej Szkaplerznej w Głębowicach pozostaje w ścisłej zależności ikonograficznej z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem tzw. Starowiejskiej z kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w niedalekiej Starej Wsi. Tamtejszy obraz powstały w drugiej połowie XVI wieku, następnie został przekształcony w drugiej połowie XVII wieku, w formie malowanego na płótnie wyciętego po obrysie przedstawienia Matki Boskiej z Dzieciątkiem, naklejonego na wcześniejsze późnorenesansowe, grawerowane, drewniane i złocone tło. Można przypuszczać, że artysta powtórzył układ Madonny i Dzieciątka, który jest prawie identyczny jak w Głębowicach. Starowiejskie przedstawienie zdradza wpływ malarstwa niderlandzkiego, co nie może dziwić w tym rejonie, gdyż do Starej Wsi oraz Wilamowic sprowadzono w XVI wieku osadników flamandzkich. W obu obrazach widać powtórzenie układu postaci Madonny i małego Jezusa z obrazu Matki Boskiej z Dzieciątkiem tzw. Karmelowej, anonimowego malarza flamandzkiego z przełomu XVI i XVII wieku. Obraz ten pochodzi z dawnego klasztoru św. Marcina w Krakowie, a obecnie jest przechowywany w krakowskim klasztorze karmelitanek na Wesołej. Karmelitański obraz jest wersją ikony typu Eleusa, według legendy przywiezionej do Neapolu przez eremitów z Góry Karmel, uciekających z Ziemi Świętej w czasie wypraw krzyżowych. Czczona w Neapolu ikona znana jest jako Madonna del Carmine albo Madonna Bruna i cieszy się kultem w zakonach karmelitów trzewiczkowych oraz bosych. Czasem nazywano ją również Matką Boską Karmelową. Krakowski wizerunek Matki Boskiej Karmelowej, podobnie jak przedstawienie w Głębowicach, czy też w Starej Wsi, został oparty na popularnym typie ikonograficznym obecnym w sztuce włoskiego trecenta i quattrocenta. Świadczą o tym liczne przykłady np. toskański wizerunek Matki Boskiej z Dzieciątkiem z ok. 1300 roku, który trafił do marokańskiego Tawsernelle Val di Pesa; Madonna z Dzieciątkiem z pierwszej połowy XIV wieku (Bruksela, A. Stoclet Collection); Madonna z Dzieciątkiem ze szkoły Lorenzettich w katedrze w Cambrai. To rozwiązanie kompozycyjne przeszło do sztuki francuskiej, czego przykładem jest Madonna z Dzieciątkiem z początku XV wieku (Kansas City, Nelson-Aktins Gallery of Art) i niderlandzkiej, co potwierdza Madonna z Dzieciątkiem z ołtarzyka skrzydłowego z początku XVII wieku w zbiorach krakowskich karmelitanek bosych. Ten ostatni wizerunek wiązany jest z naśladownictwem fresku Madonny della Vita w Bolonii z przełomu XIV i XV wieku oraz piętnastowiecznego fresku z Madonną della Colonna w kościele Santa Maria in Aracoeli w Rzymie. Analogiczne obrazy z podobnym ujęciem Madonny z Dzieciątkiem, jak w Głębowicach, znajdują się w krakowskich klasztorach norbertanek i wizytek. Równocześnie przedstawienie zostało wzbogacone o wątki aktualne odnoszące się do jego związku z Bractwem Szkaplerza świętego, czego znakiem jest wyobrażenie szkaplerzy w rękach przedstawionych postaci oraz nawiązanie do czyśćca i pokutujących w nim dusz czyśćcowych.
Omawiane rozwiązanie ikonograficzne, obecne na obrazie w Głębowicach i jego pierwowzorach, czerpie swoje inspiracje z bizantyńskiego typu określanego jako Matka Boska Pelagonitissa. Równocześnie stanowi owoc pogłębionej refleksji teologicznej, zrodzonej w świecie greckich intelektualistów po zakończonym w IX wieku ikonoklazmie, kiedy przez sto lat niszczono na Wschodzie święte obrazy. Gdy ponownie zaczęto je malować, wtedy podjęto próbę nowego zdefiniowania roli obrazu w życiu religijnym Kościoła. Jej owocem były „ikony nowego rodzaju”, określane również jako „mówiące”, czyli tak oddziałujące na odbiorcę, aby wzbudzić w nim uczucia podobne do tych, które rodzą się w sercu, gdy przemawia do nas poezja. W ten sposób obraz porusza duszę człowieka, budząc do życia przedstawione na nim postacie i wydarzenia, co pozwala na pogłębioną kontemplację tajemnic Boga i jego Świętych. Stąd też siedzące w ramionach Dzieciątko jest nie tylko nastrojowym motywem, odwołującym się do wspomnień z dzieciństwa odbiorcy, lecz malarską definicją nowego tematu teologicznego, koncentrującego się wokół tajemnicy Odkupienia człowieka przez Wcielonego Boga.
Wyraźnie widoczne nostalgiczne spojrzenie Madonny w dal nie odnosi się tylko do dzieciństwa Jezusa, lecz do jego przyszłej Pasji. To na niej w zdecydowanej większości koncentrowały się liturgiczne teksty bizantyńskich autorów. W ten sposób na język artystyczny przekładano język poetyki. W nim matczyne wspomnienia z dzieciństwa przeplatają się z przeczuciem bolesnej przyszłości. Ten wątek wyraził w jednym ze swoich hymnów z X wieku Pseudo-Symeon Metafrasta, który w usta Marii wkłada takie słowa: „Zagłębiałam wówczas moje wargi w Twoje, słodkie jak miód i świeże jak rosa. Spałeś wówczas jako dzieciątko u mojej piersi, a teraz śpisz w moich ramionach jako umarły. (…) Kiedyś troszczyłam się o Twoje pieluszki, a teraz troszczę się o Twój całun (…). Kiedyś trzymałam Cię w matczynych ramionach, gdy – jak czynią to dzieci – radośnie podskakiwałeś, a teraz leżysz (nieruchomo) w tychże ramionach, jak leżą w ramionach martwi”. W tym samym tekście Maria dochodzi do wniosku, że potrzeba było tej tragedii, aby urzeczywistnić dzieło zbawienia. W tej nowej idei kryje się cel podwójny: ukazać etyczne spełnienie Marii jako człowieka i sprawić, by w nim wypełniła swą teologiczną rolę w boskim dziele zbawienia. Zatem mamy tutaj do czynienie z przedstawieniem troskliwej matki, w którym zawarty jest wątek Pasji. Gdy artysta w wyrazie zamyślonej twarzy wprowadza do gry ów wątek pasyjny, reprezentuje na jednej tablicy cały system teologiczny. Jego dwiema stronami są wcielenie Boga w człowieka i śmierć na krzyżu. Przedstawione na obrazie dłonie Marii z jednej strony piastują dziecko, ale równocześnie to one będą je składać do grobu. Idąc za starożytną tradycją, Jezus nie jest tu budzącym tkliwość niemowlęciem, lecz zgodnie z proroctwem Izajasza jest Emanuelem – Bogiem z nami. Dlatego został ukazany jako w pełni pojmujący swoją zbawczą misję młodzieniec, bo czyż Matka nie trzymała martwego młodzieńca po zdjęciu go z krzyż w swoich zbolałych ramionach?
Jednocześnie uważna obserwacja obrazu z Głębowic sprawia, iż dostrzegalne jest kopanie nóżkami przez Dzieciątko. Motyw kopania nóżkami to pewien topos w tekstach pisanych na temat Ofiarowania Chrystusa w Świątyni. Czytamy w nich, że Dzieciątko wyrywało się Matce, by rzucić się w ramiona Symeona. Zachowanie małego Jezusa może dziwić, gdyż z zasady dziecko szuka schronienia w ramionach Matki. Jednak w tym przypadku mały Jezus pragnie znaleźć się w ramionach Symeona, który ma dokonać obrzędu, wprowadzając go na drogę ofiary. Ten charakterystyczny ruch nóżek można także zaobserwować na przedstawieniach Symeona, który trzyma już w swoich ramionach Jezusa. Z tym także należy powiązać podtrzymywanie przez Dzieciątko podbródka Marii, co sprawia wrażenie, że Jezus pragnie zwrócić uwagę Matce na coś istotnego, co często czyni dziecko, kierując ręką głowę dorosłego, by ten spojrzał na niego. Zatem przedstawionego na obrazie motywu nie należy interpretować tylko psychologicznie, jest on bowiem symbolem postawy Chrystusa wobec Pasji, już w tym momencie zapowiadającej swe nadejście.
Obrazy z tak przedstawianym tematem były od zawsze umieszczane albo na ołtarzu albo w bezpośredniej jego bliskości. Ramiona Marii były również symbolem tronu Chrystusa – Króla Wszechświata. Podobnie ołtarz, będący powtórnym miejscem ofiary Golgoty, był również uważany za tron Chrystusa, który króluje na nim w postaci eucharystycznej. Stąd też ołtarz w ujęciu ówczesnych teologów był szczególnym miejscem eksponującym bezpośredni związek zachodzący pomiędzy Wcieleniem i Odkupieniem: według św. Jana Chryzostoma i Optata z Mileve z jednego tronu, którym jest łono Matki Boskiej, Chrystus schodzi na tron inny, którym jest ołtarz ofiarny. W Marii upatrywano także mistyczną „ziemię”, na której rodzi się ziarno – Eucharystia, „chleb żywy, który z nieba zstąpił: jeśli kto pożywać będzie tego chleba, żyć będzie na wieki” (J 6, 51) – mówił jej Syn w Ewangelii Janowej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 462;
D.C. Shorr, The Christ Child in Devotional Images in Italy during the XIV century, New York 1954, s. 52-54, il. s. 56-57;
Lexikon der christlichen Ikonographie, Bd. 3, Allgemeine Ikonographie L-R, Hrgs. W. Braunfels, Rom-Freiburg-Basel-Vien 1994, kol. 170-172;
P. Spiller, G. Zań-Ograbek, Arcybractwo Szkaplerza Świętego przy Kościele Karmelitów w Krakowie "Na Piasku". Historia, duchowość, ikonografia, Kraków 2001, il. 72;
Sz. Tracz, Bractwa religijne w dekanacie żywieckim (1598-1772), Kraków 2005;
H. Belting, Obraz i kult. Historia obrazu przed epoką sztuki, Gdańsk 2010, s. 322-337;
Mam ja skarb mam… Katalog. Wystawa z okazji czterystu lat pobytu karmelitanek bosych w Polsce, red. J. Daranowska-Łukaszewska, Kraków 2012, s. 29-30, il. III/2, s. 63-65, il. V/1.

Streszczenie

Wizerunek Matki Boskiej Szkaplerznej zdobi awers brackiego obrazu, na rewersie którego ukazano Pietę. Przedstawienie powstało przed rokiem 1654, kiedy to w Głębowicach zaprowadzono bractwo Szkaplerza świętego. Obraz został oparty na przekształconym typie ikonograficznym o bizantyńskim rodowodzie, określanym jako Matka Boska Pelagonitissa. Taki sposób przedstawiania Matki Boskiej z Dzieciątkiem występuje często w środowisku karmelitańskim.

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

AKKM, AV 35, k. 418 (733)-419 (734)

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta wsparte na wysuniętym do przodu gzymsie, obwiedzione profilowanym obramieniem, zwieńczone krenelażem wypełnionym ślepym maswerkowaniem i rozetkami. W polu płyty, nad tablicą inskrypcyjną tarcza z godłem herbu Łabędź, labrami, koroną i klejnotem. Poniżej inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) | Tu spoczywa / Teodor ze Skrzynna Dunin / zmarły 13go czerwca 1853 / w 38mym roku życia swego / pozostały brat prosi / o wstawienie | / do Boga / za Jego duszę”
płyta nagrobna
Epitafium Teodora ze Skrzynna Dunina
Zdjęcie nr 1: Grupa na tęczy składa się z na wpół ludowo rzeźbionego centralnie krucyfiksu z martwym Chrystusem, po bokach którego stoi pełnorzeźbiona Matka Boska Bolesna i św. Jan Ewangelista. Zbawiciel do krzyża został przymocowany trzema gwoździami. Jezus został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i głową opadającą na piersi. Jego postać jest wysmukła z nienaturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu. Ciało jest wychudzone o zapadłej klatce piersiowej z podkreśloną linią żeber i mostkiem. Z prawej strony widoczny jest przebity bok. Nieznacznie rozchylone nogi są sztywne w kolanach. Prawa stopa założona jest na lewą. Pociągła twarz Chrystusa została miękko opracowana bez szczególnej dbałości o szczegóły anatomiczne. Chrystus ma zamknięte oczy, prosty nos oraz lekko otwarte usta otoczone ciemnobrązowym zarostem, przechodzącym w brodę nieznacznie rozdwojoną na końcu. Jego ciemnobrązowe włosy z lekkim puklowaniem opadają pasmem z prawej strony na ramię, a z lewej na kark, odsłaniając wydatną małżowinę lewego ucha. Chrystus ma na głowie srebrzoną laserunkowo, cierniową koronę, spod której na czoło spływają krople krwi. Krew widoczna jest również na jego rękach, torsie i nogach. Charakterystycznie rzeźbione są nieproporcjonalnie duże dłonie o dwóch zgiętych palcach. Biodra Zbawiciela przepasane są złoconym, krótkim perizonium w formie chusty zawiązanej na duży węzeł z festonem opadającym wzdłuż prawego boku. Ponad głową Chrystusa zawieszony jest titulus w formie tabliczki o faliście wycinanych brzegach ze złotym napisem: „INRI”. Stojąca na lekkim wzgórku Matka Boska Bolesna ukazana została w ujęciu trzy czwarte w lewo w nieznacznym kontrapoście. Zgięte w łokciach ręce o nieproporcjonalnie dużych dłoniach ma skrzyżowane na piersi. Maria ma podłużną twarz pozbawioną cech szczególnych. Jej głowę osłania złocona chusta opadająca na ramiona, spod której widoczne są pasma brązowych włosów. Ubrana jest w długą, ciemnoochrową suknię, malowaną laserunkiem, przepasaną w tali oraz płaszcz narzucony na ramiona. Spod sukni widać czubki stóp. Święty Jan Ewangelista został zwrócony trzy czwarte w prawo w lekkim kontrapoście. Stojąc na niewielkim wzgórku, trzyma na wysokości brzucha splecione nieproporcjonalnie duże dłonie. Święty ma pociągłą twarz okoloną półdługimi, mocno kręconymi włosami, których pasma z lewej strony odsłaniają wydatną małżowinę uszną. Bardzo mocno zaakcentowano jego krtań. Apostoł ubrany jest w długą tunikę z charakterystycznym kołnierzykiem, malowaną laserunkiem na ciemnooliwkowo oraz złocony płaszcz narzucony na lewe ramię, którego połę zdaje się przyciskać do pasa prawą ręką. Spod tuniki widoczne są czubki stóp. Na zachowanym fragmencie oryginalnej belki tęczowej widnieje czerwona inskrypcja: „[...]IT ET IN HONOREN SANCTE MARIE / MAGDALE”.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Feretron uzyskał formę dwuczęściowej konstrukcji. Górną tworzy wydłużone, owalne obramienie z ażurowej wici akantowo-roślinnej, dekorowanej przy szczycie wydatną rozetą, przechodzące w ścięty po bokach postument, zdobiony na środku z jednej strony płaskorzeźbioną, uskrzydloną główką aniołka, a z drugiej trupią czaszką, którym towarzyszy wić roślinna. Obramienie przymocowane jest do brązowej podstawy w kształcie leżącego graniastosłupa przeprutego dwoma kwadratowymi otworami przeznaczonymi na zakładanie drążków procesyjnych. Obramienie ujmuje pełnoplastyczną rzeźbę dwustronną z przedstawieniem stojącej w lekkim kontrapoście Matki Boskiej w złotej, zamkniętej koronie na głowie. Na wysokości ramion otacza ją promienista mandorla. Na awersie Madonna na wysokości piersi ma złożone ręce do modlitwy. Jej twarz o jasnej karnacji jest pociągła. Ma prosty, wydatny nos i wąskie usta. Spod korony spływają dwa pasma brązowych włosów, układających się na ramionach okrytych złotym płaszczem. Jego poły równolegle wzdłuż postaci opadają ku ziemi, odsłaniając długą, czerwoną tunikę lamowaną pod szyją i przy rękawach złotą taśmą. Z kolei na rewersie Maria prawą rękę ma przyłożoną do piersi, a w lewej, wyciągniętej przed siebie, trzymała niezachowane berło. Także tu Madonna ma mocno pociągłą twarz o prostym nosie i wąskich ustach. Spływające spod korony brązowe włosy układają się na jej ramionach. Ubrana jest w złoty płaszcz, którego poły opadają wzdłuż jej postaci, odkrywając złoty gorset i sięgającą kolan spódnicę, pod którą widoczna jest długa, złota tunika.
feretron
Feretron z przedstawieniem Matki Boskiej
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt owalu ujętego w złoconą, ażurową ramę skomponowaną z liści akantu. Całość obramienia wieńczy zamknięta, korona z krzyżykiem na globie, wypełniona purpurą z obręczą naśladującą kameryzację. Na awersie w polu obrazowym feretronu przedstawiono Chrystusa Bolesnego w typie Ecce Homo. Postać ukazana została w półpostaci z głową lekko przechyloną w prawą stronę. Chrystus ma ręce związane w nadgarstkach. W prawej ręce trzyma trzcinę. Zarówno twarz, jak i tors otrzymały jasną karnację. Jego umęczone oblicze charakteryzuje prosty nos, szeroko otwarte oczy oraz wydatne, czerwone usta. Głowę okalają jasnobrązowe włosy, odsłaniające lewe ucho, które puklami opadają na ramiona. Wokół twarzy widoczny jest krótki zarost przechodzący w charakterystycznie zawiniętą podwójnie brodę. Na głowie ma małą koronę cierniową, spod której ciekną strużki krwi, widoczne na czole, skroniach, włosach, torsie i rękach. Chrystus na ramionach ma narzucony purpurowy płaszcz zakrywający prawe ramię, którego obie poły są zawinięte na wysokości skrępowanych dłoni. Jego postać otaczają delikatnie zaznaczone jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle całego przedstawienia. Na rewersie pola obrazowego feretronu namalowano wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Madonna została ukazana frontalnie w półpostaci. Prawą ręką wskazuje na trzymane na lewym ramieniu Dzieciątko Jezus. Jej podłużną twarz o ciemnej karnacji charakteryzuje wydatny, prosty nos, migdałowe oczy, mięsiste usta oraz dwa równoległe cięcia widoczne na prawym policzku. Na głowie ma ciemnoniebieski maforion podbity czerwienią i lamowany ciemnoochrową taśmą, odsłaniający fragment szkarłatnej sukni na piersi oraz prawy jej rękaw. Pod szyją namalowano potrójny sznur pereł z zawieszonym na nim srebrnym krzyżykiem. Maria ma na głowie wysoką koronę o obłych sterczynach, dekorowaną imitacją pereł oraz kamieni szlachetnych. Dzieciątko zostało ujęte w trzech trzecich, z głową zwróconą w prawą stronę. Prawą rękę wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej natomiast trzyma gruby kodeks Ewangelii w szkarłatnej okładce. Mały Jezus ma owalną twarz o ciemnej karnacji. Widoczny jest wydatny nos i usta oraz szeroko otwarte oczy. Ma na sobie szkarłatnoczerwoną tunikę zdobioną srebrnymi rozetkami i lamowaną ciemnoochrową grubą taśmą. Głowę Chrystusa wieńczy wysoka korona, kształtem i dekoracją zbliżona do korony Madonny. Głowy postaci otaczają złocistoochrowe nimby, poszerzone o czerwonożółty otok ze złotymi gwiazdami oraz dodatkowo malowane jasne promienie widoczne na jasnoniebieskim tle obrazu.
feretron
Feretron dwustronny z Ecce Homo i Matką Boską Częstochowską
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument do którego przymocowano górną cześć feletronu przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym ukazano w ujęciu en trois quarts pokutującą świętą Marię Magdalenę ujętą w pozycji półsiedzącej przed grotą. Święta lewą nogę wspiera na kamiennym stopniu. Ma głowę uniesioną w stronę nieba. Prawą rękę wspiera na piersi, w lewej zaś trzyma drewniany krucyfiks oparty o otwartą księgę. Księga spoczywa na skalnej półce. Pod nią widoczna jest zwisająca włosienica, a przed nią leży trupia czaszka. Maria Magdalen ma jasną karnację, duże, zalane łzami oczy, wydatny nos i pełne, rumiane policzki oraz niskie czoło. Głowę otaczają długie, jasnobrązowe włosy rozczesane na środku głowy i opadające do połowy ramion oraz promienisty nimb. Postać odziana jest w sięgającą ziemi niebieską suknię przepasaną cienką, złotą taśmą, z długimi rękawami podwiniętymi do łokci. Przez lewe ramię ma przerzucony jasno różowy płaszcz, którego poła opada za nią. Na kamiennym stopniu, o który nogą wspiera się święta, stoi kulista waza, a obok niej leży dyscyplina. Skały groty porośnięte są trawą. Za Marią Magdaleną na tle wstającej jutrzenki rozpościera się pejzaż z widocznym fragmentem wzgórza oraz drzewem. Na rewersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono pokutującą św. Rozalię. Pokutnica została ukazana w 2/3 postaci w ujęciu en trois quart, siedząc przy wejściu do groty. Święta na wysokości piersi ma ręce złożone do modlitwy. O jej lewe ramię oparty jest drewniany krucyfiks. Rozalię charakteryzuje owalna twarz z rumianymi policzkami, prosty, wydatny nos, pełne usta i oczy zwrócone ku górze. Na głowie ma różany wianek spod którego na ramiona opadają długie jasnobrązowe włosy. Ubrana jest w jasnofioletową suknię z długimi rękawami, w partii dekoltu obszytą wąską, złotą taśmą. Na ramionach ma narzucony zielony płaszcz, podbity jasną ochrą, którego wywinięta poła prawie w większości okrywa jej postać. Pod prawym łokciem widoczna jest leżąca na skalnej półce otwarta księga, przed którą leży trupia czaszka. Za Rozalią rozpościera się górzysty pejzaż z motywem niebiesko różowego nieba. U spodu skalnej półki, na której leży księga i czaszka, tuż przy ramie obrazu, widoczny jest napis: „S. Rozalia R:P: 1862.”
feretron
Feletron dwustronny ze św. Marią Magdaleną i św. Rozalią
Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe feretronu uzyskało kształt nieregularny. Ujmuje je rzeźbiona, wklęsło-wypukła profilowana rama, otoczona spływami wolutowymi oraz motywami rocaille. Niski, fazowany postument, do którego przymocowano górną część feretronu, przepruto dwoma kwadratowymi otworami umożliwiającymi włożenie drążków do noszenia. Na awersie feretronu w polu obrazowym przedstawiono Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria została ukazana frontalnie, w półpostaci. Na lewym ramieniu trzyma Dzieciątko, któremu prawą ręką podaje jabłko. Madonna ma jasną karnację z rumianymi policzkami. Jej twarz charakteryzuje wydatny, prosty nos, duże, ciemne oczy oraz wyraziste usta. Na głowie ma ciemnogranatowy maforion podbity zielenią, lamowany złotą taśmą dekorowaną naśladownictwem kameryzacji. Spod maforionu wokół głowy widać białą chustę. Maforion jest spięty pod szyją złotą fibulą w kształcie stylizowanego kwiatu. Okrywa on ramiona Marii odsłaniając jednocześnie na piersi i pod prawą ręką fragmenty fioletowej sukni spodniej, także lamowanej złotą taśmą z imitacją kameryzacji. Na prawym ramieniu maforion ozdobiony jest złotą, ośmioramienną gwiazdą w otoku. Matka Boska ma na lekko pochylonej w lewo głowie złotą, zamkniętą koronę, zwieńczoną globem z krzyżykiem. Obręcz i pałąki korony zdobione są malowanymi kamieniami szlachetnymi. Siedzący na lewym ramieniu mały Jezus ujęty został w trzech czwartych. W lewej ręce trzyma kodeks Ewangelii, a prawą sięga po jabłko trzymane przez Matkę w prawej ręce. Dzieciątko o rumianych policzkach ma jasną karnację. Jego twarz jest owalna. Charakteryzują ją duże, ciemne oczy, wydatny nos i czerwone usta. Na głowie ma krótkie, brązowe włosy z charakterystycznymi lokami i kosmykiem wychylającym się spod korony na czole. Mały Jezus ubrany jest w lamowaną złotą taśmą z imitacją kameryzacji szkarłatną tunikę, przewiązaną taką samą taśmą w pasie. Spod niej widoczne są częściowo obie jego stopy obute w sandały. Jezus ma na głowie zamkniętą złotą koronę, zwieńczoną krzyżykiem. Zarówno obręcz, jak i pałąki dekorowane są malarską imitacją kameryzacji. Postacie zostały przedstawione na brązowym tle, rozjaśnionym świetlistymi nimbami widocznymi wokół głowy Madonny i Dzieciątka. Na rewersie feretronu przedstawiono św. Józefa z Dzieciątkiem na rękach. Józef został ukazany stojąc w dwóch trzecich postaci. Ujęty został w trzech czwartych w prawo. Jest to starszy mężczyzna z wyraźnie zwróconą głową w prawą stronę. Nad jego głową widać nieznacznie zaznaczony nimb talerzowy z gwiazdą w środku. Ma siwe włosy i taki sam krótki zarost. Jego twarz jest pociągła o śniadej karnacji z wydatnym nosem, ustami i szeroko otwartymi niebieskimi oczami. Ma na sobie ciemnoniebieską tunikę oraz osuwający się z ramion ciemnoochrowy płaszcz zakrywający zgięte w łokciach ręce, którymi podtrzymuje Dzieciątko. Mały Jezus został ujęty nago w trzech czwartych w lewo z wyraźnie zwróconą głową w tę samą stronę. Odchyla się od Józefa, trzymając w uniesionych rączkach drobne gałązki różanego krzewu. Ma jasną karnację. Jego twarz charakteryzuje wysokie czoło, częściowo zasłonięte przez krótkie, pofalowane włosy. Dzieciątko ma kształtnie malowany nos i usta oraz deltę nosową z lekko przymkniętymi oczami. Biodra Pana Jezusa okrywa biała chusta, odsłaniająca jego nóżki, spod której widać dłonie Józefa. Głowę małego Jezusa otacza świetlisty nimb.
feretron
Feretron dwustronny z Matką Boską z Dzieciątkiem i św. Józefem

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz ma kształt stojącego prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ujęty jest w nową, szeroką ramę zdobioną pasem ornamentu składającego się z liści i kwiatów, zamkniętego złoconymi profilami. Na rewersie obrazu ukazano Pietę. W centrum kompozycji widoczna jest siedząca u podnóża krzyża Matka Boska ze zmarłym Chrystusem na kolanach. Maria, patrząc lekko w dół, tuli twarz do głowy syna. Po jej rumianych policzkach spływają łzy. Twarz ma małą, okrągłą, z głęboko osadzonymi oczami, prostym nosem i niewielkimi ustami. Lewą ręką obejmuje Chrystusa w talii, prawą podtrzymuje jego prawą rękę. Odziana jest w jasnobrązową, związaną sznurem w talii suknię i granatowy, lamowany złotem płaszcz z białą podszewką. Na głowie ma półprzejrzysty welon i brązową, opadającą na ramiona chustę. Spod sukni widać fragmenty czarnych butów. Na opadającej głowie Chrystusa widoczne są stróżki krwi. Martwy Jezus ma spuchnięte, zamknięte oczy i sine usta. Twarz okala krótka broda oraz opadające na plecy, brązowe, falowane włosy. Muskularny tors zwrócony jest do widza. Jego biodra przepasuje białe perizonium. Na jego dłoniach i stopach widać ślady krwi i rany po gwoździach. Prawą rękę Chrystusa podtrzymuje Maria, lewa opada swobodnie w dół. Skrzyżowane nogi ugięte są w kolanach, lewa stopa jest wysunięta przed prawą. Głowy obu postaci otaczają jasnożółte nimby. W tle, o niskiej linii horyzontu, widoczny jest górzysty krajobraz i zachmurzone niebo, zapowiadające nadchodzący zmierzch. Z lewej strony przy krawędzi obrazu na ziemi leży skrwawiona korona cierniowa.
obraz
Pieta

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej, profilowanej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna, profilowana, złocona rama z rzeźbionym, ażurowym motywem ulistnionej wici, zwieńczona okrągłym medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest niemal na wprost. Przechyloną, zwróconą nieznacznie w trzech czwartych w prawo głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na twarzy, szyi i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagą klatkę piersiową Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione i złocone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafiru. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Na prawym policzku widoczne dwie ukośne linie blizn. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz zdobiony aplikacjami w formie rozetek na krótkich, ulistnionych łodyżkach. Pod szyją są trzy sznury korali i krzyż. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach, wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko, zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie, zdobioną aplikacjami w formie rozetek. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym, okalają nimby z wpisanymi w nie promieniami oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło jest srebrzone.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

ks. Szymon Tracz, "Matka Boska Szkaplerzna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-szkaplerzna-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności