Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem na lewym ręku. Jezus widoczny z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz zielony płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną, przepasaną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego stopy zsuwa się sandał. Obie postacie mają na głowach otwarte, zdobione kamieniami szlachetnymi korony oraz nimby. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch aniołów znajdujących się po bokach głowy Marii, trzymających w dłoniach narzędzia męki Pańskiej. Anioł po lewej stronie ma w dłoniach włócznię i gąbkę, ten po prawej krzyż prawosławny. W tle, powyżej aniołów napisy: po lewej stronie „MP” i „ΟΡМ”, a po prawej „ΘΥ” oraz „OΡГ”. Poniżej anioła po prawej stronie „IC-XC”. Tło jednolite, ciemnożółte. Obraz ujęty jest prostokątną, złoconą ramą zdobioną płaskorzeźbieniami.
Obraz przedstawia Matkę Boską Nieustającej Pomocy, patronkę smutnych i potrzebujących, powstał w drugiej połowie XIX lub w XX wieku. Obraz jest kopią wizerunku, który według legendy namalował prawosławny malarz z okresu wczesnego średniowiecza – S. Lazzaro w XI lub XII wieku. Obecnie znajduje się w kościele Redemptorystów pw. św. Alfonsa w Rzymie (nieopodal bazyliki Santa Maria Maggiore). Wizerunki te rozpowszechniane były przez redemptorystów prawie wyłącznie w tzw. wiernych kopiach, opatrzonych atestem z pieczęciami. Ikona genezą sięga do typu ikonograficznego określanego mianem Hodegetrii (grec. Przewodniczka, Wskazująca Drogę), ze względu na wyprostowaną dłoń Marii, skierowaną w stronę Jezusa. Wszystkie postacie na ikonie podpisane są inicjałami: Matka Boska – „MP-ΘΥ”, archanioł Michał – „ΟΡМ”, archanioł Gabriel – „OΡГ”, a Dzieciątko Jezus – „IC-XC”. Według przekazu Maurona błogosławiony Pius IX na audiencji prywatnej 11 grudnia 1865, przekazując ikonę Matki Bożej Nieustającej Pomocy pod opiekę redemptorystów, wypowiedział słowa: „Uczyńcie Ją znaną całemu światu”. Od tamtej pory zakonnicy rozsyłali wierne kopie rzymskiej ikony w różne zakątki świata, być może jedną z nich jest właśnie obraz w Mucharzu. Pierwsze kopie powstawały w pracowni szwajcarskiego artysty Jakoba Wügera (1829-1892). W archiwum generalnym zachował się dokument mówiący o „pierwszych czterystu wiernych kopiach ikony w jej oryginalnych rozmiarach, przeznaczonych do kultu publicznego”, opatrzonych „certyfikatem” wiarygodności, z dokładną datacją, numerem seryjnym oraz podpisem i pieczęcią generała redemptorystów. Oprócz wizerunków sporządzanych na desce zadbano także o mniej kosztowne litografie, których liczba do 1876 roku osiągnęła 120 tysięcy. W Archiwum Generalnym Redemptorystów przechowywane są skrupulatne rejestry kopii cudownej ikony prowadzone przez brata zakonnego Carla Juana Baptistę Sinsa (1838-1884) i jego następców. Dzięki nim można zaobserwować ogromną dynamikę rozpowszechniania wizerunku Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Apogeum tego procesu przypada na pierwsze dwie dekady XX wieku, kiedy rozesłano z Rzymu aż 3189 kopii.
Sfalowanie i zabrudzenia powierzchni.
Obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy przechowywany na plebanii powstał w drugiej połowie XIX lub w XX wieku. Obraz jest kopią wizerunku, który według legendy namalował prawosławny malarz z okresu wczesnego średniowiecza – S. Lazzaro w XI lub XII wieku.
Agata Felczyńska, "Matka Boska Nieustającej Pomocy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-nieustajacej-pomocy