Podstawa feretronu w formie dwóch uproszczonych wolut z otworami na drążki, na płaskich podstawach. Na nich pełnoplastyczna figura Matki Boskiej w typie Niepokalanie Poczętej, stojąca na globie ziemskim, depcząca oplatającego go węża, który trzyma w paszczy jabłko. Maria ukazana w kontrapoście, z prawą nogą wysuniętą do przodu, lewą odwiedzioną, zgiętą w kolanie; prawą rękę składa na piersi, lewą, opuszczoną przytrzymuje płaszcz. Głowa przechylona w prawą stronę; twarz owalna z szeroko otworzonymi, niebieskimi oczami poniżej uniesionych brwi, z prostym nosem i drobnymi, ciemnoczerwonymi ustami, otoczona brązowymi, upiętymi w kok włosami, z wolnymi pasmami spływającymi na lewe ramię i plecy. Madonna ubrana w białą suknię z szerokim jasnoniebieskim kołnierzem wiązanym na dekolcie, przepasaną złotym paskiem oraz błękitny płaszcz, który układając się w grube fałdy otacza jej lewą rękę, przechodzi przez prawe biodro i jest zatknięty z przodu za pasek.
Feretron (łac. feretrum) służył w starożytności do obnoszenia posągów bóstw podczas procesji triumfalnych; podobną funkcję pełni obecnie w Kościele katolickim podczas uroczystych procesji. Jest to przenośny, obustronny obraz lub rzeźba na podstawie, w którą wsuwa się drążki, rodzaj przenośnego ołtarzyka.
Będące głównym przedstawienie feretronu Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny jest tematem pojawiającym się w polskiej sztuce sakralnej często w XVII i XVIII wieku. Odwołuje się fragmentów Starego Testamentu, dwunastego rozdziału Apokalipsy oraz sceny spotkania św. Anny i św. Joachima przy Złotej Bramie. Ikonografia rozwijała się od przedstawień Niewiasty Apokaliptycznej do widocznej na feretronie Immaculaty idealnej. Rozpowszechnienie przedstawienia wiązało się z rosnącym kultem Marii. Początkowo wyobrażano ją z półksiężycem, koroną z 12 gwiazd, słońcem i smokiem zastąpionym później przez węża symbolizującego grzech oraz szatana. Trzymane przez niego w paszczy jabłko odnosi się do grzechu pierworodnego, spod którego Maria – nowa Ewa, została wyjęta. Widoczne przedstawienie nawiązuje do najbardziej popularnego wzoru Immaculaty stworzonego przez Estebana Murilla, który ukazywał ją jako młodą kobietę, ubraną w biało–niebieskie szaty. Z upływem czasu to wyobrażenia uległo wielu przemianom.
Forma rzeźby inspirowana jest sztuką XVIII wieku: sylwetka Marii została ujęta w skręcie, płaszcz grubymi fałdami owija się wokół jej ręki i bioder, podkreślając jeszcze ten ruch; środkowy i serdeczny palec dłoni złożonej na piersi w charakterystyczny sposób łączą się ze sobą. Forma feretronu wprost odwołuje się do sztuki barokowej. Zważywszy na fakt, że w XIX wieku, np. w warsztatach niemieckich, w sposób literalny i na wysokim poziomie powtarzano rozwiązania barokowe (cieszące się takim samym poważaniem jak gotyckie), nie jest chyba możliwe rozstrzygnięcie kwestii datowania zabytku. Nie można bowiem zupełnie wykluczyć powstania feretronu w drugiej połowie XVIII wieku
Brak gwieździstego wieńca wokół głowy Marii. Rzeźba w całości przemalowana.
Feretron z postacią Marii w typie Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej nawiązuje do sposobu jej ukazywania zapoczątkowanego przez hiszpańskiego artystę Estebana Murilla i form sztuki XVIII wieku.
Agata Felczyńska, "Matka Boska Niepokalanie Poczęta", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-niepokalanie-poczeta-1