Sakralne Dziedzictwo Małopolski

Dzieje zabytku

Osiemnastowieczne ławki znajdują się w miejscu wcześniejszych ławek powstałych wraz z kaplicą w XVI wieku.

Opis

Ławki uzyskały rzut wydłużonego prostokąta. Ich przedpiersie zostało podzielone trzema wybrzuszonymi lizenami. W polach pomiędzy nimi umieszczono profilowane płyciny, zdobione dekoracją regencyjną z cęgami i małżowinami. Całość została wsparta na wysokim, profilowanym cokole.

Zarys problematyki artystycznej

Ławki kościelne stanowią podstawowy sprzęt wypełniający wnętrza sakralne. Zachowane ławki w kaplicy Branickich są jednym z ciekawszych przykładów pod względem zastosowanych technik snycerskich z terenów Małopolski. Porównywalne ławy o podobnym systemie rozłożenia dekoracji zachowały się np. w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie z połowy XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Literatura

Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1, Województwo krakowskie, red. J. Szablowski, Warszawa 1953, s. 52;
Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4. Miasto Kraków, cz. 3. Kościoły i klasztory śródmieścia 2, red. A. Bochnak, J. Samek, Warszawa 1978, s. 80, il. 252.

Streszczenie

Dębowe ławy w kaplicy Branickich pochodzą z pierwszej połowy XVIII wieku. Ich kształt oraz sposób rozmieszczenia dekoracji nawiązuje do ław z połowy XVIII wieku zachowanych w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Krakowie.