Ława kolatorska
Zdjęcie nr 1: Ława kolatorska na prostopadłościennej podstawie, przedpiersie z gzymsem, podzielone trzema pilastrami pomiędzy którymi prostokątne płyciny. Zaplecek o symetrycznym, wklęsło-wypukłym brzegu zdobiony ornamentem rocaille'owym i muszlami, zwieńczony dwoma stykającymi się wolutami i podwójną muszlą.

Ława kolatorska

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zabierzów
Miejscowość
Bolechowice
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Bolechowice
Parafia
Parafia Św. Apostołów Piotra i Pawła
Tagi
ława kolatorska ławka
Miejsce przechowywania
przedsionek
Identyfikator
DZIELO/00852
Kategoria
ławka
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Technika i materiał
drewno cięte, rzeźbione
Wymiary podstawowe
szerokość – 2,1 m
wysokość – 2,8 m
głębokość – 0,9 m
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Ławę wykonano najpewniej do kościoła, w którym się znajduje.

Opis

Ława kolatorska na prostopadłościennej podstawie, przedpiersie z gzymsem, podzielone trzema pilastrami pomiędzy którymi prostokątne płyciny. Zaplecek o symetrycznym, wklęsło-wypukłym brzegu zdobiony ornamentem rocaille'owym i muszlami, zwieńczony dwoma stykającymi się wolutami i podwójną muszlą.

Zarys problematyki artystycznej

Ławy kolatorskie były przeznaczone dla darczyńców i fundatorów kościoła. Przeważnie dwu- lub trzysiedzeniowe, zamykane drzwiczkami, ustawiane były w prezbiterium lub nawach. Mogły być proste lub ozdobne, dekorowane herbem lub sygnowane nazwiskiem właściciela. Pozostawały w rękach kolejnych pokoleń. Omawiana ława dekorowana jest ornamentami powszechnie wykorzystywanymi w okresie rokoka – rocaille’owym oraz muszlą palmetową. Także wklęsło-wypukła linia zaplecka wskazuje na ten czas wykonania.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Na zdjęciu z 1969 roku, potwierdzonym po raz ostatni w 1997 roku, które uzupełnia kartę konserwatorską zabytku, widoczna jest bardzo podobna, lecz węższa ława, o przedpiersiu i zaplecku dekorowanymi dodatkowo przeplatającymi się wstęgami (malowanymi lub w technice intarsji).

Bibliografia

"Słownik terminologiczny sztuk pięknych", Warszawa 2011
Nowowiejski Antoni Julian, "Wykład liturgii Kościoła katolickiego, t. 1, cz. 2", Ząbki 2010

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą, umieszczona na północnej ścianie nawy. Kosz na rzucie części ośmioboku, poprzedzony od dołu partią cokołową o mniejszej średnicy, dekorowaną płycinami z ornamentem roślinnym. Dolna krawędź tej podstawy zdobiona maswerkami. Podwieszona do niej szyszka w formie wielokąta o przekroju ośmiobocznym. Ściany kosza dekorowane ostrołukowymi blendami, z płaskorzeźbionymi postaciami czterech ewangelistów; od lewej: Łukasz, Mateusz, Jan i Marek. Postacie są mocno wydłużone, każdy trzyma w rękach księgę, u stóp mają odpowiadające im symbole zwierzęce; każdy jest podpisany. W podłuczach arkadek ornament roślinny, powyżej pas rozetek. W balustradzie schodów romboidalne płyciny wypełnione esowato wygiętą wicią roślinną. Struktura w kolorze bejcowanego na ciemno drewna; ornamenty, niektóre profile, szaty i atrybuty ewangelistów złocone; nisze malowane na granatowo.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany w całej postaci, stojący na postumencie po prawej stronie drugiej kondygnacji retabulum. Zwrócony frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w stronę ołtarza. Ciężar ciała oparty na lewej nodze, prawa zaś wysunięta w przód. Twarz owalna, osadzona na szerokiej szyi. W twarzy widoczne małe oczy, wąski, delikatnie zadarty nos, niewielkie usta oraz wystająca do przodu, okrągła broda; brązowe, kręcone włosy spływają na kark. W lewej ręce anioł trzyma włócznię z nabitą gąbką, a w prawej obcęgi. Ubrany jest w długą suknię odsłaniającą prawą nogę oraz szatę wierzchnią, przepasaną w talii sznurem; skrzydła złożone. Drugi anioł ustawiony jest po drugiej stronie retabulum. Lewą ręką przytrzymuje opartą o ziemię włócznię, a w prawej trzyma młotek. Ubrany jest w długą suknię i tunikę spływające równoległymi fałdami do dołu. Głowa i skrzydła ukształtowane analogicznie jak w przypadku pierwszej postaci. W partiach ciała polichromia naturalistyczna, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Anioły
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna
Epitafium Adriana Skassewskiego
Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna przedstawiająca Chrystusa Zmartwychwstałego w całej postaci, w kontrapoście. Prawą rękę ma zgiętą w łokciu, uniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma drzewiec zakończony krzyżem i proporcem. Głowa uniesiona, twarz okalają ciemne długie włosy i krótka broda. Płaszcz malowany na złoto, udrapowany wokół pasa odsłaniając nagi tors, za plecami rozwiana kaskada fałd. Podstawa rzeźby półkolista, polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie koła, trzon w typie gruszkowatym. Czara w kształcie mocno spłaszczonej kuli pokrytej puklami z profilowanym brzegiem.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie stojącego prostokąta o trzech bokach ujętych ramą kartuszową z esownicami spiętymi klamrą. W zwieńczeniu ramy medalion, zapewne na portret (niezachowany), powyżej krzyż trójlistny. W polu epitafium inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PIIS MANIBVS / AD(MODU)M R(EVERE)NDI OLIM M(AGNIFICI) BARTHOLOMAEI WIESIEWICZ / P(AROC)HIAE D(ICTAE) ECCLE(SI)AE HVIVS RECTORIS / ET PASTORIS / ZELO PIETATIS CVLTVS DIVINI, ET PROBITATIS VITAE / CONSPICVI. / CVIVS OPERA ET SVMPTV / FACIES HAEC, QVAE CONSPICITVR ECCLE(SI)AE, NOVV(M) / ET EXIMIVM SVMPSIT AVGMENTUM / AD PERPETVA(M) MEMORIA(M), VITA FELICITER FVNCTO / A(NNO) D(OMINI) 1693 DIE 18 MENIS IVLII / POST EXACTVM AETATIS SVAE / ANNORUV(M) LXXVIII CVRSUV(M) ET REGIMINIS ECCLE(SI)AE / SVPRA QVADRAGESIMVM / HOC MNEMOSIINON / EXECVTORES STVDIO PIETATIS ACCENSI POSVERVNT / PRECARE REQVIEM VIATOR / SI ET TIBI PIVM ALIQVANDO, SVPEREST / DESIDERIVM".
płyta nagrobna
Epitafium księdza Bartłomieja Wiesiewicza

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta wmurowana w ścianę kościoła. W narożnikach widoczne śruby mocujące, na środku umieszczono złoconą inskrypcję „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KSIĘDZU / STANISŁAWOWI / KONIECZNEMU / PROBOSZCZOWI W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / W LATACH 1982-1994 / ODNOWICIELOWI TEJ ŚWIĄTYNI I SERC NASZYCH / WDZIĘCZNI PARAFIANIE”.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Stanisława Koniecznego

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą, pomalowaną na czarno. W polu złocona inskrypcja: „Ś(więtej) P(amięci) / Ks(iądz) KANONIK BRONISŁAW NIKLEWICZ / DZIEKAN MAKOWSKI / NIEODŻAŁOWANY PROBOSZCZ w ZAWOI / UR(ODZONY) 1848 R(OKU) w ŻYWCU, ZM(ARŁ) w 38 R(OKU) KAPŁAŃSTWA 7/8 1911. / PERŁA KAPŁANÓW I CHLUBA RODZINY, / PO ZNOJACH PRZESZEDŁ DO WIECZNEJ KRAINY. / RODZINA ZMARŁEGO KŁADZIE TEN KAMIEŃ, POLECAJĄC DUSZĘ JEGO MODŁOM.” Nad inskrypcją krzyż łaciński.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Bronisława Niklewicza

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty prostą, drewnianą ramą dekorowaną polichromią imitująca marmur. Scena udzielenia komunii św. Stanisławowi Kostce umieszczona została na tle pejzażu z widocznymi na dalszym planie zabudowaniami kościoła Opieki Matki Boskiej w Kamieniu. Na pierwszym planie ukazano z prawego profilu klęczącego św. Stanisława Kostkę, który został przedstawiony jako młody, jasnowłosy mężczyzna o chłopięcych rysach twarzy ubrany w czarne, jezuickie szaty. Głowa świętego otoczona jest świetlistym nimbem i uniesiona ku górze, usta lekko otwarte. Ręce złożone są w geście modlitwy. U stóp świętego, pośród trawy spoczywa kostur pielgrzymi. Świętemu komunii udziela ubrany w jasnozieloną szatę anioł ukazujący się pośród obłoków z prawej strony obrazu. Postać w lewym ręku trzyma złoty kielich z hostią, prawą ręką podaje jedną z hostii św. Stanisławowi. Anioł został przedstawiony jako młoda postać o delikatnych rysach twarzy i długich, lekko falowanych, jasnych włosach. Na drugim planie, za świętym, znajduje się dziewięciu klęczących ministrantów ubranych w stroje krakowskie. Kolorystyka obrazu jest jasna i utrzymana w pastelowych barwach.
obraz

Cudowna komunia św. Stanisława Kostki

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Zdjęcie nr 1: Tablica z jasnego kamienia w kształcie bardzo wydłużonego, stojącego prostokąta, z kutym, złoconym napisem „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) D[OKTO]R STANISŁAW / BUCHAŁA / *27. XII. 1894 / + 9. X. 1958 / PROBOSZCZ SKAWIŃSKI / W LATACH 1935-1958 / PROPAGATOR / AKCJI KATOLICKIEJ / I CHRZEŚCIJAŃSKICH / ZWIĄZKÓW ZAWODOWYCH / WIĘZIEŃ CZASÓW / STALINOWSKICH / BEZ RESZTY ODDANY BOGU / OJCZYZNIE I KOŚIOŁOWI / W 50-TĄ ROCZNICĘ ŚMIERCI / MIESZKAŃCY SKAWINY”. W narożach ozdobne rozetki maskują miejsca mocowania epitafium.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Stanisława Buchały

Zdjęcie nr 1: Epitafium granitowe w formie kwadratu, w narożach cztery metalowe śruby. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KSIĄDZ / STANISŁAW / MYDLARZ / 1925 - 1993 / DZIEKAN KALWARYJSKI / I KANONIK / DUSZPASTERZ W STRYSZOWIE / W LATACH 1963 - 1990”.
płyta nagrobna

Epitafium księdza Stanisława Mydlarza

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Ława kolatorska", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/lawa-kolatorska-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności