Lawaterz przyścienny, wsparty na wysokim cokole, którego przód zdobi prostokątna płycina o ściętych ćwierćkoliście narożach. Na cokole misa prostokątna, puklowana. Nad nią wklęsły zaplecek z pojemnikiem na wodę, ujęty profilowanymi spływami, zakończony półkoliście. Zaplecek zwieńczony profilowanym gzymsem w kształcie łuku odcinkowego, nadwieszonego, przechodzącego pośrodku w zawinięte do środka woluty rozłożystym liściem. Pojemnik na wodę okrągły, dołem wybrzuszony, w górnej części profilowany z pokrywą z kulą.
Lawaterz w kościele w Morawicy należy do najciekawszych tego rodzaju dzieł pochodzących z ośrodka kamieniarskiego w Dębniku koło Krakowa. Faliście ujęty zaplecek i gzyms z przechodzącym w zawiniętą do środka wolutę spiętą liściem, świadczą o wytrawnym projektancie. Taką wolutę, ale z liściem zwróconym ku dołowi, wykonano w lawaterzu w zakrystii katedry w Sandomierzu w drugiej ćwierci XVIII wieku. Być może projekt lawaterza należałoby przypisać Francescowi Placidiemu. Wykonał go kamieniarz z Dębnika Tomasz Górecki, który w Morawicy przebywał pod koniec 1756 roku.
Lawaterz w kościele w Morawicy powstał w drugiej połowie XVIII wieku (być może około 1756 roku) i jest ciekawym dziełem zaprojektowanym przez wytrawnego architekta. Został wykonany z marmuru dębnickiego. Jego twórcą mógł być Tomasz Górecki, który w Morawicy przebywał pod koniec 1756 roku.
Józef Skrabski, "lawaterz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/lawaterz