Konfesjonał

Dzieje zabytku

Konfesjonał powstał zapewne w XVII wieku.

Opis

Konfesjonał ustawiony na niskiej podstawie z klęcznikami. Złożony z siedziska z wysokim zapleckiem, zakończonym płaskim baldachimem. Siedzisko ujęte dwiema wysokimi ściankami bocznymi, w połowie wysokości zwężonymi, od frontu z otworem w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, z przedpiersiem w postaci niskich drzwiczek. Dolna połowa konfesjonału zwieńczona gzymsem, ścianki dekorowane płycinami w kształcie prostokątów i rombu. W górnej połowie otwór ścianki frontowej ujęty kolumienkami na cokołach, dźwigającymi konsole z maszkaronami, podtrzymującymi gzyms obiegający wszystkie boki konfesjonału, wyłamany w narożach. W partii gzymsu, nad otworem frontowym kartusz. Na ściankach bocznych prześwity z kratką. Zaplecek dekorowany płyciną w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym. Struktura polichromowana w kolorze czarnym, profilowania i dekoracja srebrzone, detale złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Za twórcę konfesjonałów w używanej do dziś formie uważany jest św. Karol Boromeusz, który na soborze trydenckim zaproponował odejście od stosowanych wcześniej siedzeń dla spowiedników. Zasadnicza forma konfesjonału opisana przez Boromeusza została zachowana aż do dzisiaj, jakkolwiek z czasem wprowadzono kilka zmian i udogodnień. Od XVII wieku występują symetryczne klęczniki po obu stronach siedziska spowiednika. Zamknięcie konfesjonału baldachimem nie stanowiło zasady i często budowano je bez górnego nakrycia, jakkolwiek takowe już stosunkowo często pojawiały się w XVIII wieku, a w XIX wieku stosowane były powszechnie, dla zwiększenia poczucia dyskrecji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Uszkodzenia mechaniczne podstawy i klęczników, przetarcia i ubytki polichromii.

Streszczenie

Konfesjonał powstał zapewne w XVII wieku. Posiada tradycyjną strukturę z klęcznikami po obu stronach siedziska i zamknięciem w postaci płaskiego baldachimu.

Bibliografia