Konfesjonał

Dzieje zabytku

Konfesjonał powstał zapewne w XIX wieku.

Opis

Konfesjonał złożony z siedziska z wysokim zapleckiem, zakończonym płaskim baldachimem. Siedzisko ujęte dwoma wysokimi ściankami bocznymi, dekorowanymi płycinami, w połowie wysokości zwężonymi o połowę, z pilastrami i stojącymi przed nimi wąskimi kolumienkami podtrzymującymi baldachim. W górnej połowie kwadratowe otwory z kratownicą, przesłonięte szczytami z wolut i ornamentu roślinnego. Drzwiczki w partii przedpiersia, sięgające połowy wysokości ścianek bocznych, wydzielone kolumienkami, zakończone belkowaniem. Zaplecek dekorowany płycinami. Baldachim ujęty profilowanym gzymsem z podwieszonym lambrekinem.
Po bokach siedziska klęczniki. Całość politurowana, w kolorze ciemnego drewna.

Zarys problematyki artystycznej

Konfesjonał powstał w XIX wieku, na co wskazuje jego eklektyczna dekoracja wykorzystująca elementy architektoniczne, jak kolumienki oraz stylizowany ornament.
Za twórcę konfesjonałów w używanej do dziś formie uważany jest św. Karol Boromeusz, który na soborze trydenckim zaproponował odejście od stosowanych wcześniej siedzeń dla spowiedników. Zasadnicza forma konfesjonału opisana przez Boromeusza została zachowana aż do dzisiaj, jakkolwiek z czasem wprowadzono kilka zmian i udogodnień. Od XVII wieku występują symetryczne klęczniki po obu stronach siedziska spowiednika. Zamknięcie konfesjonału baldachimem nie stanowiło zasady i często budowano je bez górnego nakrycia, jakkolwiek takowe zaczęły pojawiać się w XVIII wieku, a w XIX wieku stosowane były powszechnie, dla zwiększenia poczucia dyskrecji.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, drobne ubytki mechaniczne podstawy.

Streszczenie

Konfesjonał powstał w XIX wieku, na co wskazuje jego eklektyczna dekoracja wykorzystująca elementy architektoniczne, jak kolumienki oraz stylizowany ornament.

Bibliografia