Epitafium Wojciecha Broniowskiego
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Woyciech Broniowski / urodzony w roku 1809. zmarł / w roku 1849. gorliwy obywatel! do/bry małżonek! i dobry ojciec! / Pozostała w smutku familia / Pomnik ten z położyła. pole/cając duszę Jego pobożnych / westchnieniom."

Epitafium Wojciecha Broniowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Klemensa
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/09004
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1849 rok
Fundator
Rodzina
Technika i materiał
marmur dębnicki, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Tablica wykonana w / lub po 1849 roku i wmurowana w ścianę kościoła.

Opis

Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Woyciech Broniowski / urodzony w roku 1809. zmarł / w roku 1849. gorliwy obywatel! do/bry małżonek! i dobry ojciec! / Pozostała w smutku familia / Pomnik ten z położyła. pole/cając duszę Jego pobożnych / westchnieniom."

Zarys problematyki artystycznej

W wielickim kościele znajduje się aż 29 tablic upamiętniających głównie mieszkańców okolicznych dworów, duchownych, lekarzy i urzędników salinarnych. Są to w większości, jak i w tym przypadku, proste, fundowane przez rodzinę zmarłego epitafia.
Omawiana tablica została wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego, czyli wapienia w kolorze czarnym, który z racji swej nietypowej właściwości polerowania do połysku nazywano marmurem. Wydobywano go w Dębniku koło Krzeszowic, w kamieniołomach należących od XVII wieku do 1953 roku do karmelitów bosych z Czernej. Materiał był niezwykle popularny w sztuce polskiej w XVII i XVIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Prosta tablica epitafijna poświęcona Woyciechowi Broniowskiemu, który żył w latach 1809-1849 została ufundowana przez rodzinę i wykonana z tzw. czarnego marmuru dębnickiego.

Bibliografia

Kalwajtys Elżbieta, Ochniak Klementyna, "Kościół p.w. św. Klemensa w Wieliczce (architektura i wyposażenie)" , „Studia i Materiały do Dziejów Żup Solnych w Polsce” , s. 29-116

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem o ćwierć koliście nadwieszonych narożach. W centrum znajduje się postać stojącej świętej Doroty w ujęciu trzy czwarte, zwrócona w prawą stronę, w lekkim kontrapoście, z ciężarem ciała spoczywającym na lewej nodze. Ręce uniesione i ugięte w łokciach na wysokości klatki piersiowej, dłonie wysunięte do przodu i złożone w geście modlitwy. Głowa lekko uniesiona w górę, twarz o łagodnych młodzieńczych rysach z małym podbródkiem, drobnymi, wąskimi ustami, prostym nosem, dużymi, szeroko otwartymi oczami nad którymi znajdują się cienkie łukowate brwi i niskie czoło. Ciemne, kręcone, swobodnie opadające na ramiona włosy zasłaniają częściowo widoczne prawe ucho. Na jej głowie widnieje jasno brązowa korona utworzona z motywu roślinnego. Ubrana jest w długą spódnicę w kolorze turkusowym odsłaniającą stopy w czerwonych sandałach, białą koszulę do kolan, z rękawami do łokci i wąskim kołnierzykiem, na którą ubrany jest jasno brązowy gorset o krótkich rękawach. Przez jej lewe ramię przewieszony jest długi, czerwony płaszcz. Anioł po prawej stronie został przedstawiony z białymi skrzydłami w ujęciu trzy czwarte, zwrócony w kierunku świętej na ugiętych nogach. W dwóch rękach podtrzymuje bukiet jasnoróżowych róż. Ubrany jest w popielatą sukienkę sięgającą do kolan, podwiniętą do łokci i przepasaną różową szarfą. U stóp obu postaci leży miecz. W lewej górnej części obrazu ponad postacią świętej ukazany został lecący w prawą stronę skrzydlaty aniołek okryty turkusową tkaniną z wyciągniętymi do przodu rękami, w których trzyma atrybuty męczeństwa - w prawej dłoni wieniec, w lewej gałązkę palmową. Na drugim planie obrazu w jego lewej części widoczny jest zielony namiot w którym znajduje się mężczyzna z brodą siedzący na czerwonym podwyższeniu ubrany w białe spodnie, czerwoną kamizelkę oraz turban o podobnych kolorach. Przed namiotem znajduje się mały aniołek ubrany w białą krótką sukienkę z koszem kwiatów na lewej ręce. Za namiotem przedstawienie ścięcia głowy świętej. Linia horyzontu obrazu sięga do wysokości bioder głównej postaci obrazu. Tło stanowi krajobraz z zachmurzonym niebem o odcieniach beżów, błękitów i brązów.
obraz
Apoteoza Św. Doroty
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Chrystus przedstawiony w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z głową przechyloną na prawe ramię, obiema rękami wskazuje na ranę w prawym boku. Twarz podłużna, modelowana światłocieniem, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okolona jasną, krótką brodą. Włosy brązowe, lekko kręcone, opadają na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Chrystus w partii bioder przepasany białą, drapowaną tkaniną, na lewe ramię i plecy narzucony czerwony płaszcz. Ciało szczupłe, o miękkim modelunku światłocieniowym, delikatnie zarysowanym torsie, z zaznaczonymi śladami męki na dłoniach i prawym boku. Tło ciemnobrązowe, rozjaśnione wokół głowy postaci. Obraz utrzymany w ciepłej tonacji.
obraz
Chrystus Umęczony
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta, w polu wyznaczonym złotą, malowaną ramką inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Franciszek Dominik / DOENING / zmarły 14. Września 1848. r(oku) / i żona jego / Katarzyna z Czurlik / DOENING / zmarła 6. Stycznia 1849. r(oku) / Ich dzieci i wnuki / proszą przechodniów / o Zdrowaś Marya!"
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Dominika Doeninga i Katarzyny z Czurlik Doening
Zdjęcie nr 1: Tablica w formie stojącego prostokąta ujęta w ramę o fantazyjnym zarysie, zwieńczona krzyżem. W górnej części odlany kielich z hostią ze skrzyżowanymi kotwicą i pochodnią, ujęte gałązkami palmy i mirtu. W polu złocona inskrypcja „Wdzięcznej Pamięci / X(IĘDZA) FRANCISZKA KARKOSZKI / zmarłego 26. Marca 1847 w 41 z(ycia) wieku / i / X(IĘDZA) FRANCISZKA BALCARCZYKA / zmarłego 18. Czerwca 1849 w 44 z(ycia) wieku / Proboszczom Makowskim / Współbraciom i Przyjaciołom / ten kamień położył / X(IĄDZ) FRANCISZEK XAWERY CIESIELSKI / Pleban w Suchy.”
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka Karkoszki i Franciszka Balcarczyka
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego dwiema, półkolistymi, stykającymi się wolutami, połączonymi zwróconą ku dołowi muszlą i zwieńczonymi krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. W polu inskrypcja „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Ignacemu / Wozniakowskiemu / Medycyny i Chirurgii / Doktorowi Professorowi / Wszechnicy Jagellonów / Senatorowi / Wolnego Miasta Krakowa / Rady Wielkiej / i Towarzystwa Naukowego / Członkowi / Medalem zasługi złotym / Ozdobionemiu | Apolonij z Rogujskich Wozniakowskiej / Ukochanym Rodzicom / Ignacy i Dawid / wdzięczni Synowie / r(oku) Pań(skiego) 1849.”
płyta nagrobna
Epitafium Ignacego Woźniakowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie tablicy wspartej na wysokim cokole podpartym dwiema stykającymi się wolutami, zwieńczonej profilowanym gzymsem, na którym okrągły medalion, ujęty liśćmi i wolutami. W medalionie płaskorzeźbiona głowa poety ukazana z lewego profilu twarz wyrazista, z dużym nosem, otwartymi oczami, kręconymi włosami. Wzdłuż krawędzi inskrypcja „JULIUSZ SŁOWACKI / WŁADYSŁAW OLESZCZYŃSKI F(ECIT) / PARYZ [...]”. W polu tablicy inskrypcja „Pamięci / Juliusza Słowackiego / Syna Euzebiusza, / urodzonego w Krzemieńcu, / zmarłego w Paryżu, / który walkę poezyi / ku odrodzeniu się ducha i / uczucia ludzkości / po chrześciańsku / w dniu 3. Kwietnia 1849. r(oku) / zakończył, / w żalu nieutulona Matka / poświęca.”. W prawym dolnym rogu cokołu sygnatura „E(dward) Stehlik.”
płyta nagrobna
Epitafium Juliusza Słowackiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem ostrym. Pośrodku, wśród obłoków przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem na lewym ramieniu, w półpostaci, zwrócona lekko w lewo, z dłońmi skrzyżowanymi w okolicach kolan Chrystusa. Po bokach adorujący dwaj aniołowie Poniżej w narożach kompozycji klęczą po stronie lewej św. Jerzy, po prawej św. Wojciech. Ponad Marią Oko Opatrzności. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię ze złotą lamówką, na która narzucony ma błękitny płaszcz z kwiatami o żółtych środkach. Głowę wieńczy dekoracyjna korona, podobnie jak Jezusa. Chrystus ukazany jest en trois quarts, w swobodnej pozycji, lewą ręką podtrzymuje księgę włożoną pod pachę, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Ubrany jest w długą sukienkę z długimi rękawami, przewiązaną paskiem, odsłaniającą stopy. Św. Jerzy, w zbroi i czerwonym płaszczu narzuconym na ramiona, prawą rękę przyłożył do klatki piersiowej, lewą unosi w okolicy tułowia. Na głowie ma hełm z pióropuszem, spod którego widać długie, kręcone włosy opadające na kark. Przy lewym jego boku widoczna jest głowa zabitego smoka. Św. Wojciech, w stroju pontyfikalnym, z paliuszem na ramionach, prawą rękę położył na klatce piersiowej, lewą podtrzymuje połę kapy liturgicznej. Wokół głów świętych koliste nimby.
obraz

Adoracja Matki Boskiej Śnieżnej przez świętych Wojciecha i Jerzego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Agata Felczyńska, "Epitafium Wojciecha Broniowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-wojciecha-broniowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności