Figura wraz z m.in. czterema ołtarzami, chrzcielnicą została odnotowana już w 1765 roku jako element okazałego wyposażenia nowo wzniesionego kościoła.
Rzeźba całopostaciowa, pełnoplastyczna, ustawiona na cokole w formie obłoku. Sylwetka Jezusa zwrócona na wprost, w wydatnym kontrapoście, z prawą nogą wspartą na leżącej na podstawie czaszce. Głowa Jezusa uniesiona, skierowana delikatnie w prawo. Twarz pociągła, o kwadratowym zarysie szczęki, o głęboko osadzonych oczach z drążonymi kącikami, zwróconych ku górze; prostym, długim nosie, rozchylonych ustach; okolona krótką kręconą brodą, układającą się w dwa pukle. Włosy długie, gęste, kręcone, układające się w wijące pasma, opadające na ramiona. Jezus w lewej ręce trzyma czerwony sztandar na drzewcu zakończonym krzyżem, prawą unosi wysoko w geście błogosławieństwa. Ciało o delikatnie zarysowanej muskulaturze z zaznaczonymi śladami męki. W partii bioder przepasany złoconym perizonium przewiązanym sznurem, sięgającym połowy uda i odsłaniającym lewe biodro; tkanina drapowana w grube fałdy, marszczona, z wywiniętym brzegiem. Na ramiona narzucony czerwony płaszcz opadający na plecy, drapowany w proste fałdy, z zawiniętym brzegiem. Głowę ujmuje gloria promienista.
Figura Zmartwychwstałego przedstawia powstałego z grobu, triumfującego Chrystusa. Tradycyjnie przesłonięty jest czerwonym płaszczem, który wskazuje na jego męczeństwo, chorągiew zaś jest symbolem zwycięstwa nad śmiercią. Figura używana jest w procesji rezurekcyjnej, a następnie stawia się ją na ołtarzu po lewej stronie, gdzie znajduje się do czasu obchodów święta Wniebowstąpienia Pańskiego. Prezentowaną rzeźbę charakteryzuje dynamizm formy, typowy dla osiemnastowiecznej plastyki barokowej, wyrażony zarówno w pełnym ruchu układzie sylwetki, niezwykle plastycznym modelunku poszczególnych partii ciała – zwłaszcza muskulatura, pukle włosów, aż po intensywnie drapowaną powierzchnię perizonium i płaszcza.
Dobry, spękania, zabrudzenia.
Przechowywana w zakrystii kościoła parafialnego w Spytkowicach figura Chrystusa Zamrtwychwstałego powstała około połowy XVIII wieku i stanowi część pierwotnego wyposażenia świątyni. Jej zdynamizowana forma nosi cechy stylowe sztuki osiemnastowiecznego baroku.
Paulina Chełmecka, "Chrystus Zmartwychwstały", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/chrystus-zmartwychwstaly-20