Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej, profilowanej ramie. Kompozycja otwarta, wielofiguralna ze sceną składania martwego Chrystusa do grobu. Ciało Jezusa jest podtrzymywane przez dwóch mężczyzn przez biały całun, ułożone w nieznacznym skręcie, z głową silnie odchyloną do tyłu. Chrystus przedstawiony nagi, przesłonięty jedynie białym perizonium. Za sarkofagiem ukazana Matka Boska, zwrócona delikatnie w lewo, z głową uniesioną, prawą ręką podtrzymująca dłoń syna, lewą przyciskająca do piersi. Maria jest okryta ciemnoniebieskim maforionem, założonym na głowę, przesłaniającym oba ramiona oraz przód czerwonej sukni. Za Matką Boską ukazane trzy płaczące niewiasty. Po prawej stronie przedstawiony św. Jan Ewangelista, zwrócony w trzech czwartych w prawo, w lewej uniesionej na wysokość piersi ręce trzyma zapaloną świecę, prawą ociera chustą łzy z twarzy. Święty ubrany jest w zieloną tunikę oraz czerwony płaszcz przerzucony przez lewe ramię. Przed sarkofagiem przedstawiona św. Maria Magdalena, klęcząca, zwrócona w prawo, silnie pochylona do przodu, prawą ręką unosi do twarzy dłoń Chrystusa, w lewej trzyma złote naczynie. Jest ubrana w ciemnogranatową suknię oraz brązowy płaszcz okrywający dół pleców i nogi. Scena rozgrywa się na tle skalnego grobu, otwierającego się po lewej stronie na pejzaż z widoczną w oddali Golgotą.
Obraz, który charakteryzuje silny światłocień, został namalowany w XVIII wieku. Ukazuje moment składania martwego ciała Jezusa do kamiennego sarkofagu. Wokół grobu przedstawiono Marię, Marię Magdalenę oraz św. Jana Ewangelistę.
Agata Felczyńska , "Złożenie do grobu", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/zlozenie-do-grobu-1