Św. Kinga (?)

Dzieje zabytku

W inwentarzu z 1786 roku opisano w tym miejscu ołtarz z obrazem św. Katarzyny w pierwszej kondygnacji i przedstawieniem św. Wawrzyńca w zwieńczeniu. W 1837 roku w kolejnym inwentarzu została wspomniana nastawa z obrazem św. Kunegundy w zwieńczeniu. Obraz został poddany konserwacji w latach 1999-2000.

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu z uskokami ukazujący św. Kingę odbierającą okrągły przedmiot (pierścień?) od znajdującego się poniżej mężczyzny. Święta została ukazana w trzech czwartych, zwrócona lekko w prawo, trzymając w lewej ręce czerwoną księgę, na której leżą trzy złote korony w układzie jedna na drugiej. Ma owalną twarz o grubych powiekach, prostym nosie i niewielkich ustach. Jest ubrana w strój zakonny: brązowy habit, podwikę i czarny, lamowany bielą welon. Na głowie ma otwartą, złotą koronę. Przy jej prawym biodrze widoczna głowa mężczyzny w kapeluszu, ze wzrokiem skierowanym na przekazywany przedmiot. Tło przedstawienia jednolite, ciemne.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz przedstawia scenę odkrycia złóż soli przez św. Kunegundę (Kingę), córkę króla węgierskiego i żonę księcia krakowsko-sandomierskiego Bolesława Wstydliwego. Według podań Kinga wrzuciła pierścień do darowanej jej przez ojca kopalni na Węgrzech, a podczas jej podróży przez Bochnię natrafiono na nietypową bryłkę soli. Obraz przedstawia moment prezentacji świętej znaleziska zawierającego wrzucony do węgierskiego szybu pierścień. Tak, według legendy, sól „przewędrowała” na teren Polski. Kinga stała się patronką górników solnych i całego kraju.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Obraz został poddany konserwacji w latach 1999-2000.

Streszczenie

Obraz przedstawia moment odbierania przez św. Kingę znalezionego przez robotników pierścienia, czyli legendarny moment odkrycia na polskiej ziemi złóż soli. Namalowano go około połowy XVII wieku i umieszczono w ołtarzu w Radziszowie po 1786 roku.

Bibliografia