Św. Katarzyna
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Przedstawia św. Katarzynę w pozie stojącej, ujętą frontalnie, z lewą ręką na piersi i prawą opuszczoną wzdłuż ciała. Twarz o delikatnych rysach, włosy zaczesane do tyłu, wzrok uniesiony ku górze. Nimb oraz bogato dekorowana korona wykonane ze złoconej blachy. Szaty zasłonięte metalową, złoconą sukienką zdobioną motywami kwiatów. Na stopach sandały. Święta stoi na fragmencie koła i na mieczu, również z blachy. W tle niski mur, zarys zabudowy z drzewem i kolumną, na której spoczywa korona. Obraz ujęty w prostokątną, profilowaną, złoconą ramę.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Przedstawia św. Katarzynę w pozie stojącej, ujętą frontalnie, z lewą ręką na piersi i prawą opuszczoną wzdłuż ciała. Twarz o delikatnych rysach, włosy zaczesane do tyłu, wzrok uniesiony ku górze. Nimb oraz bogato dekorowana korona wykonane ze złoconej blachy. Szaty zasłonięte metalową, złoconą sukienką zdobioną motywami kwiatów. Na stopach sandały. Święta stoi na fragmencie koła i na mieczu, również z blachy. W tle niski mur, zarys zabudowy z drzewem i kolumną, na której spoczywa korona. Obraz ujęty w prostokątną, profilowaną, złoconą ramę.

Św. Katarzyna

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Krzeszowice
Miejscowość
Tenczynek
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Krzeszowice
Parafia
Św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Miejsce przechowywania
Ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/08828
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
połowa XVIII wieku
Technika i materiał
olej na płótnie; stop miedzi, odlewany, złocony
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

W inwentarzu kościoła z 1748 roku zapisano, iż ołtarz patrona kościoła św. Katarzyny był stary, ale w 1765 roku ołtarz określono jako nowy. Być może obraz powstał pomiędzy tymi datami, to jest 1748 a 1765 rokiem.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Przedstawia św. Katarzynę w pozie stojącej, ujętą frontalnie, z lewą ręką na piersi i prawą opuszczoną wzdłuż ciała. Twarz o delikatnych rysach, włosy zaczesane do tyłu, wzrok uniesiony ku górze. Nimb oraz bogato dekorowana korona wykonane ze złoconej blachy. Szaty zasłonięte metalową, złoconą sukienką zdobioną motywami kwiatów. Na stopach sandały. Święta stoi na fragmencie koła i na mieczu, również z blachy. W tle niski mur, zarys zabudowy z drzewem i kolumną, na której spoczywa korona. Obraz ujęty w prostokątną, profilowaną, złoconą ramę.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Płótno silnie zabrudzone, miejscami pomarszczone.

Streszczenie

Obraz powstał w połowie XVIII wieku do nowego ołtarza patrona świątyni – św. Katarzyny.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica osadzona na wysokim, dwuczęściowym, schodkowym postumencie, z trzonem w kształcie gruszkowatym i puklowaną czarą z profilowanym wylewem. Pokrywa utworzona z ośmiu drewnianych kabłąków w kształcie dwóch rzędów spływów wolutowych, ozdobionych motywem koguciego grzebienia, podtrzymujących glob ziemski nakryty koroną zamkniętą z czterema kabłąkami z kulą i krzyżem. Wewnątrz ażurowej pokrywy grupa rzeźbiarska Chrzest Chrystusa w Jordanie i gołębica Ducha Świętego nad nimi.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Niewielka kropielnica z głęboką, półkulistą czarą na wodę ozdobioną pionowymi występami imitującymi pukle i wylewem w kształcie ćwierćwałka jest wmurowana w ścianę kruchty kościoła.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy (z dodatkową przestrzenią od południa powstałą w wyniku połączenia trzech kaplic), z półkoliście zamkniętym prezbiterium, z prostokątną zakrystią od północy, z kruchtą na osi nawy głównej oraz drugą od północy; między zakrystią a kruchtą północną babiniec. Nawa szersza od prezbiterium, prostokątna, trójprzęsłowa, ze sklepieniem kolebkowym z lunetami na gurtach. Od zachodu chór muzyczny wsparty na kolumnach. Ściany nawy podzielone zdwojonymi pilastrami, między którymi nisze arkadowe, od południa półokrągłe arkady łączące nawę główną z nawą boczną. Partię ścian od sklepienia oddziela pełne belkowanie wyłamane na osi pilastrów, które jest kontynuowane w przekrytym sklepieniem kolebkowym z lunetami prezbiterium. W partii przyziemia oraz sklepienia prostokątne okna w rozglifionych obramieniach zamkniętych łukiem odcinkowym, na osi prezbiterium owalne. Od zachodu oraz od południa drzwi zamknięte łukiem odcinkowym. Fasada trójosiowa, dwukondygnacyjna, zwieńczona trójkątnym przyczółkiem, poprzedzona jednokondygnacyjną kruchtą, do której wchodzi się po sześciostopniowych schodach. Osie rozdzielone są pojedynczymi lub zdwojonymi pilastrami, kondygnacje dzieli bogato profilowane belkowanie. W kruchcie drzwi o wykroju prostokąta zamknięte łukiem odcinkowym, okna w osiach bocznych o identycznym jak drzwi wykroju; okulus w szczycie. W osi środkowej drugiej kondygnacji fasady okno prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, a u szczytu okulus. Na elewacjach kontynuowany jest gzyms oddzielający drugą kondygnację i partię dachu, pionowe podziały utworzone zostały przez lizeny. Nawa główna oraz kruchty nakryte dachami dwuspadowymi, część nawy bocznej, zakrystia oraz babiniec jednospadowymi, druga część nawy bocznej trójspadowym, zakrystia dwuspadowym zamkniętym półkoliście. Dwie wieżyczki na sygnaturki: jedna nad nawą główną, druga, mniejsza nad prezbiterium. Obie przeprute arkadami, zwieńczone kopułami z kulą i krzyżem. Do najważniejszych elementów wyposażenia należą: ołtarz główny późnobarokowy z obrazem Przemienienia Pańskiego przywieziony z Rzymu w 1723 roku, dwa regencyjne ołtarze boczne z barokowymi obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz św. Katarzyny, oba ozdobione sukienkami oraz obraz z przedstawieniem św. Józefa, pochodzący z trzeciego ołtarza wisi teraz na ścianie nawy głównej.
kościół
Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do prostego krzyża. Widać na nim ślady męki: strużki krwi płynące spod grubej korony cierniowej, przebity bok oraz krwawiące rany. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy zamknięte, usta rozchylone. Ręce ma rozpostarte, stopy założone na siebie, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza białe perizonium opadające na lewym udzie, związane z prawej strony i opadające miękką fałdą w dół. Na górnym ramieniu krzyża widnieje rozwinięty titulus z majuskułowymi literami „INRI” (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks to przedstawienie ukrzyżowanego Jezusa. Martwe ciało Zbawiciela o wyraźnie zaznaczonej budowie jest rozciągnięte i przybite trzema gwoździami do krzyża, którego ramiona są zakończone wielolistnie. Na ciele widać ślady męki: strużki krwi płynące spod korony cierniowej i ran w dłoniach i stopach oraz przebity bok. Głowa jest opuszczona na prawe ramię, oczy zamknięte, usta rozchylone. Ręce, których palce są podwinięte, rozpostarte, stopy założone na siebie, przybite jednym gwoździem. Biodra otacza kremowe perizonium opadające na lewym udzie, związane na prawym i opadające miękką, zawijającą się fałdą w dół do wysokości kolan. Na górnym ramieniu krzyża widnieje titulus z majuskułowymi literami „INRI” (Iesus Nazarenus Rex Iudaeorum).
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia Jezusa w typie Ecce Homo, po biczowaniu, ze śladami męki, siedzącego na kamieniu z rękami złożonymi na lewym udzie. Zbawiciel z bolesnym wyrazem twarzy zwraca wzrok ku górze, ma owalną twarz, duże, jasne oczy otoczone opuchniętymi powiekami spoglądające spod uniesionych brwi, wąski nos oraz niewielkie, nieznacznie rozchylone usta. Twarz okala ciemny zarost, spod korony cierniowej nałożonej na długie, opadające na ramiona ciemne włosy spływają strużki krwi. W prawej dłoni związanych sznurem rąk trzyma trzcinę, lewą stopę opiera na kamieniu, prawą na ziemi. Spod okrywającego jego plecy i nogi, związanego pod szyją purpurowego, podbitego złotem płaszcza widać nagi, umięśniony tors.
rzeźba
Ecce Homo

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Św. Katarzyna", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-katarzyna-2

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności