Św. Jan Nepomucen dający jałmużnę
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.

Św. Jan Nepomucen dający jałmużnę

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wadowicki
Gmina
Andrychów
Miejscowość
Inwałd
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Kościół
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
plebania
Identyfikator
DZIELO/13489
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
czwarta ćwierć XVIII wieku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 150 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Chełmecka
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz dawniej znajdował się w ołtarzu bocznym, prawdopodobnie po północno-zachodniej stronie kościoła. Znajdował się tam jeszcze w połowie XX wieku, ponieważ został wzmiankowany w „Katalogu zabytków sztuki w Polsce”.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego spłaszczonym łukiem nadwieszonym, z uskokiem. Wielofiguralna scena przedstawia św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę pielgrzymom i mieszczanom. Jego lekko pochylona sylwetka, zwrócona w trzech czwartych w lewo znajduje się po środku. Święty ubrany jest w strój kanonika: sutannę, komżę, befki, almucję i biret, wokół głowy ma wieniec z pięciu gwiazd. W lewym dolnym rogu widoczne jest putto trzymające tarczę z dekoracją ornamentalną. Postacie ukazane na tle architektury miejskiej, w prawej części obrazu budynek z dwiema kolumnami korynckimi i belkowaniem, w tle most na którym znajduje się król w towarzystwie żołnierzy. W lewym górnym rogu obrazu są obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi i wydobywające się z nich promienie światła. Pierwotną kolorystykę obrazu charakteryzowały żywe odcienie barw, obecnie jest zgaszona i pociemniała. Obraz pozbawiony jest ramy.

Zarys problematyki artystycznej

Cechy stylowe narracyjnej sceny ukazującej św. Jana Nepomucena rozdającego jałmużnę, przejawiające się głównie stosunkowo sumarycznym opracowaniem sylwetek i twarzy postaci oraz elementów kostiumologicznych, są typowe dla prowincjonalnego warsztatu cechowego czwartej ćwierci XVIII wieku.
Święty Jan Nepomucen był żyjącym w drugiej połowie XIV wieku czeskim prezbiterem, spowiednikiem królowej Zofii Bawarskiej. Przyjąwszy około 1380 roku święcenia kapłańskie został kanonikiem przy katedrze św. Wita na Hradczanach. Ukończył studia prawnicze na uniwersytetach w Pradze i Padwie, po czym został także kanonikiem praskiej kolegiaty św. Idziego. W 1389 roku został mianowany wikariuszem generalnym arcybiskupa praskiego Jana z Jenštejna. Jako wybitny kaznodzieja został zaproszony na dwór króla czeskiego Wacława IV do wygłoszenia kazań adwentowych oraz otrzymał tytuł królewskiego jałmużnika i najprawdopodobniej w takiej roli został przedstawiony na omawianym obrazie. Na dworach średniowiecznej Europy tę ważną funkcję pełnił zwykle jeden z pracowników kancelarii. Do jego obowiązków należały kwestie datków dla ubogich. Jałmużnik odwiedzał m.in. biednych, chorych, więźniów, wdowy oraz włóczęgów, którym przekazywał resztki z dworskiego stołu, pieniądze, ubrania i inne przeznaczone na ten cel dary. Jego zadaniem było także napominanie władcy, gdy ten zaniedbywał swych obowiązków względem potrzebujących. Jan Nepomucen również jako osoba zamożna słynął z dobrodziejstwa i udzielania pożyczek. W wyniku konfliktu z królem z powodu odmowy wyjawienia tajemnicy spowiedzi Zofii Bawarskiej (podejrzewanej przez męża o niewierność), Jan Nepomucen został odsunięty od władcy, a w 1393 roku skazany na więzienie i śmierć przez zrzucenie z mostu Karola do Wełtawy. Szczątki świętego spoczywają w katedrze na Hradczanach.
Jan Nepomucen został beatyfikowany w 1721, a kanonizowany w 1729 roku. Jego kult rozprzestrzenił się nie tylko w Czechach, ale poprzez Śląsk dotarł też na terytorium Polski. Według wzorców ikonograficznych święty ukazany jest w stroju kapłańskim – sutannie, rokiecie i birecie. W ręku trzyma gałązkę palmową jako symbol męczeństwa, krucyfiks oraz symbole dotrzymanej tajemnicy jak: klucz, kłódka, zapieczętowany list, pieczęć czy wieniec z pięciu gwiazd z napisem „tacui” – milczałem. Jego patronat obejmuje jezuitów, spowiedników i szczerą spowiedź, dobrą sławę, ale także tonących i dotkniętych klęską powodzi.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dostateczny, krakelury, silne zabrudzenia, przetarcia, ubytki w strukturze warstwy malarskiej.

Literatura

- Babuchowski Andrzej, Jan Nepomucen, Kraków 2007.

- http://nepomuki.pl/nepomuk/historia.htm [dostęp: 3.01.2018]

- http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/05-21a.php3 [dostęp: 9.12.2017]

- Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, red. Szablowski Jerzy, t. 1, Warszawa 1951, s. 466.

Streszczenie

Obraz stanowiący dawny element wyposażenia jednego z ołtarzy bocznych w kościele w Inwałdzie przedstawia jednego z najpopularniejszych świętych Europy Środkowo-Wschodniej. Święty Jan Nepomucen ukazany został w rzadko spotykanej wersji przedstawienia narracyjnego odnoszącego się do jego życiorysu i pełnionej funkcji królewskiego jałmużnika. Cechy stylowe dzieła są typowe dla prowincjonalnego warsztatu cechowego czwartej ćwierci XVIII wieku.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarza stiukowa, architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, o wklęsłym licu, ze zwieńczeniem oraz osadzona na wysokim cokole. Ołtarz drewniany, sarkofagowy z drewnianą, silnie wysuniętą mensą. Retabulum ujęte parą zdwojonych pilastrów o trzonach dekorowanych konsolkami i kampanulami na froncie, dźwigających przerwane belkowanie. W polu środkowym umieszczono obraz Świętej Rodziny ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, nadwieszonym z uskokiem i uszakami po bokach, wklęsłego u spodu. Poniżej obrazu znajduje się płycina ujęta spływami wolutowymi, zamknięta fragmentem gzymsu w formie łuku odcinkowego. W jej polu jest kartusz o fantazyjnym wykroju. Zwieńczenie ujęto parą spływów wolutowych i zamknięto fragmentem wklęsło-wypukłego gzymsu, na którym jest płomienisty wazon. Na końcach spływów wolutowych znajduje się para siedzących putt. Pole zwieńczenia wypełniają płaskorzeźbione obłoki z uskrzydlonymi główkami anielskimi oraz ukazana na ich tle promienista gloria z parą główek anielskich pośrodku. Struktura retabulum jest marmoryzowana w kolorze szaro-brązowym i ciemnoszarym, ze złoconymi i srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta ujęta profilowaną, drewnianą ramą. W polu inskrypcja: „ZA DUSZĘ Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) KS(IĘDZA) / ALOJZEGO OBOZY / DOBRODZIEJA KOŚCIOŁA / INWAŁDZKIEGO + 11/12 188(...)/ PROSZĘ O ZDROWAŚ MARIO”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Obozy
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca z dostępem od strony wewnętrznej klatki schodowej usytuowanej w murze kościoła. Kosz na planie kwadratu o wklęsłych bokach, wypukłym froncie i ściętych narożach, z podwieszeniem w formie stylizowanego, odwróconego stożka zakończonego wolutą. Kosz w narożach ujęty pilastrami o trzonach w formie wolut, dźwigającymi belkowanie parapetu. Ścianki dekorowane płycinami z polami o obrysie utworzonym z linii wklęsło-wypukłej wzbogaconej odcinkami prostymi; w płycinach uskrzydlone główki anielskie. W partii belkowania parapetu front ambony zdobiony muszlą, ujętą kwiatowymi girlandami, na tle pilastrów dwa putta. Zaplecek ujęty pilastrami oraz spływami wolutowymi, dźwigającymi belkowanie. W polu drzwiczki w formie stojącego prostokąta, dekorowane płyciną o wykroju ukształtowanym na bazie falistej, wklęsło-wypukłej linii. Powyżej dwie uskrzydlone główki anielskie. Baldachim płaski, na planie analogicznym do kosza ambony, opasany profilowanym gzymsem, dźwigającym przerwany, wolutowy przyczółek, flankowany przez dwa putta. Całość zwieńczona glorią promienistą z rzeźbioną gołębicą Ducha Świętego. Struktura marmoryzowana, w kolorze brązowo-szarym, ciemnoszarym i niebieskim, profile i ornamenty złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica w typie kielichowym osadzona jest na stopie na planie koła. Walcowaty, krótki trzon ujęty jest pierścieniem i zakończony wałkiem. Czarę w formie spłaszczonej od góry kuli objęto cęgą. W dolnej części dekorowana jest naprzemiennie płaskorzeźbionymi, smukłymi liśćmi i kwiatami na długich łodygach, zaś w górnej rozłożystymi liśćmi stylizowanego akantu. Pokrywa jest w formie baldachimu, z kopułką na walcowatej podstawie, dekorowanego u dołu pasem kanelur, u góry spłaszczonymi puklowaniami i zwieńczona szyszką z krzyżem. Całość jest marmoryzowana, w kolorze ciemnoszarym i szaroróżowym, detale i ornamentyka złocona.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską z Dzieciątkiem wyobrażoną w półpostaci. Sylwetka Marii nieznacznie zwrócona jest w lewo. Jej zaokrągloną twarz charakteryzują łagodne, wyraziste rysy o silnie podkreślonych liniach łuków brwiowych i prostego nosa wydobyte światłocieniem. Oczy są duże, usta drobne, a karnacja śniada. Partie szat, łącznie z maforionem zasłaniającym włosy Marii, pokryte są metalowymi, srebrzonymi sukienkami, na powierzchni których odtworzono w ogólnych zarysach przebieg fałdów; szaty zdobione są motywem stylizowanej, ukwieconej, złoconej wici roślinnej, o kameryzowanych lamówkach. Maria prawą ręką o wyprostowanych palcach wskazuje na trzymane na lewej ręce Dzieciątko, w trzech czwartych skierowane w lewo. Zwróconą niemal na wprost twarz charakteryzuje podobny jak w przypadku Marii sposób modelunku, okalają ją krótkie, brązowe włosy. Ubraną w długą tunikę sylwetkę Jezusa także osłania metalowa sukienka. Lewą ręką podtrzymuje on na kolanach księgę, prawą unosi w geście błogosławieństwa; u dołu widoczna jest nieobuta, swobodnie zwisająca stopa Dzieciątka. Postaci ukazane są na tłoczonym w gruncie, złoconym tle dekorowanym motywem roślinnym. Zwieńczone otwartymi, kameryzowanymi koronami głowy okalają nimby i wieńce z gwiazd. Wizerunek ujęty profilowaną, srebrzoną ramą zdobioną złoconymi motywami rocaille.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obrazy ujęte dwustronną, symetrycznie ukształtowaną ramą o obrysie utworzonym z falistej, wklęsło-wypukłej linii. Rama zdobiona jest motywami liści, grzebieni ornamentu rocaille'owego, obłoków oraz uskrzydlonych główek anielskich, zwieńczona mitrą książęcą. Rama osadzona na podstawie w formie prostokątnej płyty, na której element pośredni w formie rozciągniętych poziomo symetrycznych zwojów wici i wstęgi; w tej części feretronu otwory do wsuwania drążków do noszenia. Na awersie Matka Boska ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem siedzącym na lewym ramieniu i owocem trzymanym w prawej dłoni. Ubrana jest w granatowy płaszcz z czerwoną podszewką i złotym obszyciem, spod którego widoczne są biały welon i suknia. Dzieciątko z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, z lewą wspartą na księdze, ubrane jest w białą, wzorzystą sukienkę. Wokół głów są nimby, a wokół głowy Marii wieniec z dwunastu gwiazd. Na neutralnym tle widoczne są księżyc i słońce, nad głowami aplikowane drewniane korony z imitacją kamieni jubilerskich. Na rewersie znajduje się wizerunek św. Józefa z Dzieciątkiem, ukazanego półpostaciowo, w trzech czwartych i zwróconego w prawo. Jego twarz o wyrazistych rysach, z długim nosem i pełnymi ustami, okolona jest jasnobrązową brodą, włosy zaczesane są do tyłu. Ubrany jest w błękitną suknię i brązowy płaszcz. Św. Józef przytrzymuje Dzieciątko siedzące na poduszce na stoliku przykrytym purpurową tkaniną. Zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo okryte jest białą tkaniną. Św. Józef trzyma w dłoni kwiat lilii, Dzieciątko kwiat jasnoczerwonej róży. Tło jest neutralne, jasnobrązowe, w lewej górnej części obrazu znajduje się Oko Opatrzności, w prawej para uskrzydlonych główek anielskich.
feretron
Matka Boska, św. Józef

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Chełmecka, "Św. Jan Nepomucen dający jałmużnę", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-nepomucen-dajacy-jalmuzne

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności